Coś na Progu #10

More documents

Recommendations

Info

PROZA POEZJA TOMASZ KACZMAREK Geniusz profesora SAMA SULLIVANA Sullivan w ekstazie odłączył przewody od sieci i pozostał przez chwilę w bezruchu, obserwując leżące na stole ciało. Zaklął pod nosem i z nadzieją krzyknął: – No żyj, ty skurwysynu! Skurwysyn jednak nie żył. Wciąż. Tego wieczora Sullivan pił do późna w pobliskim barze. Nawiedzały go opiumowe sny na jawie, wytrząsając z jego portfela kolejne sumy potrzebne na kontynuowanie tego, co uważał za dobrą zabawę. Uroił sobie towarzysza, z którym rozmawiał przez około pół godziny – wiedząc oczywiście, że ten nie jest prawdziwy, co w ogóle mu nie przeszkadzało. Dyskutował na poważne tematy, a jego rozmówca był do tego idealny – równie zafascynowany rzeźbą ciała co szanowny profesor Sam Sullivan, wykładowca Uniwersytetu Ciała Numer Pięć. Gdy mara rozwiała się do postaci gęstego dymu papierosowego, naukowiec zwymiotował do wiadra podstawionego wcześniej przez kelnerkę. Zawsze wymiotował po absyncie. Niewidoczni przyjaciele nie byli oczywiście jego jedynymi towarzyszami tego wieczoru. Gdy wydał już sumę 100 COŚ NA PROGU
odpowiednią dla zaspokojenia swojej potrzeby rozrywki oraz pychy, przerzucił się na prawdziwych ludzi. Zaproponował Luizie drinka, kelnerka dobrze wiedziała, co to oznacza. Normalnie nie zgadzała się na żadne propozycje tego rodzaju, lecz dla Sullivana czasem robiła wyjątek. Nie uważała się przez to za dziwkę – wręcz przeciwnie: cielesne usługi wobec tak wybitnej postaci traktowała nie tylko jak patriotyczny obowiązek, ale też okazję do pobycia przez chwilę w innym, „wyższym” świecie, jak go nazywała. Dla niej oznaczało to styczność z prawdziwą arystokracją. Która ze zwykłych burdelowych pracownic mogła się pochwalić czymś takim? Dosiadła go ponownie, wycierając z czoła pot otwartą dłonią. Włosy lepiły się jej do twarzy, między piersiami ściekały słone kropelki. Pokój na piętrze baru był gorący – pod spodem była kuchnia. Rozgrzane rury i pachnące wyziewy sprawiały, że latem za dnia nie dało się wewnątrz wytrzymać zbyt długo. Ale Luiza lubiła to parujące ciepło. I Sullivan też. Dzięki temu ich ciała ślizgały się o siebie jak nasmarowane oliwą, zapach jej skóry przyprawiał go o dreszcze, a każdy orgazm kończył się serią zimnych dreszczy przeszywających trzewia na wylot. Było to doświadczenie absolutnie wyjątkowe – również ze względu na fakt, że Luiza była weteranką Wojny Dziewięcioletniej. Podczas bitwy o Syracyn straciła w wybuchu oko i płat skóry z policzka, a w jej piersi utknął rozgrzany do czerwoności kawałek metalu. Lekarze nie odważyli się poruszyć szrapnela, podobno wbił się zbyt głęboko i operacja była wielkim ryzykiem. Sullivan mógłby usunąć go z łatwością. Wtedy jednak odebrałby Luizie fragment tego, kim jest, a uważał się za porządnego człowieka i nie chciał tego robić. Po wszystkim palili w łóżku papierosy, a Sullivan opowiadał jej o swoim ostatnim niepowodzeniu. – Skurwysyn nie żyje – rzekł z właściwą dla siebie dosadnością i pogładził wypukłość na jej zbliznowaciałej skórze, tuż pod lewą pachą. – Dużo masz jeszcze czasu? – spytała, wydychając z płuc oleistą chmurę osiadającą powoli na podłodze. Wzruszył ramionami. – Wystarczająco. Tak myślę. Uśmiechnęła się. – Zostaniesz na całą noc? Odpowiedział jej, szczerząc zęby: – Za ile? – Za darmo. Pragnę cię. – Tak nie wypada. Przecież masz męża. Obruszyła się na te słowa i odwróciła głowę w bok. Nie odważyła się jednak strącić z boku jego ręki. Po prostu zacisnęła wargi i czekała, aż złość odejdzie. Profesor zauważył jej wściekłość. Znał ją w końcu bardzo dobrze. PROZA POEZJA – Po prostu nie chcę postępować niewłaściwie – zaczął się tłumaczyć, na co Luiza zamknęła mu usta soczystym pocałunkiem. – Jeśli nie możesz zostać... – podjęła, odrywając swoje usta od jego – ...to chociaż zostaw po sobie dobre wrażenie. Noc była jeszcze młoda, gdy wyszedł na ulicę. Ubranie lepiło się do niego, ledwie trzymał się na nogach od ilości spożytego alkoholu. Miasto oddychało pełną piersią, Sullivan czuł, jak świeże powietrze uderzało go w płuca niczym wielki młot. Uwielbiał to uczucie, gdy wychodząc z baru, dostarczał do mózgu dodatkową porcję tlenu, która sprawiała, że dostawał zawrotów głowy. W połączeniu z aktywnym pijaństwem stwarzało to dodatkowe możliwości wystąpienia ukochanych omamów. Ujrzał przed sobą czarnego kozła o czerwonych oczach, który zszedł z księżyca mieniącego się barwami tęczy. Mimo swojego stanu profesor umiał odróżnić jawę od snu. Podniósł brwi zaniepokojony i oparł się o gazową latarnię. – Zorze na księżycu. Cudownie. Nad ranem obudził się bez kaca, dzięki substancjom, które przyjął dożylnie zaraz po przyjściu do domu. Poczciwy Patsy dopilnował tego, by dokładnie oczyścić organizm swojego pana z wszelkich trucizn, jakie przyszło mu do głowy zażyć. Wszystko jednak ma swoje skutki uboczne. Sullivana ogarnęła melancholia. Zjadł bułkę z zapieczonym na niej żółtym serem i kawał skwaśniałego twarogu. Gdy popijał tę wybuchową mieszankę mocną kawą, Patsy zjawił się w pokoju i ze stoickim spokojem, z którego był znany, zakomunikował: – Lord Jessup do pana. Sullivan westchnął. – Wpuść tę kanalię, niech mnie powkurza od rana. Służący skłonił się nieznacznie i wyszedł z pokoju. Sullivan przez chwilę patrzył na miasto błyskające poranną żółcią wschodzącego słońca. Lubił patrzeć, jak nocna mgła rozchodzi się powoli i paruje coraz wyżej i wyżej, aż w końcu... – Sam! Mordo jebana! – odezwał się basowy głos pobrzmiewający obcym akcentem. Co oznaczało, że nadszedł lord Jessup. Sullivan opowiedział gościowi pokrótce o swoich ostatnich badaniach, nie raczył jednak wspomnieć o porażce, jakiej doznał wczorajszego wieczora. Nie zwykł się chwalić eksperymentami, które się nie powiodły. Nikomu, poza swoją aktualną kochanką. – Sam... – podjął po chwili zastanowienia lord Jessup, skubiąc bezwiednie zarost. Jego bokobrody były czarne jak sadza i gęste jak ropa naftowa. Kobiety za nim szalały. – Sam, stary druhu, musisz wiedzieć, że tego rodzaju badania nie są bezpieczne. COŚ NA PROGU 101
Page 3 and 4:
S P I T R E Ś C I TEMAT NUMERU - S
Page 5 and 6:
TEMAT NUMERU Wojciech Sawłowicz 1,
Page 7 and 8:
konstrukcję i 130-konny 2 silnik V
Page 9 and 10:
TEMAT NUMERU ZBUDUJ WŁASNEGO FRANK
Page 11 and 12:
które pozwalało na pięć i pół
Page 13 and 14:
Iwanow był doktorem Uniwersytetu C
Page 15 and 16:
TEMAT NUMERU Na przestrzeni kilkudz
Page 17 and 18:
Batmana, musicie zatriumfować nad
Page 19 and 20:
wać wszystkie tablice logarytmiczn
Page 21 and 22:
tego słynny patent Edisona, skonst
Page 23 and 24:
akterie. Do tego miał dziwną obse
Page 25 and 26:
że na miejscu nie odnaleziono jesz
Page 27 and 28:
Dopiero boskie tchnienie życia spr
Page 29 and 30:
że podanie o praskim Golemie zosta
Page 31 and 32:
filmów 7 jak „Nosferatu - symfon
Page 33 and 34:
TEMAT NUMERU 731 PAULINA ANACKA BAD
Page 35 and 36:
wieku i płci, nie szczędząc przy
Page 37 and 38:
TEMAT NUMERU Odrażający, zły i z
Page 39 and 40:
EGIPSKA ESKAPADA W 1928 roku księ
Page 41 and 42:
inwestorów. Wraz z zakończeniem w
Page 43 and 44:
tutejsi mieszkańcy czczą Moreau,
Page 45 and 46:
na człowieka, arcydziełem chirurg
Page 47 and 48:
impulsy, sprawiając nosicielom nie
Page 49 and 50: TEMAT NUMERU Dwuskrzydłowe drzwi u
Page 51 and 52: zamyślony, nieobecny. Jego myśli
Page 53 and 54: Nie dopuszczał do swojej świadomo
Page 55 and 56: odprysków kina nowej przygody - ni
Page 57 and 58: VARIA wygłoszony przez Nadę po wk
Page 59 and 60: VARIA pisanie jest trudne. Nauczył
Page 61 and 62: monstrualnej maszkary z koszmarów
Page 63 and 64: VARIA wyrwa mu uszy, po czym przyk
Page 65 and 66: The Toxic Crusaders „Toksyczny M
Page 67 and 68: podobny riddle box możemy znaleź
Page 69 and 70: he’s pickin fights with his best
Page 71 and 72: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI od „
Page 73 and 74: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI niej,
Page 75 and 76: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI zeznaw
Page 77 and 78: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI WIDMO
Page 79 and 80: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI barona
Page 81 and 82: STREFA KRYMINAŁU I SENSACJI się p
Page 83 and 84: - Potrzebuję tej ekspertyzy na dzi
Page 85 and 86: jego rozmówca - co pozytywy, któr
Page 87 and 88: mężczyzna, który go wcześniej p
Page 89 and 90: wywiązywała się ze swoich obowi
Page 91 and 92: pułku. Ta kombinacja jest moim zda
Page 93 and 94: yło takiego zakamarku ani zakątka
Page 95 and 96: “Nie miał więc pan żadnej wied
Page 97 and 98: międzyczasie pisuję opowiadania.
Page 99: poczytne. Wszystko stało się nauk
Page 103 and 104: nastawieniem aparatury zamieszam w
Page 105 and 106: krwawy ślad. Sullivan popłynął
Page 107 and 108: zrobiło się mokre i lepkie, a po
Page 109 and 110: i odepchnął od siebie młodzieńc
Page 111 and 112: yło teraz najważniejsze. Frank wi
Page 113 and 114: piętnaście lat praktyki w moim w
Page 115 and 116: jako jedna z nielicznych handlował
Page 117 and 118: Tequili usta, przez co prawie zerwa
Page 119 and 120: powiedział, spoglądając na dopal
Page 121 and 122: CDN... COŚ NA PROGU 121
Page 123 and 124: GRY RETRO I BEZ PRĄDU woźny! Hawk
Page 125 and 126: GRY RETRO I BEZ PRĄDU rozprowadza
Page 127 and 128: STREFA GIER wszystko, co tylko się
Page 129 and 130: STREFA GIER powstał szał na Mad M
Page 131 and 132: ESEJ/FELIETON ROBERT LOUIS STEVENSO
Page 133 and 134: to robiłem i nic nie szło do przo
Page 135 and 136: „Wyspą szkieletów”, nie wiedz
Page 137 and 138: ESEJ/FELIETON Rzeczywiście tak si
Page 139 and 140: ESEJ/FELIETON powtórnie, dzicy mog
Page 141 and 142: COŚ NA PROGU 141
Page 149 and 150: RETRO DZIEWCZYNY Edwige Fenech KUNK
show all

Coś na Progu #10

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?