Coś na Progu #10

zrobiło się mokre i lepkie, a pożądanie wzięło
górę nad rozumem, zaczął adorować jedną z
nich, nie najbrzydszą i łaskawie obdarzoną przez
naturę. Pozostałe próbowały jeszcze coś zdziałać,
ale po kilku minutach zdały sobie sprawę z powagi
sytuacji i udając, że wszystko przebiega zgodnie z
planem, oddaliły się jedna po drugiej, zostawiając
dwójkę samym sobie.
– Chyba nikt z nas nie będzie narzekać, jeżeli
cię stąd zabiorę? – Popatrzył na nią mętnym
od alkoholu wzrokiem i skierował rękę niżej,
zaczynając powoli zaznajamiać się z tylnymi
kieszeniami. Dziewczyna położyła mu rękę na
klatce piersiowej i zaczęła go delikatnie gładzić.
– Nie... Ale zróbmy to teraz. Tam – powiedziała,
lekko odchylając głowę w stronę łazienki. Patrzyła
mu prosto w oczy i czekała, aż skieruje na nią
wzrok, przygryzając usta. Uśmiechnął się i pokiwał
z zadowoleniem głową. Dziewczyna złapała go za
rękę i zaczęła prowadzić na tyły lokalu. Jej smukłe
nogi nadawały jej ruchom wyjątkowej lekkości, co
mocno uskrzydlało pewną część jego ciała. Nie
mógł myśleć o niczym innym. Przechodząc, wsadził
komuś drinka w rękę i poklepał go po ramieniu.
Gdy wkroczyli do łazienki, ujął ją w ramiona
i nie odrywał się od jej ust, ściskając ją mocniej,
niż powinien. Próbowała się oswobodzić, ale język
mężczyzny nie chciał opuścić jej ust. Błądząc ręką,
otworzył drzwi kabiny i wepchnął ją. Zatrzymała
się na ścianie, obijając sobie rękę i zaczęła
chichotać. Wymruczała kilka słów i zawiesiła się
mu na szyi, pozwalając rozbieganym dłoniom
dotykać swojego ciała.
Zaczął niemrawo, ale z każdą sekundą działał
coraz śmielej. W jednej chwili wpatrywał się
z obsesją w jej piersi, w drugiej miał je już w
ręce. Kobieta zaczęła nieśmiało protestować, ale
widziała, że nic do niego nie dociera. Zaczęła
się niepokoić, gdy wydawał z siebie całą gamę
urywanych dźwięków, sapnięć, kaszlnięć,
chrapliwych oddechów.
– Spokojnie! Mamy czas... – powiedziała i
próbowała się poderwać, ale ręka mężczyzny
wystrzeliła jak z procy, zasłaniając jej usta.
Popatrzyła na niego i zaczęła kręcić głową, ale
ten nie zwracał na nią uwagi. Szarpnął ją za włosy
i okręcił tak, że stała tyłem do niego. Złapał ją
mocno za szyję i uderzył po głowie. Kobieta
krzyknęła.
PROZA POEZJA
– Tak właśnie lubię! – wycharczał mężczyzna
przez zaciśnięte zęby, odgiął jej głowę i napluł
na twarz. Przez chwilę delektował się widokiem
upodlonej kobiety. Później jego wzrok znów
zmętniał, a jego ciało przybrało monotonię
posuwistych ruchów. Wykonał serię bolesnych
pchnięć, za każdym razem mocniej szarpiąc za
włosy kobiety, i upajał się jej krzykami. Z kącika
ust leciała mu ślina. Nagle w kakofonię dźwięków
wdarło się pukanie do kabiny.
– Zajęte, kurwa! – krzyknął, wytarł czoło z
potu i skupił się na zaspokajaniu siebie. Ponownie
rozległo się pukanie. Czuł, jak agresja zaczyna
przepełniać jego ciało. Zacisnął zęby, gdy poczuł,
że narzędzie jego satysfakcji nagle scherlało.
Kobieta odwróciła głowę, spojrzała żałośnie
spod oplutych powiek i zaczęła niespokojnie łkać.
Postanowił odłożyć zemstę na później i skupił się na
utrzymaniu krwi we właściwym miejscu. Z głośnym
sykiem wciągnął zebraną w kącikach ust ślinę.
Gdy na powrót całą kabinę wypełniły
niepokojące dźwięki, coś zaczęło przebijać
się przez cienkie drzwi. Mimo ogłuszającej
muzyki mężczyźnie udało się usłyszeć chrobot
rozcinanej sklejki. Odwrócił się i zobaczył za
sobą nóż, który powoli przepoławiał wejście do
kabiny. Próbował się odwrócić, lecz było tam za
mało miejsca. Zaczął się niespokojnie wiercić.
Kobieta zaciskała oczy, nieświadoma czyhającego
zagrożenia. Wyrywał się na wszystkie sposoby, ale
kabina była na to zbyt mała. Serce biło mu coraz
szybciej. Nóż, który rozcinał drzwi, był tuż przy
dolnej krawędzi. Mężczyzna przeklął, po czym w
przypływie paniki zamachnął się i płasko uderzył
kobietę w twarz. Otworzyła oczy, dopiero gdy
usłyszała głośny huk.
W drzwiach ukazał się wysoki, ubrany w
prochowiec starszy mężczyzna z opuszczonym
na czoło kapeluszem z szerokim rondem. Stał tak
przez chwilę ze swobodnie zwisającymi rękoma i
penetrował błędnym wzrokiem wnętrze kabiny.
Za nim leżały wyrwane drzwi, które zatrzymały
się dopiero na ścianie. Przekrzywił głowę, kierując
wzrok na kobietę, która teraz biła pięściami w
swojego oprawcę i próbowała wykopać go z
kabiny, zajadle krzycząc. Stojący z tyłu Frank
wyciągnął dłoń, poprawił czarną skórzaną
rękawiczkę, nasuwając ją dalej na rękę, i złapał
stojącego przed nim człowieka za twarz. Oczy
COŚ NA PROGU 107