Coś na Progu #10

Batmana, musicie zatriumfować nad nim, nie nade
mną. Byłem głupcem, myśląc o ich wyprzedawaniu.
Batman jest za dobry dla takich jak ty, Thorne!
Ja i on jesteśmy tym samym. Nigdy bym go nie
zdradził...” Te słowa potwierdzają szyderczą tezę,
którą wygłosił Joker w kultowym komiksie „Arkham
Asylum” Granta Morrisona i która pojawiła się w
wielu innych Bat-historiach na przestrzeni lat. Gdyby
nie Batman, jego wrogowie nie mieliby prawa ani
okazji do zaistnienia, więc Wayne jest współwinny
i współistotny ze światem przestępstw.
Hugo Strange ma duszę wynalazcy, co dobitnie
widać od samego początku (i co też łączy go z
Batmanem) – lubuje się w wymyślnych maszynach
i eksperymentalnych napojach o różnych skutkach
działania. Nie inaczej było w wypadku zemsty na
Thornie. Doktor Hugo generuje iluzję ducha, który
doprowadza gangstera do szaleństwa, i zjawia
się pod postacią doktora Thirteen, który ma za
zadanie pozbyć się zjawy. Thirteen „odkrywa”,
że zjawa to podpucha, a rozsierdzony i porywczy
Thorne rusza na swojego politycznego rywala,
którego podejrzewa o tę machinację. Thorne
pada postrzelony, a Strange może zaliczyć kolejne
zwycięstwo i do swojego repertuaru monstrów,
eliksirów i manipulacji dołączyć ducha.
Hugo Strange próbuje ostatecznie wykończyć
Wayne’a i przejąć postać Batmana, co robi w swoim
stylu – plejadą pomysłowych rozwiązań, jak np. przy
pomocy mandroidów. Kiedy zawodzi, prawdopodobnie
ginie, wysadzając posiadłość Wayne’ów.
Oczywiście to wszystko jest historią Hugo
Strange’a z Ziemi-Jeden. W komiksach nic nie jest
tak proste, a obecność paralelnych światów wcale
nie pomaga. Hugo Strange przewija się przez szereg
innych historii i alternacji – na Ziemi-Dwa udaje
mu się stworzyć portal do Ziemi-Jeden i trzeba
połączonych sił Robina i Batwoman, by go pokonać.
W kontinuum Post-Crisis Strange poznaje tajemnicę
tożsamości Batmana, ale trzyma ją w sekrecie.
Dodatkowo poznajemy przeszłość Strange’a, który
został porzucony jako dziecko i dorastał w domach
opieki, co zresztą jest kolejnym punktem wspólnym
między nim a jego nemesis – obaj wychowywali się
bez rodziców.
We współczesnych komiksach Strange również
miał okazję namieszać, tradycyjnie stosując
mieszankę wiedzy naukowej i manipulacji. W
historii, która toczyła się na łamach „Gotham
Knights” #8-11, szalony doktor udaje psychiatrę
przeprowadzającego rutynowe testy stresu wśród
pracowników Wayne Enterprises. Mając Bruce’a
Wayne’a na kozetce, postanawia odurzyć go
psychodelicznym narkotykiem i wyciągnąć z niego
prawdę na temat Batmana. Udaje się to połowicznie
– Wayne w sprytny sposób (hipnozą, co jest zupełnie
standardową praktyką w komiksach) ratuje się
przed kompromitacją. Strange przekonany, że jego
TEMAT NUMERU
teoria o tym, że Bruce jest Batmanem, zawiodła, a
on sam zabił Batmana, popada w szaleństwo i trafia
do Arkham Asylum.
Co przenosi nas do najbardziej znaczącej
obecności Hugo Strange’a w ostatnich latach. W
grze „Batman: Arkham City” Hugo Strange jest
oddelegowany do bycia nadzorcą wydzielonej
części Gotham, w której trzyma się kryminalistów,
a do której również trafia Bruce Wayne. Strange
demaskuje prawdziwą tożsamość milionera i szykuje
się do egzekucji „Protokołu 10” - eksterminacji
wszystkich kryminalistów w Gotham. Za wszystkim
stoi jednak Ra’s al Ghul, który jest niepocieszony, że
Strange nie wyeliminował Batmana – i biedny Hugo
ginie z jego ręki.
Komputerowy Strange był znajomą postacią dla
miłośników komiksu i kreskówki „Batman: TAS”. W
jego oczach igrał ten sam szalony ogień co zawsze, a
jego metody nosiły znajome znamiona. Tym razem
jednak doktor Hugo był pionkiem w rękach dużo
większego gracza, co nie pozwoliło mu rozwinąć
skrzydeł – szkoda, bo dynamika na linii Wayne-
Strange była jak zawsze doskonała.
Doktor Hugo Strange jest w ciągłym stanie
psychicznej destabilizacji, co sprawia, że nie tylko
decyduje się na szaleńcze eskapady po prawdę
o Batmanie, ale również wytrąca go z pewności
własnych odkryć. To pokręcona postać przynależąca
do elitarnego grona ludzi, którym udało się bardzo
mocno skrzywdzić Batmana. Przetarł szlaki dla
destrukcyjnych i totalnych metod Black Maska i
został ikoną złej psychologii. Szkoda, że plotki o tym,
że w zwieńczeniu Nolanowskiej trylogii miał go grać
Robin Williams (inne mówiły o Tomie Hardym, który
ostatecznie zagrał Bane’a), okazały się nieprawdą.
Najbardziej przebiegły szalony naukowiec, jaki
stanął przeciwko Mrocznemu Rycerzowi, wciąż
czeka na swój debiut na srebrnym ekranie.
COŚ NA PROGU 17