Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

40
baxmadan, nəfəsi kəsilənə qədər qaçdı. Nəhayət tövşüyərək dayandı. Əl yaylığını çıxararaq alnından
axıb gözlərinə tökülən tər damlalarını sildi. Əldən düşmüşdü. Bir az dincəlmək üçün yerə oturdu.
- Gərək elə edim ki, özüm buralarda azıb qalmayım, - öz-özünə dedi.
Bu, elə də böyük problem deyildi. Yaxşı idi ki, cib kompası vardı və hansı istiqamətə gedəcəyini
bilirdi. Ufuldayaraq yorğun halda ayağa qalxdı. Yeriməyə başladı. Yola baxaraq miskin bir halda
özündən nə edəcəyini soruşdu. Başa düşürdü ki, Darya dediyini edəcək. Hələ üç həftə də bu lənətə
gəlmiş yerdə qalmalı olacaqdılar. Neyl dönməyə cəsarət eləmirdi. Buralarda qalmağa da cürəti
çatmırdı. Beyni tamam qarmaqarışıq fikirlərlə dolu idi. Ancaq yenə də yeganə görə biləcəyi iş
düşərgəyə qayıtmaq və bütün bu olanlar haqqında əməlli-başlı düşünmək idi. Təxminən 15 dəqiqə
getdikdən sonra o, tanıdığı yerə gəlib çatdı. Bir saatdan sonra artıq evdə idi. Yorğun, bayqın halda
özünü kətilin üstünə atdı. Onu düşündürən yalnız Anqas idi. Ürəyindən qara qanlar axırdı. Indi ona
əvvəllər qaranlıq qalan bir çox şeylər aydınlaşmışdı. Bütün bunlar ona olanları anlaması sayəsində
açıldı. Indi o, Kualo Solordakı qadınların Daryaya düşməncəsinə münasibətlərini və Anqasa qeyri-adi
baxmalarının səbəbini anlayırdı. Bu adamlar Anqasla fərqli davranırdılar, nə isə qəribə bir
yüngüllüklə. Neyl bunu Anqasın elm adamı olması ilı izah edirdi və düşünürdü ki, buradakı yerli əhali
üçün bütün bunlar mənasız şeylərdir. Lakin indi bilirdi ki, onlar Anqasın halına acıyır, eyni zamanda
da ona gülürdülər. Darya onu camaatın içində gülüş hədəfinə çevirərək rüsvay etmişdi. Əgər qadın
ucbatından bu cür rəftara layiq olmayan bir adam vardısa, o da Anqas idi. Qəflətən Neylin nəfəsi
təngidi və bütün vücudu əsdi. Birdən ağlına gəldi ki, Darya bu cəngəlliyi heç tanımır. Çəkdiyi ağrıacılar
içində Neyl çətin ki, haralara getdiklərinin fərqinə varmışdı. Birdən Darya evə gələn yolu tapa
bilmədi O, bundan dəhşətə gələrdi. Neylin yadına Anqasın bu meşədə azmağı barədə danışdığı o
tükürpədici əhvalat düşdü. Ağlına gələn ilk fikir geri qayıdıb Daryanı tapmaq oldu və ayağa qalxdı.
Sonra acı bir qəzəb onu bürüdü. Yox, qoy özü öz başının çarəsini qılsın. Heç kəs onu oraya getməyə
məcbur etməmişdi ki. Özü könüllü getmişdi. O, mənfur qadın idi, qadınlıq adına ləkə idi və başına
gələn hər bəlaya da layiqdir. Neyl qəzəbdən qaşları düyünlənmiş halda meydan oxurcasına başını dala
atdı və əllərini sıxdı. Cəsarətləndi. Qərarını verdi. Anqas üçün daha yaxşı olardı ki, Darya bir də heç
vaxt geri qayıtmasın. Əlləri əsirdi. Diqqətini gördüyü işə yönəltməyə cəhd göstərdi, ancaq tələyə
düşmüş kəpənək kimi fikri başqa yerə uçub gedir, özünə nəzarət edə bilmirdi. Görəsən orada –
cəngəllikdə nələr oldu Neyl birdən yerindən götürülüb qaçanda Darya neylədi Arabir özündən asılı
olmayaraq Neyl başını qaldırıb yuxarı baxırdı. Darya hər an gəlib çıxa bilərdi. Bu, Allahın işi idi. O
titrədi. Qara buludlar səmanı tutmuş, gecə düşürdü.
Hava təzəcə qaralmışdı ki, Manro gəlib çıxdı.
- Lap elə vaxtında gəlmişəm, - o dedi, - deyəsən yaman tufan olacaq.
Onun kefi kök idi. O, bu gün su ilə təchiz olunmuş bir yaylaya rast gəlmişdi. Oradan dənizə də
gözəl bir mənzərə açılırdı. Üstəlik 2-3 nadir rast gəlinən kəpənək və bir dənə də uçan dələ tapmışdı.