Misyjne Materiały Formacyjne dla Dzieci 2013/2014

ufaM i innych uMacniaM W Wierze
się jednak. Znowu zbudował łódź i popłynął dalej. Płynął niestrudzenie
dzień i noc, i znowu dzień i noc... Już myślał, że wszystko co najgorsze
jest już za nim, ale jakże się mylił. Raptem niebo zaszło czarnymi chmurami,
a lekki dotąd wiatr niespodziewanie zamienił się w gwałtowny
huragan. Błyskawice rozdzierały niebo. Maleńka łódka nie miała żadnych
szans na przetrwanie, rozerwało ją na kawałki. Tym razem mężczyzna
nie wierzył, że ujdzie z życiem. A jednak udało się. Woda wyrzuciła
go na brzeg jakiejś wysepki.
I tym razem nie ostudziło to jego zapału. Wydrążył z pnia drzewa
kolejną łódź. Zanim jednak wypłynął, poprosił o radę miejscowego
mędrca.
– Co mam robić, dobry człowieku, żeby dopłynąć do kraju słońca
– Przeszkadza ci w tym władca mórz, burz i wiatrów. Nazwij łódź jego
imieniem, może wtedy będzie dla ciebie łaskawszy.
I tak też młody człowiek zrobił. Odtąd już fale były spokojne, a wiatr
sprzyjał mu przez całą drogę. Z dnia na dzień pozostawiał za sobą chłód
i ciemności. Na horyzoncie pojawiła się jasność i ciepło, a w pewnej
chwili powoli – jakby nieśmiało – wyszło z wody słońce, by zaraz zabłysnąć
w całej krasie.
Młodzieniec oniemiał z zachwytu. Zaśpiewał na jego cześć radosną
pieśń. Odtąd też mieszkańcy Krainy Cieni nie żyli już w ciemności, bo
młody człowiek sprowadził im słońce.
19