Izvodi iz sudske prakse

Izvodi iz sudske prakse-Evropski sud za ljudska prava
Postupak za roditeljska prava nije uključivao određenje bilo kojeg od tih prava, pošto on nije poduzeo
potrebne prethodne korake da bi dobio zakonsko priznanje svog statusa oca.
Međutim, Sud je ipak smatrao da je član 8 primjenjiv (ibid., stav 91). Sud je smatrao da nema
nikakve kontradikcije između postojanja "porodičnog života" zaštićenog članom 8 i odsustva
prava koje štiti član 6:
[…] Sud želi ukazati na razliku u prirodi interesa koje štiti član 6, stav 1, odnosno 8 (čl. 6-1, čl.
8). Član 6, stav 1 (čl. 6-1), daje procesne garancije, tj. "pravo na sud" pri određenju "građanskih
prava i obaveza" pojedinca (vidi presudu Golder protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 21. februara
1975, Serija A br. 18, str. 18, stav 36); dok procesni zahtjevi inherentni u članu 8 (čl. 8) ne samo
da obuhvataju i upravne i sudske postupke, već i dodatno djeluju u smislu šireg cilja osiguravanja
poštovanja, između ostalog, porodičnog života (vidi npr, B. protiv Ujedinjenog Kraljevstva, presuda
od 8. jula 1987, Serija A br. 121-B, str. 72-75, stavovi 63-65 i 68). Razlika između cilja koji se želi
ostvariti garancijama koje pružaju član 6, stav 1, i 8 (čl. 6-1, čl. 8) mogu, u svjetlu datih okolnosti,
opravdati razmatranje istog seta činjenica po oba člana (čl. 6, čl. 8) (uporedi npr, ranije pomenutu
presudu Golder, str. 20-22, stavovi 41-45, i presudu O. protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 8. jula
1987, Serija A br. 120-A, str. 28-29, stavovi 65-67).
Sud je, prema tome, uzeo u razmatranje stvarnost, a ne legalnost situacije. Ipak, treba ukazati
na to da je otac s majkom stupio u brak dok je predmet bio u razmatranju, što je faktor koji je
Sud morao uzeti u obzir pri određivanju postojanja porodičnog života:
[…] jeste tačno da je na početku, krajem 1987. i početkom 1988. godine, drugi podnosilac negirao
prvom podnosiocu očinstvo nad A., i da se inicijalno, a relevantno, nepodastiranje dokumenata na
ročištu o djetetu desilo dvije sedmice prije nego što je podnosiočevo ime uneseno u rodni list A (4.
odnosno 18. februar 1988.) (vidi stavove 7, 11, 14, 15 i 18 u gornjem tekstu). Međutim, prvi podnosilac
se pozvao na očinstvo 27. januara 1988; a čak i u vrijeme ovog prvog ročišta o djetetu, živio
je sa drugim podnosiocem i bio, posebno u smislu njenog zastupnika, blisko povezan, u postupku
da dobije pristup A.(vidi stavove 7, 13, 14 i 15 u gornjem tekstu). Nakon toga, ova dva podnosioca
su djelovala uglavnom u saglasnosti u pokušajima da vrate staranje i imaju pristup A, ne samo u okviru
zakonskog postupka na ročištu, odnosno pred nižim sudom, već i pri kontaktima sa lokalnim
centrom za socijalni rad (vidi stavove 18 i 20-25 u gornjem tekstu). U relevantnom periodu, gledan
o cjelini, živjeli su zajedno i vodili zajednički "porodični život" u mjeri u kojoj je to bilo moguće,
obzirom na povremenu hospitalizaciju drugog podnosioca (vidi stavove 16 i 30 u gornjem tekstu).
Sud je, u skorije vrijeme, (Elsholz protiv Njemačke, presuda od 13. jula 2000, Predstavka br.
25735/94, stav 43) podsjetio da:
[…] pojam porodice po ovoj odredbi nije ograničen na bračne zajednice, i može se odnositi i na de
facto "porodične" veze, gdje partneri žive zajedno u vanbračnoj zajednici. Dijete rođeno u takvoj
vezi je ipso jure dio te "porodice" od trenutka, odnosno činjenicom rođenja. Upravo zato, između
roditelja i djeteta postoji veza koja predstavlja porodični život (vidi presudu Keegan citiranu u
gornjem tekstu, str. 17-18, stav 44).
Ponovo sastavljene porodice
Sud je imao priliku da odlučuje o stavu vezanom za ponovo sastavljene porodice, i to u presudu
238