CEM&TY; nr 1(19)/2012 - Lafarge

CEMENT 

magazyn dla klientów Lafarge Cement nr 1 (19) / 2012 

TM 

cementujemy więzi 

Superlider nie poddaje 

się złym nastrojom 

Rozmowa z Mirosławem Majchrowiczem, 

dyrektorem Cementowni Małogoszcz 

zrób to z lafarge 

Żelbet na budowie 

bezpiecznie z LAFARGE 

Trzeźwość w pracy

Spis treści 

2 | Cementujemy więzi 

Superlider nie poddaje się złym nastrojom 

– rozmowa z Mirosławem Majchrowiczem, 

dyrektorem Cementowni Małogoszcz 

4 | Zrób to z Lafarge 


6 | Świat Lafarge 

Kanada 

7 | Zielona strona Lafarge 

Niebezpieczne odpady 

8 | Rozmowy przy pracy 

Gwarancja jakości 

– rozmowa z Władysławem Pawelcem, 

dyrektorem produkcji Mapei Polska Sp. z o.o. 

9 | Nieustanny rozwój 

– rozmowa z Konradem Haratem, 

technologiem firmy Harat Przedsiębiorstwo 

Drogowo-Budowlane Sp. J. 

10 | Bezpiecznie z Lafarge 

Trzeźwość w pracy 

11 | Fundamenty nie tylko prawne 

Przezorny zawsze ubezpieczony 

12 | Na naszym podwórku 

Bilans 2011 roku 

13 | Kącik architektoniczny 

Szkoła muzyczna w Radomiu 

Stadion Legii Warszawa 

14 | Różności z branży 

Beton wałowany firmy Harat 

Bezskurczowa zaprawa Mapefill 

15 | Ruchomości 

Wiercenie dla wymagających 

Impulse 90I, czyli nowa propozycja 

Paslode 

15 | Krzyżówka 

Szanowni Państwo! 

Kolejne „Cem&Ty” składamy na Państwa ręce w samym 

szczycie emocji związanych z Euro 2012. W tej chwili trwa 

jeszcze nerwowa walka z czasem. Już wiadomo, że nie 

wszystkie drogi uda się zakończyć w terminie. W kwietniu 

szacowano, że opóźnienia dotyczyć mogą około 20% 

inwestycji. Eksperci niezbyt entuzjastycznie wypowiadają 

się również o modernizacji kolei. Ponad 70 pięknie odnowionych 

dworców nie przyniesie nam wstydu, natomiast 

czas podróży nie skrócił się na razie tak, jak oczekiwano. 

Poprawy można się jednak spodziewać, gdy w czerwcu 

zostaną wstrzymane prace na torach. 

Na tym wolno chyba z czystym sumieniem zakończyć 

przegląd tego, co nie w pełni da się zapisać w poczet 

sukcesów. Trzeba podkreślić, że bilans i tak wypada 

znakomicie, jeśli uwzględnić, jak wielki optymizm towarzyszył 

początkowej ocenie realności planów inwestycyjnych. 

Ambicje ambicjami, ale pewnych procesów 

zwyczajnie nie można przyspieszyć, nieważne, jak wielkie 

zorganizujemy pospolite ruszenie. 

Z czego możemy być bezapelacyjnie dumni Z całą pewnością 

mecze zostaną rozegrane na świetnych, powszechnie 

docenianych boiskach. Cieszą doniesienia, że Stadion 

Narodowy uzyskał nominację do nagrody Stadium Business 

Awards w kategorii „Najlepszy nowy obiekt”. Jeszcze większą 

radość płynie z tego, że o miano najdoskonalszej areny 

na świecie rywalizował on będzie ze... Stadionem Miejskim 

we Wrocławiu, a gdańska PGE Arena ubiega się o nagrodę 

za najlepszą architekturę. Powiodła się rozbudowa terminali 

lotniczych, których przepustowość wzrosła prawie dwukrotnie. 

Euro 2012 dodało też energii ogromnej liczbie inwestycji 

samorządowych oraz prywatnych, nie tylko zresztą w miastach, 

które gościć będą kibiców. 

Ogólnie w Polsce dokonał się olbrzymi skok cywilizacyjny, 

a teraz naszą gospodarkę czeka jeszcze konsumowanie 

owoców inwestycji. Według ostrożnych prognoz 

na samych mistrzostwach zarobić możemy przynajmniej 

30 mln zł, wzrost zaś jakości infrastruktury powinien się 

przełożyć na długofalowe zyski z międzynarodowej turystyki. 

Nie wspominając o tym, że po prostu wzrośnie 

komfort naszego codziennego życia. 

Dość jednak o wielkiej budowie, wszak już za chwilę my 

– budowlańcy – będziemy mogli pogratulować sobie kilkuletniego 

wysiłku i zasłużenie odpocząć na trybunach lub 

przed telewizorem. Wierzymy, że wszystko będzie zapięte 

na ostatni guzik od strony organizacyjnej i mistrzostwa okażą 

się spektakularnym świętem piłki nożnej czy – ogólniej – 

sportowej rywalizacji w duchu fair-play. Teraz już wszystko 

w rękach piłkarzy (czy też raczej, mówiąc ściślej, w ich nogach, 

sercach i umysłach). Życzymy Państwu, aby wygrali 

najlepsi. Czyli nasi. Do boju, Biało-Czerwoni! 

Redakcja 

[redakcja.lafarge@lafarge.com] 

Redakcja: Ponad pięć lat upłynęło od chwili, kiedy na 

łamach magazynu „Cem&Ty” rozmawialiśmy z Pana 

poprzednikiem na stanowisku dyrektora Cementowni 

Małogoszcz. Dużo się w tym czasie zmieniło w zakładzie 

Mirosław Majchrowicz: Sporo, ponieważ właśnie mniej 

więcej sześć lat temu rozpoczął się okres największych 

inwestycji w historii cementowni. W tym czasie powstały 

u nas m.in. nowy młyn cementu i silos klinkieru, a także 

nowoczesna instalacja do suszenia popiołów mokrych. 

R.: Ale pod względem zmniejszania wpływu produkcji 

przemysłowej na środowisko trudno było pewnie cokolwiek 

więcej osiągnąć, biorąc pod uwagę fakt, że już wówczas 

zakład spełniał najbardziej wyśrubowane normy 

M. M.: Rzeczywiście, Cementownia Małogoszcz pod 

sztandarem Lafarge od lat cieszy się zasłużoną sławą zakładu 

przyjaznego dla środowiska, czego potwierdzeniem 

może być chociażby fakt, że emisja pyłów osiągnęła u nas 

wartość trzykrotnie niższą niż wymagania stawiane przez 

europejskie normy. Warto również przywołać dowody już 

nie liczbowe, lecz „z natury” – na kominach zakładu gnieżdżą 

się pustułki, a w pobliżu torów zamieszkały bobry... 

Nie oznacza to natomiast wcale, że zaprzestaliśmy 

poszukiwania nowych rozwiązań, które wpływają korzystnie 

na stan środowiska naturalnego. Troska o naturę 

i dążenie do zrównoważonego rozwoju należą do 

kluczowych wartości Lafarge, więc nie wolno nam ani 

na moment spocząć na laurach. Z tego względu w naszym 

zakładzie staramy się stosować coraz więcej paliw 

alternatywnych. W ten sposób nie tylko zmniejszamy 

zużycie węgla – surowca nieodnawialnego, lecz także 

wnosimy swój wkład w zdecydowanie bardziej proekologiczne 

gospodarowanie odpadami. Wtórnemu odzyskowi 

surowców służy również wspomniana wcześniej instalacja 

do suszenia popiołów mokrych. Ponadto w procesie 

suszenia wykorzystywane jest ciepło odpadowe z pieca 

klinkierowego, które dotychczas trafiało bezpośrednio do 

atmosfery. Oprócz oczywistych korzyści dla środowiska 

wpływa to na nasz rachunek ekonomiczny, bo dzięki tej 

Wydawca: Lafarge Cement SA, ul. Warszawska 110, 28-366 Małogoszcz, tel. (41) 248 70 00, faks (41) 248 70 01, e-mail: redakcja.lafarge@lafarge.com 

Redakcja, projekt i skład DTP: Grupa Reklamowa Niedzielski, e-mail: redakcja@niedzielski.com.pl 

Na okładce: Stadion Legii Warszawa 

2 | CEM&TY

Cementujemy więzi 

Superlider nie poddaje się 

złym nastrojom 

Rozmowa z Mirosławem Majchrowiczem, dyrektorem Cementowni Małogoszcz 

technologii nie musimy już pozyskiwać z rynku niektórych 

materiałów wykorzystywanych do produkcji. Nowa 

inwestycja pozwoliła nam również rozszerzyć ofertę o gatunki 

cementu ze zwiększoną zawartością dodatków. 

R.: Jednak to nie działania proekologiczne sprawiły, że 

miał Pan okazję odebrać ostatnio dwie prestiżowe nagrody. 

Najpierw – prywatnie – otrzymał Pan Złoty Krzyż 

Zasługi za działania na rzecz społeczności lokalnych 

i w zakresie poprawy bezpieczeństwa pracy, potem 

w imieniu Cementowni Małogoszcz odebrał Pan statuetkę 

Superlidera Regionu 2011, przyznaną przez redakcję 

kieleckiego dziennika „Echo Dnia”. Gratulujemy osiągnięć, 

a jednocześnie prosimy, aby opowiedział nam Pan 

nieco więcej o wyróżniających się obszarach funkcjonowania 

zakładu. Zacznijmy od bezpieczeństwa... 

M. M.: Bezpieczeństwo pracowników uważam za jeden 

z naszych największych sukcesów. W ubiegłym roku 

w Cementowni Małogoszcz minęło pięć lat bez wypadku. 

Nasze standardy bhp stoją na najwyższym, zgodnym 

z polityką Grupy Lafarge poziomie; dbamy przy tym nie 

tylko o naszych pracowników, lecz także o podwykonawców, 

którzy musieli się przyzwyczaić, że na terenie 

zakładu panują pod tym względem szczególne rygory. 

Priorytetem stało się dla nas kształtowanie prawidłowych 

nawyków w dziedzinie bhp. Na tyle skuteczne, że – 

jak słyszałem – nasi pracownicy wynoszą dobre praktyki 

poza mury zakładu i stosują na przykład środki ochrony 

indywidualnej przy pracach domowych. Nie da się jednak 

ukryć, że świetne rezultaty w dziedzinie bezpieczeństwa 

zawdzięczamy również nowoczesnej technologii 

oraz organizacji produkcji. 

R.: A jak wygląda – również wymieniana w uzasadnieniach 

przyznania nagród – współpraca z lokalnymi społecznościami 

i działania na ich rzecz 

M. M.: Lafarge jest firmą odpowiedzialną społecznie. 

Żywimy głębokie poczucie przynależności do regionu, 

w którym działamy. Angażujemy się w inicjatywy służące 

jego rozwojowi, przede wszystkim na drodze współpracy 

z samorządami gmin i województwa, choć także 

bezpośrednio z naszymi sąsiadami. To bardzo zróżnicowane 

projekty, począwszy od aukcji charytatywnych, 

organizacji wydarzeń kulturalnych, przez wsparcie straży 

pożarnej, muzeów, szkół i domów dziecka, czy wreszcie 

działania nieco bardziej interwencyjne, jak pomoc dla powodzian. 

Myślę, że mieszkańcy regionu mają już świadomość, 

że mogą na nas liczyć w każdej sytuacji. 

Kwestia współpracy z lokalną społecznością wiąże się 

bezpośrednio z poruszonym już tematem bezpieczeństwa. 

Dbamy pod tym względem nie tylko o pracowników, 

lecz także o ich rodziny, w tym dzieci, które być może 

będą z nami w przyszłości pracować. Pod hasłem GAP 

(Gaśnica–Apteczka–Pierwsza Pomoc) organizujemy na 

przykład szkolenia z zakresu pierwszej pomocy dla uczniów 

i nauczycieli, a także wyposażamy placówki szkolne 

w sprzęt i znakujemy drogi pożarowe. Co roku w czerwcu 

– w czasie Miesiąca Bezpieczeństwa Grupy Lafarge 

– mają miejsce cieszące się dużą popularnością dni otwarte 

cementowni. Piknik i zwiedzanie zakładu to nie tylko 

okazja do zacieśniania więzi, lecz także do promowania 

kultury bezpieczeństwa. 

R.: Kolejne pytanie dotyczyć będzie tajemnicy sukcesu 

Superlidera Regionu w trudnych warunkach spowolnienia 

gospodarczego. 

Mirosław Majchrowicz 

Mirosław Majchrowicz (52 l.) z firmą Lafarge 

związany jest od początku jej działalności 

w Polsce (1995 r.), a z Cementownią Małogoszcz 

– od 1985 r. Pracował w służbach Utrzymania 

Ruchu Mechanicznego, na Wydziale Górniczym, 

jako kierownik inwestycji oraz kierownik produkcji. 

W latach 2005–2008 pełnił funkcję kierownika 

produkcji i kopalni w Cementowni Beocin w Serbii. 

W sierpniu 2008 r. objął stanowisko dyrektora 

Cementowni Małogoszcz. 

Żonaty, ma dwójkę dzieci – 22-letniego syna 

i 16-letnią córkę, a oprócz tego dwa zwierzaki: 

psa i kota. Interesuje się sportem (szczególnie 

siatkówką), często jeździ na nartach. Bardzo 

lubi podróżować z rodziną, zwiedzać i odkrywać 

nowe interesujące miejsca. Wolne chwile spędza 

w gronie rodzinnym, słuchając muzyki lub 

oglądając dobre filmy. 

M. M.: Pragnę podkreślić, że wyniki zarządzanej przeze 

mnie cementowni zawdzięczamy nie tylko doskonałemu 

zrozumieniu potrzeb rynku, jaką osiągnęła firma 

Lafarge, lecz przede wszystkim zaangażowaniu pracowników 

zakładu, którym pragnę przy okazji podziękować. 

A co do recesji, nasz sukces zawdzięczamy częściowo 

właśnie temu, że nie poddaliśmy się złym nastrojom. 

W kryzysie stale zwiększaliśmy moce produkcyjne, aby 

przygotować się na wzrost popytu. Szanujemy naszych 

pracowników i nawet w „chudych” latach utrzymaliśmy 

zatrudnienie. 

Na szczęście obserwujemy teraz spore ożywienie 

w budownictwie. Nadzieje na dobrą przyszłość budzą 

w nas również rezultaty kompleksowego audytu 

firmy, które potwierdziły, że cementownia jest zarządzana 

w efektywnym, zgodnym z europejskimi standardami 

stylu. Polski rynek leży w centrum zainteresowania 

Grupy Lafarge, mamy więc gwarancję dalszego wsparcia 

ze strony globalnej organizacji, które przyczyni się do 

rozwoju naszego zakładu. 

magazyn dla klientów Lafarge Cement | 3

zrób to z LAFARGE 


Historia żelbetu sięga XIX stulecia. W 1867 r. francuski ogrodnik Joseph Monier wykonał 

doniczkę z betonu zbrojonego siatką. Gdy nie popękała pod wpływem mrozu, postanowił opatentować swój wynalazek. Ćwierć wieku później 

inżynier Francois Hennebique udowodnił naukowo korzyści płynące z połączenia betonu i stali. Od tego czasu żelbetowe konstrukcje stały się 

częścią każdej poważnej budowy i dziś właściwie trudno wyobrazić sobie, aby można było sobie bez nich poradzić. 

Czym jest żelbet 

Żelbet, zwany też żelbetonem, należy do podstawowych 

materiałów konstrukcyjnych stosowanych w budownictwie. 

Połączenie betonu i stalowych prętów pozwala 

wykorzystać najbardziej pożądane cechy obu komponentów. 

Beton osiąga niezwykle wysoką wytrzymałość 

na ściskanie, gorzej znosi natomiast rozciąganie. Aby 

wyeliminować tę niedoskonałość, w miejscach narażonych 

na działanie sił rozciągających umieszcza się stalowe 

pręty. Dzięki dużej przyczepności stali do betonu 

dochodzi do ich trwałego zespolenia. Dodatkowo oba 

materiały cechują się bardzo podobnym współczynnikiem 

rozszerzalności termicznej, co przeciwdziała niekorzystnym 

skutkom wahań temperatury. 

Gdzie stosować zbrojenie 

Współczesne budownictwo nie może się obejść bez żelbetu. 

Tam, gdzie pojawiają się spore obciążenia, staje się 

on po prostu niezbędny. Wzmocnić trzeba na przykład 

narażone na działanie dużych sił rozciągających elementy 

konstrukcyjne, takie jak nadproża okienne i drzwiowe, 

wieńce stropowe czy ławy fundamentowe. Często 

z betonu zbrojonego wykonuje się całe stropy i słupy, 

a nawet ściany. Technologia ta okazuje się również niezbędna 

przy budowie schodów, tarasów czy balkonów. 

Prętów zbrojeniowych używa się też do wykonywania 

nawierzchni znajdujących się poza obszarem budynku 

i podlegających obciążeniom (np. podjazdów). 

Przygotowywanie zbrojenia 

Projekt techniczny budynku zawiera wszystkie informacje 

konieczne do jego wybudowania. Znajdują się w nim 

również dane dotyczące zbrojenia. Przy zakupie musimy 

znać klasę i gatunek stali, z której powinny zostać wykonane 

pręty, oraz ich długość i średnicę. Parametry te wynikają 

z obliczeń konstrukcyjnych i norm budowlanych, 

dlatego nie można stosować prętów innych niż określone 

w projekcie. Jeśli zdarzy się, że rekomendowana stal 

nie będzie dostępna, jej zmianę należy uzgodnić z konstruktorem 

i odnotować ten fakt w dzienniku budowy. 

Po weryfikacji jakości materiału można przejść do 

następnego etapu prac, czyli oczyszczania prętów. 

Podstawowym bowiem warunkiem zespolenia betonu 

i stali jest jej odpowiednia czystość. Stal nie może być 

zabrudzona ani nadmiernie zardzewiała, nie powinna też 

nosić na sobie śladów farby czy tłuszczów. Pamiętajmy 

jednak, że przesadna gładkość powierzchni również nie 

jest pożądana. 

Jeśli pręty są już odpowiednio oczyszczone, należy 

przystąpić do wykonania szkieletów zbrojenia. 

Przygotować je można w warsztacie poza placem budowy 

albo w specjalnie do tego wyznaczonym miejscu na 

placu budowy. Łączenie poszczególnych części powinno 

przebiegać zgodnie z wytycznymi z projektu. 

Gotowe konstrukcje prętowe należy przetransportować 

do uprzednio zamontowanych szalunków. 

Układając je w wyznaczonym przez projekt miejscu, 

musimy pamiętać o tym, by nie znajdowały się zbyt blisko 

deskowania, bo za mała otulina nie będzie wpływać 

korzystnie na trwałość wykonanego elementu. 

Otulina poprawia również ognioodporność konstrukcji. 

Dokładne informacje dotyczące konstrukcji betonowych, 

żelbetowych oraz sprężonych zawarte są w normach 

PN-B-03264:2002 oraz PN-EN 1992-1-1:2008 

(zwanej Eurokodem 2). 

Produkcja betonu oraz betonowanie 

Właściwie przygotowana mieszanka betonowa ma zasadniczy 

wpływ na trwałość żelbetu. Wynika to przede 

wszystkim z faktu, że dobrej jakości beton ma odczyn 

zasadowy i, równomiernie rozprowadzony wewnątrz szalunku, 

cechuje się właściwościami antykorozyjnymi. To, 

oczywiście, przekłada się na żywotność gotowego elementu. 

Utrata tej cechy pojawia się w momencie, kiedy 

do betonu przedostaną się niepożądane substancje. 


zrób to z LAFARGE 

żelbet 

siatkobeton 

beton sprężony 

Podział ze względu na sposób współpracy 

wkładek stalowych z betonem 

Szkielet z prętów stalowych zalany zostaje betonem. 

Zbrojenie ma postać siatek; zapewnia zwiększoną odporność na obciążenia 

dynamiczne i wytrzymałość na rozciąganie. 

Do elementu betonowego poprzez rozciągnięcie zbrojenia wprowadza się 

wstępne naprężenia. W technologii sprężonej wyróżniamy strunobeton 

i kablobeton. 

Kilka dat z historii żelbetu 

1848 r. – Joseph-Louis Lambot połączył beton 

ze zbrojeniem i zbudował z tego materiału barkę, 

którą siedem lat później zademonstrował publiczności 

w Paryżu. 

1867 r. – Joseph Monier po udanym eksperymencie 

z doniczką opatentował żelbet. 

1892 r. – Francois Hennebique wyjaśnił naukowo, 

dlaczego beton połączony ze stalą zapewnia 

wyższą wytrzymałość. 

drutobeton 

Beton zawiera kawałki drutów. 

Beton można przygotować na terenie budowy albo 

zamówić w betoniarni. W tym drugim przypadku powinniśmy 

skorzystać z usług sprawdzonych dostawców, którzy 

zagwarantują, że beton spełni wszystkie wymagania 

określone w projekcie. Zamawiając materiał z betoniarni, 

warto pamiętać, by nie transportować go na zbyt duże 

odległości, a przy betonowaniu zastosować techniki, 

które sprawią, że beton osiągnie maksymalny stopień 

zagęszczenia bez wystąpienia segregacji. Należy również 

sprawdzić szczelność szalunku, co pozwoli uniknąć strat 

materiałowych i da nam pewność, że z powodu wyciekającej 

zaprawy nie powstaną raki ani nie zostaną odsłonięte 

fragmenty zbrojenia. 

O szczelność szalunków musimy zadbać oczywiście 

również podczas betonowania zaprawą przygotowaną na 

budowie. Jeśli zdecydujemy się samodzielnie rozrobić mieszankę, 

musimy zwrócić uwagę na następujące kwestie. 

Przede wszystkim należy uwzględnić klasę betonu wymienioną 

w opisie technicznym projektu. Beton musi mieć 

odpowiednio niską nasiąkliwość i pożądaną konsystencję. 

W przypadku domów jednorodzinnych będzie to najczęściej 

klasa C16/20 o konsystencji plastycznej. Jeśli chcemy 

zyskać pewność, że proporcje są odpowiednio dobrane, 

zwróćmy się po ekspertyzę do laboratorium budowlanego. 

Do przygotowania mieszanki do żelbetu warto użyć 

cementu Ekspert ® firmy Lafarge Cement i odpowiednio 

frakcjonowanych kruszyw oraz wody. Po wymieszaniu 

składników należy wypełnić szalunki materiałem. Przy betonowaniu 

należy używać wibratorów, które rozprowadzą 

beton i wypełnią wszystkie przestrzenie w wykonanym 

elemencie. Należy również pamiętać, by otulina z betonu 

była jak najgrubsza, ponieważ to właśnie ona chroni stalowe 

pręty przed korozją. Zaniedbania w tym względzie 

mogą się okazać katastrofalne w skutkach. 

Świeży żelbet trzeba odpowiednio pielęgnować. 

Wykonanych z niego elementów nie można wystawiać 

na działanie niekorzystnych warunków atmosferycznych. 

Dotyczy to również zbyt dużego nasłonecznienia, 

bo nadmierne odparowanie wody spowoduje pęknięcia. 

Bezpieczna praca 

O bezpieczeństwie prac zbrojarskich pisaliśmy dość 

obszernie w 17. wydaniu magazynu „Cem&Ty”. 

Zainteresowanych kierujemy do archiwalnych numerów 

dostępnych na stronie internetowej firmy Lafarge Cement. 

Zasady bezpieczeństwa podczas prac zbrojarskich 

1894 r. – wybudowany został pierwszy most żelbetowy 

w Viggen w Szwajcarii i najstarszy most żelbetowy 

w północnej Polsce na Kanale Elbląskim. 

1920 r. – Eugène Freyssinet jako pierwszy zastosował 

elementy sprężone. 

określone zostały m.in. w: • Rozporządzeniu Ministra 

Infrastruktury z 6 II 2003 r. ws. bhp podczas wykonywania 

robót budowlanych (roz. 14) oraz • Rozporządzeniu 

Ministra Pracy i Polityki socjalnej z 26 IX 1997 r. w sprawie 

ogólnych przepisów bhp. 

Cement ekspert 

Cement Ekspert ® służy do przygotowywania 

betonu o bardzo dużej wytrzymałości osiąganej 

w krótkim czasie. Jego unikalny skład pozwala 

uzyskać mocny beton w wyjątkowo łatwy 

sposób za sprawą znakomitej plastyczności 

oraz urabialności. Ekspert ® idealnie nadaje się 

do przygotowywania betonów, które wymagają 

wysokiej wytrzymałości wczesnej, oraz betonów 

na fundamenty i konstrukcje. Cement Ekspert ® 

można stosować do wytwarzania betonów klas 

od C16/20 do C35/45 np. na stropy, wieńce, 

belki, nadproża, schody. Ekspert ® nie ma sobie 

równych także w przypadku silnie obciążonych 

posadzek i ciągów komunikacyjnych. 


ŚWIAT LAFARGE 

Kanada 

położona w Ameryce Północnej Kanada jest drugim (po Rosji) największym krajem 

na świecie. Z trzech stron otaczają ją oceany: Atlantycki od strony wschodniej, Spokojny od zachodniej i Arktyczny od północnej. 

Na lądzie sąsiaduje tylko ze Stanami Zjednoczonymi. 

Obecny obszar kraju od tysięcy lat zamieszkiwały plemiona 

Indian i Inuitów. Liczne ekspedycje docierające 

do wybrzeża atlantyckiego od końca XV w. doprowadziły 

jednak do zasiedlania tych terenów głównie przez 

obywateli brytyjskich i francuskich. Proces stopniowego 

wyzwalania się Kanady spod wpływu państw kolonialnych 

trwał setki lat, by w 1982 r. osiągnąć punkt kulminacyjny. 

Uchwalono wówczas nową Ustawę o Kanadzie 

(ang. Canada Act), która definitywnie zerwała ostatnie 

związki z rządem brytyjskim. Mimo to – co dla wielu 

może okazać się sporym zaskoczeniem – Kanada nadal 

pozostaje monarchią konstytucyjną, a honorową 

funkcję głowy państwa pełni królowa Wielkiej Brytanii 

Elżbieta II. 

Kanada, podobnie jak Stany Zjednoczone, stanowi 

obszar, na którym przenikają się rozmaite kultury i tradycje 

– głównie za sprawą licznych grup imigrantów i ich potomków, 

którzy żyją tutaj obok reprezentantów nie mniej 

licznych autochtonów. Często zwraca się jednak uwagę, 

że – w przeciwieństwie do swojego południowego sąsiada 

– Kanadyjczycy z dużym zaangażowaniem chronią 

różnorodność, skutecznie pielęgnując tradycje wszystkich 

grup etnicznych. Rząd ma konstytucyjny obowiązek 

organizacyjnego i finansowego wspierania rozwoju 

mniejszości kulturowych, z którego skwapliwie wywiązuje 

się na bardzo wielu płaszczyznach. M.in. z tego 

powodu często mówi się o kanadyjskiej mozaice przeciwstawianej 

amerykańskiemu tyglowi kulturowemu. 

Wymieniając atuty Kanady, nie sposób nie wspomnieć 

także o tutejszej przyrodzie. Mnogość rzek i jezior 

sprawia, że jest to kraj o największej na świecie 

powierzchni wód śródlądowych. Połowę terytorium 

Kanady porastają słynne lasy, a potężne łańcuchy górskie 

i głębokie wąwozy stanowią część jednego wielkiego 

systemu górskiego, przebiegającego przez teren niemal 

całego kontynentu. Wyjątkowa jest tutaj także fauna. Za 

sprawą dużego obszaru i małego zagęszczenia ludności 

Kanada stwarza doskonałe warunki do życia dla ogromnej 

liczby zwierząt, szczególnie dużych ssaków: niedźwiedzi 

grizzly, brunatnego czy polarnego, łosi i znanych 

reniferów karibu. 

Za popularnym liściem klonu umieszczonym na fladze 

Kanady kryją się także inne symbole nieodłącznie 

związane z tym niezwykłym krajem. W pierwszym rzędzie 

należałoby obejrzeć na żywo mecz hokeja na lodzie 

– narodowej dyscypliny kraju, poznać funkcjonariuszy 

słynnej Kanadyjskiej Policji Konnej czy też zwiedzić najpiękniejsze 

miasta: Toronto, Montreal i Ottawę. 

Nazwa Toronto oznacza 

najprawdopodobniej „miejsce 

spotkań”. Największe miasto 

Kanady jest jego ekonomiczną 

i kulturalną stolicą. 

Lafarge w Kanadzie 

Małe zagęszczenie ludności 

połączone z dużą powierzchnią kraju 

sprawia, że wiele terenów pozostało 

nietkniętych przez działalność 

człowieka. Jednym z nich jest jezioro 

Moraine Lake. 

Jedno z najważniejszych wydarzeń w historii branży cementowej w Kanadzie miało miejsce na początku 

ubiegłego stulecia. W 1909 r. brytyjski polityk kanadyjskiego pochodzenia, minister w rządzie Winstona 

Churchilla i biznesmen Max Aitken zaproponował połączenie dziesięciu największych producentów cementu 

w kraju. Powstała w wyniku fuzji firma The Canada Cement Company rozpoczęła owocną pracę, stabilizując 

branżę załamującą się wcześniej z powodu nadprodukcji i silnej konkurencji. 

Blisko 45 lat później Lafarge rozpoczął swoją działalność w Ameryce Północnej. W 1956 r. firma 

z siedzibą w Paryżu powołała oddział Lafarge Cement North America (LCNA) i wybudowała cementownię 

w kanadyjskim mieście Richmond niedaleko Vancouver. Już kilkanaście lat po debiucie LCNA połączył się 

z The Canada Cement Company i w ten sposób stał się najprężniej działającym producentem cementu na 

całym kontynencie, posiadającym aż 11 cementowni rozlokowanych na terenie całego kraju. Rok 1985 

to kolejna ważna data nie tylko w historii firmy. Lafarge otworzył wtedy w Montrealu największe w branży 

cementowej w Ameryce Północnej prywatne centrum badań i technologii. 

Tak szybki i konsekwentny rozwój firmy na przestrzeni dekad sprawił, że Lafarge na przełomie wieków 

stał się jednym z największych producentów cementu w Ameryce Północnej. Swoje działania prowadzi na 

terenie całego kraju, zaopatrując sektor budowlany w materiały we wszystkich dziesięciu prowincjach Kanady. 


ZIELONa STRONa LAFARGE 

Niebezpieczne odpady 

wbrew pozorom niebezpieczne odpady nie są problemem 

związanym wyłącznie z wielkim przemysłem. Powstają również w wyniku funkcjonowania 

każdego gospodarstwa domowego. Bez względu na to, jaka jest skala ich wytwarzania, 

należy pamiętać, że zagrażają one zarówno środowisku, jak i zdrowiu ludzi. Dlatego trzeba 

się z nimi obchodzić w szczególny sposób. 

W każdym gospodarstwie domowym powstają odpady. 

Większość z nich jest nieszkodliwa dla otoczenia, istnieje 

jednak grupa niebezpiecznych substancji, które 

należy utylizować w inny sposób niż zwykłe „śmieci”. 

Przyjrzyjmy się najpopularniejszym rodzajom niebezpiecznych 

odpadów. 

Sprzęt elektryczny i elektroniczny 

Postęp technologiczny sprawia, że wymiana sprzętu 

RTV i AGD następuje w dzisiejszych czasach w zawrotnym 

tempie. Co zrobić ze starym urządzeniem, którego 

już nie potrzebujemy Wyrzucenie go na śmietnik nie 

wchodzi w rachubę, ponieważ wiele jego elementów 

zawiera niebezpieczne substancje, które mogą przeniknąć 

do środowiska. Niewłaściwa utylizacja sprzętu 

jest zresztą karalna. Z tego względu przy zakupie 

nowego urządzenia powinniśmy poinformować sprzedawcę, 

że chcemy się pozbyć starego. Innym sposobem 

jest zwrócenie się do gminy lub przedsiębiorcy 

odbierającego odpady komunalne w zamieszkanej 

przez nas miejscowości. Zyskamy dzięki temu pewność, 

że sprzęt zostanie zutylizowany bez szkody dla 

środowiska. 

Do tej kategorii odpadów możemy również zaliczyć 

niezwykle szkodliwe dla środowiska baterie i akumulatory, 

które, usunięte wraz z pospolitymi odpadami, mogą 

wyrządzić środowisku olbrzymie szkody. Baterie należy 

wyrzucać do pojemników ustawionych w wielu sklepach, 

natomiast przy zakupie nowego akumulatora sprzedawca 

jest zobowiązany do odbioru starego. A co ze 

zużytymi żarówkami i świetlówkami Oddajemy je w specjalnym 

punkcie bądź wrzucamy do przeznaczonego do 

tego pojemnika. 

Leki 

Kolejnym niebezpiecznym odpadem są przeterminowane 

leki. Najczęściej przechowujemy je razem z innymi 

medykamentami, nawet nie pamiętając, że data ich 

ważności dawno minęła. Należy się wystrzegać zarówno 

ich spożycia, jak i pozbywania się ich z innymi odpadami. 

Przeterminowane leki i opakowania po środkach 

medycznych należy zanieść do najbliższej apteki i tam 

wrzucić je do specjalnego pojemnika. 

Opakowania po środkach ochrony roślin 

Niebezpieczne substancje znajdziemy nie tylko w naszym 

domu, lecz także w garażu czy altanie, bo tam najczęściej 

przechowujemy środki ochrony roślin. Co zrobić 

z pustym opakowaniem Najlepiej zwrócić je w punkcie 

sprzedaży. Przed oddaniem należy je jednak trzykrotnie 

przepłukać wodą, a popłuczyny wlać do zbiornika opryskiwacza. 

Zwracane opakowanie musi być czyste, gdyż 

pozostałości środków nie są przyjmowane ze względu 

na niebezpieczeństwo zatruć lub skażenia środowiska 

podczas ich transportu czy magazynowania. Zarówno 

spalanie takich opakowań, jak i ich powtórne użycie jest 

bezwzględnie zabronione. Odnosi się to, oczywiście, do 

wszystkich opakowań po środkach niebezpiecznych. 

Azbest 

Źródłem azbestu są eternitowe pokrycia dachowe. 

Występuje on także jako izolator w urządzeniach elektrycznych. 

W 2009 r. poświęciliśmy mu artykuł „Cichy 

morderca”, którego tytuł w sugestywny sposób dawał 

do zrozumienia, jak wielkim zagrożeniem może być ten 

materiał. Do 2032 r. należy unieszkodliwić wszelkie 

produkty zawierające azbest. Uwaga, wymianę pokryć 

dachowych mogą prowadzić jedynie wykwalifikowani 

pracownicy wyspecjalizowanych firm. 

To, oczywiście, nie wszystkie zagrożenia, które czyhają 

w naszym otoczeniu, bo trudno byłoby wyczerpać temat 

w tak krótkim artykule. Warto natomiast pamiętać, że świadome 

segregowanie odpadów pozwala wykryć elementy 

potencjalnie niebezpieczne i zutylizować je w taki sposób, 

by nie ucierpieli ani nasi bliscy, ani środowisko. 

Inne niebezpieczne związki chemiczne w naszym otoczeniu 

Rtęć 

Wykorzystywana jest w niektórych rodzajach świetlówek. Jeśli trafi do wody, a następnie do organizmu, 

powoduje zaburzenia wzroku, słuchu, mowy, koordynacji ruchów, żucia i połykania. 

Związki bromu 

Wykorzystywane najczęściej w komputerach, po przeniknięciu do organizmu powodują schorzenia układu 

rozrodczego i nerwowego. 

PCB (polichlorowane bifenyle) 

Używane są do chłodzenia, smarowania i izolowania części urządzeń. Po przedostaniu się do organizmu 

uszkadzają wątrobę, osłabiają odporność, powodują zaburzenia neurologiczne i hormonalne oraz stają się 

przyczyną opóźnień w rozwoju niemowląt. 

Freon 

Podstawy prawne 

W Polsce gospodarkę odpadami regulują 

poniższe dokumenty: 

1. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 

27 września 2001 r. w sprawie katalogu 

odpadów (Dz. U. z 2001 r. nr 112, 

poz. 1206). 

2. Obwieszczenie Marszałka Sejmu 

Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 września 

2010 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego 

tekstu ustawy o odpadach (Dz. U. z 2010 r. 

nr 185, poz. 1243). 

Stosowany w urządzeniach klimatyzacyjnych i lodówkach, jest szkodliwy dla warstwy ozonowej. Od 1998 r. 

nie wolno go używać, ale może występować w starszych urządzeniach wyprodukowanych przed tą datą. 


ROZMOWY PRZY PRACY 

Gwarancja jakości 

Wywiad z Władysławem Pawelcem, dyrektorem produkcji Mapei Polska Sp. z o.o. 

Redakcja: Czym zajmuje się Grupa Mapei i od jak dawna 

funkcjonuje na polskim rynku 

Władysław Pawelec: Grupa Mapei jest światowym liderem 

w produkcji klejów i produktów chemicznych dla budownictwa. 

Polski oddział naszej spółki powstał w 2001 r. 

Dwa lata później uruchomiono fabrykę w Gliwicach, 

która w ciągu następnych czterech lat podwoiła swoje 

moce produkcyjne. Obecnie jesteśmy w stanie wytworzyć 

ponad 250 tys. ton klejów i 20 tys. ton fug rocznie. 

Wysyłamy we wszystkie regiony kraju nawet 150 tirów 

z towarem dziennie. Nasze produkty są wykorzystywane 

przez ponad 30 tys. wykonawców w Polsce. Połowa 

z nich uczestniczy w szkoleniach technicznych prowadzonych 

przez ekspertów Mapei oraz w stworzonym dla 

nich Programie Partnerskim. 

R.: Od jak dawna współpracują Państwo z Lafarge i na 

czym polega ta współpraca 

W. P.: Współpracę z Lafarge rozpoczęliśmy w 2003 r. Rok 

później, po rozpoczęciu produkcji w zakładzie w Gliwicach, 

mieliśmy już pewność, że cement najwyższej jakości będzie 

trafiał do nas zawsze na czas. Oferowane przez nas 

kleje, chemia budowlana i zaprawy produkowane są bowiem 

właśnie na bazie cementu. Gdyby jego jakość nie 

była doskonała, nie moglibyśmy zagwarantować, że nasze 

produkty spełnią najwyższe oczekiwania. Dlatego podjęliśmy 

decyzję o współpracy z Lafarge. 

R.: Jak ocenia Pan tę współpracę 

W. P.: Bardzo pozytywnie, szczególnie w kontekście szybkiego 

rozwoju Mapei Polska. Na przestrzeni ostatnich 

pięciu lat odnotowaliśmy wzrost obrotów z 10 do 21 mln 

złotych. Zapotrzebowanie spółki na cement gwałtownie 

rosło. Mimo dynamicznych zmian Lafarge zawsze bardzo 

szybko reagował na nasze potrzeby. Oprócz wysokiej jakości 

surowców szczególnie doceniamy szybkość realizacji 

zamówień i odpowiednie rozplanowanie dostaw, które 

w naszej branży okazuje się szczególnie istotne. 

R.: Jak ocenia Pan ostatnie lata w branży 

W. P.: Wejście Polski do Unii Europejskiej wprowadziło nieco 

nerwowości. Niektórzy przedstawiciele branży obawiali się 

nowej sytuacji, nie wiedząc, czego mogą się po niej spodziewać. 

Okazało się jednak, że dołączenie do wspólnoty 

nie odbiło się negatywnie na branży budowlanej ani na 

jej sektorze reprezentowanym przez naszą spółkę. Z kolei 

boom budowlany, który nastąpił w późniejszych latach, 

sprawił, że popyt na materiały budowlane zaczął przerastać 

podaż. W tym trudnym okresie Dział Sprzedaży Lafarge 

mocno nas wspierał, dostarczając cement z Niemiec, 

Austrii i Czech. Muszę przyznać, że mimo dodatkowych 

kosztów, jakie wiązały się ze sprowadzeniem produktu zza 

granicy, był on wciąż w atrakcyjnej i rozsądnej cenie. 

Jeśli zaś chodzi o funkcjonowanie spółki na polskim 

rynku, możemy stwierdzić, że od początku swojego 

istnienia Mapei Polska odnotowuje nieustanny wzrost 

sprzedaży. Dopiero 2012 r. okazał się dla nas nieco 

trudniejszy. Jest to związane ze znacznym wzrostem cen 

paliwa, który przekłada się, oczywiście, na dużo większe 

koszty transportu. W związku z tym niektóre surowce podrożały 

nawet o 50%. Mam jednak nadzieję, że obecna 

sytuacja jest przejściowa. 

R.: Jak Pana zdaniem będą wyglądać najbliższe lata 

w branży budowlanej i sektorze reprezentowanym przez 

Mapei Polska Czy względna stabilność polskiej gospodarki 

pozwala przypuszczać, co przyniesie najbliższa 

przyszłość 

W. P.: Zapotrzebowanie na cement jest w Polsce obecnie 

niższe niż w krajach rozwiniętych Unii Europejskiej. Sądzę 

jednak, że będziemy się konsekwentnie zbliżać do unijnej 

średniej konsumpcji tego materiału. Jestem optymistą – 

ten rok będzie może nieco trudniejszy, ale w perspektywie 

najbliższych lat wszystko się unormuje. Sądzę, że znaczny 

wpływ na obecną sytuację ma ograniczenie inwestycji 

przez gminy, które, chcąc korzystać z unijnych dotacji, 

musiały inwestować i zadłużać się, by dofinansowania nie 

przepadły. Z pewnością odbiło się to na obserwowanym 

obecnie spowolnieniu w branży. 

R.: W kwietniu 2003 r. uruchomili Państwo fabrykę 

w Gliwicach, która w ciągu następnych czterech lat 

podwoiła moce produkcyjne. Wkrótce zostanie otwarty 

drugi zakład produkcyjny Mapei – tym razem w gminie 

Barcin. Proszę powiedzieć kilka słów o tej inwestycji. 

W. P.: Zakład jest już prawie gotowy. Rozpoczęcie produkcji 

planujemy na czerwiec lub lipiec bieżącego roku. 

Na początku trudno będzie mówić o pełnej wydajności, 

ale na przestrzeni najbliższych lat zamierzamy ją osiągnąć. 

Wybór lokalizacji dla zakładu spowodowany był 

położeniem źródeł surowców, których potrzebujemy do 

produkcji naszych materiałów. Dzięki dużej bliskości cementowni 

Kujawy należącej do Lafarge znacznie obniżą 

się koszty transportu, co pozwoli nam na zwiększenie 

sprzedaży. Budowa nowej fabryki jest więc z pewnością 

ważnym krokiem w historii spółki, który pozwoli na jej 

dalszy konsekwentny rozwój. 


ROZMOWY PRZY PRACY 

Bez kompromisów jakościowych 

Rozmowa z Konradem Haratem, technologiem firmy Harat Przedsiębiorstwo Drogowo-Budowlane Sp. J. 

Redakcja: Proszę w kilku słowach przedstawić 

Czytelnikom firmę Harat. 

Konrad Harat: Firma Harat jest przedsiębiorstwem rodzinnym 

założonym w 1987 r., z siedzibą w Miastku 

w woj. pomorskim. Zajmujemy się sprzedażą materiałów 

budowlanych i produkcją betonu towarowego; wszystko 

to na potrzeby lokalnego rynku. Drugim obszarem naszej 

działalności jest wykonawstwo w zakresie budowy 

dróg, obiektów sportowo-rekreacyjnych oraz wszelkiego 

rodzaju zagospodarowania terenu. 

R.: Co jest najistotniejsze w działalności Państwa firmy 

K. H.: Nasza firma nie uznaje kompromisów jakościowych 

– jeżeli się czegoś podejmujemy, wykonujemy to profesjonalnie. 

W 2009 r. uruchomiliśmy nowoczesny węzeł do 

produkcji betonu i utworzyliśmy zakładowe laboratorium 

technologii betonu. Dzięki bieżącej kontroli jesteśmy pewni, 

że klient zawsze otrzymuje dokładnie taki produkt, jaki 

zamówił, w najlepszej cenie, ponieważ dzięki optymalizacji 

składu receptur znacznie obniżyliśmy koszt produkcji. 

Nasza firma nieustannie się rozwija, poszerza swoją działalność, 

inwestuje w nowoczesny sprzęt, podnosi jakość 

i obniża koszty oferowanych usług. 

R.: Drogi, obiekty sportowe, place rekreacyjne. Wszystko 

z betonu 

K. H.: Od 2009 r. nasza firma jako jedna z nielicznych zajmuje 

się budową dróg betonowych. Można powiedzieć, 

że w regionie pomorskim i zachodniopomorskim jesteśmy 

prekursorami tej technologii. Z roku na rok wykonujemy 

coraz więcej dróg betonowych i coraz większą liczbę 

gmin i inwestorów indywidualnych udaje nam się przekonać 

do proponowanych przez nas rozwiązań. Od 2009 r. 

przy współpracy Instytutu Inżynierii Budowlanej Wydziału 

Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej prowadzimy 

badania nad nieznaną w Polsce technologią wykonywania 

dróg z betonu wałowanego. W listopadzie 2010 r. wykonaliśmy 

pierwszy odcinek doświadczalny drogi gminnej w tej 

technologii. Wyniki wytrzymałości, nasiąkliwości i mrozoodporności 

betonu, jak i jakość samej nawierzchni okazały się 

satysfakcjonujące. Obecnie prowadzimy intensywne prace 

nad wdrożeniem tej technologii do oferty firmy, dopracowujemy 

jej szczegóły oraz inwestujemy w niezbędny sprzęt. 

R.: Za chwilę Euro 2012, a co dalej Czy rozwój infrastruktury 

drogowej nadal będzie tak intensywny 

K. H.: Trudno powiedzieć, co przyniesie przyszłość. Myślę, 

że to może się rozstrzygnąć w 2013 r., kiedy skończy się 

obecny program funduszy europejskich i wyjaśni się, jak 

będzie wyglądał kolejny na lata 2014–2020. Wpływ funduszy 

europejskich na nasz sektor jest znaczący i dużo może 

zależeć od ukierunkowania tych środków na budownictwo. 

R.: Współpracują Państwo z Lafarge Cement. Jakim 

partnerem jest ta firma 

K. H.: Nasza firma współpracuje z Lafarge Cement, jak 

również z Lafarge Kruszywa i Beton już od ponad 10 lat. 

Grupa Lafarge jest solidnym partnerem. Do prawidłowej 

realizacji kontraktów niezbędna jest terminowa dostawa 

zamawianych materiałów, ich niezmiennie wysoka 

jakość oraz przewidywalność cen w dłuższym okresie. 

Właśnie to wszystko zapewnia nam Grupa Lafarge. 

R.: Jakie plany na najbliższą przyszłość ma firma Harat 

K. H.: Chcemy promować budowę dróg betonowych 

w swoim regionie i w tym kierunku zamierzamy 

w najbliższym czasie rozwijać naszą firmę. Planujemy 

rozszerzyć ofertę o innowacyjną technologię budowy 

dróg z betonu wałowanego. 

Harat Przedsiębiorstwo Drogowo-Budowlane Sp. J. 

jest firmą rodzinną założoną w 1987 r. Jej główny 

obszar działalności wiąże się z budownictwem, 

m.in. wykonawstwem dróg lokalnych, obiektów 

sportowych, terenów rekreacyjnych i placów 

zabaw, a także usługami w zakresie robót 

ziemnych i prac fundamentowych. Od 2000 r. 

Harat prowadzi hurtownię materiałów 

budowlanych, a w 2010 r. spółka przystąpiła do 

Grupy PSB. W 2009 r. uruchomiono nowoczesny 

węzeł do produkcji betonu towarowego. Od 

tego czasu firma oferuje budowę dróg i placów 

betonowych najwyższej jakości. 

Więcej informacji na stronie [www.harat.com.pl]. 


ezpiecznie z lafarge 

Trzeźwość w pracy 

w miejscu pracy obowiązuje wymóg bezwzględnego zachowania trzeźwości. Mimo to 

na niektórych budowach do dziś panuje przyzwolenie dla spożywania alkoholu w pracy bądź jej wykonywania z tzw. syndromem dnia 

poprzedniego (czyli już przy 0,2‰ alkoholu we krwi w ramach np. tzw. syndromu dnia poprzedniego). 

Nie dopuścić do pracy 

Jak nieefektywna i niebezpieczna (szczególnie w budownictwie) 

jest praca po spożyciu alkoholu, nie trzeba 

chyba nikomu tłumaczyć. Dość wspomnieć, że do głośnej 

pod koniec ub.r. katastrofy budowlanej ze skutkiem 

śmiertelnym – upadku 50-tonowego dźwigu w Poznaniu 

– przyczyniło się prawdopodobnie zachowanie nietrzeźwego 

operatora urządzenia. Prawdopodobnie, ponieważ 

w grę wchodziło zapewne znacznie więcej czynników, 

a podejrzany pracownik, który zbiegł z miejsca zdarzenia, 

zeznał przebadany przez policjantów, że pił alkohol 

dopiero po wypadku. Postępowanie w tej sprawie nadal 

trwa. Co ciekawe, niektóre redakcje jako zaskakującą 

przekazywały informację, że odpowiedzialność karną 

i finansową (m.in. do 30 tys. zł grzywny) ponieść może 

również kierownik budowy. 

To trochę naiwne zdziwienie dziennikarzy dowodzi 

powszechnej nieznajomości przepisów. W końcu art. 17 

Rozwiązywanie problemów 

alkoholowych w pracy 

1. Ograniczenie lub zakazanie dostępności 

alkoholu w miejscu pracy. 

2. Realizacja programów informacyjnych, 

edukacyjnych i treningowych dot. bhp oraz 

zdrowego stylu życia. 

3. Identyfikacja i ocena problemów pracowniczych. 

4. Uruchomienie poradnictwa i leczenia dla osób 

mających problemy związane z alkoholem. 

5. Koordynacja współpracy pracodawców 

i przedstawicieli pracowników 

(np. związkowych). 

6. Przeszkolenie zakładowej służby zdrowia 

z profilaktyki alkoholowej lub/i kierowanie 

do wyznaczonych placówek lecznictwa 

odwykowego. 

Źródło: materiały PARPA 

Ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi 

stwierdza, że: „kierownik zakładu pracy lub 

osoba przez niego upoważniona [np. majster – przyp. 

red.] mają obowiązek niedopuszczenia do pracy pracownika, 

jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że stawił 

się on do pracy w stanie po użyciu alkoholu albo spożywał 

alkohol w czasie pracy. Okoliczności stanowiące 

podstawę decyzji powinny być podane pracownikowi 

do wiadomości”. Mało kto wie skądinąd, że na teren 

zakładu pracy nie wolno w ogóle wnosić alkoholu (nawet 

bez zamiaru jego spożywania), a jeśli nie da się 

tego uniknąć, należy przekazać napoje wyskokowe do 

depozytu. 

Wolno badać 

0,3‰ – 1 h 

od wypicia 1 piwa 

Zmiana trzeciego punktu wspomnianego art. 17 ustawy, 

która weszła w życie w lipcu ub. r., wyposażyła przełożonych 

w dodatkowy oręż do walki z pijaństwem w miejscu 

pracy. Wcześniej badanie stanu trzeźwości mogło zostać 

przeprowadzone jedynie na żądanie pracownika podejrzanego 

o „bycie pod wpływem”. Pracodawca musiał 

zapewnić takiej osobie możliwość oceny stanu trzeźwości 

0,5‰ – 12 h 

od wypicia 5 piw 

0‰ ≥0,2‰ stan po użyciu alkoholu ≥0,5‰ stan nietrzeźwości 

2,0‰ – 12 h 

od wypicia 0,5 l 

alkoholu 40% 

Orientacyjne wartości dla mężczyzny o wadze 80 kg. 

(kosztem tej procedury – np. badania krwi w szpitalu – obciążano 

zakład pracy, jeśli podejrzenie okazywało się niesłuszne). 

Sam nie był natomiast uprawniony do tego, aby 

żądać wykonania badań na obecność alkoholu we krwi 

pracownika. Obecnie inicjatywa może pochodzić nie tylko 

od pracownika, lecz także od jego przełożonego. Badanie 

probierzem trzeźwości (alkomatem) przeprowadza osoba 

uprawniona przez kierownika lub organ powołany do 

ochrony porządku publicznego, a zabieg pobrania krwi 

musi wykonać wykwalifikowany pracownik służby zdrowia. 

Czy w praktyce coś to zmienia Niewiele. Wykazywanie 

braku woli poddania się badaniu nie leżało 

nigdy w interesie pracownika niesłusznie posądzonego 

o nietrzeźwość, a w przypadku „wypitego” nie mogło 

być traktowane jako równoznaczne z przyznaniem się 

do winy. Pracodawca nadal musi mieć obiektywne podstawy 

do podejrzewania pracowników o niedyspozycję, 

co raczej wyklucza nękanie ich rutynowymi badaniami. 

Można jednak przyjąć, że pracodawca uzyskał swego rodzaju 

broń psychologiczną. Ponadto wynik badań stanowi 

dla niego znacznie mocniejszy dowód w ewentualnym postępowaniu 

przed sądem pracy niż np. podpisany przez 

świadków protokół z opisem zachowania pracownika. 


FUNDAMENTY NIE TYLKO PRAWNE 

Przezorny zawsze 

ubezpieczony 

Karać czy pomagać 

Wspomnieliśmy o dowodach, ponieważ właśnie po stronie 

pracodawcy leży obowiązek wykazania przyczyn 

rozwiązania stosunku pracy w trybie natychmiastowym 

z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. 

Jest to możliwe, gdy pracownik stawi się w zakładzie 

pracy po użyciu alkoholu czy też wypije alkohol już 

podczas pracy. Oczywiście tzw. dyscyplinarka nie jest 

wcale koniecznością, Kodeks pracy przewiduje też szereg 

mniej dotkliwych sankcji: upomnienie, naganę lub 

karę pieniężną. 

Trudno byłoby zachęcać do przymykania oczu na 

problem czy też do okazywania pobłażliwości „pijącym”, 

warto natomiast zapoznać się z sugestiami Państwowej 

Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych dotyczącymi 

kar, a szczególnie zwolnienia. W środowiskach 

pracy zagrożonych problemem spożywania alkoholu 

eksperci z PARPA radzą wdrożyć profilaktyczne programy 

pracownicze, których ideą jest „eliminowanie 

zjawiska nietrzeźwości w miejscu pracy, a nie ludzi”. 

Wychodzą przy tym z założenia, że „człowiek nadmiernie 

pijący lub uzależniony od alkoholu może nie zdawać 

sobie sprawy z tego, że ma problem, a już na pewno 

się do tego nie przyzna, jeśli będzie groziło mu za to 

wyłącznie zwolnienie z pracy”. Etapy zalecanych działań 

zgodnych z nowoczesną polityką personalną przedstawiamy 

w ramce. W materiałach PARPA podkreśla 

się, że zarządzający organizacją zyskują dzięki takiemu 

podejściu uznanie pracowników, którzy wiedzą, że od 

zakładu pracy mogą się spodziewać nie ewentualnej 

nagany, lecz pomocy w trudnej sytuacji. 

Więcej informacji: 

• Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94, 

z późn. zm.) 

• Ust. z 26 X 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości 

i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007 r. 

nr 70, poz. 473, z późn. zm.) 

• Rozp. ministra zdrowia i opieki społecznej 

z 6 V 1983 r. w sprawie warunków i sposobu 

dokonywania badań na zawartość alkoholu 

w organizmie. 

• [www.parpa.pl] 

Budowa domu dla większości z nas stanowi nie lada wyzwanie i wiąże się z poniesieniem 

sporych kosztów. Chcąc zrealizować taką inwestycję, Polacy zaciągają często kredyty na 

lata. Kiedy dom jest gotowy, ubezpieczają go, ponieważ zdają sobie sprawę ze strat, które 

musieliby ponieść w przypadku nieszczęścia. Nieporównywalnie rzadziej ubezpieczają 

jednak budynki będące w trakcie budowy. Tymczasem warto zatroszczyć się również 

o odpowiednie zabezpieczenie niezakończonej jeszcze inwestycji. 

Liczba niespodziewanych sytuacji, które mogą nas 

zaskoczyć w trakcie budowy domu, jest olbrzymia. 

Pożar, ulewny deszcz lub powódź, uderzenie pioruna, 

katastrofa budowlana, osunięcie się ziemi 

czy uderzenie pojazdu to tylko niektóre z nich. 

Zapewnienie ochrony mieniu podczas budowy, 

rozbudowy czy przebudowy nieruchomości da 

nam pewność, że wypadek losowy nie narazi nas 

na duże straty. 

Aktualna oferta ubezpieczycieli jest bardzo 

szeroka i wyłącznie od inwestora zależy, na jaką 

opcję się zdecyduje. Aby wybrać odpowiedni zakres 

ochrony, warto skrupulatnie przeanalizować, 

na jakie ryzyko może być narażona inwestycja. 

Podstawowy zestaw zagrożeń, który znajdziemy 

w niemal wszystkich ofertach ubezpieczenia domu 

w budowie, obejmuje szkody powstałe w wyniku 

pożaru, uderzenia pioruna, wybuchu i upadku statku 

powietrznego. Istnieje, oczywiście, możliwość 

rozszerzenia zestawu podstawowego o inne niebezpieczeństwa, 

takie jak m.in. huragan, deszcz nawalny 

(oberwanie chmury), grad czy wspomniane 

wcześniej osunięcie się ziemi, uderzenie pojazdu, 

powódź i katastrofę budowlaną. 

Niektórzy ubezpieczyciele w najszerszym z proponowanych 

pakietów gwarantują także ubezpieczenie 

od włamania i dewastacji. W tym przypadku 

trzeba odpowiednio zadbać o bezpieczeństwo mienia, 

które musi się znajdować wewnątrz właściwie 

zabezpieczonego obiektu. Ponieważ z tego typu 

ubezpieczenia skorzystać można dopiero w późniejszym 

etapie budowy (kiedy budynek posiada 

już wmontowane okna i drzwi), warto się wcześniej 

upewnić, że wybrana oferta zapewnia taką możliwość. 

Nie zaszkodzi także sprawdzić, czy proponowany 

zakres ochrony obejmuje szkody powstałe 

w wyniku przeprowadzania akcji ratowniczej, takiej 

jak gaszenie pożaru. 

Decydując się na ubezpieczenie domu w budowie, 

należy zwrócić szczególną uwagę na te zdarzenia i szkody 

(wymienione w ogólnych warunkach ubezpieczenia), 

które nie pociągają zakładu do odpowiedzialności finansowej. 

Mogą być to m.in. szkody powstałe w wyniku: 

uszkodzenia przez maszyny budowlane (dźwigi, koparki 

itp.), błędów w sztuce budowlanej lub błędów w projekcie 

architektonicznym, niedbalstwa i braku właściwej 

konserwacji lub umyślnego działania osoby ubezpieczającej 

lub bliskich jej osób. 

Jak widać, decyzja o ubezpieczeniu inwestycji nie 

sprawia, że inwestor może w mniejszym stopniu interesować 

się budową. Wręcz przeciwnie – powinien tym 

bardziej jej doglądać, by uzyskać pewność, że koszt 

naprawy ewentualnych szkód spoczywać będzie nie na 

nim, lecz na towarzystwie ubezpieczeń. Ten dodatkowy 

trud zapewni spokojny sen, a w niektórych przypadkach 

pozwoli uniknąć prawdziwego nieszczęścia. 


na naszym podwórku 

Bilans 2011 roku 

prognozy gospodarcze sprawdzają się ostatnio mniej więcej tak, jak długoterminowe 

przepowiednie synoptyków. Żartuje się, że dobrego analityka można poznać po tym, jak umiejętnie potrafi wytłumaczyć, dlaczego jego 

przewidywania okazały się chybione. Dlatego, zamiast zajmować się mglistą przyszłością, w pierwszym tegorocznym wydaniu magazynu 

„Cem&Ty” podsumujemy rok miniony. 

Optymizmem może napawać dość wysoki, bo aż 

16-procentowy wzrost wartości produkcji budowlanej. 

W przeciwieństwie do 2010 r. tym razem dopisała 

pogoda. Również kumulacja realizacji infrastrukturalnych 

nie sparaliżowała polskich wykonawców, a przecież 

często wyrażano wcześniej obawę, że zabraknie 

materiałów budowlanych czy środków do ich transportu. 

Narzekano natomiast na pogorszenie kondycji 

finansowej przedsiębiorstw, które doprowadziło 

do zatorów płatniczych. Ten poważny, a rzadko podejmowany 

problem został nawet nagłośniony, gdy 

w ramach protestu przeciw zaległościom instalator 

agregatów na Stadionie Miejskim we Wrocławiu odłączył 

je tuż przed inauguracyjnym meczem Polska- 

-Włochy. Obiekt wykorzystywany przez Śląsk Wrocław 

stał się zresztą areną regularnych strajków nieopłaconych 

podwykonawców. Na trochę nieuzasadnienie 

niskie (niższe nawet niż w kryzysowym 2010 r., a w listopadzie 

najgorsze od 7 lat) wskaźniki koniunktury 

złożyło się też przekonanie przedsiębiorców o zbyt 

dużych kosztach zatrudnienia (które aż tak bardzo 

nie wzrosły) i zbyt wysokiej konkurencji. Fakt faktem 

rentowność usług budowlanych spadła, a minorowe 

nastroje utrwalały media, straszące co rusz kolejną 

falą kryzysu, gdy tylko na podorędziu zabrakło innych 

emocjonujących tematów... 

Realnych powodów do niezadowolenia dostarczała 

mieszkaniówka i segment budynków usługowych. 

Mimo ogromnego niezrealizowanego zapotrzebowania 

na lokale (ok. 1,5 mln) sektor ten od trzech lat nie 

potrafi się odbić od dna, co pogłębiają zawirowania 

na rynkach finansowych (sporo w tej mierze zależy 

od banków i inwestorów zagranicznych). Wprawdzie 

zwiększyła się liczba rozpoczynanych budów, przeważają 

jednak (52%) obiekty finansowane ze środków 

własnych indywidualnych inwestorów, realizowane 

w dodatku systemem gospodarczym. Nie wzrósł popyt 

na gotowe mieszkania deweloperskie, spośród których 

wiele od dawna stoi pustych. Mimo to deweloperzy 

grożą, że ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu doprowadzi 

do zahamowania spadku cen. Trudnej sytuacji 

nie mogła poprawić likwidacja programu „Rodzina 

na swoim” oraz nowelizacja przez Komisję Nadzoru 

Finansowego rekomendacji „S”, która ograniczyła 

bankom możliwość przyznawania kredytów. 

100 

90 

80 

70 

60 

50 

40 

30 

20 

10 

0 

Źródło: GUS 

Sprzedaż produkcji budowlano-montażowej w mlD zł 

64,9 

77,2 

Zgodnie z przewidywaniami budownictwo infrastrukturą 

i pracami specjalistycznymi stało. Po niezbyt 

imponującym 2010 r. w infrastrukturze osiągnięto 

17-procentowy wzrost. Dominowało, oczywiście, drogownictwo, 

choć dwukrotnie zwiększyły się też wydatki 

na inwestycje kolejowe. Pod tym względem dużo jest 

jeszcze do osiągnięcia i jeśli zostaną wyciągnięte wnioski 

z tragedii pod Szczekocinami, prawdopodobnie kolej 

będzie wreszcie zmuszona nauczyć się wykorzystywać 

dostępne środki unijne (w ubiegłym roku przewidywano, 

że do 2014 r. rewitalizacja infrastruktury kolejowej pochłonie 

do 2,5 mld zł; w tej chwili można mieć nadzieję, 

że wdrożone zostaną również projekty modernizacyjne). 

80,0 

82,6 

97,1 

2007 2008 2009 2010 2011 

W ogólnym ujęciu mimo wzrostu wciąż obserwujemy 

duże opóźnienia w budownictwie niemieszkaniowym, 

które powinny sprawić, że 2012 r. nadal występować będzie 

duży popyt na różnego rodzaju prace. 

Uchylamy się od odpowiedzi na zadawane często 

pytanie: co dalej, co będzie po Euro 2012 Życzymy 

wszystkim naszym Czytelnikom, aby ten rok był zdecydowanie 

lepszy niż ubiegły! Prosimy pamiętać, że 

– jak powiadają wspomniani analitycy, rozczarowani, 

że ich prognozy oparte na historycznych danych znów 

okazały się nietrafne – rynek to także, a może przede 

wszystkim psychologia, sporo więc zależy od naszego 

nastawienia. 


Kącik architektoniczny 

Szkoła muzyczna w Radomiu 

Uczniowie szkoły muzycznej w Radomiu przez lata 

ćwiczyli w ciasnej siedzibie dawnego urzędu pracy, 

a na lekcje przedmiotów ogólnych przenosili się do 

niegdysiejszej „odzieżówki”. W końcu dzięki determinacji 

dyrekcji placówki i zaangażowaniu społeczników 

decyzja o budowie nowego obiektu zapadła 

zanim jeszcze pozyskano odpowiednie środki (połowę 

z ok. 44 mln zł uzyskano później ze środków unijnych 

przyznanych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa 

Narodowego). Konkurs na projekt architektoniczny wygrało 

biuro Archi-Rad 2000. Nowa siedziba Zespołu 

Szkół Muzycznych im. O. Kolberga przy ul. 25 Czerwca 

powstawała od grudnia 2008 r. 

Oddany do użytku w sierpniu 2010 r. trzykondygnacyjny 

budynek o powierzchni ok. 6 tys. m 2 uznaje się 

powszechnie za jeden z najlepiej zaprojektowanych 

i wykonanych obiektów służących edukacji muzycznej, 

i to nie tylko w Polsce. Gmach został ulokowany na 

skraju parku Leśniczówka. Po tej stronie umieszczono 

sale dydaktyczne i ćwiczeniowe ze względu na lepsze 

warunki akustyczne (brak hałasu ulicznego) i dostęp 

do naturalnego światła. Oprócz tego kompleks mieści 

m.in. studio nagrań, salę zespołu kameralnego, część 

sportową, pracownie informatyczne, bibliotekę, świetlicę, 

kuchnię ze stołówką, gabinet medyczny i szatnie. 

Na uwagę zasługują świetnie poprowadzone ciągi komunikacyjne, 

przystosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych 

i wyposażone w windy pasażerskie oraz 

towarowe (np. do przewozu ciężkich instrumentów). 

Ogromną wagę przyłożono do nieprzenikliwości fal 

dźwiękowych, którą uzyskano dzięki zastosowaniu 

ścian nośnych w systemie żelbetowym, specjalnie 

izolowanych ścian działowych z płyt gipsowo-kartonowych 

oraz różnego rodzaju ustrojów akustycznych. 

Prawdziwa chluba szkoły (i przykład wzorcowej 

współpracy architektów z akustykami!) to wielofunkcyjna 

Sala Koncertowa im. K. Pendereckiego o ogólnomiejskim 

przeznaczeniu. Jej projekt powstał w oparciu 

o wyniki symulacji oraz licznych badań w modelach 

i już w przestrzeni realizowanego obiektu. Dzięki temu 

uzyskano „przejrzysty, intymny dźwięk o wyraźnym 

W ubiegłym roku realizacja 

otrzymała prestiżową 

Nagrodę im. A. Pinno za 

najlepszy obiekt 

zrealizowany w latach 

2009–2010 na terenie 

Radomia. 

pogłosie”, który za sprawą zdalnie sterowanych ekranów 

daje się wyregulować w zakresie do 2,4 s. 

W ubiegłym roku realizacja otrzymała prestiżową 

Nagrodę im. A. Pinno za najlepszy obiekt zrealizowany 

w latach 2009–2010 na terenie Radomia. Jury uzasadniło 

wybór „dobrą architekturą, szczególnym opracowaniem 

detalu oraz perfekcyjnym wykonaniem zgodnym z projektem 

pod ścisłym nadzorem autorskim”, podkreślało 

też „piękne wpisanie budynków w teren, a także dbałość 

o funkcje mieszkalne i użytkowe”. Inwestycja została zrealizowana 

przez firmę PPHU RO.SA.-Bud przy wykorzystaniu 

cementu firmy Lafarge. 

Stadion Legii Warszawa 

Podczas gdy nie cichnie wrzawa wokół budowy stadionów, 

na których rozegrane zostaną mecze w ramach 

Euro 2012, warto zwrócić uwagę na obiekt nie mniej 

interesujący, a niekontrowersyjny. Mowa o Stadionie 

Legii Warszawa (funkcjonującym teraz pod nazwą Pepsi 

Arena), który uzyskał właśnie 3. miejsce w plebiscycie na 

Stadion Roku 2011, deklasując wielu krajowych i zagranicznych 

konkurentów, a wcześniej nominowany był do 

nagrody Stadium Business Awards 2010. 

Modernizację wybudowanego w... 1927 r. obiektu przy 

ul. Łazienkowskiej 3 planowano od lat, jednak dopiero 

w ostatnim dziesięcioleciu (po kilku urzędowych zwrotach 

akcji) zdecydowano się na jego gruntowną przebudowę. 

Prace budowlane wg projektu przygotowanego przez biuro 

JSK Architekci ruszyły pod koniec 2008 r. i zakończyły 

się w maju ubiegłego roku. W ich efekcie powstał całkowicie 

zadaszony membraną obiekt przeznaczony dla 

32 tys. widzów i spełniający najwyższe standardy UEFA 

(mogą się na nim odbywać mecze Ligi Mistrzów). Oprócz 

Prace budowlane wg projektu przygotowanego przez 

biuro JSK Architekci ruszyły pod koniec 2008 r. 

i zakończyły się w maju ubiegłego roku. 

płyty boiska i chwalonych przez kibiców trybun na arenę 

składają się specjalny sektor biznesowy, restauracja, 

sieć punktów gastronomicznych, muzeum i sklep kibica, 

centrum fitness, klinika rehabilitacyjna, a także dwukondygnacyjny 

parking na 750 samochodów. W ramach 

500- milionowego budżetu inwestycji zmieściły się również 

innowacyjne systemy monitoringu i bezpieczeństwa. 

Z interesujących rozwiązań architektonicznych warto 

przywołać odtworzenie zabytkowej fasady trybuny głównej 

z 1930 r., które sprawiło, że na wskroś nowoczesny 

obiekt zachowuje łączność z tradycją. Sporym wyzwaniem 

okazało się także wykonanie konstrukcji w technologii betonu 

licowego, który nie dość, że musiał zagwarantować 

idealne powierzchnie, to jeszcze zgodnie z wymogami 

konstruktora miał się cechować najwyższymi parametrami 

pod względem mrozoodporności i nasiąkliwości. Do produkcji 

prefabrykatów na potrzeby inwestycji zużyto ponad 

5 tys. ton cementu CEM I 42,5 R wyprodukowanego przez 

Lafarge. 


RÓŻNOŚCI Z BRANŻY 

Beton wałowany firmy Harat 

Betonowe drogi są w naszym kraju nadal pieśnią 

przyszłości. Sytuacja ta jednak powoli ulega zmianie, 

ponieważ na rynku pojawiają się coraz to nowe sposoby 

wykonywania nawierzchni. Wśród licznych rozwiązań 

wyróżnia się beton wałowany, który od 2010 r. 

oferuje firma Harat z Miastka. 

Jedna z głównych cech betonu wałowanego to 

niska zawartość wody zarobowej. Dzięki temu mieszanka 

betonowa bardziej przypomina wilgotny grunt 

niż konwencjonalny beton. Co istotne, jej wbudowywanie 

odbywa się za pomocą tradycyjnego sprzętu 

do wykonywania nawierzchni asfaltowych: mieszankę 

rozkłada się przy użyciu ciężkich rozkładarek do 

asfaltu, a zagęszcza walcami wibracyjnymi o masie 

powyżej 10 t. Beton wałowany musi mieć optymalną 

wilgotność przy rozkładaniu. Jeśli mieszanka będzie 

zbyt sucha, nie uzyska się właściwego wskaźnika zagęszczenia, 

natomiast jeżeli zastosuje się zbyt wiele 

wody, walce nie utrzymają się na powierzchni podczas 

zagęszczania. 

Główną zaletą nawierzchni z betonu wałowanego 

jest niski koszt jej budowy przy dużej trwałości i niskich 

kosztach utrzymania. Przy wykonywaniu dróg 

z betonu wałowanego nie trzeba ustawiać szalunków 

i zbrojenia, dyblować szczelin dylatacyjnych czy teksturować 

powierzchni. Dlatego korzystanie z tego materiału 

znacznie przyspiesza prace i ogranicza koszty. 

Beton wałowany jako samoistna warstwa jezdna 

stosowany jest do budowy dróg niższych prędkości, 

głównie ze względu na problem z uzyskiwaniem idealnie 

równej powierzchni. W drogach ekspresowych 

i autostradach pełni zwykle funkcję podbudowy zasadniczej, 

mającej na celu przenosić obciążenia wynikające 

z ruchu. Poza zastosowaniem betonu do budowy dróg 

publicznych jest on wykorzystywany na szeroką skalę 

na różnego rodzaju placach, terminalach przeładunkowych 

czy nabrzeżach portowych, gdzie obciążenia 

nawierzchni od takich pojazdów, jak ciężkie maszyny 

przeładunkowe czy suwnice, kilkakrotnie przekraczają 

obciążenia zwykłego ruchu drogowego. 

Bezskurczowa zaprawa Mapefill 

Spękania zaprawy w miejscach wykonywania kotwień 

nigdy nie prezentują się estetycznie. Ich powstawania 

można jednak uniknąć w bardzo prosty sposób – dzięki 

zastosowaniu bezskurczowej zaprawy Mapefill, którą oferuje 

Mapei, światowy lider w produkcji klejów i produktów 

chemicznych dla budownictwa. 

Mapefill to zaprawa o wysokiej ciekłości, przygotowana 

specjalnie do osadzania kotew i śrub, a także do montażu 

prefabrykowanych elementów konstrukcji stalowych czy 

urządzeń mechanicznych (w tym turbin i obrabiarek) na 

fundamentach betonowych. Jest także polecana do wypełniania 

sztywnych połączeń między elementami betonowymi 

i stosowania na podlewki czy ciosy podłożyskowe. 

Produkt charakteryzuje się wysoką wczesną wytrzymałością 

na ściskanie (po 24 h osiąga wynik 32 N/mm 2 ) 

i świetną przyczepnością do betonu i stali. Znakomite parametry 

techniczne zaprawy osiągnięto dzięki unikalnej 

mieszance spoiwa cementowego, wyselekcjonowanego 

kruszywa i specjalnych domieszek modyfikujących. 

Producent informuje, że najlepsze parametry osiąga się 

poprzez wymieszanie zawartości jednego worka o masie 

25 kg z wodą w ilości od 3,5 do 3,75 litra, zależnie od 

pożądanej konsystencji. Gotową mieszankę aplikuje się na 

podłoże uprzednio nasycone wodą. Podczas jej wylewania 

należy pamiętać o odpowietrzaniu. Przy wypełnianiu dużych 

przestrzeni zaleca się dodawanie kruszyw do zapraw. 

Mapefill spełnia wymagania normy PN-EN 1504-6. 


uchomości 

Wiercenie dla wymagających 

Impulse 90I, 

czyli nowa propozycja Paslode 

Młotowiertarka Hitachi DH28PD 

o mocy 720 W uchodzi za jedno 

z najlepszych urządzeń przeznaczonych 

do wiercenia w trudnych 

warunkach. Pracuje w trzech 

podstawowych trybach: wiercenia, 

wiercenia z udarem i kucia. 

Elektronarzędzie wyposażone jest 

m.in. w efektywny system odpylania, 

mechanizm zapobiegający 

pustym uderzeniom i sprzęgło bezpieczeństwa. Dzięki zastosowaniu specjalnego 

systemu tłumienia praca młotowiertarki jest zaskakująco cicha, a poziom wibracji 

obniżony do minimum. 

Urządzenie zostało zaprojektowane przy użyciu najnowszej generacji systemów 

komputerowych, co pozwoliło uzyskać optymalne wartości kątów przyłożenia oraz 

idealne rozłożenie środka ciężkości. Do wykonania modelu DH28PD użyto wysokogatunkowej 

stali poddanej specjalnym procesom utwardzającym. Narzędzie osiąga 

maksymalnie 4000 uderzeń na minutę (w trybie wiercenia z udarem) lub 1050 obrotów. 

Jak na urządzenie stworzone do realizacji zadań specjalnych jest stosunkowo 

lekkie – waży niewiele ponad 4 kg. W standardowym wyposażeniu znajdziemy rękojeść 

boczną, ogranicznik i walizkę transportową. 

Grupa Paslode jest producentem zaawansowanej 

technologii przemysłowej. Od wielu 

lat tworzy specjalistyczny sprzęt wysokiej 

jakości dla klientów na całym świecie. Do 

wyróżniających się urządzeń z oferty tej 

firmy należy bez wątpienia bezprzewodowa 

gwoździarka gazowa do drewna Impulse 

90I. Urządzenie znajduje zastosowanie 

m.in. przy pokrywaniu dachów, deskowaniu, 

przybijaniu listew i belek, tworzeniu 

szkieletów konstrukcyjnych, ścianek działowych i ogrodzeń. Wyposażono je w najnowszy, 

opatentowany system elektronicznego wtrysku paliwa, który umożliwia pracę 

w temperaturze od -15°C do +45°C. Gwoździarka jest przystosowana do wbijania czterech 

rodzajów gwoździ pierścieniowych o długości od 50 do 90 mm. Dzięki regulacji 

głębokości wbijania gwoździ i systemowi blokady urządzenie zapewnia niezawodne 

osadzanie gwoździ. Wygodne umocowanie magazynka daje możliwość usunięcia 

go w ciągu kilku sekund i zastąpienia np. odpowiednikiem o podwójnej pojemności 

(sprzedawanym oddzielnie), który świetnie sprawdza się przy dużej liczbie mocowań. 

Z kolei funkcja on/off umożliwia wyłączenie zasilania bez konieczności wyjmowania 

baterii. Impulse 90I umożliwia szybką pracę: 2–3 strzały na sekundę z magazynka, 

który w wersji krótkiej mieści 45 gwoździ. Waga urządzenia wynosi 3,7 kg. 

krzyżówka 

Odpowiedzi z prawidłowym rozwiązaniem prosimy wysyłać pocztą elektroniczną bądź 

tradycyjną na poniższe adresy: e-mail: redakcja.lafarge@lafarge.com, 

Lafarge Cement SA, ul. Warszawska 110, 28-366 Małogoszcz. 

Autorzy pierwszych trzech odpowiedzi e-mailowych oraz pierwszych trzech listownych 

zostaną nagrodzeni zestawami upominkowymi Lafarge. 

Za rozwiązanie krzyżówki z numeru 18. upominki otrzymują następujące osoby: 

Jolanta Kowalska z Pabianic, Jarosław Kowalski z Pabianic, Mirosław Markowski 

z Malborka, Małgorzata Śliwka z Józefina, Marcin Wieloch z Józefina i Dariusz Wąsik 

z Końskich. 


cement powszechnego 

zastosowania 

Cement Popularny ® sprawdza się w bardzo wielu zastosowaniach. Można go używać 

zarówno do stawiania ścian naziemnych i fundamentowych, wykonywania posadzek, 

przygotowywania zapraw murarskich oraz tynkarskich, jak i do betonu zwykłego 

(klasy C8/10 do C25/30), na podbudowy oraz do stabilizacji pod kostkę brukową. Dzięki 

specjalnie dobranym dodatkom Popularny ® zwiększa pompowalność mieszanki betonowej 

oraz ułatwia jej rozprowadzanie, a także zacieranie i wygładzanie powierzchni posadzek. 

Cement Popularny ® charakteryzuje się podwyższoną odpornością na agresję chemiczną, 

zwłaszcza na oddziaływanie siarczanów, co pozwala na jego stosowanie również do 

wykonywania obiektów związanych z infrastrukturą rolniczą. 

TM 

www.lafarge.pl

CEM&TY; nr 1(19)/2012 - Lafarge

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?