Palestra Świętokrzyska Nr 9-10 2009 - Okręgowa Rada Adwokacka ...

PALESTRA ŚWIIĘTOKRZYSKA PISMO ŚWIĘTOKRZYSKIEJ IZBY ADWOKACKIEJ W KIELCACH
odpowiedzią na złą sytuację gospodarczo-społeczną, która dotknęła adwokaturę 24 . Zwołany do
Krakowa na czerwiec 1934 r. Zjazd uznany został przez samych organizatorów za mający
największe znaczenie spośród wszystkich dotychczas przeprowadzonych. Wynikało to z kryzysu,
który dotknął adwokaturę polską w latach trzydziestych. Stąd też przedmiotem obrad Zjazdu
miały być wyłącznie kwestie związane z sytuacją adwokatury i adwokatów. Znalazło to swoje
odzwierciedlenie w przygotowanych na zjazd referatach, które mieli wygłosić zaproszeni
adwokaci, głównie członkowie Związku 25 . Mimo ustalenia terminu oraz programu Zjazdu został
on w czerwcu odwołany przez przedstawicieli Związku, którzy jako powód wskazali na kwestie
organizacyjne 26 . W rzeczywistości powodem odwołania Zjazdu był rozłam, jaki dokonał się w
łonie krakowskiego Oddziału Związku Adwokatów Polskich.
Przedstawione powyżej w zarysie zjazdy Związku Adwokatów Polskich miały charakter
ogólnopaństwowy w odróżnieniu od zjazdów dzielnicowych, które w pierwszych latach
niepodległości zwoływane były przez adwokaturę z byłej dzielnicy austriackiej. Fakt, że zjazdy o
charakterze dzielnicowym zwoływane były jedynie przez adwokatów małopolskich tłumaczyć
można z jednej strony tradycją rozwiązywania różnego rodzaju problemów w tej właśnie formie,
z drugiej zaś strony ilością problemów, które wymagały rozstrzygnięcia przez ogół tamtejszych
adwokatów.
W latach dwudziestych XX w. działania adwokatury małopolskiej obok wykonywania zadań
o charakterze korporacyjnym, koncentrowały się na dwóch zasadniczych kwestiach. Dotyczyły
one ustroju adwokatury w przyszłej jednolitej ustawie adwokackiej oraz sprawy tzw.
wolnoprzesiedlności. W tym drugim przypadku adwokaci małopolscy walczyli przeciwko
wprowadzonemu przez izby adwokackie z Kongresówki obowiązkowi ponownego zdawania
egzaminu adwokackiego przez adwokatów przenoszących siedziby do miejscowości położonej w
okręgu ich działania. Mała skuteczność działania poszczególnych izb adwokackich z obszaru
prawa austriackiego skłoniła Wydział Izby Adwokackiej we Lwowie do zwołania zjazdu, który
miał stanowić wspólny głos wszystkich adwokatów małopolskich w sprawie
wolnoprzesiedlności. Początkowo zjazd miał odbyć się latem 1928 r. jednakże z uwagi na okres
wakacyjny został przełożony na jesień. Ostatecznie Zjazd odbył się we Lwowie 20 października
1928 r. a poza delegatami Izby Adwokackiej we Lwowie, Krakowie, Przemyślu, Samborze i
Cieszynie uczestniczyli w nim pojedynczy adwokaci, zaproszeni goście oraz grupa posłów i
senatorów na czele z Wicemarszałkiem Sejmu Włodzimierz Zahajkiewiczem 27 . W Zjedzie wzięło
udział ponad trzysta osób. Z założenia na Zjeździe miano poruszyć kwestie wolnoprzesiedlności
jak i sprawę przyszłej ustawy adwokackiej. Z uwagi jednak na fakt, że Zjazd był jednodniowy
zaś same obrady trwały jedynie kilka godzin, najwięcej uwagi poświęcono sprawie swobodnego
przenoszenia siedzib przez adwokatów z Galicji.
Lwowski Zjazd zakończył się podjęciem dwóch rezolucji. W pierwszej adwokaci uczestniczący
w Zjeździe wyrazili przekonanie, że wprowadzenie jednolitej dla całego państwa ustawy
adwokackiej winno odbyć się niezwłocznie oraz wezwali Rząd oraz Sejm do wykonania tego
24 V Ogólny Zjazd Adwokatów Polskich w Krakowie, „Nowa Palestra”, 1934, nr 2, s. 82-83.
25 Zob.: V Ogólny Zjazd Adwokatów Polskich, „Nowa Palestra”, 1934, nr 4, s. 165.
26 Odwołanie Zjazdu Adwokatów Polskich, „Palestra”, 1934, nr 6/7, s. 445.
27 Zjazd palestry małopolskiej i ziemi cieszyńskiej w sprawie wolnej przesiedlności, „Głos Prawa”, 1928, nr 9-12, s. 438.
18