Korytarz ekologiczny doliny Odry pdf

Szata roœlinna Odry i jej doliny
roœlinnoœæ wspó³czesna mezoregionu to przede wszystkim zbiorowiska zastêpcze – uprawy
polne i ³¹kowe. Na terenie ca³ego odcinka zachowa³o siê jedynie oko³o 500 ha lasu. S¹ to
trzy niewielkie enklawy – rezerwat £ê¿czak, kompleks na po³udnie od Zdzieszowic i las
ko³o Tworkowa. Kotlina Raciborska jest odcinkiem bardzo wa¿nym dla migracji roœlinnoœci,
który powinien zostaæ poddany zabiegom renaturyzacyjnym.
Pradolina Wroc³awska
Jest to drugi z odcinków doliny Odry nale¿¹cy do Kotliny Œl¹skiej, Okrêgu Nadodrzañskiego.
Pod wzglêdem florystycznym bardzo przypomina Kotlinê Raciborsk¹, jest jednak
ubo¿szy w gatunki górskie, których wiêkszoœæ koñczy swój zasiêg na mezoregionie poprzednim.
Liczniejsze i lepiej zachowane s¹ tu starorzecza, w których wystêpuj¹ rzadkie gatunki
i zespo³y roœlinne. Najciekawsze starorzecza, ze stanowiskami salwini (Salvinia natans)
i kotewki (Trapa natans) znajduj¹ siê w okolicy Brzegu i Jelcza [Panek 1991] oraz w okolicy
G³oski i Grodna [Macicka-Pawlik, Wilczyñska 1994]. Jedno z nich, £acha Jelcz, objête
jest ochron¹ rezerwatow¹. Na terenie Pradoliny Wroc³awskiej oko³o 40% powierzchni zajmuj¹
lasy. S¹ to przewa¿nie lasy gr¹dowe, w wielu miejscach zachowa³y siê tak¿e ³êgi,
zw³aszcza ³êg wi¹zowo-jesionowy Ficario-Ulmetum. Najciekawszy kompleks leœny tego
typu wystêpuje w okolicach O³awy, zaœ na jego terenie znajduj¹ siê 3 rezerwaty przyrody.
W pó³nocno-zachodniej czêœci Pradoliny Wroc³awskiej, w okolicach Zaboru znajduje siê
dobrze zachowany kompleks olsowo-³êgowy, którego czêœæ jest chroniona w rezerwacie
„Zabór”. Du¿e walory przyrodnicze ma równie¿ odcinek miêdzy O³aw¹ i Wroc³awiem,
choæ lasy s¹ tam bardziej zniszczone i w znacznym stopniu zamienione na ³¹ki. Na tym
odcinku planuje siê utworzenie parku krajobrazowego. Dokumentacja przyrodnicza drugiego
parku krajobrazowego, obejmuj¹cego pó³nocny odcinek Pradoliny Wroc³awskiej
i Obni¿enie Œcinawskie, jest ju¿ zakoñczona.
Obni¿enie Œcinawskie
Mezoregion nale¿y do Wzgórz Trzebnicko-Ostrzeszowskich, Okrêgu Zachodniego. Znajduj¹
siê tu najdalej na pó³noc wysuniête stanowiska buczyn i zwi¹zanych z nimi gatunków
górskich, takich jak paprotnik kolczysty (Polystichum lobatum), przetacznik górski (Veronica
montana), przenêt purpurowy (Prenanthes purpurea). Stanowiska te wystêpuj¹ poza
terenem doliny Odry. W porównaniu z poprzednim odcinkiem Obni¿enie Œcinawskie charakteryzuje
siê dobrym stanem zachowania flory, o czym œwiadczy du¿a liczba stanowisk
roœlin rzadkich [Macicka, Wilczyñska 1991]. Jest to odcinek najbogatszy w starorzecza,
w których wystêpuje rzadka i zagro¿ona roœlinnoœæ. Znajduje siê tutaj najwiêksza liczba stanowisk
Trapa natans oraz stanowisko bardzo rzadkiego zespo³u wodnego – Wolffio-Lemnetum
gibbae. Najciekawsze fragmenty naturalnej roœlinnoœci znajduj¹ siê w rezerwacie
Odrzyska oraz w okolicach Boraszyna, Tarchalic, Orska, Be³cza Wielkiego [Macicka, Wilczyñska
1991, 1994, Prêdota 1983]. Mezoregion ten charakteryzuje doœæ du¿a lesistoœæ
(56%). Wystêpuj¹ tu lasy wilgotne, najczêœciej ³êgi i gr¹dy. Jest to region wystêpowania
fragmentarycznie zachowanego najrzadszego i najbardziej zagro¿onego zespo³u leœnego
doliny Odry – ³êgu wierzbowego Salici-Populetum – m.in. w okolicy Lubi¹¿a, Œcinawy,
Chobieni, Retkowa i Orska. Ze wzglêdu na dobre zachowanie wilgotnych lasów oraz liczne
stanowiska roœlin chronionych i zagro¿onych jest to odcinek zas³uguj¹cy na szczególn¹
ochronê.
81