Coś na Progu #10

podobny riddle box możemy znaleźć w głębi
siebie i odmienić swój los przed sądem
ostatecznym.
Czwartą kartą jest „The Great Milenko”
– postać, którą raperzy przedstawiają jako
nekromantę, iluzjonistę. Na końcu długiego
korytarza znajduję się sala iluzji, wewnątrz
której przywiązany do krzesła delikwent
raczony jest wizjami szczęśliwego życia
jego bliskich, które byłoby możliwe gdyby
ten nie istniał.
„The Amazing Jeckel Brothers” to
bracia Jake i Jack, bohaterowie piątej karty.
Pierwszy z nich żongluje występkami
śmiertelnika, natomiast drugi dorzuca
kolejne grzechy z nadzieją zepsucia sztuczki.
Kiedy przedstawienie dobiegnie końca,
a Jake nie upuści żadnej z piłek, dusza trafi
do nieba. W przeciwnym razie zostaje ona
wtrącona do piekła na wieczne potępienie.
Wreszcie na szóstej karcie – „The Wraith”
(Upiór) widnieją symbole piekła i nieba.
Shangri-La to pierwsza część ujawniająca
przesłanie muzyki ICP, którym ma być
podążanie za Bogiem, aby dostać się do nieba.
Truth is we follow God,
we’ve always been behind him
The Carnival is God
and may all juggalos find him
(ICP – Thy Unveiling Lyrics)
Z kolei wydany dwa lata po Shangli-La
„Hell Pit” to obraz piekła, do którego trafią
wszyscy, którzy nie trwali w moralności
głoszonej przez raperów na poprzednich
kartach. „Upiór” zamyka serię,
karta oznacza śmierć i pozwala
zadecydować, czy przygoda
słuchacza skończy się w niebie
czy w piekle.
W 2009 roku, po pięciu latach
przerwy, pojawiła się pierwsza
karta nowej talii – „Bang!
Pow! Boom!”. Okazuje się, że
na Mrocznym Karnawale jest
zbyt dużo nieczystych dusz.
Porządek ma zapewnić eksplozja,
przemierzająca przez tłum widzów,
wysyłając tych grzesznych do
piekła. Na albumie słyszymy skity,
VARIA
krótkie przerywniki między piosenkami, w
których pedofile, damscy bokserzy i inni
degeneraci dostają telefon z zaproszeniem
na Mroczny Karnawał. Jeśli się tam stawią,
dostaną 100 tysięcy dolarów. W numerze
„To Catch a Predator” pedofile zostają
zwabieni przez Violent J-a udającego
małą dziewczynkę do jego mieszkania, a
następnie brutalnie zamordowani. Violent
J w jednym z wywiadów przyznaje, że
mógłby z zimną krwią zabijać pedofilów,
a jedyną rzeczą, która go powstrzymuje,
to strach przed więzieniem, dlatego też
czerpie przyjemność z uśmiercania ich
przez muzykę.
Drugi album nowej talii to „The Mighty
Death Pop!”. ICP tłumaczą kartę jako
najgroźniejszą ze wszystkich – ma ona
symbolizować niespodziewaną śmierć.
Płyta ma za zadanie uświadamiać ludziom
wartość i kruchość życia. Album ma
być zarazem odbiciem całej nienawiści
kierowanej w stronę ICP i ich fanów. Na
płycie pojawiają się liczne docinki w stronę
raperów, a w kawałku „Shooting Stars”
znajdziemy również obelgi w stronę gwiazd
takich jak m.in. Bruno Mars czy Lady Gaga.
To nie pierwszy raz, kiedy ekipa atakuje
celebrytów – na ich pierwszym albumie
ofiarami były postacie z popularnego serialu
„Beverly Hills 90210”. Innym raperom
powiązanym z nurtem, również zdarzało
się lirycznie zabić gwiazdę. W kawałku „My
Last Words” zaprzyjaźniony z ICP Esham
zabija Elvisa Presleya, natomiast Necro
uśmierca Michaela Jacksona w utworze
„Billie Jean 2005”.
COŚ NA PROGU 67