Libër mësuesi - Erik Botime

T’tanë për darkë Muji i ka ndalë
Kqyr çka bani Gjeto Basho Muji
E ka vu një barrë dru t’vogël në zjarr
Treqind vetë priherë m’u nxeh…
Sa shpejt fryma burrave u ka ardhë
Sa shpejt gjaku trimave po u nxehet!
Kanë marrë llafin e po llafiten
Kanë marrë gazin e po gazmojnë
Kanë nisë trimat Mujin, po pyesin
- N’vatër tande, Muje, kemi qëllue
mos na ki randë për nji fjalë…
Qysh Halilin s’e martove?…
Janë martue krejt mosha e tij…
Djemt’e tyne n’lojë të tanë kanë dalë
A t’u dhimbsen paret për me i dhanë?
A t’u dhimben dasmat për me i ba?
Tutna djalin dikush po na e rre
Shpesh e shpesh po bie n’Kotorre t’Reja
Rob të gjallë djalin po e zanë
Le konakun, Muje, po ta fikin
Ma zi fisin, Muje, po na koritin…
- Faqebardhë, more shokë, ju qofshi
Se mirë hallin po ma ditki, burra!…
Ju t’pavllazen shokë s’keni qëllue
Kujt po i dhembë dasmat për vlla t’vet?
Ky edhe s’asht or burra cub flligshish
Mirë e njihni se asht daji trimnish-
Atëherë djali ka nisë me folë
- Kah kam vlla e kah kam motër
vdeksha para n’u martofsha
se gjithë gratë e Krahinës ku janë
se gjithë vashat e Jutbinës ku janë
bash si motra që po m’duken
dheu m’ka mblue e fat s’i qita vedit
po s’e mora Tanushën e kralit
E unë Tanushën vetë e kam pa
Gja ma t’mirë s’sheh njëri nën këtë diell
Vetulla e saj e drejtë si fiskaja
Shtegu i ballit si shtegu i malit
Kur merr hana me prendue
Syni i saj si kokrra e qërshis
E ka qërpikun si krahu i dallëndyshes
Fytyra e saj si kuqet molla n’degë
Hunda e drejt-o si kalemi i Tushës
Goja e vogël si lulja që shpërthen
Dhambët e bardhë si gurëzit e lumit
Fill mbas shiut, kur po i shndrit dielli
Qafa e saj si qafa e pëllumbit
Shtati i saj porsi shtat çetine
Mishi i dorës posi rremi i shemshirit (lloj
druri)
Por n’qafë m’paçi mor Bjeshkët e Nalta
Kurrrkund nji shteg që nuk më latë
Për me dalë deri në Krajli!-
Sa mirë nama bjeshkët m’i paska gjue!
Sa shpejt deti ka ndigjue!
E e ka çue nji frymë të fortë
E e ka çue një frymë të nxehtë
Bijnë orteqet nëpër gropa
Ushtojnë malet si prej motit!
Por tri ditë e ma s’ka zgjatë
A shkri bora e ka ra n’lumë
Por tri javë e ma s’ka zgjatë
Çka e ka ba lumi atë të bardhë?
T’bardhët e bjeshkëve krejt e ka mbytë
n’det
Ç’po këndojnë bilbilat n’mal
ç’po lodrojnë fëmija n’fushë
- Shpejt më dalë te t’bani (stan në bjeshkë)
se ka shpërthye ahi! –
Atëherë djali Mujit i ka thënë:
- Qetash gjokun, Muje, ti me ma dhanë…
Atëherë djali i ka kçye gjokut n’shpinë:
- T’mirë u pafshim! – Mujit i ka thanë
Ka marrë rrugën për krali
Dy herë djalin kurkush s’e ka pa
Kalojnë male e kalojnë lugje
Kalojnë brështë (pyll me bredha) e
kalojnë ashtë (pyll me ahe)
Kalojnë ditë e kalojnë net…
- Ç’ka ka hana që s’po del?
Kan e pyet bilbilat e malit
Pritni pak more zogjt e malit
Ju me kndue tjetër punë s’keni
Hana sonte ka ndodhë zanë
Ka nji ndorë (në mbrojtje) me përcjellë…-
Qatëherë djali sa kish ra n’breg t’lumit
28