Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

42
ifadə ilə gedirdi. Onun vicdanı təmiz idi. Elə görünürdü ki, sanki əlində məhkəmə hökmü var. Əmin
idi ki, Darya artıq heç vaxt tapılmayacaq.
Irəlidə bu iki dəstə rastlaşdılar. Manronun sifətinə baxmağa lüzum yox idi. O, çaşıb qalmışdı. Neyl
özünü heç bir avadanlığı və ya köməkçisi olmadan sevdiyi bir adamın həyatını xilas etmək üçün
qorxulu bir əməliyyat aparmağa məcbur edilən cərrah kimi hiss edirdi. Hər halda o, özünü möhkəm
tutmalı idi.
- Ola bilməz ki, o, bu qədər uzağa gedə bilsin, - Manro dedi, - geri qayıtmalı və evin bir mil
ətrafını qarış-qarış gəzib axtarmalıyıq. Belə hərəkət ancaq onunla izah oluna bilər ki, ya Darya
nədənsə çox qorxub, ya bayılıb, ya da ki, onu ilan vurub.
Neyl cavab vermədi. Yenidən yola düzəldilər. Gedə-gedə cığır salaraq özlərinə yol açırdılar.
Ucadan çağırırdılar. Hərdənbir atəş açaraq cavab kəlməsini gözləyirdilər. Adamlar əllərində fənərlərlə
irəlilədikcə gecə quşları hürkmüş halda qanadlarını şappıldadaraq uçurdular. Aradabir yaxınlaşdıqca
hansısa bir heyvanın – maralmı, qabanmı, ya da ki, kərgədanın qaçıb getdiyini görürdülər. Qəflətən
tufan qopdu. Bərk külək əsməyə başladı. Sonra da ağrı çəkən qadın bağırtısını xatırladan ildırım,
qaranlığı yararaq şiddətli qasırğada iblis rəqqasələr kimi bir-birinin dalınca çaxan şimşək gecənin
sakitliyini pozdu. Meşənin dəhşəti, sirri sanki açılırdı. Ildırım, iri dalğalarla əbədi sahillərə çırpılan
kimi, qorxunc səslərlə gurultu gurultu dalınca çaxırdı. Bu qorxunc gurultu boşluqda elə hay-küy salırdı
ki, sanki bu səsin ölçüsü və çəkisi var idi. Şiddətli yağış tökürdü. Qayalar, iri ağaclar dağdan üzü aşağı
uçub gəlirdilər. Dəhşətli mərəkə qopmuşdu. Dyaklı ovçuların qorxudan damarlarında qanları
donmuşdu və acıqlı ruhlar haqqında anlaşılmaz sözlər danışırdılar. Lakin Manro onları axtarışı davam
etdirməyə məcbur edirdi. Bütün gecəni ildırım və şimşək çaxaraq yağış yağdı və səhər açılana qədər
kəsilmədi. Başdan-ayağa islanmış halda soyuqdan titrəyərək, nəhayət ki, düşərgəyə qayıtdılar. Tamam
əldən düşmüşdülər. Yeməklərini yeyib qurtarandan sonra Manro axtarışı davam etdirməyi düşündü.
Ancaq bunun ümidsiz bir fikir olduğunu fikirləşdi. Bəli, onlar bir daha Daryanı görməyəcəkdilər.
Manro üzgün bir halda kətilə çökdü. Üzündə yorğun, ağrılı bir ifadə var idi.
- Ah, zavallı, zavallı!...
İngilis dilindən tərcümə edən:
Aygün Əziz
Qeydlər tərcüməçiyə məxsusdur.