Palestra Świętokrzyska Nr 9-10 2009 - Okręgowa Rada Adwokacka ...

PALESTRA ŚWIIĘTOKRZYSKA PISMO ŚWIĘTOKRZYSKIEJ IZBY ADWOKACKIEJ W KIELCACH
Kąpielisko Gellert, a w nim basen z wodą musującą i sztuczną falą. Według legendy z cudownej
mocy wody korzystała m.in. św. Elżbieta, która leczyła nią biedaków i trędowatych.
Mimo zmęczenia po podróży, nie
mogliśmy odmówić sobie wizyty w
Czardzie – tradycyjnej węgierskiej
karczmie. Posileni typowo
madziarskim daniem – gulaszem, do
którego kucharz wsypał chyba tonę
papryki, i przepysznym białym
chlebem, udowadnialiśmy, że szybki,
pełen temperamentu taniec z
tawerny, jak określany jest czardasz,
wcale nie jest nam obcy. Po kolacji
udaliśmy się na nocny spacer na
Wzgórze Gellerta, z którego
podziwialiśmy pięknie oświetloną
stolicę Węgier.
Kolejny dzień zwiedzania rozpoczęliśmy od obejrzenia Pomnika Milenijnego na Placu
Bohaterów i Zamku Vaydahunyad, gdzie przy pomniku Galla Anonima nie było końca zdjęciom.
Potem wizyta w największym kościele Budapesztu – Bazylice św. Stefana, w której nie
brakowało polskich akcentów i na Wzgórzu Zamkowym, gdzie podziwialiśmy Baszty Rybackie.
Tam czekała też pyszna kawa i deser z kasztanów.
A ponieważ okazało się, że wszyscy jesteśmy wielbicielami tokaju, pojechaliśmy do mekki
artystów - Szentendre, by posmakować tego trunku, spróbować langoszy, podziwiać Michaela
Jacksona z marcepana i zachwycić się muzeum miniatur. W tym małym miasteczku, w którym
zatrzymał się czas, spędzić by się chciało całe wieki, ale szybko trzeba było wracać do centrum
Budapesztu, bo czekała na nas kolacja, a statek którym płynęliśmy, szybko zaczął kołysać się
w rytm walca Nad pięknym, modrym Dunajem.
O Węgrach i Polakach mówi się, że jesteśmy bratankami, ale nasze narody różni wiele
i przykro o tym mówić, ale porównanie nie wypada na naszą korzyść. Choćby chodniki –
wspólne dla pieszych i rowerzystów, którzy ze stoickim spokojem zatrzymywali się, gdy
blokowaliśmy trasę i czekali, aż przejdziemy.
Pożegnaliśmy przepiękny Budapeszt, by znaleźć się znowu w mieście, które urzeka turystów,
w Wiedniu, w którym uliczni grajkowie nie pozwalają zapomnieć, że to siedziba muzyki
i tradycji. Zaczęliśmy od Ringstrasse – bulwaru kościołów, bibliotek, muzeów, okazałych siedzib.
Niedoszły malarz, Adolf Hitler, nazwał tę ulicę magicznym miejscem z arabskich nocy. Tu
znajduje się m.in. słynna na całym świecie Opera Wiedeńska, wszak muzyka i taniec to dusza
Wiednia. Jednym przypomina kształtem tort, innym dworzec kolejowy. Z jej powstaniem wiąże
się ciekawa historia: gdy zbudowano ją w 1869 roku, nie spodobała się wiedeńczykom tak
bardzo, że ustawiczne słowa krytyki skutkowały tym, że jeden z jej twórców powiesił się, a inny
zmarł na atak serca. W 1945 roku została zbombardowana, ale wiernie ją odbudowano.
8