pobierz nowy numer w wersji pdf - EUROSTYL Nowe Spojrzenie

Nie bez przyczyny piszemy artystka. Judy była nią od najmłodszych lat. Już
jako nastolatka wyróżniła się rolą Dorotki w zrealizowanym przez Victora
Fleming’a w roku 1939 filmie Czarnoksiężnik z Oz.
Jej pozycję w Hollywood ugruntował jednak udział w produkcjach zdecydowanie
większych. Były to: Spotkamy sie w St. Louis i Pirat, oba w reżyserii
Vincente Minnelliego, przyszłego, drugiego męża i ojca innej słynnej artystki,
Lizy Minelli. W latach 40 Garland występowała też z Laną Truner, Hedy
Lamarr i Jamesem Stewartem w filmie Kulisy wielkiej rewii (1941) Roberta
Z. Leonarda. Aktorka zagrała również w kolejnych filmach Minnelliego: Pod
zegarem (1945), Burzliwe życie Kerna (1946), Zigfeld Follies (1946). Była
też Susan Bradley w westernie The Harvey Girls (1946) George’a Sidneya.
W 1948 zaś obsadzono ją w roli Hannah Brown w nagrodzonym Oscarem za
muzykę filmie Wielkanocna parada z Fredem Astaire’em w roli głównej.
W sześć lat później także i Judy doczekała się swojej jedynej, filmowej
nagrody. Jej kreacja w nakręconych w roku 1956 Narodzinach gwiazdy
George’a Cukora, została uhonorowana Złotym Globem oraz nominacją do
Oscara. Po siedmioletniej przerwie aktorka powróciła drugoplanową rolą
Irene Hoffman Wallner w dramacie historycznym Wyrok w Norymberdze
Stanleya Kramera, za którą otrzymała kolejną, oskarową nominację. Wciągnął
ją też świat dynamicznie rozwijającej się w USA lat 60 telewizji. Garland
prowadziła własny program The Judy Garland Show emitowany przez stację
CBS. W 1963 roku po raz ostatni wystąpiła przed kamerą, grając Jean
Hansen w dramacie Dziecko czeka Johna Cassavetesa oraz Jenny Bowman
w I dalej będę śpiewać Ronalda Neame.
Życie osobiste Judy nie było tak kolorowe jak filmy, w których grywała. Pięć
razy wychodziła za mąż. Miała także kilka romansów, często z dużo starszymi
mężczyznami. W roku 1941 wyszła za mąż za kompozytora Davida
Rose’a. Cztery lata później poślubiła Vincente Minnelliego. Owocem związku
była wspominana już Liza. W roku 1952 wstąpiła w związek małżeński
z producentem Sidneyem Luftem. Mieli dwoje dzieci, Lornę i Joeya. Idylla
nie trwała jednak długo. Garland porzuciła Lufta dla aktora Marka Herrona.
Rozwiedli się, gdy odkryła, że jest on gejem. Wreszcie w marcu 1969 wyszła
za menedżera klubu muzycznego, Mickeya Deansa. To był jej ostatni mąż.
Judy Garland była wielką artystką i w swoim czasie także wielką gwiazdą,
zdecydowanie większą niż Liza Minelli. Ameryka nadal ją za taką uważa,
a niektórzy mówią nawet, że Judy to amerykańska Edith Piaf. Być może zasłużenie.
Śpiewana przez nią piosenka Over The Rainbow z „Czarodzieja
z krainy Oz” to wciąż pierwsze miejsce na liście stu największych przebojów
filmowych wszech czasów. Nagrywały ją największe gwiazdy z Placido
Domingo na czele. Jej życie było z jednej strony pulsującą kolorami sceną,
z drugiej zaś zwyczajnym, ludzkim dramatem. Za swój artystyczny sukces
musiała przecież zapłacić bardzo wysoką cenę. Judy była drobną kobietą
i ważyła ok. 50 kilogramów. Tymczasem będąc w depresji czy stresie potrafiła
przytyć do 90, wyglądać jak potwór, by w chwilę później zdobyć się
na niesamowity wręcz wysiłek i wrócić do poprzedniej wagi, przechodząc
trwające wiele tygodni głodówki. Dlaczego Bo była absolutnie uzależniona
od sceny i gotowa dla niej na każde wyrzeczenie. Scena to był jej prawdziwy,
szczęśliwy świat, w którym potrafiła poruszyć do łez czy rozbawić
i dzięki któremu miała ogromny wpływ na słuchających ją ludzi. Jak wróżka.
Jak Pani Piosenka.
•
17