SHËNDETI MENDOR - Arct

SHËNDETI MENDOR DHE TË DREJTAT E NJERIUT 37
Deklarata e Maltës për Grevën e urisë
Miratuar nga Asambleja e 43-të Botërore Mjekësore, St JULIANS, Maltë, Nëntor
1991 dhe rishikuar nga Asambleja e 44-t Botërore Mjekësore, Marbella,
Spanjë, Shtator 1992 dhe rishikuar nga Asambleja e Përgjithshme ËMA e
57-të, Pilanesberg, Afrika e Jugut, Tetor 2006
HYRJE
1. Grevat e urisë ndodhin në kontekste të ndryshme, por ato kryesisht
ngrejnë dilema në mjedise ku njerëzit janë të ndaluar (burgje, qendrat
burgimi dhe paraburgimit, qendra ndalimi të emigracionit). Ato janë
shpesh një formë e protestës nga njerëzit që nuk kanë mënyra të tjera
për ti bërë kërkesat e tyre të njohura. Duke refuzuar të ushqyerit për një
periudhë të konsiderueshme kohe, ata zakonisht shpresojnë që të arrijnë
qëllime të caktuara duke shkaktuar publicitet negativ mbi autoritetet.
Refuzimet afatshkurtra të ushqimit apo refuzimi i ushqimit të trilluara
rrallë, ngrenë probleme etike. Rreziqet e vërteta dhe të zgjatura të
agjërimit shkaktojnë vdekje ose dëmtim të përhershëm të grevistëve të
urisë dhe mund të krijojnë një konflikt të vlerave për mjekët. Grevistët e
urisë zakonisht nuk dëshirojnë të vdesin, por disa mund të jenë të përgatitur
për ta bërë këtë, në mënyrë që të arrijnë qëllimet e tyre. Mjekët
duhet të konstatojnë qëllimin e vërtetë të individit, sidomos në greva
kolektive apo situata ku presioni i kolegëve mund të jetë një factor me
rëndësi. Një dilemë etike lind kur grevistët e urisë kanë nxjerrë në dukje
udhëzime të qarta për të mos arritur në një fazë ringjalljeje, arrin dëmtimin
konjitiv. Parimi i benefiçencës kërkon nga mjekët që ti ringjallin ata,
por respekti për autonominë individuale largon mjekët nga ndërhyrja,
kur një refuzim i vlefshëm dhe i informuar është bërë. Një vështirësi
e shtuar lind në mjediset e burgut, për shkak se nuk është gjithmonë
e qartë nëse udhëzimet paraprake janë bërë vullnetarisht dhe duke u
dhënë informacionin e duhur në lidhje me pasojat. Këto udhëzime dhe
sfond i këtij shkrimi, u adresohen situatave të tilla të vështira.
PARIMET
1. Detyrimi për të vepruar me etike. Të gjithë mjekët janë të detyruar të
respektojnë etikën mjekësore në kontakt e tyre profesionale me njerëzit
vulnerabël, madje edhe kur nuk u ofrojnë terapi. Çfarëdo qoftë roli i tyre,
mjekët duhet të përpiqet të parandalojnë shtrëngimin ose keqtrajtime e
të burgosurve dhe duhet të protestojnë nëse ajo ndodh.
2. Respekti për autonominë. Mjekët duhet të respektojnë autonominë e
individëve. Kjo mund të përfshijë vlerësime të vështira, pasi dëshirat
e grevistëve të urisë në të vërtetë nuk mund të jenë aq të qarta sic ato
shfaqen. Çdo vendimi i mungon forca morale nëse ai merret padashur nga