Klasyczne metody szyfrowania

Przeksztaªcenie deszyfruj¡ce w pierwszym przypadku, tj. gdy deszyfrowane
litery znajduj¡ si¦ w innych wierszach oraz kolumnach, pokrywa si¦
z szyfruj¡cym. W pozostaªych przypadkach pozycje liter digramu przesuwamy
w lewo lub w gór¦ stosuj¡c zasad¦ cykliczno±ci. Zauwa»my, »e w
zaszyfrowanym tek±cie nie mo»e si¦ tra¢ digram postaci xx.
Šamanie szyfru Playfaira i pozostaªych dwóch szyfrów opartych na kwadracie,
polega na analizie statystycznej powi¡za« liter kryptotekstu i na tej
podstawie odtworzeniu kwadratu.
2.9 Podwójny szyfr Playfaira
Aby unikn¡¢ niewygody zwi¡zanej z digramami zªo»onymi z takich samych liter,
w latach trzydziestych XX wieku, na potrzeby faszystowskiej organizacji
SD stworzono system oparty na dwóch kwadratach. Tym razem zrezygnowano
z litery y, która byªa zast¦powana przez i. Przeksztaªcenie szyfruj¡ce
tak»e zostaªo zmodykowane, tzn. zostaª dodany dodatkowy krok. Krok
podstawowy algorytmu szyfruj¡cego niewiele ró»niª si¦ od przeksztaªcenia
Playfaira. Dokªadnie, wykorzystano dwa kwadraty:
d o p e l
k a s t n
v r f h b
c g i j m
q u w x z
s i c h e
r t d n a
b f g j k
l m o p q
u v w x z
. (2.1)
Pierwszej litery digramu szukamy w pierwszym kwadracie, a drugiej w drugim.
W rezultacie mamy tylko dwa przypadki. Je±li l ij l mn jest digramem,
przy czym l ij jest w pierwszym kwadracie, a l mn w drugim, i, j, m, n ∈
{1, 2, 3, 4, 5}, to bijekcja zbioru digramów wyglada nast¦puj¡co.
{
E ∗ l mj l in je±li i ≠ m,
(l ij l mn ) =
l i,j+1 l m,n+1 je±li i = m
i znów, pierwsza litera jest w pierwszym kwadracie, a druga w drugim oraz
dodanie 1 rozumiemy jako przesuni¦cie cykliczne w kwadracie.
Jak ju» wspomnieli±my, algorytm szyfrowania skªadaª si¦ z dwóch kroków.
W pierwszym tekst jawny dzielony byª na póª lub na bloki 17-literowe w
przypadku, gdy wiadomo±¢ zawieraªa wi¦cej ni» 34 litery. Bloki te byªy
21