5 4. S T E R I J I N O P O Z O R J E
5 4. S T E R I J I N O P O Z O R J E 5 4. S T E R I J I N O P O Z O R J E
ile i vlastite mogućnosti, ali i u jednom rediteljskom previdu. Tražeći načina da Nušićeve komične metafore podignu na višu razinu, on je likove preveo u zbor "kljastih i obogih” vjerujući da se i u njima nalazi određeno vrelo komičkog!!! Kljasti i ubogi nisu komični, oni izazivaju tjeskobu, potresno stanje koje u nama budi saosjećanje i zaleđene emocije. On je naselio scenu grbavim i šepavim, ludim i poluludim, sakatim i kljastim iz kojih se ni na koji način nije mogao formulirati komični efekat. Srećom, većina aktera, naročito Nikolina Đorđević, kao Pavka, Boris Šavija, kao Sreta, i Željko Erkić, kao Ivković, zaboravljali su na svoje nametnute uslovnosti i svoje likove kreirali iz zdravog stvaralačkog jezgra. I podržavali Željka Stjepanovića u njegovom stvaralačkom zanosu. Vojislav VUJANOVIĆ, Bilten 25. Susreta pozorišta/kazališta BiH Brčko Distrikt, novembar 2008. Angažovanost smeha ili smeh angažovanosti Kada je u atmosferi Timočke bune (oktobar 1883. godine) devetnaestogodišnji Nušić u isto vreme pisao svoj dramski prvenac, komediju "Narodni poslanik”, verovatno nije ni slutio da će gotovo dva veka docnije, početkom 21. veka storija o Jevremu Prokiću trgovcu i advokatu Ivkoviću ostati jednako aktuelna i životna. Izmene u tekstu koje je zahtevala onovremena cenzura bile su plod neposrednog upliva sfere politike u domene umetničkog rada, dok su promene teksta prisutne u dramaturškoj adaptaciji Radmile Marinković rezultat želje Narodnog pozorišta Republike Srpske iz Banjaluke da se dobije jezgrovita i zanimljiva savremena komedija razumljiva, pre svega, onim gledaocima koji su danas Nušićevi vršnjaci. Na tom planu treba tražiti i režijsku koncepciju koja svoju ideju ovog komada nalazi u činjenici koliko je tragičnih događaja izazvala politička aktivnost neobrazovanih, doslovce nepismenih, špekulanata i raznih mutivoda, i do srži pokvarenih i na zlo spremnih intelektualaca koji bez ikakvih skrupula jedino žele da se dokopaju vlasti. I dok u osnovi Nušić drži stranu opozicije, njegov Ivković je pobednik izbora, u ideji predstave koju donosi Nikola Pejaković, kao reditelj banjalučke pozorišne kuće, te optimističke projekcije nema i Ivković i Prokić svedeni su na isto – puku želju za vlašću zarad koje su spremni i na ubistvo. Rolna toalet papira u koja je obavijena afišom zapravo je polazni simbol u razumevanju ovakve koncepcije banjalučke predstave, dodali se tome i činjenica da je plakat urađen u, sada već klasičnom, maniru izbornog predstavljanja kandidata na ovom politički veoma trusnom tlu Balkana, dobija se primarna vizura razumevanja pozorišne poetike koju nudi Narodni poslanik u interpretaciji NPRS. Ovakav radikalni antipolitički ili, bolje reći, antipolitikantski stav potom se dosledno prenosi u idejnu strukturu svakog segmenta inscenacije na način da je pred gledaocima snažna groteska sa brojnim elementima travestije. Elemente travestije, pre svega, nalazimo u kostimu (Ivana Jovanović) i scenografiji (Dragana Purković-Macan). Naime, pozicionirajući protagoniste kao ljude sa izratim telesnim i(li) intelektualnim oštećenjima režija se znatno udaljava od primarne ideje teksta date u Nušićevom rukopisu, ali se upravo preko tog otklona stvara postomodernistička storija u kojoj se na fonu intertekstualnog modela otkriva neposredni uticaj stripa i filma. Poput grotesknih likova kultnog stripa na prostorima bivše Jugoslavije "Alan Forda” ili "Porodica Tarana”, pred nama defiluje niz nakaza oštećenih politikom, ili političkim angažmanom, a postoji li iko na ovim prostorima ko u periodu od 1883. godine pa do danas nije oštećen delovanjem ove "sile nemerljive" Odgovor na ovo pitanje poslužio je kao ključna osnova u rediteljskoj instrukciji glumcima u izgradnji ideje uloge i njenoj odbrani. Postavljeni glumački zadaci nisu ni malo jednostavni, i upravo ta njihova kompleksnost je pobudila aktere da pruže puni angažman u odbrani postavljenih zadataka. Preoblikovanje likova, koji time dobijaju i sasvim drugačije funkcije, poslužilo je režiji da svoju koncepciju brani kao krajnje angažovanu satiru koja izrasta u hiperbolu iz koje se iščitava krajnja groteska. Hiperbolu nalazimo u činjenici da Jevrem Prokić nije trgovac, već nepismeni mesar koji je liferovao meso crknutih životinja vojsci, čime je postignut i izmešteni ugao gledanja na ostale protagoniste. Tako se kao dopisani refren u iskazu aktera počesto čuje: "zaklati", "zaklaću te", a takva "mesarska" stvarnost omogućila je još jednu postmodernističku parafrazu u domenu muzike. Naime, polazeći od muzike velikobritanske grupe "Pink Flojd” Petar Bilbija, uzima obrazac njihovog velikog hita "Novac” dopisujući mu skiku svinja pred klanje. Ova zavesa prati niz zbivanja na sceni označavajući time da se realizovani simboli mogu čitati kao metafore ostvarene na semantičkom planu kao celine nikle na sadržajima kao što su: političari su svinje, narod je stoka i slično. Nove semantičke vrednosti koje pruža označeno u domenima ovakvih oznaka osnova je na kojoj je izgrađen pozorišni jezik banjalučke predstave. Tako da se na planu estetike recepcije ona može iščitati i kao povod za lično preispitivanje svakog pojedinca kao angažovanog člana jednog društva. Ni jednog trenutka ne upadajući u zamku da preraste u plošno, stereotipno oslikavanje svojstveno klasičnom političkom pozorištu, banjalučka predstava se, sredstvima hiperbolizacije navedenih metafora, uzdiže do krajnje objektivnog predstavljača kome je svojstven i izvestan pesimizam, a on dolazi na kraju ovog komada. Upravo u mračnoj slici kraja u kojoj nema izbornog pobednika, pri čemu je znatno odstupljeno od Nušićevog mladalačkog optimizma, data je krajnje pesimistička projekcija o konstantnosti na krv vavek spremne politike ovih prostora. Da bi akterima olakšala probijanje kroz ovako kompleksno zasnovanu ideju predstave režija se poslužila nizom simbola. Tako se Pavka (Nikolina Jelisavac-Đorđević) pojavljuje kao groteskna hiperbola stava: žena je stub kuće. Otuda je ona grbava od tolikog tereta, a njena igra u krajnjoj glasovnoj izmenjenosti sam po sebi dovoljno je težak zadatak koji je ova, vanredno talentovana, glumica uspešno odbranila. Promuklost njenog glasa zapravo je hiperbolizacija stava: žena je glas razuma. Jednostavno u našoj stvarnosti taj glas je promukao od nastojanja da ga čuju. Gest i mimika PRESS - 54. Sterijino pozorje 2009. 68
koji prate ovako zadate koordinate u glumačkom zadatku samo su dodatna potvrda glumačke snage Nikoline Jelisavac-Đorđević. Odsustvo razuma, odnosno elementa koji bi trebalo da čuje glas žene, primarna je karakteristika mesara Jevrema Prokića (Željko Stjepanović). Međutim, njegova rola nije sadržana u predstavljač kom fonu prikazivanja debila, već u kompleksnom zahvatu oslikavanja inteligentnog šizofrenika. Nepismen, neobrazovan i pokvaren, lik Jevrema Prokića u interpretaciji Željka Stjepanovića dobija sve karakteristike šizofrenika. Prostodušnost kao jedina pozitivna osobina povod je za slojevito oblikovanje šizofrenog situiranja lika koji sve: porodicu, radnju, ličnu sreću, žrtvuje slepoj želji da se bude vlast – da se postane "neko i nešto". Repertoarom raznovrsnih glumačkih izražajnih sredstava Stjepanović postiže upravo tu iznijansiranost koja samo dodatno doprinosi krajnjem komičkom efektu. Uspešno savladavajući veoma složen pokret u liku Jovice Jerkovića (Aleksandar Stojković) koji je 100% invalid, bez jedne i ukočene druge ruke, Stojković postiže i dostiže grotesku u postulaciji lika na način da se zanimljivo plasiranim glumačkim sredstvima ostvaruje krajnji efekat komičnog. Upravo njegov lik na tankoj je ivici između: karikature, groteske i tragičnosti. Služeći se svim ovim elementima Stojković uspeva da ostane u primarnim konotacijama komičnog i da ne sklizne ni u jedan suvišni element, pri čemu posebno treba istaći njegovo "otvaranje vrata" kao zaseban simbol u režijskoj postulaciji. U ulozi Srete (Boris Šavija) pokazano je kako u galeriji nakaradnih likova može da deluje jedan vispren čovek. Jedini inteligentan lik je ovaj bivši robijaš. Upravo ta opreka između njega i ostalih protagonista jeste osnova na kojoj se postiže opšta komika. Brisanjem pasaža iz već kultnog "pripremanja" Prokića za poslanika, ostavljanjem samo jednog malog dela, data je jedna posebna konotacija kako u igri Šavije tako i režijskom čitanju Nušića, jer se pripremanje odvija na balkonu, a veoma dobro znamo koliko su različiti balkoni imali veliku ulogu u kreiranju tragedija u balkanskom grotlu. Ivković (Željko Erkić) u režijskoj i dramaturškoj koncepiciji potpuno je izmenjen u odnosu na Nušićev predložak. On nije pozitivan, već krajnje negativan lik. Sterilitet njegove "kancelarije" u kojoj se pojavljuju "zlodusi" osnova je na kojoj Erkić gradi svoju interpretaciju Ivkovića tako da mi saznajemo ko je i kakav je on zapravo. Nadamo se da će ova uloga poslužiti Erkiću u budućnosti da razvije svoj repertoar glumačkih sredstava i da će uskoro da stasa u jedno vrlo zanimljivo umetničko ime. Kreacije Spire (Ljubiša Savanović) i Spirinice (Anja Stanić) režijski postavljene u kontekstu već pomenute Porodice Tarana, upotpunjene kostimom i verbalnom manom (Spira) i preteranom ženskom atributivnošću (Spirinica) date su plastično, gotovo plošno, ali uverljivo i veoma zanimljivo, tako da ni jednoga trenutka nisu preuzele primat u odnosu na ukupno sagledavanje kako partner igre tako i realizacije zivanja na sceni. Ulogama Danice (Đurđa Vukašinović), Marine (Nataša Ivančević) i Sime Sokića (Zlatan Vidović) date su zanimljivo predstavljene "mane" savremenog društva. U svakom od pomenutih glumačkih ostvarenja nalazimo ravnotežu na fonu izražajnosti i uverljivosti, tako da su svojim pojvama na sceni samo dodatno doprineli opštem razvoju zbivanja, ne iskačući i ne padajući u zamku da napuste režijski čvrsto postavljene koordinate. U svakom slučaju pred nama je jedna zanimljiva interpretacija Nušića koja pleni svojom postmodernističkom koncepcijom. Brčanska publika je preko ove predstave mogla i da se zabavi, što su potvrdile i brojne salve aplauza na otvorenoj sceni, ali i da se zapita o večnoj dilemi ovog prostora: ko su nam političari i šta je to politika na ovom usijanom tlu. Selekcija, svakako, ima niz opravdanih argumenata za uvrštavanje ove predstave na brčanski festival, a sinoćna interpretacija samo je to dodatno i potvrdila. Snažna interakcija između protagonista i publike samo je potvrdila činjenocu da Brčko ima izgrađenu pozorišnu publiku koja ume da prepozna izraziti pozorišni znak i jezik, a što je nemali doprinos i opravdanje postojanja ovakve koncepcije festivala u ovom gradu na Savi. Dr Aleksandar-Saša GRANDIĆ, Bilten 25. Susreta pozorišta/kazališta BiH Brčko Distrikt, novembar 2008. Izobilje u Sodomi i Gomori (...) Danas, u poplavi kiča i šunda na ovim našim nesretnim balkanskim prostorima, kad se laka i površna zabava gledaocima servira kao surogat životnih sadržaja, nametnuta grabežljivošću stvaralaca masovne zabave gdje je zabava tog niskog praga razmišljanja proglašena vrhunskim sadržajem standardom etičkim mjerilom, pravi je biser perfomans kojeg nam je sinoć ponudio banjalučki teatar. I zabavno i poučno - a nepretenciozno, probavljivo, sa zavidnim umjetničkim dometima. I prigrljeno od publike. Pejakovićeva postavka je po formi komična, po sadržaju – više nego ozbiljna, to je groteskno jednostavna igra, s gasom do daske, farsično - do duvara, obojadisani likovi, kojima porazi jako lijepo stoje. Ona prevashodno ne nudi karikaturalne portrete današnjih političara, korespondinira na aktuelnom politikom ali samo u onoj mjeri koliko mi sami to tražimo u njoj, koliko želimo da je prepoznamo. Njegova galerija karaktera, ringišpil karikatura i svekolikih naravi u kome se vrte likovi koje svakodnevno srećemo oko nas samih, likovi koji dobijaju fiks ideje da vladaju… misle da je došlo vrijeme da i oni kažu nekoliko važnih rečenica, i koji su, zaboga, odlučili i da pokažu svoje zubiće, a što je najopasnije, to su oni isti koji bi da kroje sudbine ljudi i država, okreću točak istorije (Jevremova odluka da postane Narodni poslanik je životni promašaj čije će se posljedice osjetiti tek kasnije, i bivaju takvim da ih je sve teže ispraviti. Tako je, jednog priprostog mesara i njegovu porodicu, želja za vlašću dovela u situaciju raspolućenosti i konačnog raspada)... Dragoljub VASIĆ, Bilten 25. Susreta pozorišta/kazališta BiH Brčko Distrikt, novembar 2008. PRESS - 54. Sterijino pozorje 2009. 69
- Page 17 and 18: smo. Odrpane i namučene, ali ne ma
- Page 19 and 20: sceni istog ovg Jugoslovenskg Drams
- Page 21 and 22: UTORAK, 26. maj 19.00 časova / SNP
- Page 23 and 24: života-kao-računice, Srećko, pob
- Page 25 and 26: R E Č P I S C A (...) Jeste, moje
- Page 27 and 28: UTORAK, 26. maj 22.00 časa / SNP,
- Page 29 and 30: pozorištu, Lažljivci u Gradskom p
- Page 31 and 32: dramskih tekstova Povratak Don Žua
- Page 33 and 34: Otac jedne ubijene devojke Samoubic
- Page 35 and 36: služi za razmišljanje, tek možda
- Page 37 and 38: "Nevinost" Dee Loer (1964), u znala
- Page 39 and 40: SREDA, 27. maj 20.00 časova / Posl
- Page 41 and 42: stalne borbe, ideološki razdori, n
- Page 43 and 44: Matici srpskoj 1967. predaje Za i p
- Page 45 and 46: istina, uverenje, sloboda, izbor; k
- Page 47 and 48: SREDA, 27. maj 22.00 časa / SNP, S
- Page 49 and 50: profesiju da bismo komentarisali, o
- Page 51 and 52: PETAK, 29. maj 19.00 časova / SNP,
- Page 53 and 54: Stele Fihili (Narodno pozorište So
- Page 55 and 56: pad i, konačno, smrt, u želji da
- Page 57 and 58: PETAK, 29. maj 21.00 čas / SNP, Sc
- Page 59 and 60: naizgled smisaono provokativne akci
- Page 61 and 62: dosada - jer je strašno mučno dug
- Page 63 and 64: nepunih pedeset dana. Osnovano kao
- Page 65 and 66: Nušićevo stvaralaštvo neki dele
- Page 67: montipajtonovske komike, humoru Ala
- Page 71 and 72: Grof od Kenta JOSIP PEJAKOVIĆ Grof
- Page 73 and 74: V R E M E P L O V - NOVI SAD, RADE
- Page 75 and 76: P O Z O R I Š T E - JUGOSLOVENSKO
- Page 77 and 78: erze i potrebu da vidi nekog poznat
- Page 79 and 80: „Filozofskog rečnika”, razmiš
- Page 81 and 82: njega tvrdoglavo juriša na uvrije
- Page 83 and 84: predanog rada na promovisanju inter
- Page 85 and 86: P I S A C - Tom STOPARD (Tom Stoppa
- Page 87 and 88: Tamora, MARIJA OPSENICA Žena i Rim
- Page 89 and 90: tako zdušno i tako masdovno, da je
- Page 91 and 92: PONEDELjAK, 1. jun 19.00 časova /
- Page 93 and 94: korektan. Turbofolk je gay friendly
- Page 95 and 96: Sezona 2007. produkcijski je najbog
- Page 97 and 98: UTORAK, 2. jun 19.00 časova / SNP,
- Page 99 and 100: pokušaja hrvanja sa samim tekstom.
- Page 101 and 102: prilično umrtvljenog pozorišnog
- Page 103 and 104: P O Z O R I Š T E - NARODNO POZORI
- Page 105 and 106: The Secret Sunshine Schedule, Bunke
- Page 107 and 108: P I S A C - Miroslav KRLEŽA Mirosl
- Page 109 and 110: nemam, Gospođa ministarka, Mrtve u
- Page 111 and 112: prstena oko kojeg ratuju trolovi, p
- Page 113 and 114: SREDA, 3. jun 21.00 čas / Poslovni
- Page 115 and 116: R E D I T E L j - Ljuboslav MAJERA
- Page 117 and 118: svakodnevnice. U odnosu na doba u k
ile i vlastite mogućnosti, ali i u jednom rediteljskom previdu. Tražeći načina da Nušićeve komične metafore<br />
podignu na višu razinu, on je likove preveo u zbor "kljastih i obogih” vjerujući da se i u njima nalazi<br />
određeno vrelo komičkog!!! Kljasti i ubogi nisu komični, oni izazivaju tjeskobu, potresno stanje koje u nama<br />
budi saosjećanje i zaleđene emocije. On je naselio scenu grbavim i šepavim, ludim i poluludim, sakatim i<br />
kljastim iz kojih se ni na koji način nije mogao formulirati komični efekat. Srećom, većina aktera, naročito<br />
Nikolina Đorđević, kao Pavka, Boris Šavija, kao Sreta, i Željko Erkić, kao Ivković, zaboravljali su na svoje<br />
nametnute uslovnosti i svoje likove kreirali iz zdravog stvaralačkog jezgra. I podržavali Željka Stjepanovića u<br />
njegovom stvaralačkom zanosu.<br />
Vojislav VUJANOVIĆ, Bilten 25. Susreta pozorišta/kazališta BiH Brčko Distrikt, novembar 2008.<br />
Angažovanost smeha ili smeh angažovanosti<br />
Kada je u atmosferi Timočke bune (oktobar 1883. godine) devetnaestogodišnji Nušić u isto vreme pisao svoj<br />
dramski prvenac, komediju "Narodni poslanik”, verovatno nije ni slutio da će gotovo dva veka docnije,<br />
početkom 21. veka storija o Jevremu Prokiću trgovcu i advokatu Ivkoviću ostati jednako aktuelna i životna.<br />
Izmene u tekstu koje je zahtevala onovremena cenzura bile su plod neposrednog upliva sfere politike u<br />
domene umetničkog rada, dok su promene teksta prisutne u dramaturškoj adaptaciji Radmile Marinković<br />
rezultat želje Narodnog pozorišta Republike Srpske iz Banjaluke da se dobije jezgrovita i zanimljiva<br />
savremena komedija razumljiva, pre svega, onim gledaocima koji su danas Nušićevi vršnjaci. Na tom planu<br />
treba tražiti i režijsku koncepciju koja svoju ideju ovog komada nalazi u činjenici koliko je tragičnih događaja<br />
izazvala politička aktivnost neobrazovanih, doslovce nepismenih, špekulanata i raznih mutivoda, i do srži<br />
pokvarenih i na zlo spremnih intelektualaca koji bez ikakvih skrupula jedino žele da se dokopaju vlasti. I dok<br />
u osnovi Nušić drži stranu opozicije, njegov Ivković je pobednik izbora, u ideji predstave koju donosi Nikola<br />
Pejaković, kao reditelj banjalučke pozorišne kuće, te optimističke projekcije nema i Ivković i Prokić svedeni<br />
su na isto – puku želju za vlašću zarad koje su spremni i na ubistvo. Rolna toalet papira u koja je obavijena<br />
afišom zapravo je polazni simbol u razumevanju ovakve koncepcije banjalučke predstave, dodali se tome i<br />
činjenica da je plakat urađen u, sada već klasičnom, maniru izbornog predstavljanja kandidata na ovom<br />
politički veoma trusnom tlu Balkana, dobija se primarna vizura razumevanja pozorišne poetike koju nudi<br />
Narodni poslanik u interpretaciji NPRS. Ovakav radikalni antipolitički ili, bolje reći, antipolitikantski stav<br />
potom se dosledno prenosi u idejnu strukturu svakog segmenta inscenacije na način da je pred gledaocima<br />
snažna groteska sa brojnim elementima travestije. Elemente travestije, pre svega, nalazimo u kostimu<br />
(Ivana Jovanović) i scenografiji (Dragana Purković-Macan). Naime, pozicionirajući protagoniste kao ljude sa<br />
izratim telesnim i(li) intelektualnim oštećenjima režija se znatno udaljava od primarne ideje teksta date u<br />
Nušićevom rukopisu, ali se upravo preko tog otklona stvara postomodernistička storija u kojoj se na fonu<br />
intertekstualnog modela otkriva neposredni uticaj stripa i filma. Poput grotesknih likova kultnog stripa na<br />
prostorima bivše Jugoslavije "Alan Forda” ili "Porodica Tarana”, pred nama defiluje niz nakaza oštećenih<br />
politikom, ili političkim angažmanom, a postoji li iko na ovim prostorima ko u periodu od 1883. godine pa do<br />
danas nije oštećen delovanjem ove "sile nemerljive" Odgovor na ovo pitanje poslužio je kao ključna osnova<br />
u rediteljskoj instrukciji glumcima u izgradnji ideje uloge i njenoj odbrani. Postavljeni glumački zadaci nisu ni<br />
malo jednostavni, i upravo ta njihova kompleksnost je pobudila aktere da pruže puni angažman u odbrani<br />
postavljenih zadataka. Preoblikovanje likova, koji time dobijaju i sasvim drugačije funkcije, poslužilo je režiji<br />
da svoju koncepciju brani kao krajnje angažovanu satiru koja izrasta u hiperbolu iz koje se iščitava krajnja<br />
groteska. Hiperbolu nalazimo u činjenici da Jevrem Prokić nije trgovac, već nepismeni mesar koji je liferovao<br />
meso crknutih životinja vojsci, čime je postignut i izmešteni ugao gledanja na ostale protagoniste. Tako se<br />
kao dopisani refren u iskazu aktera počesto čuje: "zaklati", "zaklaću te", a takva "mesarska" stvarnost<br />
omogućila je još jednu postmodernističku parafrazu u domenu muzike. Naime, polazeći od muzike<br />
velikobritanske grupe "Pink Flojd” Petar Bilbija, uzima obrazac njihovog velikog hita "Novac” dopisujući mu<br />
skiku svinja pred klanje. Ova zavesa prati niz zbivanja na sceni označavajući time da se realizovani simboli<br />
mogu čitati kao metafore ostvarene na semantičkom planu kao celine nikle na sadržajima kao što su:<br />
političari su svinje, narod je stoka i slično. Nove semantičke vrednosti koje pruža označeno u domenima<br />
ovakvih oznaka osnova je na kojoj je izgrađen pozorišni jezik banjalučke predstave. Tako da se na planu<br />
estetike recepcije ona može iščitati i kao povod za lično preispitivanje svakog pojedinca kao angažovanog<br />
člana jednog društva. Ni jednog trenutka ne upadajući u zamku da preraste u plošno, stereotipno oslikavanje<br />
svojstveno klasičnom političkom pozorištu, banjalučka predstava se, sredstvima hiperbolizacije navedenih<br />
metafora, uzdiže do krajnje objektivnog predstavljača kome je svojstven i izvestan pesimizam, a on dolazi na<br />
kraju ovog komada. Upravo u mračnoj slici kraja u kojoj nema izbornog pobednika, pri čemu je znatno<br />
odstupljeno od Nušićevog mladalačkog optimizma, data je krajnje pesimistička projekcija o konstantnosti na<br />
krv vavek spremne politike ovih prostora. Da bi akterima olakšala probijanje kroz ovako kompleksno<br />
zasnovanu ideju predstave režija se poslužila nizom simbola. Tako se Pavka (Nikolina Jelisavac-Đorđević)<br />
pojavljuje kao groteskna hiperbola stava: žena je stub kuće. Otuda je ona grbava od tolikog tereta, a njena<br />
igra u krajnjoj glasovnoj izmenjenosti sam po sebi dovoljno je težak zadatak koji je ova, vanredno<br />
talentovana, glumica uspešno odbranila. Promuklost njenog glasa zapravo je hiperbolizacija stava: žena je<br />
glas razuma. Jednostavno u našoj stvarnosti taj glas je promukao od nastojanja da ga čuju. Gest i mimika<br />
PRESS - 5<strong>4.</strong> Sterijino pozorje 2009. 68
Change language