Izvodi iz sudske prakse

Evropska Konvencija o ljudskim pravima
Određivanje perioda koji se računa kao «privremeno lišenje slobode» u
značenju po Konvenciji
U presudi Muller protiv Francuske, Sud je smatrao da period koji je relevantan počinje sa
trenutkom lišenja slobode konkretne osobe. Relevantan datum je datum na koji je ta osoba
odvedena u pritvor, ne kasnije od datuma kada je sudija izdao nalog o pritvoru (presuda od 17.
marta 1997, Predstavka br. 21802/92, Reports (Izvještaji) 1997-II, stav 34):
Vrijeme koje treba uzeti u razmatranje je počelo 13. decembra 1988, kada je podnositelj priveden
u policijski pritvor […].
U presudi Labita protiv Italije, Sud smatra da se pritvor završava onda kada je odluka o
krivnji donešena, čak iako je ona prvostepena (Labita protiv Italije, presuda od 6. aprila 2000,
Predstavka br. 26772/95, stavovi 171-173):
Sud ponovo naglašava da je kraj perioda na koji se poziva u članu 5, stav 3, « dan kda je podignuta
optužnica, čak iako je to bilo na prvostepenom sudu» (vidi Wemhoff protiv Njemačke. presuda od
27. juna 1968, Serija A br. 7, str. 23, stav 9).
(Idem presuda Olstowski protiv Poljske od 15. novembra 2001, Predstavka br. 34052/96, stav
67.)
Međutim, šta se dešava sa lišenjem slobode u slučaju «žalbe» Vremenski period između dana
osude i dana kada se presuda ukida po žalbi, a predmet vraća na ponovno suđenje, mora
biti isključen iz vremenskog perioda koji se uzima u obzir. Ovakva sitiuacija je razmatrana u
predmetu Kudla, u kojem je podnositelj bio uhapšen i zatvoren 4. oktobra 1993, bio izveden
pred sud i osuđen 1. juna 1995, žalio se na presudu, koja je bila poništena 22. februara 1996, da
bi na kraju bio oslobođen uz jamstvo 29. oktobra 1996, prije ponovnog suđenja (Kudla protiv
Poljske, presuda od 26. oktobra 2000, Predstavka br. 30210/96, stav 104):
[…] Sud ponovo naglašava, da se s obzirom na bitnu vezu između člana 5, stava 3, Konvencije i stava
1.c istog člana, osoba osuđena na temelju odluke prvostepenog suda ne može smatrati lišenom slobode»
u svrhe izvođenja pred nadležnu vlast zbog osnovane sumnje da je počinila krivično djelo»,
kao što je specificirano odredbom koja slijedi, nego da se nalazi u položaju prediđenim članom 5,
stav 1.a, koji odobrava lišenje slobode “nakon osude nadležnog suda” (vidi naprimjer, B. protiv
Austrije. presudu od 28 marta 1990, Serija A br.175, str. 14-16, stavovi 36-39). Prema tome, period
lišenja slobode podnositelja od 1. juna 1995, dan na koji je donešena prvostepena odluka do 22.
februara 1996, dana kada je ta odluka poništena i predmet vraćen, ne može se uzeti u obzir u svrhe
člana 5, stav 3.
U takvim okolnostima vrijeme lišenja slobode može se sastojati od više odvojenih perioda. U
istoj presudi Sud je naznačio (stav 105):
Sud, prema tome, nalazi da se vrijeme koje treba uzeti u razmatranje sastojalo od dva odvojena
perioda od kojih je prvi trajao od 4. oktobra 1993. do 1. juna 1995, a drugi od 22. februara do 29.
oktobra 1996. što ukupno znači dvije godine, četiri mjeseca i tri dana.
123