Uilyam Somerset Moyem - Kitabxana

10
- Sinqapurdan sonra bu yerləri görmək o qədər də maraqlı deyil. Ancaq mənə elə gəlir ki,
səfasına söz ola bilməz, - Manro dedi.
Neyldə olduğu kimi elə kəskin hiss olunmasa da Manro özü də ləhcə ilə danışırdı, ancaq hərdənbir
Şotland dialektinə uyğun olaraq “r” səsini düzgün tələffüz etmirdi və bu da Neylin özünü rahat hiss
etməsinə şərait yaradırdı. O, ingilislərin danışdığı ingilis dilinin süni olduğu fikrini hüç cür başından
çıxarıb ata bilmirdi.
Muzey gözəl, daş binada idi və içəri daxil olanda Manro qeyri-ixtiyari olaraq qəddini düzəltdi.
Qapıda dayanmış xidmətçi salamlaşdı və Manro ona malayyaca nəsə dedi, çox güman ki, Neylin kim
olduğunu izah edirdi, çünki xidmətçi ona baxıb gülümsədi və yenidən salam verdi.
Içəri soyuq idi və küçənin parıltısından sonra içəridəki işıq xoş təsir bağışlayırdı.
- Qorxuram ki, dilxor olasan, - Manro dedi, - lazım olan şeylərin hələ hamısı bizdə yoxdur.
Pulun olmaması bizi belə pis vəziyyətdə qoyub. Əlimizdən gələni etmişik. Hər halda gərək
bunu nəzərə alasan.
Neyl özünə əmin tərzdə suya atılan üzgüçü kimi qətiyyətlə içəri addım atdı. Nümunələr son dərəcə
gözəl quraşdırılmışdı. Manro çalışmışdı ki, təlim keçdiyi qədər bütün bunları bəyəndirsin də. Quşlar,
vəhşi heyvanlar, sürünənlər canlı həyat təsəvvürü yaratmaq məqsədilə öz təbii mühitlərində təqdim
olunurdu. Neyl utancaqlığını yaddan çıxararaq böyük şövqlə danışırdı. Sayı-hesabı olmayan suallar
yağdırırdı. Yaman həyəcanlı idi. Vaxtın necə ötdüyü hiss olunmurdu. Manro saata baxanda çox
təəccübləndi. Nəhayət onlar rikşaya oturdular və bunqaloya gəldilər.
Manro gənc adamı qonaq otağına gətirdi. Bir qadın divanda uzanaraq kitab oxuyurdu və onların
içəri girdiyini görəndə yavaşca ayağa qalxdı.
- Bu, mənim arvadımdır. Deyəsən çox gecikmişik, Darya
- Eybi yoxdur, - o gülümsədi, - vaxtın nə əhəmiyyəti var ki!
O, əlini – kifayət qədər iri olan əlini Neylə uzatdı və ona uzun, düşüncəli, lakin səmimi nəzər saldı.
Sən yəqin ki, muzeyi ona göstərmisən
O, orta boylu, 35 yaşlarında əsmər üzlü, açıq mavi gözləri olan bir qadındı. Ortadan ayrılıb
boynunun arxasında yumrulanmış saçları səliqəliydi. Qeyri-adi görünən açıq qəhvəyi rəngi vardı. Iri
almacıq sümükləri olan enli sifəti, çox ətli burnu vardı. Gözəl olduğunu deməzdin, ancaq asta
hərəkətlərində nə isə şəhvanilik, davranışında isə bir laqeydlik sezilirdi ki, bu, yalnız qanmaz və
kütbeyin adamların diqqətini çəkməzdi. Pambıq parçadan tikilmiş yaşıl rəngdə paltar geymişdi.
Yüngülcə ləhcə hiss olunsa da ingilis dilində çox səlis danışırdı.
Onlar qəlyanaltı etmək üçün masa arxasına keçdilər. Neylin utancaqlığı yenidən özünə qayıtdı,
ancaq Darya deyəsən bunun fərqinə varmadı. O, heç sıxılmadan sərbəst danışırdı. Neylə səyahəti
haqıında və Sinqapurda nələr gördüyü barədə bir ucdan suallar yağdırırdı. Sonra Darya ona görüşəcəyi