Korytarz ekologiczny doliny Odry pdf

Charakterystyka fizjograficzna i geomorfologiczna doliny Odry
w zalesione Wzniesienia Gubiñskie po stronie po³udniowej i Równinê Torzymsk¹ po stronie
pó³nocnej. Dno doliny Odry jest na niemal ca³ej d³ugoœci omawianego odcinka bezleœne,
wiêkszy kompleks leœny wystêpuje tylko wokó³ starorzeczy poni¿ej Cigacic.
Krêtoœæ koryta Odry na odcinku po³udniowym od ujœcia Nysy £u¿yckiej po S³ubice nie
ulega istotnym zmianom, wartoœæ wskaŸnika krêtoœci wynosi 1,24. Podobnie jak powy¿ej
ujœcia Nysy £u¿yckiej, nieliczne zakola maj¹ charakter wielkopromiennych ³uków, a na
terasach brak paleomeandrów, jedynie sporadycznie pojawiaj¹ siê wype³nione wod¹ stoj¹c¹
odciête koryta do 1,5 km d³ugoœci i o prostym przebiegu. Dno doliny ma w miarê sta³¹ szerokoœæ
6-8 km, jest bezleœne i zajête przez ³¹ki poprzecinane gêst¹ sieci¹ kana³ów melioracyjnych.
Odra p³ynie w pobli¿u osi doliny, tylko ko³o Uradu podcina lewe zbocze. Zbocze
prawe ma charakter niskiej (10-20 m), ale wyraŸnej zalesionej skarpy. Zbocze lewe jest
wy¿sze, a bezpoœrednio poni¿ej ujœcia Nysy £u¿yckiej du¿o wy¿sze (40-50 m). Na wysokoœci
Eisenhüttenstadt natomiast zbocze traci na wyrazistoœci, a dolina œrodkowej Odry jest tu
otwarta ku zachodowi, zgodnie z przebiegiem dawnej Pradoliny Warszawsko-Berliñskiej.
Lubuski Prze³om Odry
W rejonie Rybocic Odra wp³ywa w prze³omowy odcinek pomiêdzy wzgórzami morenowymi,
wyznaczaj¹cymi maksymalny zasiêg fazy poznañskiej zlodowacenia pó³nocnopolskiego,
zwany Lubuskim Prze³omem Odry. Odcinek ten, ci¹gn¹cy siê od Rybocic po
Górzycê po³o¿on¹ 10 km na po³udnie od Kostrzyna, ma d³ugoœæ oko³o 30 km i œredni spadek
0,33%. Odra zachowuje tu charakter rzeki jednokorytowej o niewielkim wskaŸniku krêtoœci,
którego wartoœæ wynosi 1,16. Nieliczne zakola maj¹ postaæ wielkopromiennych ³uków,
najwyraŸniejszych w po³udniowej czêœci odcinka miêdzy Rybocicami a Œwieckiem.
Szerokoœæ dna doliny wzd³u¿ Lubuskiego Prze³omu Odry jest zmienna. Odcinek pomiêdzy
Rybocicami a S³ubicami jest wê¿szy i jest w³aœciwym odcinkiem prze³omowym, szerokoœæ
doliny wynosi tu oko³o 4-5 km. Zbocze doliny Odry po stronie polskiej jest oddalone
1-2,5 km od koryta i ma postaæ wyraŸnej skarpy o wysokoœci dochodz¹cej do 35 m. Jest ona
zalesiona, a lasy przechodz¹ w rozleg³y kompleks leœny porastaj¹cy Równinê Torzymsk¹.
P³askie dno dolinne jest podmok³e, zajête g³ównie przez ³¹ki pociête gêst¹ sieci¹ kana³ów
melioracyjnych.
Na wysokoœci S³ubic dolina ulega znacznemu rozszerzeniu, a prawe zbocze, o niemal
idealnie prostolinijnym przebiegu z pó³nocy na po³udnie, jest oddalone od koryta o 6-7 km.
Dopiero przy wsi Górzyca nastêpuje ponowne zwê¿enie doliny do 4 km. Dno doliny
po³o¿one jest na wysokoœci 16-20 m n.p.m., a skarpa prawego zbocza ma wysokoœæ oko³o
25-30 m. Mimo niewielkiej wysokoœci jest ona bardzo wyraŸnie zaznaczona w krajobrazie
i wyznacza granicê krajobrazow¹ miêdzy zajmuj¹cymi dno doliny ³¹kami oraz lasami
i uprawnymi polami na wysoczyŸnie. Dno doliny jest pociête sieci¹ kana³ów, z których najwiêkszy
– Kana³ Czerwony – biegnie równolegle do Odry na d³ugoœci oko³o 15 km.
Na wysokoœci niemieckiego miasta Lebus obserwowane jest lokalne naturalne dzielenie
siê koryta Odry; obok g³ównego, uregulowanego koryta znajduj¹ siê drugorzêdne ramiona,
oddzielone pod³u¿nymi wyspami. Nie wystêpuj¹ one po stronie polskiej.
33