Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

54
Açıq mavi gözlərində bir rahatlıq vardı. Bu səmimi görünüşdə xətadan, günahdan əsər-əlamət yox
idi. Hər zamankı kimi aradabir ortalığa bir söz atırdı.
- Londonda keçirdiyimiz o iki dəhşətli gündən sonra təzədən bir də kəndə qayıtmaq necə də
xoşdur! Sənin bu gün nə işin var
Ağlasığan şey deyildi.
Üç gün sonra Corc Pereqrin öz vəkilini görməyə getdi. Henri Bleyn həm də onun köhnə
dostlarından biri idi. Pereqrinlərin evindən bir azca aralıda yaşayırdı və onlar uzun illər birlikdə ova
çıxmışdılar. Həftənin iki günü bu adam sadə, əsl kənd həyatı yaşayır, qalan beş günü isə Şeffilddə
məşğul bir hüquqşünas olurdu. O, ucaboylu, şən əhval-ruhiyyəli və mehriban gülüşlü bir adam idi, elə
təsəvvür oyadırdı ki, sanki daha çox idmançı və “yaxşı bir oğlan” imici yaratmaq istəyirdi. Tək-tük
hallarda hüquqşünas kimi görünmək istərdi. Lakin bununla belə uzaqgörən və müdrikdi.
- Hə, Corc, de görək gün haradan çıxıb ki, sən buralara gəlmisən – deyə polkovnik onun ofisinə
daxil olan kimi Henri Bleyn sevinclə qışqırdı. – Londonda yaxşımı vaxt keçirdin Gələn həftə
bir-iki günlüyə mən də arvadımı aparacağam. Iv necədir
- Elə İvə görə sənin yanına gəlmişəm, - Pereqrin ona şübhə dolu nəzərlərlə baxaraq dilləndi. –
Onun kitabını oxumusan
Rahatlığını əlindən almış son günlərin düşüncələri polkovnikin həssaslığını daha da artırmışdı və
ona görə də hüquqşünasın çöhrəsindəki zəif dəyişkənliyi o dıqiqə hiss etdi. Sanki dərhal ehtiyat tədbiri
aldı.
- Hə, əlbəttə oxumuşam. Böyük müvəffəqiyyətdir, elə deyilmi Təsəvvür elə, İv poeziyaya
girişib. Həyat möcüzələrlə doludur.
Corc Pereqrinin artıq səbr kasası dolmaq üzrə idi.
- Bu,məni camaatın yanında lap axmaq vəziyyətində qoyub.
- Vay-vay, Corc, bu nə cəfəngiyyatdır danışırsan Ivin kitab yazmağında heç bir qəbahət yoxdur.
Sən gərək onunla fəxr edəsən.
- Boş-boş danışma. Bu ki, onun öz şəxsi hekayətidir. Bunu sən də, başqaları da çox yaxşı bilir.
Deyəsən onun məşuqunun kim olduğunu bilməyən elə birc mənəm.
- Bu, ancaq sənin fantaziyan ola bilər, dost! Belə şeyləri ağlına gətirmək üçün heç bir səbəb
yoxdur.
- Qulaq as, Henri. Bizim, demək olar ki, bütün həyatımız bir yerdə keçib. Səninlə hər cür şəraitdə
yaxşı vaxtlarımız olub. Mənimlə səmimi ol. Bütün bu hekayətin uydurma olduğuna inandığını
gözümün içinə baxıb deyə bilərsənmi
Henri Bleyn yerində qurcalandı. Qoca Corcun səsindəki kədər onu təşvişə saldı.
- Mənə belə sual verməyə sənin haqqın yoxdur. Ivdən soruş.