Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

33
Neyl təəccüblə ona baxdı. Darya deyəsən hər şeyə çox soyuqqanlı və təmkinlə yanaşaraq, onun
ayaqları altında yerdə oturmuşdu. Həm də görünürdü ki, bu vəziyyətdən ləzzət alır. Deyəsən, işin
ciddiliyinin fərqinə varmırdı.
- Sən bilirsənmi ki, klubda bir nəfəri sənin haqqında təhqiramiz söz söylədiyinə görə vurub yerə
sərdim.
- Kimi
- Bişopu.
- Əclaf hərif! Nə deyirdi
- Deyirdi ki, sənin bir çoxları ilə eşq macərəların olub.
- Bilmirəm, camaat niyə öz işi ilə məşğul olmur Bir də ki, kimdir ey onların dediyini vecinə
alan! Mən səni sevirəm. Heç kəsi səni sevdiyim qədər sevməmişəm. Səndən ötrü dəlidivanəyəm.
- Sakit ol! Sakit ol!
- Qulaq as. Bu gecə Anqas yuxuya gedəndən sonra gizlicə sənin otağına gələcəyəm. O, daş kimi
yatır. Qorxulu elə bir şey yoxdur.
- Bunu eləməməlisən!
- Axı, niyə də yox!
- Yox dedim, yox, yox!
Neyl çox qorxdu. Sonra Darya ayağa qalxdı və evə girdi.
Günorta Manro evə qayıtdı və axşamüstü həmişəki kimi öz işləri ilə məşğul oldular. Bəzən olduğu
kimi, indi də Darya onlarla işləyirdi. Kefi yaman kök idi. Elə şən görünürdü ki, Manro onun burada
yaşadığı həyatdan artıq zğvq aldığını güman edirdi.
- Heç də pis deyil, - deyə Darya razılaşdı, - bu gün özümü elə xoşbəxt hiss edirəm ki.
Darya Neylə sataşdı. Deyəsən, o, oğlanın sakit olduğunun və gözlərini ondan yayındırmağının
fərqinə varmamışdı.
- Neyl çox sakitdir, - Manro dedi, - məncə sən hələ də zəifsən.
- Yox, nəsə çox danışmaq istəmirəm.
Əslində Neyl narahat idi. O, Daryanın hər şeyə qadir olduğuna əmindi. “İdiot” əsərində Nastasya
Filipovanın əsəbi dəliliyini xatırladı, hiss etdi ki, Darya da soyuqqanlılığının çatışmazlığı üzündən
eynilə belə edə bilər. O, bu qadının çinli xidmətçilərdən hər hansı birinə qəzəblənərək özündən
çıxdığını az görməmişdi və bu cür hallarda tamamilə özünə nəzarəti itirdiyindən yaxşı xəbəri var idi.
Müqavimət onu daha da qızışdırırdı. Istədiyi şeyi dərhal əldə etməyəndə qəzəbindən demək olar ki, lap
ağlını itirmək dərəcəsinə gəlib çıxırdı. Xoşbəxtlikdən can atdığı hər hansı bir şeyə olan marağı eyni
aniliklə də itib gedirdi. Və əgər onun diqqətini bir anlığa başqa bir yerə yönəldə bilsəydin hər şeyi
unudurdu. Elə bu cür vəziyyətlərdə Neyl Manronun taktını daha çox bəyənirdi. Onun necə fəndgir,