Klasyczne metody szyfrowania

umieszczane jeden nad drugim, a digramy do szyfrowania zbierano pionowo.
Na przykªad, aby zaszyfrowa¢ tekst ZBIERAMY SIE W PIATEK dzielimy
go na poªowy i odpowiednio umieszczamy:
Z B I E R A M Y S
I E W P I A T E K
Digramy do przeksztaªcenia to ZI, BE, IW, EP, RI, AA, MT, YE, SK. Stosuj¡c
kwadraty z (2.1) otrzymujemy digramy lv, lk, wo, jh, of, sr, nm, pq oraz
fa, które po prostu ª¡czymy w tekst otrzymuj¡c szyfr: lvlkw ojhof srnmp qfa.
Przy deszyfrowaniu, post¦pujemy w odwrotnej kolejno±ci. Zauwa»amy, »e
przeksztaªcenie deszyfruj¡ce digramy jest takie samo jak szyfruj¡ce w pierwszym
przypadku, tj. kiedy litery znajduj¡ si¦ w wierszach o innych numerach.
2.10 szyfr Delastelle'a
Kwadrat zaproponowany przez felixa Delastelle'a w 1902 roku jest typowym
przykªadem szyfru transpozycyjnego (przeksztaªcenie szyfruj¡ce jest równe
deszyfruj¡cemu) i eliminuje wszelkie niedogodno±ci zwi¡zane ze stosowaniem
ró»nych przypadków. W kwadracie Delastelle'a nie ma litery w, któr¡ zast¦pujemy
przez v.
s z y f r
o a n i e
b c d g h
j k l m p
q t u v x
Bazowe przeksztaªcenie szyfruj¡ce polega na zamianie wspóªrz¦dnych: E ∗
(l ij l mn ) = l im l jn . Dla przykªadu zaszyfrujemy fraz¦ SZYFR FRANCUSKI.
Pod ka»d¡ liter¡ piszemy pionowo jej wspóªrz¦dne w kwadracie, i znajdujemy
litery o wspóªrz¦dnych zapisanych poziomo.
S Z Y F R F R A N C U S K I
1 1 s 1 1 s 1 1 s 1 2 z 2 3 n 5 1 q 4 2 k
1 2 z 3 4 g 5 4 v 5 2 t 3 2 c 3 1 b 2 4 i
Otrzymany kryptogram to szsgs vztnc qbki.
22