Sic ci tat 1

Temat
141
zni za zlo ~ine njegovog beskrupuloznog pona {anja, protkano
tragikomi ~nim pona {anjem njegove `ene, koja je zabrinuta {ta
}e re }i sarajevska mahala). Stoga, pri ~e u kojima autorica/naratorica
govori o karakteristi ~nim situacijama odrastanja (“Balada
o Ha re tu”, “[ta je vi dio Obrad [. u na {em sta nu”, “Na po la”
itd.), motivi {u }i time sada{nje postupke ili razmi{ljanja svoje
naratorice, predstavljaju najuspje {nije primjerke ove zbirke.
Polarizacija je opet jasna u smislu `ivota-kakav-je-nekad-bio i
`ivota danas, naro ~ito u pri ~ama koje se doti ~u rata (“Famosice”,
“Ku }a od sta kla”). Me |u tim, bez ob zi ra na do bro izve de -
no pripovijedanje i laku ~itljivost, ~ini se da je ipak naglasak
stavljen upravo na tome – lakoj ~itljivosti i blagom humoru, s
dugoro ~nim efektom zaboravljanja pro ~itanog.
^i ni se da ne bi bi lo po {te no pa` nju us mje ri ti is klju ~i vo
pre ma pro zi; sto ga }e mo po gle da ti “{ta to nu di” zbir ka po ezi -
je “Neu tri no” Pe |e Ko jo vi }a, u okri lju is te iz da va ~ke ku }e. Po -
gle daj mo {ta za nju ka `e Mi ljen ko Jer go vi}: “knji ga go vo ri je -
zi kom sa mo }e. Pi sa na je ta mo u Ame ri ci, gdje je ~o vjek po de -
fi ni ci ji sam, bez ide je o to me da }e ju ne ko pro ~i ta ti. (...) Nje -
zi na sa mo }a je, me |u tim, je dna od sto ti na i hi lja da sro dnih
sa mo }a, ko je su, u tre nu ci ma ono ga stra {nog ra su la , su nu le
di ljem svi je ta (...)”. ^i ni se da je ~ak i pro sje ~nom ~i ta la ~kom
oku mo gu }e de te kto va ti od go vor na po eti ~no-pro zai ~no “ko-
{ta-ka ko-gdje-za {to” pi ta nje. Pi sa na u ne izos ta vnoj slo bo dnoj
for mi (“for mi 21. vi je ka”), po ezi ja ovog auto ra jes te svo je -
vrstan ko la` ju go sla ven ske pro {los ti, in ti mnih sje }a nja na pri -
ja te lje i dru `e nja, kao i bo rav ka u Ve li kom Ba uku Ame ri ke. U
pje sma ma “U Ame ri ci”, “Dru gi na ~in”, “Da ni je bi lo ra ta”,
“Ime” pri su tno je po ima nje (opet)tran zi cij skog pje sni ~kog su -
bje kta ko ji jes te su o~en sa te {ko }a ma asi mi la ci je na na ~in na
ko ji su to bi li su o~e ni, ka ko Jer go vi} ka `e “sto ti ne i hi lja de sro -
dnih sa mo }a”, ali je upra vo to i naj ve }i pro blem ove zbir ke.
Od go vo riv {i na pi ta nje “ko-{ta-ka ko-gdje-za {to”, ~i ta ocu ne
os ta je ni {ta dru go ne go odus ta ja nje od na ka ne ~i ta nja. Pje -
sme su su {tin ski je dnos ta vne i la ko ra zu mlji ve, bez pje sni ~kih
pe ri pe ti ja i ru dar skog je zi ~kog umi je }a – {to ih, opet, ne ~i ni
nu `no do brim, ve} is klju ~i vo ~i tlji vim (vje ro va tno se ne ra di
o atri bu tu ko ji je po `e ljno ve za ti uz bi lo ka kvo li te rar no {ti vo).
Po je di ne pje sme na li ku ju na isje ~ke iz pri va tnog dne vni ka,
se le kti vno {ti vo ve za no za mo men te bi tne pje sni ku, sa vrlo
ma lim sim bo li ~kim op se gom, in ter ne {a le ili do sjet ke ko je je,
mo `da, i ne mo gu }e ra zu mje ti bez po zna va nja {i reg kon tek sta