Klasyczne metody szyfrowania

Odejmuj¡c obie kongruencje stronami otrzymujemy 10a ′ ≡ 4 (mod 26), a
st¡d natychmiast a ′ = 3. Chwil¦ potem mamy b ′ = 8 i mamy klucz deszyfruj¡cy.
Zastosowanie tego klucza daje nam tekst jawny Ten szyfr nadaje si¦
do zªamania.
2.4 Permutacje alfabetu
Znacznie trudniejsze od szyfrów cyklicznych oraz anicznych s¡ szyfry, w których
ka»da litera alfabetu jawnego jest zast¡piona liter¡ alfabetu szyfrowego
bez stosowania okre±lonego algorytmu arytmetycznego. Zatem przestrze«
kluczy jest równa zbiorowi wszystkich permutacji alfabetu. W celu uªatwienia
zapami¦tania przeksztaªcenia szyfruj¡cego stosujemy tu innego rodzaju
klucz. Jest to sªowo, którego litery zast¦puj¡ pocz¡tkowe litery alfabetu jawnego.
Dalsze litery dopisujemy tak jak wyst¦puj¡ one w alfabecie jawnym
przy czym pomijamy ju» wykorzystane znaki. Na przykªad stosuj¡c klucz
,,szyfrowanie dostajemy nast¦puj¡ce przeksztaªcenie szyfruj¡ce:
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
S Z Y F R O W A N I E B C D G H J K L M P Q T U V X
Opisany powy»ej kryptosystem nazywamy permutacyjnym. Jego odmian¡
jest stosowany w pierwszych maszynach szyfruj¡cych kryptosystem transpozycyjny,
tj. taki, którego przestrze« kluczy jest równa zbiorowi wszystkich
permutacji, które mo»na zapisa¢ w postaci iloczynu rozª¡cznych transpozycji.
Przykªadem tu jest nast¦puj¡ce przeksztaªcenie szyfruj¡ce:
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
Z C B F R D W K N J H M L I O P T E Y Q X V G U S A
Poniewa» szyfry tego rodzaju byªy zaprogramowane w maszynach jako
metody standardowe, nikt nie musiaª pami¦ta¢ klucza. Zalet¡ szyfrów transpozycyjnych
jest fakt, »e klucze szyfruj¡cy i rozszyfrowuj¡cy s¡ identyczne.
Zatem ta sama maszyna sªu»yªa zarówno do szyfrowania jak i do rozszyfrowywania
wiadomo±ci.
15