Klasyczne metody szyfrowania

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
s z y f r o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x
z y f r o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x s
y f r o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x s z
f r o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x s z y
r o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x s z y f
o w a n i e b c d g h j k l m p q t u v x s z y f r
Generalnie, je±li mamy ci¡g E 0 , E 1 , . . . , E r−1 bijekcji alfabetu, to generowany
przez ten ci¡g szyfr polialfabetyczny jest dany przez przeksztaªcenie
E(m 0 m 1 . . . m p ) = E 0 (m 0 )E 1 (m 1 ) . . . E p mod r (m p ),
gdzie m = m 0 m 1 . . . m p jest wiadomo±ci¡ jawn¡. Dla przykªadu, szyfr frazy
szyfr oryginalny w powy»szym systemie, to lssnq muogk ubusc.
W latach czterdziestych XX wieku C.E. Shannon stworzyª teori¦ entropii,
która zajmuje si¦ badaniem informacji zawartej w tek±cie. Mi¦dzy innymi
zdeniowaª on zasad¦ bezwarunkowego bezpiecze«stwa, czyli szyfru niemo»-
liwego do zªamania. Szyfr polialfabetyczny jest takim, je±li speªnione s¡
nast¦puj¡ce warunki
• Klucz u»yty do szyfrowania wiadomo±ci jest dªu»szy lub równy szyfrowanej
wiadomo±ci.
• Klucz musi by¢ wygenerowany w sposób caªkowicie losowy (nie mo»e
istnie¢ sposób na odtworzenie klucza na podstawie znajomo±ci dziaªania
generatorów liczb pseudolosowych).
• Klucz nie mo»e by¢ u»yty do zaszyfrowania wi¦cej ni» jednej wiadomo-
±ci.
Opublikowany w 1917 roku szyfr G.S. Vernama speªnia te warunki. Kryptosystem
ten jest u»ywany do dzi± w poª¡czeniu gor¡cej linii mi¦dzy Waszyngtonem
a Moskw¡. Idea tego szyfru polega na tym, »e klucz jest generowany
pseudoprzypadkowo i ten sam generator strumienia pseudoprzypadkowego
zamontowany jest na obu ko«cach linii przesyªowej. Klucz szyfruj¡cy i deszyfruj¡cy
jest ten sam. Wiadomo±¢ jest najpierw kodowana na strumie« zer
i jedynek a nast¦pnie dodawany jest do niej modulo dwa pseudoprzypadkowy
strumie« klucza. Dekodowanie odbywa si¦ w oparciu o t¦ sam¡ zasad¦.
27