Klasyczne metody szyfrowania

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
n o p q r s t u v w x y z a b c d e f g h i j k l m
u v w x y z a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t
l m n o p q r s t u v w x y z a b c d e f g h i j k
k l m n o p q r s t u v w x y z a b c d e f g h i j
a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z
Pierwszy wiersz powy»szej tabeli to alfabet, a ka»dy nast¦pny wiersz, to
alfabet pisany pocz¡wszy od odpowiedniej litery sªowaklucza.
Nast¦pnie nasz tekst dzielimy na bloki dªugo±ci sªowa ,,anulka i szyfrujemy
pierwsz¡ liter¦ ka»dego bloku wedªug pierwszego szyfru, drug¡ wedªug
drugiego itd.
F U N K C J
a n u l k a
f h h v m j
A P O L I A
a n u l k a
a c i w s a
L F A B E T
a n u l k a
l s u m o t
Y C Z N A
a n u l k
y p t y k
Otrzymali±my zatem kryptogram fhhvm jaciw salsu motyp tyk. Deszyfrowanie
odbywa si¦ na podobnej zasadzie, tj.
D k0 k 1 ...k r−1
(m 0 m 1 . . . m n ) = (m 0 − k 0 )(m 1 − k 1 ) . . . (m n − k n mod r ),
gdzie odejmowanie jest wykonywane modulo liczba liter w alfabecie. Aby
uªatwi¢ szyfrowanie i odszyfrowywanie, J.H. von Trittenheim zaproponowaª
poni»sz¡ tabel¦ przesuni¦¢ alfabetu. Nazywa si¦ ona tablic¡ Tryteniusza lub
tabula recta.
24