Coś na Progu #10

More documents

Recommendations

Info

VARIA żałują tej decyzji. Pierwsza część filmu powstała w 1984 roku i okazała się stosunkowo dużym hitem. Kiedy Kaufman i Herz byli w Europie, spotkali człowieka z branży zainteresowanego kupnem praw do dystrybucji kolejnej części. Zgodzili się wtedy ochoczo na tę propozycję i skłamali, że sequel jest już w fazie produkcji – mimo że nawet nie myśleli o nakręceniu kolejnego epizodu. Niektórzy fani cyklu uważają, że lepiej dla Tromy byłoby, gdyby ta rozmowa nigdy się nie odbyła, „Toxic Avenger II” bowiem został bardzo źle przyjęty przez widzów. Firma została oskarżona o „sprzedanie się” i komercjalizację: liczbę piersi na ekranie zmniejszono i zniwelowano cięte riposty. Już dość płytką fabułę spłaszczono tak, iż stała się zwyczajnie nieatrakcyjna. Podobnie było z „Toksycznym” numer trzy, który de facto nigdy trójką miał nie być, bowiem w wyniku dużej ilości materiału kręconego do dwójki zdecydowano się go podzielić i stworzyć nie dwie, a trzy części. Wspomniana wcześniej dewiza Kaufmana o produkcji stu filmów zamiast jednego w tym momencie się nie sprawdziła. Na szczęście sami twórcy posiadają do siebie wiele dystansu, co wyrazili w czwartej części, przez wielu uważanej za najlepszą. Film zaczyna się w następujący sposób: „15 lat temu, młodzieniec imieniem Melvin Junko [...] stał się Toksycznym Mścicielem, pierwszym superbohaterem z New Jersey. Potem przyszły dwie gówniane dalsze części, wybaczcie za to. To, co teraz oglądacie, jest prawdziwym sequelem”. W tej części Toxic stał się w końcu pełnoprawnym bohaterem – znalazł pomocnika. „O nie! To Toksyczny Mściciel! Ale gdzie jest jego niesamowicie tłusty pomagier Grubodupy?” – krzyczy w przestrachu jeden ze złoczyńców po tym, jak Toksyczny Mściciel zatrzymał członka Mafii Pieluszkowej. Na to stojący nieopodal niski, spasiony człowiek w dramatycznym geście rozrywa swoją koszulę, pod którą widnieje biała koszulka zakrywającą monstrualne fałdy tłuszczu, z wielkim „L” na lewej piersi, po czym oznajmia: „To Smalcudupy, śmieciu!”. Lardass, czyli klasyczny sidekick superbohatera, posiada równie zabawny atrybut co Toksyczny – bagietkę francuską służącą mu za szpadę. Jego najbardziej charakterystyczną cechą są problemy gastralne. Posiada też sos musztardowy w aerozolu, którego zawartość pryska pod nogi wrogów, sprawiając, że upadają, a wtedy robotę może szybko dokończyć Toksyczny. Jednak ukrytym talentem dzielnego pomocnika jest pożeranie. To bardzo przydatna umiejętność, zwłaszcza w obliczu zamachu bombowego, do jakiego dochodzi w oblężonej szkole. Lardass zjada wtedy bombę, pomagając sobie „zapasowym masłem orzechowym”, smarując nim każdą część materiału wybuchowego – w ten sposób ratując okolicznych mieszkańców. Granica groteski jest tu umowna. Powiedzenie, że „Toksyczny Mściciel” trąci amatorskością, z pewnością oburzyłoby właścicieli Tromy. Twórcy nazwaliby to zjawisko raczej „niezależnością”, a wszystko, co potwierdza poprzednią tezę, skutkami ubocznymi z niej wynikającymi. Słusznie czy niesłusznie – na planie filmowym działo się naprawdę wiele zwariowanych rzeczy. Podczas nagrań oprócz megaton wspólnej zabawy przy optymalnym wykorzystaniu kosztów i maksymalnego urealnienia scen, w których Toksyczny coś miażdży, wyrywa, bądź łamie, zdarzały się także nieprzyjemne incydenty. Pewnego dnia cała ekipa filmowa podczas kręcenia ujęć tak zezłościła rezydującego nieopodal bezdomnego, że ten chwycił za pistolet i zaczął terroryzować nim aktorów. Na szczęście okazało się, że broń była tylko zabawką, i nikomu nic się nie stało. Lecz to jeszcze nie koniec przygód. Pat Ryan – grający rolę skorumpowanego burmistrza Petera Belgoody’ego – tak bardzo nie lubił kwestii zawartych w scenariuszu, że prawie przez cały czas improwizował. Natomiast Norma Pratt, która wcieliła się w rolę pani Haskell, przesiąkniętej złem do szpiku kości nauczycielki, była bardzo zadowolona, gdy dostała angaż w filmie, w którym nie będzie odgrywała tylko i wyłącznie osoby nikczemnego wzrostu. Niemniej jednak po tym, w jaki sposób została potraktowana w filmie, nie odbierała już telefonów od Tromy. Nic dziwnego, gdyż wskutek zemsty Toxiego została pobita i wrzucona do pralki, by dokończyć żywota w suszarce. Swoją końcową deformacją zdziwiła nawet samego Mściciela. 64 COŚ NA PROGU
The Toxic Crusaders „Toksyczny Mściciel” najbardziej znany jest z filmowego pierwowzoru, chociaż zagościł w bardzo wielu tekstach kultury. Jest to między innymi „The Toxic Crusaders”. W tym trzynastoodcinkowym animowanym serialu Toksyczny Mściciel przemierza świat, aby chronić go przed zanieczyszczeniami, brudem i chemikaliami. Propaguje ochronę środowiska i ekologię, a jego głównym rywalem jest Dr Killemoff, któremu bliżej jest do karalucha niż do człowieka – przybył on z planety Smogula, na której nikt nie wie, czym jest świeże, czyste powietrze. Toksyczny Mściciel wystąpił ponadto w komiksie Marvela „The Toxic Avenger”, mającym 11 części, stworzonym przez Dougha Moencha, twórcę takich postaci jak Bane, Dethklok oraz Czarna Maska. W komiksach tych Mściciel koncentrował się na walce z korporacją Apocalypse. Drugą serią było „The Toxic Crusaders”, które nie odniosło komercyjnego sukcesu. B-klasa to super klasa! Kaufman i Herz zręcznie operują absurdem i nonsensem, śmiejąc się z konwenansów, jakie stawia przed nimi specyfika tematyki, jaką obrali. Wywracają je do góry nogami, znęcają się nad nimi, tak by uzyskać bardzo zręcznie wykonaną serię filmów. Czym jednak jest „Toksycznym Mściciel”? Horrorem, filmem grozy, czarną komedią, gore? Ciężko to ustalić, zważając na to, że odbiór tego dzieła jest tak bardzo różny. Jednak to przede wszystkim jeden z największych klasków filmów klasy B. Z tym zdaniem ciężko polemizować. Jedni po zobaczeniu tandeciarskiej gry aktorskiej wyłączą ekran, drudzy natomiast odnajdują tutaj bardzo sprawnie wykonany materiał, obfitujący w cięty humor, niebanalne dialogi oraz wylewającą się z ekranu groteskowość. Twórcy wyśmiewają atletycznych, przystojnych herosów o nieskalanych fizysach – dobrych, szlachetnych i uczciwych, brzydzących się niepotrzebną przemocą. Pokazują, że można zrobić coś z niczego. Nie łamią utartych reguł tylko po to, aby zamanifestować swoją odrębność – to wysublimowany akt kreacyjny, w którym najpierw wszystko, do czego do tej pory byliśmy przyzwyczajeni, zostaje zniszczone, a później na tych zgliszczach powstaje dzieło, które zainspirowało tak wielu twórców. Do fanów filmów spod znaku Tromy zaliczyć można takie sławy kinematografii jak Peter Jackson czy Quentin Tarantino. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że Kaufman jest swoistym odpowiednikiem Tarantino w filmach klasy B. Oboje wpadają na podobne pomysły, rzucając wyzwanie konserwatywnym krytykom filmowym. „Toksyczny Mściciel” nie jest kolejną opowieścią o moralnie nieskazitelnym herosie, który z głębi swej dobroci chce zaprzestać VARIA rozpowszechniania się zła. Jest jej przeciwieństwem. Oglądając tę produkcję, można się srogo ubawić, a zarazem napawać się radością z rozpoznawania poszczególnych elementów satyrycznej układanki. Co ciekawe, po emisji filmu w kinach nikt nie skarżył się na hektolitry krwi, która obficie tryskała z półżywych wrogów, ani na wyrywane kończyny, pobite staruszki, rozjechane głowy i inne spontaniczne ataki przemocy skierowane ku ludziom – nikomu to najwyraźniej nie przeszkadzało. Troma dostała jednak kilka listów z zażaleniem, dotyczących... pokazania śmierci psa, w których to listach autorzy pisali, że to zbyt brutalne. Zadziwiający jest mechanizm ludzkiej empatii. Co jednak najciekawsze, szykują się dwa kolejne filmy z Toksycznym Mścicielem w roli głównej. Jednym z nich jest kolejna, piąta już część serii: „The Toxic Avenger V: Toxic Twins”, choć uprzednio miał nazywać się „Grime and Punishment”. Według słów Kaufmana ma być podobnie niskobudżetowa co poprzednie cztery. Część wydarzeń ma się rozgrywać w Czarnobylu, ale Kaufman musiał przełożyć rozpoczęcie zdjęć ze względu na napięcia rosyjsko-ukraińskie. Premiera zaplanowana jest na rok 2014. Drugim filmem ma być remake pierwszej części. Wokół tej produkcji narosło więcej mitów, niż mamy potwierdzonych faktów. Filmem zainteresowani byli Arnold Schwarzenegger i John Travolta, chociaż według nieoficjalnych doniesień ten pierwszy po obejrzeniu oryginału zrezygnował ze starań o rolę. Nie wiadomo jednak, czy do jakiejkolwiek produkcji dojdzie – premiera filmu zapowiadana była na rok 2013. COŚ NA PROGU 65
Page 3 and 4:
S P I T R E Ś C I TEMAT NUMERU - S
Page 5 and 6:
TEMAT NUMERU Wojciech Sawłowicz 1,
Page 7 and 8:
konstrukcję i 130-konny 2 silnik V
Page 9 and 10:
TEMAT NUMERU ZBUDUJ WŁASNEGO FRANK
Page 11 and 12:
które pozwalało na pięć i pół
Page 13 and 14: Iwanow był doktorem Uniwersytetu C
Page 15 and 16: TEMAT NUMERU Na przestrzeni kilkudz
Page 17 and 18: Batmana, musicie zatriumfować nad
Page 19 and 20: wać wszystkie tablice logarytmiczn
Page 21 and 22: tego słynny patent Edisona, skonst
Page 23 and 24: akterie. Do tego miał dziwną obse
Page 25 and 26: że na miejscu nie odnaleziono jesz
Page 27 and 28: Dopiero boskie tchnienie życia spr
Page 29 and 30: że podanie o praskim Golemie zosta
Page 31 and 32: filmów 7 jak „Nosferatu - symfon
Page 33 and 34: TEMAT NUMERU 731 PAULINA ANACKA BAD
Page 35 and 36: wieku i płci, nie szczędząc przy
Page 37 and 38: TEMAT NUMERU Odrażający, zły i z
Page 39 and 40: EGIPSKA ESKAPADA W 1928 roku księ
Page 41 and 42: inwestorów. Wraz z zakończeniem w
Page 43 and 44: tutejsi mieszkańcy czczą Moreau,
Page 45 and 46: na człowieka, arcydziełem chirurg
Page 47 and 48: impulsy, sprawiając nosicielom nie
Page 49 and 50: TEMAT NUMERU Dwuskrzydłowe drzwi u
Page 51 and 52: zamyślony, nieobecny. Jego myśli
Page 53 and 54: Nie dopuszczał do swojej świadomo
Page 55 and 56: odprysków kina nowej przygody - ni
Page 57 and 58: VARIA wygłoszony przez Nadę po wk
Page 59 and 60: VARIA pisanie jest trudne. Nauczył
Page 61 and 62: monstrualnej maszkary z koszmarów
Page 63: VARIA wyrwa mu uszy, po czym przyk
Page 67 and 68: podobny riddle box możemy znaleź
Page 69 and 70: he’s pickin fights with his best
Page 71 and 72: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI od „
Page 73 and 74: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI niej,
Page 75 and 76: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI zeznaw
Page 77 and 78: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI WIDMO
Page 79 and 80: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI barona
Page 81 and 82: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI się p
Page 83 and 84: - Potrzebuję tej ekspertyzy na dzi
Page 85 and 86: jego rozmówca - co pozytywy, któr
Page 87 and 88: mężczyzna, który go wcześniej p
Page 89 and 90: wywiązywała się ze swoich obowi
Page 91 and 92: pułku. Ta kombinacja jest moim zda
Page 93 and 94: yło takiego zakamarku ani zakątka
Page 95 and 96: “Nie miał więc pan żadnej wied
Page 97 and 98: międzyczasie pisuję opowiadania.
Page 99 and 100: poczytne. Wszystko stało się nauk
Page 101 and 102: odpowiednią dla zaspokojenia swoje
Page 103 and 104: nastawieniem aparatury zamieszam w
Page 105 and 106: krwawy ślad. Sullivan popłynął
Page 107 and 108: zrobiło się mokre i lepkie, a po
Page 109 and 110: i odepchnął od siebie młodzieńc
Page 111 and 112: yło teraz najważniejsze. Frank wi
Page 113 and 114: piętnaście lat praktyki w moim w
Page 115 and 116:
jako jedna z nielicznych handlował
Page 117 and 118:
Tequili usta, przez co prawie zerwa
Page 119 and 120:
powiedział, spoglądając na dopal
Page 121 and 122:
CDN... COŚ NA PROGU 121
Page 123 and 124:
GRY RETRO I BEZ PRĄDU woźny! Hawk
Page 125 and 126:
GRY RETRO I BEZ PRĄDU rozprowadza
Page 127 and 128:
STREFA GIER wszystko, co tylko się
Page 129 and 130:
STREFA GIER powstał szał na Mad M
Page 131 and 132:
ESEJ/FELIETON ROBERT LOUIS STEVENSO
Page 133 and 134:
to robiłem i nic nie szło do przo
Page 135 and 136:
„Wyspą szkieletów”, nie wiedz
Page 137 and 138:
ESEJ/FELIETON Rzeczywiście tak si
Page 139 and 140:
ESEJ/FELIETON powtórnie, dzicy mog
Page 141 and 142:
COŚ NA PROGU 141
Page 143 and 144:
COŚ NA PROGU 143
Page 145 and 146:
COŚ NA PROGU 145
Page 147 and 148:
COŚ NA PROGU 147
Page 149 and 150:
RETRO DZIEWCZYNY Edwige Fenech KUNK
show all

Coś na Progu #10

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?