Coś na Progu #10

STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI
WIDMO przyjmuje wiele cech działających w latach 50.
organizacji przestępczych, takich jak korsykańska mafia,
chińskie Triady czy japońska Yakuza. To z nich zaczerpnięto
zmowę milczenia, bezwzględną lojalność wobec szefa,
a przede wszystkim srogie kary za niewywiązanie się z
obowiązków. Są one jednak wyolbrzymione i przerysowane
– widać to chociażby na przykładzie sposobu traktowania
osób, którym nie udało się zakończyć misji sukcesem. W
przypadku członków Yakuzy było to tradycyjne obcięcia palca
lewej dłoni lub jego części, u członków WIDMO – śmierć.
Hierarchę w organizacji opartą na liczbach zaczerpnięto z
grup rewolucyjnych. System ten miał zdezorientować wroga i
zamaskować lidera konkretnej komórki.
wejścia do kin pierwszego filmu z jego udziałem – „Doktor
No”. Nie da się ukryć, że różnice pomiędzy tymi dwoma
filmami nie są spowodowane tylko rozwojem technologii.
Największa różnica uwydatnia się w charakterystyce czarnych
charakterów, zwłaszcza gdy spojrzymy na cały zakres
dwudziestu trzech filmów, od Seana Connery’ego aż po
Daniela Craiga.
Doktor No pracuje dla organizacji WIDMO (z ang.
SPECTRE – Special Executive for Counter-intelligence,
Terrorism, Revenge and Extortion), która pragnie dominacji
nad światem. Jej celem jest skłócenie ze sobą dwóch
największych światowych mocarstw. Sabotują zarówno
Stany Zjednoczone, jak i Związek Radziecki, prowadząc
z nimi dialog i próbując wywołać poważny konflikt
interesów. Szefem tej organizacji terrorystycznej jest Ernst
Stavro Blofeld, wypełniający do cna stereotyp klasycznego
złoczyńcy: łysy, z blizną na prawym oku, z perskim kotem
na kolanach. Wraz z WIDMO porywa statki kosmiczne,
udoskonala i wykorzystuje reaktory atomowe, posiada także
skuteczny wywiad: siatki jego agentów obejmują najwyższe
szczeble władz USA i ZSRR.
Warto wspomnieć, że tak naprawdę to nie WIDMO było
głównym przeciwnikiem fikcyjnego MI6 – w powieściach
Iana Fleminga głównym przeciwnikiem Jamesa Bonda
jest kontrwywiad radziecki SMERSZ. Słowo pochodzi od
rosyjskiego smert’ szpionom, czyli śmierć szpiegom, a
cała organizacja wzorowana jest na faktycznie istniejącej
komórce kontrwywiadowczej SMIERSZ. Wiele postaci, które
wystąpiły w filmach, takich jak Auric Goldfinger, Le Chiffre
czy Dr Kananga, było agentami radzieckiego kontrwywiadu.
Powodem, dla którego tak drastycznie zmieniono przeciwnika
Bonda, była obawa przed zbytnim antagonizowaniem
widzów przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Ian Fleming,
który współpracował przy tworzeniu pierwszych filmów,
uważał nawet, że zimna wojna zmierza ku końcowi. James
Bond walczył z agentami WIDMO sześć razy i – nie licząc
„Goldfingera”, gdzie głównym antagonistą był multimilioner
Audric Goldfinger, planujący skok na Fort Knox – to dopiero
Roger Moore rozpoczął
erę jednoodcinkowych
wrogów. W późniejszych
produkcjach żaden z
przeciwników nie wystąpił
więcej niż raz, oprócz
Buźki, pojawiającego się
w „Szpiegu, który mnie
kochał” i „Moonrakerze”.
W latach 70. kino
amerykańskie zostało
zdominowane przez nowy
gatunek –blaxploitation,
COŚ NA PROGU 77