Palestra Świętokrzyska Nr 9-10 2009 - Okręgowa Rada Adwokacka ...

PALESTRA ŚWIIĘTOKRZYSKA PISMO ŚWIĘTOKRZYSKIEJ IZBY ADWOKACKIEJ W KIELCACH
na jego podstawie Rady Naczelnej Kandydatów Adwokackich Małopolski i Śląska
Cieszyńskiego 34 . Obok przyjęcia projektu i powołania Rady, aplikanci obradujący podczas
krakowskiego zjazdu opowiedzieli się także zdecydowanie przeciwko jakimkolwiek formom
ustawowego ograniczania dostępu do zawodu oraz uznali wszelkie propozycje wprowadzenia
tego rodzaju ograniczeń za sprzeczne z ustawą zasadniczą oraz zasadą wolnego dostępu do
adwokatury.
Wkrótce po zakończeniu krakowskiego Zjazdu podjęta została decyzja o organizacji
kolejnego zjazdu ogółu małopolskich kandydatów adwokackich 35 . Zjazd ten zorganizowano w
dniach 18 i 19 listopada 1928 r. we Lwowie, a za jego przeprowadzenie odpowiadało miejscowe
zrzeszenie kandydatów adwokackich. Rangę lwowskiego Zjazdu podkreślało grono zaproszonych
gości, wśród których był m.in. adwokat i prof. Maurycy Allerhand, który reprezentował zarówno
Komisję Kodyfikacyjną, jak i Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza. W pierwszym
dniu obrad wygłoszono kilka uprzednio przygotowanych referatów oraz dokonano wyboru
komisji tematycznych: ogólnej i organizacyjnej, które obradowały w drugim dniu Zjazdu.
Efektem ich prac było przygotowanie kilkunastu uchwał i rezolucji, które zostały przyjęte przez
uczestników lwowskiego Zjazdu. Uchwały opracowane przez komisję ogólną zawierały postulat
szybkiej unifikacji polskiego prawa, w tym uchwalenia nowej ogólnopolskiej ustawy
adwokackiej 36 . Podczas Zjazdu podjęta została również uchwała o utworzeniu
Międzydzielnicowej Komisji Porozumiewawczej Aplikantów Palestry RP 37 . Jej zadaniem było
zjednoczenie wszystkich działających w kraju zrzeszeń aplikantów adwokackich.
W związku z tym, że z chwilą odzyskania niepodległości przybywała liczba różnego rodzaju
stowarzyszeń tworzonych przez aplikantów adwokackich, a proces konsolidacji, prowadzony m.
in. przez wspomnianą Komisję Porozumiewawczą, nie przyniósł rezultatu, od początku lat
trzydziestych odbywały się nadto zjazdy organizacji aplikanckich. Nie sposób przedstawić
wszystkich stowarzyszeń uczestniczących w tych zjazdach, jak i ich przebiegu. Dla przykładu
można jednak wspomnieć, że tylko w zorganizowanym w 1937 r. zjeździe we Lwowie wzięło
udział kilkunastu przedstawicieli różnych organizacji aplikantów adwokackich 38 .
Wejście w życie w roku 1932 jednolitej dla całego państwa ustawy adwokackiej spowodowało
powolne zacieranie się różnic pomiędzy izbami adwokackimi z poszczególnych dzielnic państwa
a także zamknęło prowadzoną od wielu lat dyskusję nad ustrojem polskiej adwokatury. Stąd też
po 1932 r. nie istniała już wyraźna potrzeba zwoływania ogólnopolskich bądź regionalnych
zjazdów, w których uczestniczyliby adwokaci i aplikanci adwokaccy. Ostatnia próba zwołania
Zjazdu Adwokatów Polskich, o czym już wspomniano, zakończyła się fiaskiem w 1934 r. Lata
trzydzieste były także okresem powstania szeregu stowarzyszeń adwokackich, które realizowały
interesy zrzeszonych w nich adwokatów i aplikantów. O ile zatem do roku 1932 głównym
i zasadniczo wspólnym celem adwokatów było opracowanie ustawy adwokackiej o tyle po jej
34 Organ ten miał stanowić reprezentację środowiska aplikantów adwokackich z obszaru obowiązywania austriackiej ordynacji
adwokackiej we wszystkich sprawach ich dotyczących. W szczególności Rada miała dążyć do wprowadzenia korzystnych dla aplikantów
rozwiązań w przyszłej ustawie adwokackiej
35 S. Langrod, Przed II-gim zjazdem kandydatów adwokackich Małopolski i Śląska Cieszyńskiego, Kraków 1928, s. 3.
36 Szerzej: Uchwały i rezolucje Zjazdu, „Młoda Palestra”, 1929, nr 1, s. 86 i n.
37 Zob. Regulamin Międzydzielnicowej Komisji Porozumiewawczej Aplikantów Palestry Rzeczypospolitej Polskiej, „Młoda Palestra”,
1929, nr 1, s. 95.
38 Ogólnopolski Zjazd Stowarzyszeń Aplikantów Adwokackich, „Nowa Palestra”, 1937, nr 11, s. 519.
20