Libër mësuesi - Erik Botime

si burim i memories kolektive evropiane dhe instrument studimi historiko-shkencor.
Trashëgimi arkeologjike quhen të gjitha objektet, të mirat dhe të gjitha gjurmët e
ekzistencës së njeriut në të kaluarën, ruajtja dhe studimi i të cilave na lejon të
përshkruajmë evoluimin e historisë së njeriut dhe lidhjen e tij me natyrën.
Në nenin e dytë flitet për identifikimin e trashëgimisë dhe masat mbrojtëse. Në
nenin në vijim flitet për garancinë shkencore në çastin e kërkimit shkencor. Në nenin
4 flitet për mbrojtjen fizike të siteve arkeologjike. Ndërsa në nenin 5 bëhet fjalë për
konservimin e integruar të trashëgimisë kulturore. Në nenin 6 flitet për financimin
e kërkimit shkencor dhe konservimit arkeologjik. Ky nen është tepër i rëndësishëm
për kërkimin shkencor, pasi pa mbështetjen financiare shtetërore dhe të pushtetit
lokal, ky kërkim nuk mund të realizohet. Në këtë nen kërkohet që këto organizma
shtetërore të planifikojnë një fond të caktuar për kërkimin shkencor dhe mbrojtjen
e trashëgimisë arkeologjike. Në nenin 7 bëhet fjalë për mbledhjen dhe përhapjen e
informacionit shkencor. Në nenin 8 dhe 9 flitet për ndërgjegjësimin e publikut për
vlerën e trashëgimisë arkeologjike. Ndërsa në nenin 10 flitet për parandalimin e
qarkullimit të elementeve të trashëgimisë arkeologjike. Në nenin 11 dhe 12 flitet për
asistencën teknike dhe shkencore. Neni 13 merret me respektimin e ligjeve të kësaj
konvente. Nenet në vazhdim flasin për mënyrën e aplikimit të kësaj konvente dhe
për marrëveshjet midis shteteve të ndryshme anëtare.
c- Konventa Europiane e Mjedisit, Firence 2000
Kjo konvetë përbëhet nga katër kapituj me nenet përkatëse. Ne kapitullin e
parë neni 1 bëhet përkufizimi i peizazhit që përbën një pjesë të caktuar të territorit,
e njohur nga popullsitë, karakteri i së cilës rrjedh nga aksioni i faktorëve natyror ose
njerëzor dhe nga marrëdhëniet midis tyre.
Në kapitullin e dytë flitet për masat paraprake në nivel kombëtar për ruajtjen e
kësaj trashëgimie.
Në kapitullin e tretë bëhet fjalë për bashkëveprimin midis shteteve anëtare për
mbrojtjen e trashëgimisë. Në kapitullin e katërt flitet për klauzolat përfundimtare,
firma, ratifikimi dhe hyrja në fuqi.
d- Konventa Evropiane për rëndësinë e vlerave të trashëgimisë kulturore për
shoqërinë Faro, Portugali, 2005
Kjo konventë ndahet në pesë pjesë me rreth 23 nene. Në pjesën e parë jepet
përkufizimi:
a) trashëgimia kulturore përbën një bashkësi rezervash të trashëguara nga
e shkuara që disa persona identifikojnë, pavarësisht se kush është pronari,
si refleks dhe shprehje e vlerave të tyre, besimeve, njohurive dhe traditave
në evolucion të vazhdueshëm. Ai përfshin të gjitha aspektet e ambientit të
derivuara nga bashkëveprimi i njeriut me ambientin;
b) një komunitet trashëgimor është i përbërë nga persona që u japin vlerë disa
aspekteve të veçanta të trashëgimisë kulturore, të cilët duan që në kuadër të një
veprimi publik, të arrijnë ta ruajnë dhe t’ia transmetojnë brezave të ardhshëm.
37