dr hab. inż. Tomasz Stręk prof. PP - tomasz strek home page
dr hab. inż. Tomasz Stręk prof. PP - tomasz strek home page
dr hab. inż. Tomasz Stręk prof. PP - tomasz strek home page
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Zakład Mechaniki Technicznej<br />
Metoda Elementów Skończonych – Lab.<br />
PROJEKT<br />
Prowadzący:<br />
<strong>dr</strong> <strong>hab</strong>. <strong>inż</strong>. <strong>Tomasz</strong> <strong>Stręk</strong> <strong>prof</strong>. <strong>PP</strong><br />
Wykonali:<br />
Kasjan Michalak<br />
Michał Niemczyk<br />
Jakub Michałek<br />
1
Spis treści<br />
1. Wprowadzenie……………………………………………………..……..……… 4<br />
2. Projekt 1…………………………………………………………..……..……… 5<br />
2.1. Cel pracy………………………………………………………………….. 5<br />
2.2. Zakres pracy………………………………………………………………. 5<br />
2.3. Dane wejściowe……………………………………………..……..….......... 5<br />
2.4. Analiza ugięcia………………………………………………………………. 7<br />
2.4.1 Analiza ugięcia dla zwykłego dwuteownika……………………….. 7<br />
2.4.2 Analiza ugięcia dla dwuteownika z otworami w belce 2.…………. 9<br />
2.4.3 Analiza ugięcia dla dwuteownika z elementami belki 2….……....... 11<br />
2.5 Porównanie wyników oraz wnioski……...………………………………… 13<br />
3. Projekt 2…………………………………………………………..……..……… 15<br />
3.1. Cel pracy…………………………………………………………………… 15<br />
3.2. Zakres pracy…………………………………………………………….. … 15<br />
3.3 Analiza naprężeń………….……...………………………………………... 15<br />
3.4 Podsumowanie………………..……...……………………………………… 18<br />
4. Projekt 3. Analiza przepływu: …………….…………………………………… 19<br />
4.1. w rozdzielaczu o kącie rozwarcia 15°…………………..……..………… 20<br />
4.2. w rozdzielaczu o kącie rozwarcia 30°…………………..……..………… 20<br />
4.3. w rozdzielaczu o kącie rozwarcia 90°…………………..……..………… 20<br />
4.4. w rozdzielaczu o kącie rozwarcia 120°………………..……..………… 21<br />
4.5. w rozdzielaczu o kącie rozwarcia 180°………………..……..………… 21<br />
4.6. Wnioski oraz porównanie wyników………………………..…..………… 22<br />
5. Projekt 4…………………………………………………………..……..……… 24<br />
5.1. Cel pracy………………………………………………………………..….. 24<br />
5.2. Zakres pracy………………………………………………………………… 24<br />
5.3 Dane wejściowe……………………………………………..……..…........... 25<br />
5.4 Analiza rozkładu temperatury po czasie t……………………………………. 26<br />
5.4.1 Kołnierz stalowy…………………..…………………………….. 26<br />
5.4.2 Kołnierz aluminiowy…………………………….………………. 26<br />
5.4.3 Porównanie wyników…………………………….…………....... 27<br />
5.5 Czas po jakim kołnierz osiągnie temperaturę 293 K ……………………… 27<br />
5.5.1 Dla kołnierza stalowego……..……………………………………….... 27<br />
5.5.2 Dla kołnierza aluminiowego…...………………………………………30<br />
5.6 Porównanie wyników oraz wnioski……...………………………………….. 31<br />
6. Projekt5……………………………………………………..……..………….. 32<br />
6.1. Cel pracy………………………………………………………………….. 32<br />
6.2. Zakres pracy……………………………………………………………. 32<br />
6.3 Dane wejściowe………………………………………………..……..…......... 32<br />
6.4 Rozkład temperatury………………………………………………………… 33<br />
6.4.1Rozkład temperatury dla przykładu 1…….…………………………….. 33<br />
2
6.4.2 Rozkład temperatury dla przykładu 2………………. ………………. 34<br />
6.4.3 Rozkład temperatury dla przykładu 3….…………......……………. 35<br />
6.4.4 Rozkład temperatury dla przykładu 4.………..................................... 36<br />
6.5 Warunki brzegowe <strong>dr</strong>ugiego rodzaju…...…………………………………… 37<br />
6.6 Podsumowanie……...………………………………………………..……… 37<br />
3
1.Wprowadzenie<br />
Metoda elementów skończonych (MES) jest metodą przybliżoną<br />
rozwiązywania równań różniczkowych. W porównaniu z innymi metodami<br />
numerycznymi jest ona tym bardziej skuteczna, gdy obszar analizy ma złożony<br />
kształt lub gdy składa się z materiałów o rożnych własnościach.<br />
W MES obszar analizy dzieli się na wiele podobszarów o prostym kształcie np.<br />
trójkąt, czworościan (najlepiej, jeżeli wszystkie ściany tych elementów są sobie<br />
równe – trójkąt równoboczny, czworościan foremny) zwanych elementami<br />
skończonymi. Funkcje aproksymuje się w każdym elemencie skończonym za<br />
pomocą funkcji ciągłych, są one jednoznacznie określone przez ich wartości w<br />
pewnych punktach zwanych węzłami, leżących wewnątrz elementu<br />
skończonego lub na jego brzegu.<br />
MES znalazła zastosowanie w różnych dziedzinach nauki i <strong>inż</strong>ynierii do<br />
aproksymacji podstawowych równań różniczkowych takich jak:<br />
mechanika płynów gdzie wykorzystywane są równania równania Naviera-<br />
Stokesa, akustyka – równania falowe, elektromagnetyzm – równania Maxwella,<br />
fizyka atomowa – równania Schrödingera.<br />
4
Projekt I<br />
2. Projekt 1. Analiza porównawcza ugięcia różnych rozwiązań<br />
dwuteownika utwierdzonego jednostronnie<br />
2.1. Cel pracy<br />
Celem projektu jest porównanie wytrzymałości i ugięcia różnych rodzajów<br />
dwuteownika, które zostały tak samo utwierdzone i obciążone tą samą siłą.<br />
Dwuteowniki są tej samej długości i o takich samych wymiarach głównych, różnią się<br />
jedynie częścią środkową.<br />
2.2. Zakres pracy<br />
Analiza przeprowadzona zostanie w programie COMSOL 3.4 przy pomocy<br />
modelu Structural Mechanics, Solid, Stress-Strain. Kształtowniki zostały wykonane w<br />
programie Inventor. Wymiary kształtowników:<br />
Wysokość: 22 mm<br />
Długość belek: 200 mm<br />
Zadane obciążenie: 500 N ( obciążenie ciągłe działające na górną powierzchnię<br />
dwuteownika )<br />
Utwierdzenie: jednostronne<br />
Moduł Younga: 2 ∗ 10 <br />
Wsp. Poissona: 0,33<br />
Gęstość stali: 7850<br />
<br />
<br />
2.3 Dane wejściowe<br />
Podstawowe wymiary zwykłego dwuteownika [mm]<br />
R g h s l<br />
2 1 22 15.5 200<br />
5
Rys. 1. Przekrój i wymiary zwykłego dwuteownika<br />
Podstawowe wymiary dwuteownika z otworami [mm]<br />
R g h s l w1 w2 D<br />
2 1 22 15.5 200 10 11 10<br />
Rys. 2. Przekrój i wymiary dwuteownika z otworami<br />
6
Podstawowe wymiary dwuteownika [mm]<br />
R g h s l s1 s2 s3 k<br />
2 1 22 15.5 200 8 4 12 16<br />
2.4 Analiza ugięcia<br />
Rys. 3. Przekrój i wymiary dwuteownika z elementami belki2<br />
2.4.1 Analiza ugięcia dla zwykłego dwuteownika<br />
Rys. 4. Model dwuteownika w programie INVENTOR<br />
7
Rys. 5. Dyskretyzacja belki o przekroju dwuteowym<br />
Rys. 6. Naprężenia belki pod wpływem obciążenia<br />
MIN<br />
MAX<br />
9,068 5,374x10 -5<br />
8
Rys. 7. Odkształcenie belki pod wpływem obciążenia<br />
MAX odkształcenie 1,839*10 -6 m<br />
2.4.2 Analiza ugięcia dla dwuteownika z otworami<br />
Rys. 8. Model dwuteownika z otworami w programie INVENTOR<br />
9
Rys. 9. Dyskretyzacja belki o przekroju dwuteowym z otworami<br />
Rys. 10.Naprężenia i odkształcenie belki pod wpływem obciążenia<br />
MIN<br />
MAX<br />
63,79 4,842x10 -5<br />
10
Rys. 11.Odkształcenie belki pod wpływem obciążenia<br />
MAX odkształcenie 1,933*10 -6 m<br />
2.4.3 Analiza ugięcia dla przypadku 3<br />
Rys. 12. Model dwuteownika w programie INVENTOR<br />
11
Rys. 13. Dyskretyzacja belki o przekroju dwuteowym<br />
Rys. 14.Naprężenia i odkształcenie belki pod wpływem obciążenia<br />
12
MIN<br />
MAX<br />
499,388 2,35x10 -6<br />
Rys. 15.Odkształcenie belki pod wpływem obciążenia<br />
MAX odkształcenie 3,698*10 -6 m<br />
2.5 Porównanie wyników oraz wnioski<br />
kształtownik Maxymalna wartość Ugięcie [m]<br />
naprężeń [Pa]<br />
zwykły dwuteownik 5,374x10 -5 1,839x10 -6<br />
dwuteownik z 4,842x10 -5 1,933x10 -6<br />
otworami<br />
3rozwiązanie<br />
dwuteownika<br />
2,35x10 -6 3,698x10 -6<br />
Wnioski<br />
Ugięcie wszystkich dwuteowych belek jest tylko w osi, w której przyłożono obciążenie (ze<br />
względu na symetrię).<br />
Maxymalne ugięcie wykazuje 3 rozwiązanie dwuteownika, co dowodzi, że nie sprawdziło by się<br />
zastosowanie go w ten sposób. Jedynym sposobem na poprawienie wyników dla rozwiązania 3 jest<br />
zmniejszenie obciążenia, lub zagęszczenie prętów(żeber) w belce 2 dwuteownika(zmniejszenie<br />
wymiaru s3).<br />
Zaskakujące jest, że dwuteownik z otworami ma w porównaniu z zwykłym dwuteownikiem mniejsze<br />
wartości naprężeń maksymalnych(naprężenie rozkłada się na długości belki przy otworach), oraz<br />
13
prawie jednakowe ugięcie. Z tej analizy wywnioskować można, że używając dwuteowników w<br />
różnego rodzaju konstrukcjach wystarczy stosować podobne rozwiązania (dwuteownik z otworami)-<br />
warunki wytrzymałościowe będą spełnione przy znacznej oszczędności materiału. W zwykłym<br />
dwuteowniku utwierdzonym jednostronnie największe naprężenia występują przy miejscu<br />
utwierdzenia (tam gdzie największy moment gnący), w przypadku dwuteownika z otworami jest<br />
podobnie, jednak duże wartości naprężeń rozkładają się również wokół otworów od strony<br />
utwierdzenia.<br />
14
Projekt II<br />
3. Projekt 2. Analiza naprężeń w dnie elipsoidalnym zbiornika w<br />
obecności króćca<br />
3.1 Cel pracy<br />
Symulacja ma na celu wyznaczenie maksymalnych naprężeń panujących w dnie<br />
zbiornika elipsoidalnego połączonego z króćcem. Programy wspomagające<br />
konstruowanie, takie jak MES pozwalają na optymalizacje konstrukcji dzięki<br />
czemu uzyskuje się jak najlepszy stosunek masy konstrukcji do przenoszonych<br />
obciążeń.<br />
3.2 Zakres pracy<br />
Analiza została przeprowadzona w programie COMSOL Multiphysics 3.4.<br />
Natomiast model 3D został utworzony w programie SolidWorks 2010.<br />
Ciśnienie wewnętrzne zdefiniowane jest na ściance wewnętrznej króćca, oraz<br />
dna elipsoidalnego, dalsza część zbiornika dodana jest w celu zamocowania<br />
konstrukcji ( w przypadku braku mocowania zbiornik był by poddany bardzo<br />
małym naprężeniom ponieważ ciśnienie po prostu przesunęło by całą<br />
konstrukcję). Zbiornik jest również umocowany na końcu króćca(rys.1).<br />
3.3 Analiza naprężeń<br />
Rys.1<br />
15
Rys.2<br />
Rys.3<br />
16
Jak wynika z rysunku 2 i 3 oraz obliczeń analitycznych największe naprężenia<br />
powstają na połączeniu króćca i dna elipsoidalnego, na powierzchni<br />
wewnętrznej zbiornika. Naprężenia te są nieco większe niż przy obliczeniach<br />
analitycznych, jednak MES nie jest metodą dokładną, a jedynie przybliżoną. Na<br />
rys. 4 widzimy rozkład i wielkość elementów skończonych.<br />
Rys.4<br />
17
3.4 Podsumowanie<br />
Metoda Elementów Skończonych nie jest metodą dokładną, a jedynie<br />
przybliżoną. Zagęszczając siatkę elementów skończonych, wynik dążył by do<br />
wyniku dokładnego, jednak nigdy nie osiągnął by tego wyniku. Mimo tych wad<br />
różnica między wynikiem dokładnym a wynikiem z obliczeń MES nie jest duża.<br />
Dodatkowo obliczenia w programie MES są dużo szybsze niż analityczne,<br />
ponadto można w łatwy sposób wprowadzać zmiany do danej konstrukcji.<br />
18
Projekt III<br />
4. Projekt III Analiza porównawcza przepływu laminarnego w<br />
trójnikach (rozdzielaczach) hy<strong>dr</strong>aulicznych pod różnym kontem.<br />
Cel pracy<br />
W zadaniu porównywane będą trójniki o jednym<br />
wejściu oraz dwóch wyjściach usytuowanych kod różnym<br />
kątem względem siebie. W każdym przypadku warunki<br />
początkowe będą takie same aby można było obiektywnie<br />
porównać wszystkie z trójników. Średnica wejściowa jest<br />
zawsze taka sama i wynosi 40mm oraz wyjściowe dwie<br />
średnice są równe względem siebie. Porównywane będą ze<br />
sobą rozdzielacze o koncie rozwarcia 15°, 30°, 90°, 120°,<br />
180°.<br />
Zakres pracy<br />
Analiza przeprowadzona zostanie w programie COMSOL 3.4 przy pomocy<br />
modelu Fluid Dynamics - Incompressible Navier-Stokes – Transient analysis<br />
Warunki początkowe:<br />
-Średnica otworu wlotu: 40mm<br />
-Liczba Reynoldsa: Re= 100<br />
-Warunki początkowe: V=0, U=0, P=0<br />
19
4.1 Rozdzielacz o kącie rozwarcia 15°<br />
4.2 Rozdzielacz o kącie rozwarcia 30°<br />
4.3 Rozdzielacz o kącie rozwarcia 90°<br />
20
4.4 Rozdzielacz o kącie rozwarcia 120°<br />
4.5 Rozdzielacz o kącie rozwarcia 180°<br />
21
4.6 Wnioski<br />
Możemy zauważyć, że wraz ze wzrostem konta rozwarcia strumień przepływu mocniej uderza w<br />
powierzchnie na której się rozdziela. Widać do bardzo dobrze w ostatnim przypadku gdzie możemy<br />
zaobserwować iż największa siła strumienia praktycznie odbija się od powierzchni do niej<br />
prostopadłej. Mamy w tym miejscu do czynienia z największymi zakłóceniami. Najłagodniej strumień<br />
rozdziela się przy małym koncie rozwarcia 15° i 30°. Natomiast w praktyce nie stosuje się takich<br />
rozdzielaczy ponieważ mały kąt powoduje, iż rozdzielenie przepływu w taki sposób wymaga dużej<br />
odległości przy otrzymywaniu małej szerokość. W praktyce najczęściej stosuję się rozdzielacza o<br />
kącie 60° i 120°, które mają trochę gorsze właściwości ale dobrze spełniają swoją funkcje. Z tych<br />
dwóch typów rozdzielaczy ten o kącie rozwarcia równym 60 stopni ma mniejsze zakłócenia, możemy<br />
zaobserwować to na wykresach. Są to tylko modele teoretyczne, ponieważ mają ostre krawędzie na<br />
łączeniu w rzeczywistości wszystkie połączenia są zaokrąglone co zmienia trochę naturę przepływu na<br />
nieco łagodniejszy. Niemniej jednak poprzez takie doświadczenie możemy zaobserwować jak<br />
wygląda przepływ w danym przypadku.<br />
22
Projekt IV<br />
5. Projekt 4. Przewodność cieplna dla różnych materiałów<br />
Przewodność cieplna, współczynnik przewodnictwa ciepła oznaczany<br />
symbolem λ lub k określa zdolność substancji do przewodzenia ciepła. W tych<br />
samych warunkach więcej ciepła przepłynie przez substancję o większym<br />
współczynniku przewodności cieplnej.<br />
5.1 Cel pracy<br />
Symulacja ma na celu przedstawienie rozkładu temperatury po czasie t=<br />
60[s] w kołnierzu rurociągu wykonanego z dwóch różnych materiałów, przez<br />
który przepływa medium o temperaturze 353 K (około 80°C), oraz jak długo<br />
będzie trwała zmiana temperatury w całym kołnierzu gdy temperatura medium<br />
nagle spadnie do 293 K (około 20°C ).<br />
5.2 Zakres pracy<br />
Analiza została przeprowadzona w programie COMSOL Multiphysics 3.4.<br />
Natomiast model 3D został utworzony w programie Inventor.<br />
Warunki brzegowe(temperatura) są określone na wewnętrznych ściankach<br />
rurociągu.<br />
Rys. 1.Model kołnierza w programie INVENTOR<br />
23
5.3 Dane wejściowe<br />
Rys. 2.Wymiary<br />
Oznaczenie<br />
Wymiar [mm]<br />
L 200<br />
h 12<br />
t 5<br />
d 10<br />
D 1 50<br />
D 2 94<br />
Dyskretyzacja<br />
fragmentu<br />
rurociągu z<br />
kołnierzem<br />
24
5.4 Analiza rozkładu temperatury po czasie 60 [s]<br />
5.4.1 Stal<br />
Rys. 3.Rozkład temperatury kołnierza<br />
Po upływie 60 sekund cały rurociąg osiągnął temperaturę medium, jednak kołnierz nie<br />
nagrzał się po tym czasie do tej temperatury. Zewnętrzna temperatura kołnierza (najniższa)<br />
wynosi 333,5K)<br />
5.4.2 Aluminium<br />
Rys.4.Rozkład<br />
temperatury<br />
kołnierza<br />
25
Cały kołnierz osiągnął temperaturę medium (353K), wygląd rozkładu temperatury może<br />
wynikać z błędów obliczeniowych, jednak różnica między najwyższą a najniższą temperaturą<br />
wynosi 0,002.<br />
Poprawny wygląd rozkładu temperatury po upływie 60 sekund.<br />
5.4.3 Porównanie wyników<br />
Kołnierz stalowy nie osiągnął temperatury medium w przeciwieństwie do<br />
kołnierza wykonanego z aluminium.<br />
Materiał kołnierza<br />
Stal<br />
Aluminium<br />
Najniższa temperatura<br />
333.5 K<br />
353 K<br />
5.5Czas po jakim kołnierz osiągnie temperaturę 293 K<br />
5.5.1Dla kołnierza stalowego<br />
Rysunki poniżej przedstawiają jak zmienia się temperatura w kołnierzu co<br />
5 sekund.<br />
26
Cały kołnierz osiągnął temperaturę medium po około 70 sekundach.<br />
29
5.5.2Dla kołnierza aluminiowego<br />
30
Cały kołnierz osiągnął temperaturę medium w niecałe 15 sekund.<br />
5.5.3Porównanie wyników oraz wnioski<br />
Z symulacji wywnioskować można, że większą przewodność ciepła ma<br />
aluminium. Kołnierz wykonany ze stali w przeciwieństwie do aluminiowego nie<br />
uzyskał temperatury 353 K w czasie 60 sekund i czas jego „stygnięcia” po<br />
zmianie temperatury przepływającego medium był ponad 4krotnie dłuższy niż<br />
kołnierza aluminiowego.<br />
Materiał kołnierza<br />
Najniższa temperatura po<br />
upływie 60 sekund(temperatura<br />
medium 353 K)<br />
Czas spadku temperatury<br />
przy obniżeniu<br />
temperatury medium [s]<br />
Stal 333.5 K Około 70<br />
Aluminium 353 K Około 15<br />
31
Projekt V<br />
6. Projekt 5. Rozkład temperatury dla płyty o określonych wymiarach i<br />
warunkach brzegowych<br />
6.1 Cel pracy<br />
Symulacja ma na celu przedstawienie rozkładu temperatury dla płyty,<br />
która na każdym z brzegów ma określoną inna temperaturę. Analiza zostanie<br />
przeprowadzona w dwóch różnych programach w celu porównania. Użycie<br />
warunków 1 i 2 rodzaju.<br />
6.2 Zakres pracy<br />
Analiza została przeprowadzona w programie COMSOL Multiphysics 3.4<br />
oraz scilab-5.4.0. Do uzyskania wyników w programie scilab-5.4.0 została<br />
wykorzystana metoda rozwiązań podstawowych.<br />
Metoda Rozwiązań Podstawowych<br />
Jest metodą bezsiarkową, stosowaną do rozwiązywania każdego równania<br />
różniczkowego, którego znamy rozwiązanie podstawowe. Do znalezienia<br />
rozwiązania wystarczy zdefiniować warunki brzegowe w punktach kollokacji<br />
oraz zbiór punktów na zewnątrz badanego obszaru- tzw. punktów źródłowych.<br />
Punkty źródłowe są dobrane w stosunku do punktów kollokacji zazwyczaj w<br />
następujący sposób:<br />
-przez jednokładność<br />
-na okręgu (sferze)<br />
Najprostrzym wariantem jest gdy liczba punktów źródłowych równa się liczbie<br />
punktów kollokacji.<br />
Rozwiązanie podstawowe: U=U(x,z) –pewna funkcja spełniająca równanie<br />
rządzące w obszarze. Rozwiązanie zagadnienia definiujemy jako kombinację<br />
liniową rozwiązań podstawowych.<br />
Macierz A jest to macierz główna układu zawierająca wartości rozwiązań<br />
podstawowych, gdzie element A(i,j) jest wartością rozwiązania podstawowego<br />
dla i-tego punktu kollokacji dla j-tego źródła.<br />
Dla rozkładu temperatury użyty został warunek pierwszego rodzaju- Warunek<br />
Dirichleta.<br />
6.3 Długości boków płyty oraz liczba punktów kollokacji dla każdego<br />
przypadku wynoszą:<br />
Bok Długość Liczba punktów<br />
kollokacji na brzegu<br />
b 3 30<br />
a 2 20<br />
32
6.4Rozkład temperatury<br />
6.4.1Warunki brzegowe dla przykładu 1<br />
Rozkład temperatury w programie COMSOL Multiphysics 3.4<br />
Rozkład temperatury w programie scilab 5.4.0<br />
33
6.4.2Warunki brzegowe dla przykładu 2<br />
Rozkład temperatury w programie COMSOL Multiphysics 3.4<br />
Rozkład temperatury w programie scilab 5.4.0<br />
34
6.4.3Warunki brzegowe dla przykładu 3<br />
Rozkład temperatury w programie COMSOL Multiphysics 3.4<br />
Rozkład temperatury w programie scilab 5.4.0<br />
35
6.4.4 Warunki brzegowe dla przykładu 4<br />
Rozkład temperatury w programie COMSOL Multiphysics 3.4<br />
Rozkład temperatury w programie scilab 5.4.0<br />
36
6.5 Warunki brzegowe <strong>dr</strong>ugiego rodzaju<br />
Jeżeli w punktach kollokacji określony został warunek brzegowy <strong>dr</strong>ugiego<br />
rodzaju- warunek Neumana to należy podać również wektor normalny do<br />
brzegu w tym punkcie(wektor normalny do brzegu, jednostkowy skierowany na<br />
zewnątrz obszaru). W przypadku warunku Neumana w macierzy głównej układu<br />
A zamiast φ będzie pochodna dφ.<br />
Strumień ciepła w programie scilab 5.4.0<br />
6.3Podsumowanie<br />
Rozkłady temperatur w obu programach podobnie, jednak program<br />
COMSOL Multiphisics 3.4 lepiej obrazuje ten rozkład, kolory na płycie<br />
rozkładają się stopniowo zależnie od temperatury w danym punkcie. W<br />
programie scilab-5.4.0 są to kolorowe pasy.<br />
37