pobierz nowy numer w wersji pdf - EUROSTYL Nowe Spojrzenie

Helena Rubinstein
Helena Rubinstein maluje swoje modelki i tworzy pierwsze pomadki w tubce, jak i pierwsze kolorowe pudry do cery.
U Misi Sert poznaje Prousta: „Zadał mi mnóstwo pytań na temat makijażu. Czy księżna nosi szminkę Czy kurtyzany
stosują kredkę do oczu”, ale również spotyka Bonnarda, Vuillarda, Renoira. Melbourne sprawiło, że stała się bogata,
a Londyn przyniósł jej sławę, Paryż odkryje przed nią jej drugą pasję po urodzie – sztukę.
Pozuje dla Helleu, Dufy’ego, Van Dongena, Marie Laurencin. Picassowi pokazuje sztukę prymitywną, dzięki niej Dali polubi
srebro. Nigdy nie będzie miała samochodu – „tracą połowę swojej wartości po pierwszym kilometrze” – ale kupuje obraz
za obrazem, nie dyskutując ceny z ich twórcami. Ta estetka gromadzi płótna, tak jak zarządza: w sposób matriarchalny. Helena
Rubinstein nie kolekcjonuje, woli wspierać i promować artystów. Przez całe swoje życie tworzyć będzie różne fundacje
artystyczne. Fascynuje ją wszystko to, co jest piękne. Jej gust jest eklektyczny. W Paryżu, Nowym Jorku, każde jej mieszkanie
to muzeum. Jej salon na Park Avenue łączy wiktoriańskie krzesła, chińskie stoły i tureckie lampy, wszystko na zielonym
dywanie projektu Miró. Ściany pokryte są ramka przy ramce, rząd przy rzędzie, niezwykłymi zbiorami obrazów. Matisse,
Braque, Chagall, Derain, Gris, Rouault, Picasso, Dali, Tchelitchew. Są tam wszyscy. Na Quai de Béthune, Modigliani, Bonnard
i Miró sąsiadują sześciuset dwudziestu dwóm rzeźbom z Beninu, oparte o żółte ściany meble to Boulle, Regence i Ludwik
Filip. Swoim przeciwnikom odpowiada: „Istnieje wieź między afrykańską maską, meblem z epoki romantyzmu i obrazem
Matissa. Jest ona tajemnicza i silna, niezbędna dla estetyki i szczęścia.” To symboliczne dla jej osobistych poszukiwań
i ciągłego dążenia do perfekcyjności.
I wojna światowa zmusza Helenę Rubinstein i jej rodzinę do przeprowadzki do Stanów Zjednoczonych. Odkrywa tam sufrażystki,
konkurencję Elizabeth Arden i Charlesa Revsona, jak i business w amerykańskim stylu. W Nowym Jorku otwiera salon
Helena Rubinstein, produkty Valaze – kolejne powstają w Chicago, Bostonie, San Francisco – musi dostosować się do zasad
rynku kapitalistycznego. Jej produkty muszą być sprzedawane we wszystkich największych sklepach w kraju. Ulega, ale narzuca
zasady. Każdy dystrybutor musi przejść sześciomiesięczne szkolenie naukowe. To samo dotyczy sprzedawców. Silna
organizacja Food and Drug Administration przygląda się jej reklamom, ale Helena uprzedza kontrole i narzuca rygorystyczne
zasady produkcji. Sprawia, że kosmetyka staje się prawdziwym przemysłem. Uroda nie jest już tylko dla elit, ale dla wszystkich
kobiet, ze wszystkich klas społecznych. W 1923 roku, jej katalog zawiera osiemdziesiąt produktów pielęgnacyjnych,
sto sześćdziesiąt produktów do makijażu, „Reducing preparation” oraz kremy wyszczuplające. Helena Rubinstein, kreatorka
z intuicją, da się również poznać jako wyjątkowa kobieta businessu. W 1928 roku, kilka miesięcy przed krachem na
giełdzie, na przekór wszelkim oczekiwaniom, sprzedaje swoją firmę za osiem milionów dolarów. Cały Nowy Jork zgadza się,
że operacja ta była wyjątkową bystrością finansową. Ona zaprzecza, stwierdzając po prostu, że chciała ocalić małżeństwo
z Edwardem Titus – mieszkają już wtedy oddzielnie. Jednak rok później, osobiście zwraca się do setki drobnych akcjonariuszy,
szczególnie kobiet, tłumacząc im, że banki nie interesują się problemami kobiet. Za mniej niż dwa miliony dolarów
odkupuje swoją firmę, zyskując netto sześć milionów dolarów. Staje się jedną z najbogatszych kobiet na świecie.
W powojennym Paryżu, drobna, żywa kobieta codziennie rano dojeżdża metrem do pracy w małym sklepie bez elektryczności
na Faubourg-Saint-Honoré. To Helena Rubinstein, która stała się księżniczką Gourielli. Holokaust zabiera część jej rodziny.
Niemcy przejęli lub zniszczyli wszystkie ich dobra w Europie. Mając siedemdziesiąt lat i będąc multimilionerką w Stanach
Zjednoczonych, jest jednak gotowa zacząć od nowa i poświęcić temu taką samą energię i zapał jak w Melbourne. Ponownie,
opracowuje kremy, umieszcza je w słoikach i sprzedaje. Spragnione urody paryżanki odpowiadają z entuzjazmem: sprzedaż
zwiększa się. Pięć lat później, firma Helena Rubinstein staje się numerem jeden w Europie. Zatrudnia młodych chemików i zarządza
swoim sztabem silną ręką, dyskutując wszystkie projekty z zaraźliwym zapałem, podejmując wszystkie decyzje. Nawet
jeśli sama nie tworzy już kremów, każdy produkt rodzi się z jej dokładnych obserwacji. W 1950 roku, wprowadza na rynek Deep
Cleanser, pierwszy preparat dogłębnie oczyszczający. W 1954 roku, rynek odkrywa Lanolin Vitamin Formula, pierwszy krem
wzbogacony witaminami, a następnie Contour Lift Film, który ujędrnia i napina skórę twarzy. Wreszcie, w 1956 roku, Skin Dew
jest pierwszą nawilżającą emulsją na świecie, Longlash pierwszym uzupełnianym automatycznym tuszem do rzęs. Jako jedna
z dwóch międzynarodowych firm kosmetycznych, w 1959 roku, zaproszona zostaje na amerykańskie targi w Moskwie. Zbudowała
imperium, spełniło się marzenie młodej dziewczyny. Pod koniec lat pięćdziesiątych, czternaście fabryk, tysiące punktów
sprzedaży oraz cztery miliony zatrudnionych osób reprezentuje markę Helena Rubinstein na całym świecie.
Helena Rubinstein, kobieta wizji, stworzyła markę wyprzedzającą epokę. Mawiała „nigdy nie oglądaj się wstecz! To niczemu
nie służy. Nikt nie lubi pamiętać o rzeczywistości”.
Jean Cocteau nazywał ją cesarzową piękna. Wymagająca, pasjonatka, zdecydowana, ciekawa, pewna siebie i czarodziejka
– Helena Rubinstein była osobą inną niż wszyscy. Wiedziała, jak połączyć przedsiębiorczość z rodzącą się kosmetologią.
•
29