Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

WWW.SADECZANIN.INFO
50 SĄDECZANIE
GRUDZIEŃ 2011
bar dzo szyb ko to po szło. Mąż był du żo
star szy, on z 1905 ro ku, a ja z 1922, mie -
dzy na mi by ło 17 lat ró żni cy. Ze non był
architektem, bardzo cenionym, ludzie
w Sączu pamiętali jego ojca, też Zenona.
Mąż miał już przed woj ną do ko na -
nia. Po woj nie za trud nił się w urzę dzie
miejskim, a później pracował w powiecie
przy Kazimierzu Węglarskim. To były
czasy eksperymentu sądeckiego,
kiedy pomimo istnienia partii i socjalizmu
próbowano w Sączu różne dobre
rzeczy robić i wiele się udawało. Z Węglarskim,
przewodniczącym prezydium
Powiatowej Rady Narodowej bardzo dobrze
ze so bą ży li, mie li so bie za wsze du -
żo do powiedzenia, mąż uważał, że
Węglarski to nie jest żaden komunista,
tylko sądecki patriota. Mąż dużo jeździł
po okolicy, projektował i budował. Pracy
mu nigdy nie brakowało. Mieliśmy
mnóstwo znajomych. W naszym domu
bywał na przykład ksiądz Nitka z Paszyna,
gdzie mąż przed woj ną za pro jek to -
wał ko ściół. Nie ste ty, mąż zmarł w 1967
roku, w wieku 62 lat i zostałam sama.
Przychodzę pewnego dni
po wojnie do pani Marii
Remiowej i jej córka
Aurelia przedstawia mi
swojego brata, który stał
w takim wypłowiałym
polowym mundurze pod
piecem.
Naj star szy syn miał wte dy 11 lat, dru gi
był o dwa la ta młod szy, a cór ka o pięć.
Nigdy nawet nie pomyślałam, aby powtórnie
wyjść za mąż. Pracowałam
przez wiele lat w biurze Terenowego Zespołu
Usług Projektowych, przyjmowaliśmy
zamówienia na projekty,
sprzedawaliśmy typowe projekty. Nie
nu dzi łam się, przez 15 lat, do 1990 ro ku
prowadziłam sekretariat Stowarzyszenia
Architektów Polskich. Udało mi się trójkę
dzieci wykształcić. Zenon jest architektem,
mieszka w Zakopanem, Jacek
REMI – DYNASTIA SĄDECKICH ARCHITEKTÓW
Walenty Remi (1842–1998), protoplasta rodu, mistrz tapicerski o zainteresowaniach
społecznych.
Zenon I Adam Remi (1873–1924) ukończył c. k. Państwową Szkołę Przemysłową – Dział
Budowlany we Lwowie, budowniczy miejski w Nowym Sączu w latach 1904–1919, zaprojektował
szereg obiektów publicznych i domów mieszkalnych, m.in. kamienice: Sternów,
Persów, Kirschnerów, Kopczyńskich, Zielińskich, Wilkoszów, Rossmanithów, Morawskich
i Świeżów i własną kamienicę przy Placu św. Kazimierza, nadbudowę I piętra Sokoła,
dworki w Klęczanach i Gorzkowie, zrobił rekonstrukcji dworku w Zyszycach, stanicę harcerską
w Kosarzyskach, współpracował z prof. Teodorem Talowskim przy projekcie kościoła
św. Kazimierza w Nowym Sączu, był autorem rekonstrukcji Zamku Starościńskiego
w Nowym Sączu.
Zenon II Marian Remi (1905–1967) ukończył architekturę na Politechnice Lwowskiej,
harcerz, ranny w wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku, więziony do lutego 1945 roku
w oflagu w Woldenbergu. Długoletni architekt powiatowy (1945–1961), a następnie naczelny
inżynier Okręgowej Dyrekcji Inwestycji Miejskich, zorganizował pracownię projektową
„Miastoprojekt – Kraków” w Nowym Sączu.
W 1934 roku wygrał konkurs na projekt Szkoły Handlowej w Nowym Sączu (obecnie
Zespół Szkół Ekonomicznych), jego dziełem są kościoły w Paszynie i Białej Niżnej, szkoły
w Podegrodziu, Złockiem, Rytrze, wiele kamienic w Nowym Sączu, nadzorował też odbudowę
Baszty Kowalskiej w 1947 roku i muru obronnego w rejonie zamku.
Zenon III Andrzej Remi (ur. 1946 r.) ukończył architekturę na Politechnice Krakowskiej,
mieszka w Zakopanem. Architekt i malarz (malarstwa uczył się pod kierunkiem Ewy Harsdorf
w Domu Kultury Kolejarza), projektował m.in. ołtarz papieski w Starym Sączu.
Zenon IV Bartłomiej Remi (ur. 1973), ukończył wydział architektury Politechniki Krakowskiej,
pracuje w biurze projektowym w Dublinie.
– doktorem leśnictwa, mieszka w Poznaniu,
a Ania architektem – urbanistą,
mieszka w Kielcach. Dzieci dobrze się
uczyły i nie były wymagające. Dostawały
stypendia na studiach. A Jacek dość
wcześniej próbował coś dorobić.
I to Pa ni zde cy do wa ła, że naj star szy
syn Ze non pój dzie w śla dy oj ca
i dziad ka, też Ze no nów i zo sta nie ar -
chi tek tem
– On sam zdecydował, Zenek od małego
rysował, mam mnóstwo różnych jego
albumików z dzieciństwa, choć wtedy
pił ka no żna by ła dla nie go rów nie wa żna
jak architektura. Od razu wiadomo było,
że Ze nek mu si być ar chi tek tem i tak się
stało. Ta sama historia powtórzyła się
później z wnukiem Bartkiem.
Czy po do ba się Pa ni dzi siej szy No wy
Sącz
– O tak, po ko cha łem to mia sto,
miesz kam tu od 1945 ro ku, po ty lu la -
tach chy ba się już mo gę na zy wać są de -
czan ką Wszyst ko mi się w Są czu
po do ba, znam tu ka żdy ka mień, a naj -
bardziej kościoły. Ulubiony mój kościół
to świę te go Ka zi mie rza, bo naj bli żej,
więc trud no że by by ło ina czej, ale lu bi -
łam się też bardzo pomodlić w kościele
oj ców je zu itów przed ob ra zem Mat ki
Bożej Pocieszenia. Kościół farny też jest
piękny, mąż przebudowywał jego wieże,
ale ta ki du ży, tro chę chłod ny, a u je -
zu itów jest tak cie pło i przy tul nie.
Któ ry współ cze sny obiekt ar chi tek -
to nicz ny by Pa ni wy ró żni ła
– Nie chcę oce niać, niech to fa chow -
cy ro bią. Po do ba mi się pięk nie od no -
wio ny i roz bu do wa ny gmach So ko ła,
ładna jest dobudowana galeria, choć taka
nowoczesna. Byłam na jej otwarciu,
roz ma wia łam z ar chi tek tem, któ ry to
projektował. Staram się wychodzić z domu,
nie bo ję się scho dów, dzię ki tym
scho dom mam zdro we ko la na. Ko rzy -
stam z ró żnych za pro szeń na kon cer ty
i wer ni sa że i in ne im pre zy kul tu ral ne,
których w naszym mieście nie brakuje.
Sama sobie sprzątam, robię zakupy, jestem
w pełni samodzielna. Mam kochają
cą ro dzi nę: tro je dzie ci, pię cio ro
wnucząt i siedmioro prawnuków. Dbają
o mnie, odwiedzają mnie często albo zabierają
do siebie, codziennie ktoś dzwoni,
nie czu ję się sa mot na.
Roz ma wiał HEN RYK SZEW CZYK