Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

23
ki! Hamısı qaraürəkli adamlardır! Özləri iyrəncdirlər, ona görə də elə bilirlər ki, hamı elədir.
Barmağının oynağı onu bir az incidirdi. Ancaq Bişopu vurduğuna peşman deyildi. Fikirləşirdi ki, bu
ürəkbulandıran söhbəti uydurub ortaya salanı bircə tanısaydı, onda o adamın boynunu sındırardı.
Indi isə Manro bu qədər çox müzakirə etdikləri ekspedisiyanın gününü artıq təyin etdi və
özünəməxsus ehtiyatlı bir tövrlə hazırlıqlara başladı ki, son anda unudulan bir şey olmasın. Planda
mümkün qədər çox çayyuxarı getmək, sonra yolu cəngəllikdən salmaq və daha sonra az tanınan Maunt
Hitamda 29 nümunə axtarışlarına çıxmaq nəzərdə tutulmuşdu. Onlar iki ay burada olmayacaqlarını
ümid edirdilər. Yola düşəcəkləri gün yaxınlaşdıqca Manronun kefi kökəlir, az danışmağına, özünü
sakit və mümkün qədər təmkinli aparmağına rəğmən gözlərindəki işıqdan, şən yerişindən bunu necə də
səbirsizliklə gözlədiyini duymaq çətin deyildi.
Amma bir səhər muzeydə yaman həyəcanlı görünürdü.
- Sənə yaxşı bir xəbərim var, - deyə apardıqları eksperimentə nəzər saldıqdan sonra Manro
qəflətən Neylə tərəf dönüb dedi, - Darya da bizimlə gəlir!
- Doğrudan! Bu ki əladır!
Neyl çox sevindi. Bax, bu, lap yerinə düşdü.
- Birinci dəfədir ki, onu özümlə getməyə razı sala bilmişəm. Həmişə deyib-dururdum ki, bu,
onun xoşuna gələcək, ancaq heç vaxt mənə qulaq asmazdı. Qadınlar qəribə məxluqdurlar,
vallah. Elə indi də mənimlə getməsini ondan istəməyi heç ağlıma da gətirməzdim. Birdən
keçən gecə heç gözləmədiyim halda özü mənimlə getmək istədiyini dedi.
- Buna çox sevindim, - Neyl dedi.
- Onu təkbaşına uzun müddətə qoyub getmək fikri həmişə məni narahat edib. Indi istədiyimiz
qədər orada qala bilərik.
Bir səhər tezdən içində Malayyalılar da olan dörd minikdə yola düşdülər. Əlavə olaraq özləri ilə
xidmətçilər və dörd nəfər Dyaklı 30 ovcular da götürdülər. Onlardan üçü çardağın altında, taxtın
üstündə yanbayan uzandılar. Digər qayıqlarda isə çinli xidmətçilər və digər Dyaklılar qaldılar. Onlar
düyü dolu çantalar, özləri üçün azuqə ehtiyatı, pal-paltar, kitab və iş üçün laızm olan başqa şeylər
aparırdılar. Sivilizasiyalı şəhər həyatını geridə qoyub buralara gəlmək qəlbi riqqətə gətirir və
valehedici bir təsir bağışlayırdı. Elə buna görə də onlar hamısı həyəcanlı idilər. Söhbətləşir, siqaret
çəkir, mütaliə edirdilər. Çay olduqca sakit idi. Sonra otlu sahildə nahar da etdilər.
Qaş qaralırdı. Gecəni keçirmək üçün sahilə yan almaq lazım idi. Uzun bir evin yanında yatdılar və
oranın Dyaklı sahibləri qonaqların gəlişini gözəl çıxışla, valehedici rəqslə qeyd etdilər. Səhərisi gün
get-gedə daralan çay onlarda belə bir hiss yaradırdı ki, suyun kənarında sahili basmış naməlum, qeyriadi
yaşıllığa doğru getmək qorxulu deyil. Bu, Neylin ürəyini dağa döndərirdi. Bu, nə isə möcüzəli və
29 Dağ adı
30 Yer adı