Korytarz ekologiczny doliny Odry pdf

Korytarz ekologiczny doliny Odry
jest niedu¿a (wartoœæ wskaŸnika krêtoœci wynosi 1,19) i wynika ze znacznych ingerencji
cz³owieka i wyprostowywania biegu Odry. Odcinek ten jest wyj¹tkowo bogaty w odciête
formy korytowe, w tym znacznych rozmiarów nadal wype³nione wod¹ paleomeandry. Niekiedy
nale¿¹ one do kilku generacji. Wystêpuj¹ zw³aszcza w rejonie od ujœcia Kaczawy do
Tarchalic (odcinek o d³ugoœci ok. 10 km), poni¿ej Œcinawy i ko³o Chobieni. Fragmenty
o znacznej d³ugoœci nosz¹ nazwê Starej Odry – osi¹gaj¹ one miejscami do 2,5 km. Odciête
zakola zajmuj¹ znaczn¹ powierzchniê dna doliny, szerokoœæ pasa meandrowego wynosi³a
miejscami do 6 km. Oprócz paleomeandrów, w dnie doliny wystêpuj¹ pojedyncze jeziorka
o nieregularnym kszta³cie, mokrad³a i zatorfienia. G³ówne koryto Odry jest niemal na ca³ej
d³ugoœci obwa³owane.
Charakter zboczy dolinnych na odcinku Lubi¹¿ – Chobienia jest zmienny, choæ dominuj¹c¹
cech¹ jest asymetria wysokoœciowa. Bezpoœrednio poni¿ej Lubi¹¿a prawy brzeg ma
postaæ wysokiej na 40 m skarpy, podcinanej przez paleomeandry. Dno doliny jest tu zalesione,
skarpa zaœ i wierzchowina s¹ bezleœne. Z lewej strony do Odry uchodzi Kaczawa,
brzeg jest niski i przechodzi bez wyraŸnego za³omu w Wysoczyznê Œredzk¹. Oko³o 7 km
poni¿ej ujœcia Kaczawy sytuacja ulega zmianie. Zbocze lewe, ograniczaj¹ce Wysoczyznê
Lubiñsk¹, jest niskie (do 20 m), ale ma postaæ stosunkowo czytelnej skarpy. Zbocze prawe
jest po Krzelów niewyraŸne i tylko miejscami ma charakter niskiego stopnia terenowego,
wysokoœci do 15 m. Dno doliny Odry przechodzi ³agodnie (bez ¿adnego progu) w zalesion¹
równinê, drenowan¹ przez Jezierzycê i jej mniejsze dop³ywy; ³¹czna szerokoœæ dna doliny
Odry i tej równiny wynosi tu do 10 km. W rejonie Œcinawy lewy brzeg ulega obni¿eniu,
ponownie siê podwy¿szaj¹c od ujœcia Jezierzycy, gdzie do Odry dochodz¹ w³aœciwe Wzgórza
Dalkowskie. Stroma skarpa ma tu wysokoϾ do 40 miwkilku miejscach jest podcinana
przez sam¹ rzekê. Ni¿sze i ³agodniejsze zbocze prawe (do 20-30 m), oddzielaj¹ce dolinê
Odry od zachodniej czêœci Wzgórz Trzebnickich, jest oddalone od koryta o 5-6 km. W rejonie
Chobieni dno doliny Odry jest zalesione
Pradolina G³ogowska
Poni¿ej Chobieni Odra zmienia kierunek ponownie na po³udniowy wschód – pó³nocny
zachód (SE-NW) i wp³ywa w obrêb Pradoliny G³ogowskiej, bêd¹cej czêœci¹ Obni¿enia
Milicko-G³ogowskiego. Odcinek ten koñczy siê 5 km poni¿ej Nowej Soli i ma d³ugoœæ prawie
75 km, przy œrednim spadku 0,32‰.
W uk³adzie koryta przewa¿aj¹ odcinki krête, miejscami przechodz¹ce w meandruj¹ce.
Zakola s¹ najlepiej wykszta³cone na odcinkach Chobienia – G³ogów oraz Wróblin G³ogowski
– Bytom Odrzañski, gdzie wartoœæ wskaŸnika krêtoœci wynosi odpowiednio 1,45
i 1,53. Jedynie w rejonie G³ogowa, na prawie 4-kilometrowym odcinku wystêpuje uk³ad
wielokorytowy, z dwoma wyraŸnymi ramionami i œladami po kilku dalszych. Na ca³ym
odcinku Pradoliny G³ogowskiej powszechnie wystêpuj¹ odciête zakola, w wielu miejscach
s¹ one wype³nione wod¹ stoj¹c¹ i maj¹ charakter starorzeczy. Na odcinku Chobienia –
ujœcie Baryczy zajmuj¹ one ca³y obszar pomiêdzy tymi dwiema rzekami. Od ujœcia Baryczy
do G³ogowa towarzysz¹ Odrze równoleg³e martwe koryta, wype³nione czêœciowo wod¹,
tworz¹ce odizolowane od siebie zbiorniki wodne. Ich d³ugoœæ siêga 3 km. S¹ one, prawdopodobnie,
pozosta³oœci¹ istniej¹cego tu w przesz³oœci wielokorytowego systemu anastomozuj¹cego,
bardziej rozbudowanego ni¿ obecnie. Martwe koryto Odry wystêpuje równie¿
30