Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

WWW.SADECZANIN.INFO
GRUDZIEŃ 2011 SĄDECKIE WIGILIE 35
Wigilie z morską
bryzą pod różnymi
szerokościami świata
Wielomiesięczna rozłąka z rodziną i ciężka praca po kilkanaście godzin dziennie wpisane są w życie
każdego rybaka pływającego na statkach dalekomorskich. Ludzie morza – jak o nich mówią – przywykli,
że miesiącami przemierzając wody świata, nie schodzą na ląd. Przywykli również do tego, że
niejedną wigilię przyszło im spędzić z dala od domu i od swoich bliskich. Franciszek Kotarba, były
wiceburmistrz Piwnicznej-Zdroju „oddał” morzu 23 lata życia. W tym czasie tylko cztery razy było
mu dane usiąść razem przy wigilijnym stole z żoną, dziećmi, rodziną. Połamać się z nimi opłatkiem.
Przy wi gi lij nym sto le
Przez wszyst kie te la ta spę dzo ne
na rybackich statkach Kotarba
po znał mo rza i oce any nie tyl ko
z tej do brej stro ny, gdy wo dę nie
mą ci na wet lek ki po wiew wia tru, ale ta -
kże z tej dru giej, gdy mo rze ma zło -
wiesz cze ob li cze, gdy przez po kład
z hukiem przelewają się sztormowe fale.
– Mo rze, to nie okieł zna ny ży wioł
– mówi Kotarba. – Każdego marynarza,
rybaka uczy pokory. Proszę mi wierzyć.
Dla mnie ma ono w so bie – jesz cze to
coś – nie od par ty urok, ja kiś ma gnes,
któ re spra wi ły, że sta ło się ono mo im
„dru gim do mem” na 23 la ta.
***
Fascynacja odległymi oceanami dla
chłopaka z maleńkiego Rytra w Beskidzie
Są dec kim nie by ła, jak się oka za ło,
chwilowym porywem, dziecięcą mrzonką.
Zaw sze lu bił czy tać ksią żki przy go -
do we, w tym ta kże te o da le kich
mor skich wy pra wach. To był in ny świat,
nie zba da nych głę bin, świat pe łen stat -
ków i prawdziwych wilków morskich.
Potem była szkolna wycieczka do Ministerstwa
Żeglugi w Warszawie.
– Wtedy w Rytrze budował się Dom
Wcza so wy „Jan tar”. By ła koń ców ka
lat 60. Cho dzi łem wów czas do ósmej
klasy szkoły podstawowej. Jej ówczesny
kie row nik pan Ro mań ski znał się z kimś
z fir my, któ ra wzno si ła ten obiekt, a ten
ktoś miał zna jo mo ści w Mi ni ster stwie
Żeglugi. I tak zostaliśmy do tego gmachu
za pro sze ni. Po je cha li śmy na wy -
ciecz kę do sto li cy i mo gli śmy go
zwiedzić.
Z wo dą – wpraw dzie nie tą bez kre -
sną, oby ty był je go dzia dek Sta ni sław,
który w latach jeszcze przedwojennych
prze pra wiał lu dzi łód ką w Mło do wie
z jednego brzegu Popradu na drugi. Później
po ma ga ła mu w tym je go cór ka
– mama pana Franciszka.
– No cóż, tak mia ło być. Tak by ło za -
pi sa ne tam na gó rze – jak to mó wił Ku -
buś Fa ta li sta – żar tu je Fran ci szek
Kotarba. – A tak już po wa żnie rzecz uj -
mu jąc: za wsze chcia łem pod ró żo wać.
Zobaczyć inne kraje. Dorastałem, w czasach
PRL-u. Wte dy pra ca na mo rzu da -
wała taką możliwość. Dla młodych ludzi
było to bardzo kuszące.
Po ukończeniu Liceum Ogólnokształcą
ce go im. Ma rii Skło dow skiej -Cu rie
w Starym Sączu przyszły rybak daleko-