Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Evropska Konvencija o ljudskim pravima<br />
Pravo na sud je također i pravo na <strong>iz</strong>vršenje <strong>sudske</strong> odluke<br />
Pravo «pristupa» je jedan aspekt «prava na sud». U presudi Hornsby protiv Grčke (19. mart<br />
1997, Reports of Judgments and Decisions (Izvještaji o presudama i odlukama) 1997-II, str.<br />
510-511, stav 40), Sud ističe da se član 6 ne odnosi samo na pravo na podnošenje predmeta na<br />
sudsko rješavanje u pitanjima <strong>iz</strong> oblasti građanskog prava. «Pravo» na provođenje, odnosno<br />
<strong>iz</strong>vršenje presude ili odluke predstavlja integralni dio člana 6. U ovoj presudi Sud je ustvrdio:<br />
Sud ističe da, prema sudskoj praksi koju je ustanovio, član 6, stav 1 (čl. 6-1), osigurava svakome<br />
pravo da povede postupak pred sudom u vezi svojih građanskih prava i obaveza: na taj način ovaj<br />
član uključuje «pravo na sud", od čega pravo pristupa, to jest pravo na pokretanje postupka u<br />
građanskim predmetima, predstavlja jedan aspekt (vidi presudu Philis protiv Grčke od 27. augusta<br />
1991, Serija A br. 209, str. 20, stav 59). Ovo bi pravo, međutim, bilo iluzorno kada bi pravni sistem<br />
države ugovornice dopuštao da konačne, obavezujuće <strong>sudske</strong> odluke ostanu ne<strong>iz</strong>vršene na štetu<br />
jedne strane. Bilo bi neshvatljivo da član 6, stav 1 (čl. 6-1), u detalje opisuje proceduralne garancije<br />
koje imaju parničari – postupke koji su pravični, javni, ekspeditivni – a da ne štiti provođenje sudskih<br />
odluka; tumačiti član 6. (čl. 6.) kao da se odnosi isključivo na pristup sudu i vođenje postupka<br />
bi vjerovatno dovelo do situacija koje su nekompatibilne sa principom vladavine prava na koji su<br />
se obavezale države ugovornice kada su ratificirale Konvenciju (vidi, mutatis mutandis, presudu<br />
Golder protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 21 February 1975, Serija A br. 18, str. 16-18, stavovi 34-<br />
36). Izvršenje presude koju je <strong>iz</strong>rekao bilo koji sud mora se, prema tome, smatrati za integralni dio<br />
«suđenja» u svrhe člana 6. (čl. 6); nadalje, sud je već prihvatio ovaj princip u predmetima koji se<br />
odnose na dužinu postupka (vidi, kao najnoviji <strong>iz</strong>vor, presude Di Pede protiv Italije i Zappia protiv<br />
Italije od 26. septembra 1996, Reports of Judgments and Decisions(Izvještaji o presudama i odlukama)<br />
1996-IV, str. 1383-1384, stavovi 20-24, odnosno str. 1410-1411, stavovi 16-20.<br />
U iste svrhe, vidi i: presudu Logothetis protiv Grčke (12. april 2001, Predstavka br. 46352/99,<br />
stavovi 11-16) ili presudu Georgiadis protiv Grčke od 28. marta 2000. (Predstavka br. 41209/<br />
98), u vezi ne<strong>iz</strong>vršenja konačne presude. Vidi također i presudu Scollo protiv Italije od 28.<br />
septembra 1995, Serija A br. 315-C, stavovi 41-45, u vezi postupka prisilnog iseljenja i presudu<br />
Lunari protiv Italije od 11. januara 2000. u vezi odbijanja da se dozvoli korištenje pomoći<br />
<strong>iz</strong>vršnih organa kod prinudnog iseljenja na temelju <strong>sudske</strong> odluke; presuda Comingersoll S.A.<br />
protiv Portugala od 6. aprila 2000, Predstavka br. 35382/97, u vezi razumnog roka u postupku<br />
<strong>iz</strong>vršenja odluke o povratu sredstava plativih po osnovu mjenica. Vidi također i presudu<br />
Antonakopoulos protiv Grčke od 14. decembra 1999, Predstavka br. 37098/97, u vezi odbijanja<br />
organa vlasti da postupi prema odluci suda.<br />
U pogledu <strong>iz</strong>vršenja potrebno je također istaći da sud koji naređuje <strong>iz</strong>vršenje mora osigurati da<br />
su prethodni postupci bili u skladu sa članom 6. kada odluka o <strong>iz</strong>vršenju dolazi od države koja<br />
nije članica Konvencije. Tako je Sud, naprimjer, u presudi Pellegrini protiv Italije (20. juli 2001,<br />
Predstavka br. 30882/96, stav 40), <strong>iz</strong>nio sljedeći stav:<br />
Sud želi istaći na samom početku da je brak podnositelja bio poništen odlukom vatikanskih sudova,<br />
koja je proglašena <strong>iz</strong>vršnom od strane talijanskih sudova. Vatikan nije ratificirao Konvenciju,<br />
a pored toga predstavka je podnešena protiv Italije. Zadatak ovog Suda se prema tome ne<br />
sastoji u preispitivanju da li je postupak pred crkvenim sudovima bio u saglasnosti sa članom 6.<br />
Konvencije, nego da ustanovi da li su talijanski sudovi, prije nego što su odobrili <strong>iz</strong>vršenje odluke<br />
kojom se poništava brak, poduzeli sve da se uvjere kako predmetni postupak ispunjava garancije<br />
169
Change language