(Ocieplenie, Bud. RP2, Stryk\363w, ) - PGE Dystrybucja

ZUKBIP " BUDINSTAL" Lesiński Mirosław Łódź, ul. Mierzejowa 22a fax 042 2980120, 

608 417 271, mirles@o2.pl 

PRZEDMIAR + KOSZTORYS NAKŁADCZY 

Klasyfikacja robót wg. Wspólnego Słownika Zamówień 

45321000-3 Izolacja cieplna 

45111100-9 Roboty w zakresie burzenia 

45421132-8 Instalowanie okien 

45410000-4 Tynkowanie 

NAZWA INWESTYCJI : DOCIEPLENIE BUDYNKU RP2 

ADRES INWESTYCJI : STRYKÓW, UL. BRZEZIŃSKA 21 

INWESTOR : PGE Dystrybucja Łódź sp z o.o. 

ADRES INWESTORA : 90-021 Łódź, ul. Tuwima 58 

WYKONAWCA ROBÓT : 

ADRES WYKONAWCY : 

BRANŻA : Budowlana 

SPORZĄDZIŁ KALKULACJE : inż. Mirosław Lesiński 

DATA OPRACOWANIA : MAJ 2011 r. 

Stawka roboczogodziny : 

Poziom cen : 2 kw. 11 

NARZUTY 

Koszty pośrednie [Kp] ............................................ % R, S 

Zysk [Z] .................................................................. % R+Kp(R), M, S+Kp(S) 

VAT [V] .................................................................. % Σ(R+Kp(R)+Z(R), M+Z(M), S+Kp(S)+Z(S)) 

WYKONAWCA : INWESTOR : 

Data opracowania 

MAJ 2011 r. 

Data zatwierdzenia

Docieplenie budynku 

DZIAŁY KOSZTORYSU 

Lp. Kod 

Nazwa działu Od Do 

wg 

CPV 


1 4532100 DOCIEPLENIE BUDYNKU 1 52 

0-3 

1.1 4511110 ROBOTY ROZBIÓRKOWE 1 12 

0-9 

1.2 OCIEPLENIE I POKRYCIE DACHU 13 23 

1.3 4542113 MONTAŻ OKIEN I KRATEK WENTYLACYJNYCH 24 27 

2-8 

1.4 NAPRAWA I OCIEPLENIE DRZWI ZEWNĘTRZNYCH 28 30 

1.5 NAPRAWA POWŁOK MALARSKICH NA STĘŻENIACH I ELEMENTACH METALOWYCH 31 34 

1.6 4541000 

0-4 

TYNKOWANIE I OCIEPLENIE ŚCIAN 35 52 

- 2 - 

Norma PRO Wersja 4.33 Nr seryjny: 2397


TABELA ELEMENTÓW PRZEDMIARU 

Lp. Podstawa Opis i wyliczenia j.m. Poszcz Razem 


1 45321000-3 DOCIEPLENIE BUDYNKU 

1.1 45111100-9 ROBOTY ROZBIÓRKOWE 

1 

d.1. 

1 

KNR 4-01 

0354-13 

2 KNR 4-01 

d.1. 0354-06 

1 

3 KNR 4-01 

d.1. 0354-07 

1 

4 KNR 4-03 

d.1. 1137-03 

1 

5 KNR 4-01 

d.1. 0519-06 

1 

6 KNR 4-01 

d.1. 0519-07 

1 

7 KNR AT-26 

d.1. 0101-01 

1 

8 KNR 4-01 

d.1. 0108-11 

1 

9 KNR 4-01 

d.1. 0108-12 

1 

10 WKI 2.701. 

d.1. 01.08 

1 analiza indywidualna 

11 KNR 4-04 

d.1. 1107-03 

1 

Wykucie z muru kratek wentylacyjnych, drzwiczek 

7 szt. 7,000 

RAZEM 7,000 

Wykucie z muru ościeżnic stalowych lub krat okiennych o powierzchni do 1 m2 szt. 

2 szt. 2,000 

11 szt. 11,000 

RAZEM 13,000 

Wykucie z muru ościeżnic stalowych lub krat okiennych o powierzchni do 2 m2 szt. 

41 szt. 41,000 

53 szt. 53,000 

Demontaż wsporników instalacji odgromowej i uziemiającej ze ściany betonowej 

szt. 

szt. 

RAZEM 94,000 

80,00 szt. 80,000 

RAZEM 80,000 

Rozebranie pierwszej warstwy pokrycia z papy na dachach betonowych m 2 

550,00 m 2 550,000 

RAZEM 550,000 

Rozebranie następnej warstwy pokrycia z papy na dachach betonowych m 2 

550,00 m 2 550,000 

RAZEM 550,000 

Skucie tynków m 2 

85,00 m 2 85,000 

RAZEM 85,000 

Wywóz gruzu spryzmowanego samochodami samowyładowczymi do 5 t na odległość 

do 1 

m 3 

km 

85,00*0,02 m 3 1,700 

100*0,004*2 m 3 0,800 

550,00*0,01 m 3 5,500 

RAZEM 8,000 

Dopłata za każdy następny 1 km wywozu gruzu spryzowanego samochodami m 3 

samowyładowczymi do 5 t 

Krotność = 14 

85,00*0,02 m 3 1,700 

100*0,004*2 m 3 0,800 

550,00*0,01 m 3 5,500 

Opłata na wysypisku za utylizację odpadów, gruzu 

t 

RAZEM 8,000 

8,00*1,80 t 14,400 

RAZEM 14,400 

Transport złomu samochodem skrzyniowym z załadunkiem i wyładunkiem mechanicznym 

na odległość do 1 

t 

km 

2,00 t 2,000 

RAZEM 2,000 

12 KNR 4-04 Transport złomu samochodem skrzyniowym - dodatek za każdy rozpoczęty km t 

d.1. 1107-04 

1 

ponad 1 km 


2,00 t 2,000 

RAZEM 2,000 

1.2 OCIEPLENIE I POKRYCIE DACHU 

13 KNR AT-26 

d.1. 0101-04 

2 

Oczyszczenie powierzchni podłoża dachu m 2 

550,00 m 2 550,000 

3 





RAZEM 550,000 

14 KNR AT-26 Gruntowanie ręczne preparatem na podłoża chłonne m 2 

d.1. 0102-01 

2 

550,00 m 2 550,000 

RAZEM 550,000 

15 KNR 2-02 Izolacje cieplne i przeciwdźwiękowe z płyt styropianowych poziome na wierzchu 

m 2 

d.1. 0609-01 

2 

konstrukcji na lepiku 

Płyta styropianowa - PODŁOGA / DACH GOLD 

550,00 m 2 550,000 

16 KNR 0-23 

d.1. 2613-04 

2 analogia 

17 NNRNKB 

d.1. 202 0534-02 

2 

18 NNRNKB 

d.1. 202 0534-02 

2 

19 KNR 2-02 

d.1. 0510-04 

2 

20 

d.1. 

2 

KNR 2-02 

0510-04, 

KNP 02 

080602 03 

analiza indywidualna 

21 KNR 2-02 

d.1. 0508-04 

2 

22 KNR 2-02 

d.1. 0506-02 

2 

23 KNR 5-08 

d.1. 0601-12 

2 kalk. własna 

Przymocowanie płyt styropianowych za pomocą łączników metalowych do podłoża 

betonowego 

szt 

Łącznik mechaniczny z trzpieniem stalowym wbijanym do systemu 

ECOROCK-L, WBL o długości 300 mm 

2200 szt 2200,000 

Pokrycie dachów o pow.ponad 100 m2 papą zgrzewalną 

Papa zgrzew.polimer-asf.podkład.Polbit PF 

m 2 

RAZEM 550,000 

RAZEM 2200,000 

550,00 m 2 550,000 

RAZEM 550,000 


m 2 

Papa zgrzew.polimer-asf.w/krycia Polbit WF 

550,00 m 2 550,000 

RAZEM 550,000 

Rury spustowe okrągłe o śr. 15 cm - z blachy ocynkowanej 

m 

4,00*12 m 48,000 

RAZEM 48,000 

Rury spustowe okrągłe o śr. 15 cm - z blachy ocynkowanej. Wykonanie odsadzek 

na rurze 

szt 

spustowej. 

12 szt 12,000 

RAZEM 12,000 

Rynny dachowe z blachy ocynkowanej grubości 0,50 mm, półokrągłe o średnicy 

15 

m 

cm 

(42,20+1,90)*2+19,10+11,10 m 118,400 

RAZEM 118,400 

Różne obróbki z blachy ocynkowanej grubości 0,50 mm - przy szerokości w m 2 

rozwinięciu ponad 25 cm 

[(42,20+1,90)*2+19,10+11,10+8,20*3]*0,60 m 2 85,800 

RAZEM 85,800 

Montaż wsporników instalacji odgromowej na podłożu z betonu 

szt. 

80,00 szt. 80,000 

RAZEM 80,000 

1.3 45421132-8 MONTAŻ OKIEN I KRATEK WENTYLACYJNYCH 

24 KNR 2-17 Montaż kratek wentylacyjnych typ A o obwodzie do 2400 mm 

szt. 

d.1. 0137-02 

3 

7 szt. 7,000 

25 KNR 0-19 

d.1. 1023-02 

3 

26 KNR 0-19 

d.1. 1023-04 

3 

Montaż okien uchylnych jednodzielnych z PCV z obróbką obsadzenia o pow. 

do 0.6 m2 

0,60*0,90*11 m 2 5,940 

0,60*1,00*2 m 2 1,200 

Montaż okien uchylnych jednodzielnych z PCV z obróbką obsadzenia o pow. 

ponad 1.0 m2 

m 2 

m 2 

RAZEM 7,000 

RAZEM 7,140 

1,80*0,60*41 m 2 44,280 

1,90*0,60*53 m 2 60,420 

RAZEM 104,700 

4 





27 KNR 2-02 Różne obróbki z blachy ocynkowanej grubości 0,50 mm - przy szerokości w m 2 

d.1. 0506-01 

3 

rozwinięciu do 25 cm 

(0,90*11+1,00*2+1,80*41+1,90*53)*0,25 m 2 46,600 

RAZEM 46,600 

1.4 NAPRAWA I OCIEPLENIE DRZWI ZEWNĘTRZNYCH 

28 KNR 4-01 

d.1. 1214-02 

4 

29 KNR 4-01 

d.1. 1212-02 01 

4 

30 

d.1. 

4 

KNR 2-02 

0613-06, 

0506-02 


Ręczne zeskrobanie farby z elementów metalowych pełnych o powierzchni ponad 

0,5 m2 

1,20*2,20*6*2 m 2 31,680 

1,90*2,20*2 m 2 8,360 

Dwukrotne malowanie farbą ftalową nawierzchniową powierzchni pełnych metalowych, 

szpachlowanych jednokrotnie 

1,20*2,20*6*2 m 2 31,680 

1,90*2,20*2 m 2 8,360 

Ocieplenie drzwi stalowych wełną mineralną gr. 5 cm, pokrycie od wewnątrz 

blachą ocynkowaną płaską gr. 0,55 mm 

m 2 

m 2 

m 2 

RAZEM 40,040 

RAZEM 40,040 

1,20*2,20*6 m 2 15,840 

1,90*2,20 m 2 4,180 

RAZEM 20,020 

1.5 NAPRAWA POWŁOK MALARSKICH NA STĘŻENIACH I ELEMENTACH METALOWYCH 

31 

d.1. 

5 

KNR 7-12 

0101-01 

32 KNR 7-12 

d.1. 0105-01 

5 

Czyszczenie przez szczotkowanie ręczne do trzeciego stopnia czystości (stan 

wyjściowy powierzchni B) konstrukcji pełnościennych 

15,00 m 2 15,000 

RAZEM 15,000 

Odtłuszczanie konstrukcji pełnościennych m 2 

15,00 m 2 15,000 

RAZEM 15,000 

33 KNR 7-12 Malowanie pędzlem, farbą chlorokauczukową do gruntowania chemoodporną m 2 

d.1. 0204-01 

5 

szarą, konstrukcji pełnościennych 


15,00 m 2 15,000 

RAZEM 15,000 

34 KNR 7-12 Malowanie pędzlem, emalią chlorokauczukową ogólnego stosowania, czarną, m 2 

d.1. 0213-01 

5 

konstrukcji pełnościennych 


15,00 m 2 15,000 

RAZEM 15,000 

1.6 45410000-4 TYNKOWANIE I OCIEPLENIE ŚCIAN 

35 KNR AT-26 

d.1. 0103-02 

6 

Zabezpieczenie okien folią ochronną + rozbiórka 


m 2 

36 KNR 4-01 

d.1. 0711-03 

6 

37 KNR 0-23 

d.1. 2611-01 

6 

0,60*0,90*11 m 2 5,940 

0,60*1,00*2 m 2 1,200 

1,80*0,60*41 m 2 44,280 

1,90*0,60*53 m 2 60,420 

1,20*2,20*6+1,90*2,20 m 2 20,020 

Uzupełnienie tynków zwykłych wewnętrznych kat. III z zaprawy cementowowapiennej 

m 2 

na ścianach i słupach prostokątnych na podłożu z cegły i pustaków 

(do 5 m2 w 1 miejscu) 

85,00 m 2 85,000 

Przygotowanie starego podłoża pod docieplenie metodą lekką-mokrą - oczyszczenie 

mechaniczne i zmycie 

m 2 

m 2 

RAZEM 131,860 

RAZEM 85,000 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10)*3,95 m 2 467,680 

8,00*4,20*3 m 2 100,800 

3,55*0,60*77 m 2 164,010 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,80 m 2 113,920 

-0,60*0,90*11 m 2 -5,940 

-0,60*1,00*2 m 2 -1,200 

-1,80*0,60*41 m 2 -44,280 

-1,90*0,60*53 m 2 -60,420 

-1,20*2,20*6+1,90*2,20 m 2 -11,660 

RAZEM 722,910 

5 





38 KNR 0-23 Jednokrotne gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT m 2 

d.1. 2611-02 

6 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10)*3,95 m 2 467,680 

8,00*4,20*3 m 2 100,800 

3,55*0,60*77 m 2 164,010 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,80 m 2 113,920 

-0,60*0,90*11 m 2 -5,940 

-0,60*1,00*2 m 2 -1,200 

-1,80*0,60*41 m 2 -44,280 

-1,90*0,60*53 m 2 -60,420 

-1,20*2,20*6+1,90*2,20 m 2 -11,660 

39 KNR 0-23 

d.1. 2611-04 

6 

40 KNR 4-01 

d.1. 0104-02 

6 

41 KNR 0-23 

d.1. 2612-09 

6 

42 KNR 0-23 

d.1. 2612-01 

6 

43 KNR 0-23 

d.1. 2612-05 

6 

44 KNR 0-23 

d.1. 2612-08 

6 

45 KNR 0-23 

d.1. 2612-06 

6 

46 KNR 0-23 

d.1. 2612-06 

6 

Sprawdzenie przyczepności zaprawy klejącej do podłoża w systemie ATLAS 

STOPTER 

m 2 

RAZEM 722,910 

2,00 m 2 2,000 

RAZEM 2,000 

Wykopy pionowe przy odkrywaniu odcinkami istniejących fundamentów w m 3 

gruncie kat. III 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,60*0,60 m 3 51,264 

RAZEM 51,264 

Zamocowanie listwy cokołowej 

m 

42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3-1,20*6-1,90 m 133,300 

RAZEM 133,300 

Ocieplenie ścian budynków płytami styropianowymi - system STOPTER - przyklejenie 

m 2 

płyt styropianowych do ścian, gr.15 cm. 

Płyty styrop.EPS 100-038 (dawn.PS-E FS 20) 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10)*3,95 m 2 467,680 

8,00*4,20*3 m 2 100,800 

3,55*0,60*77 m 2 164,010 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,80 m 2 113,920 

-0,60*0,90*11 m 2 -5,940 

-0,60*1,00*2 m 2 -1,200 

-1,80*0,60*41 m 2 -44,280 

-1,90*0,60*53 m 2 -60,420 

-1,20*2,20*6+1,90*2,20 m 2 -11,660 

RAZEM 722,910 

Przymocowanie płyt styropianowych za pomocą dybli plastikowych do ścian z szt 

betonu, dł.190 mm z rdzeniem z tworzywa. 

2892 szt 2892,000 

RAZEM 2892,000 

Ochrona narożników wypukłych kątownikiem metalowym z siatką. 

m 

(0,60+0,90)*2*11 m 33,000 

(0,60+1,00)*2*2 m 6,400 

(1,80+0,60)*2*41 m 196,800 

(1,90+0,60)*2*53 m 265,000 

(1,20+2,20*2)*6+(1,90+2,20*2) m 39,900 

4,80*8 m 38,400 

3,55*2*77 m 546,700 

RAZEM 1126,200 

Przyklejenie warstwy siatki na ścianach m 2 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10)*3,95 m 2 467,680 

8,00*4,20*3 m 2 100,800 

3,55*0,60*77 m 2 164,010 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,80 m 2 113,920 

-0,60*0,90*11 m 2 -5,940 

-0,60*1,00*2 m 2 -1,200 

-1,80*0,60*41 m 2 -44,280 

-1,90*0,60*53 m 2 -60,420 

-1,20*2,20*6+1,90*2,20 m 2 -11,660 

Przyklejenie drugiej warstwy siatki na ścianach parteru na wysokość 2 m od 

cokołu. 

m 2 

RAZEM 722,910 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*2,00-(1,20*6+1,90)*2,00 m 2 266,600 

RAZEM 266,600 

6 





47 KNR 0-23 Przyklejenie warstwy siatki na ościeżach m 2 

d.1. 2612-07 

6 

(0,60+0,90)*2*0,15*11 m 2 4,950 

(0,60+1,00)*2*0,15*2 m 2 0,960 

(1,80+0,60)*2*0,15*41 m 2 29,520 

(1,90+0,60)*2*0,15*53 m 2 39,750 

(1,20+2,20*2)*0,15*6+(1,90+2,20*2)*0,15 m 2 5,985 

48 KNR 0-23 

d.1. 0931-01 

6 

49 KNR 0-23 

d.1. 0931-02 

6 

50 KNR 0-23 

d.1. 0931-04 

6 

Nałożenie podkładowej masy tynkarskiej m 2 

722,910 m 2 722,910 

81,165 m 2 81,165 

Wyprawa elewacyjna cienkowarstwowa z tynku mineralnego ATLAS CERMIT m 2 

DR 20 lub SN 20 gr. 2 mm wykonana ręcznie na uprzednio przygotowanym 

podłożu - ściany płaskie i powierzchnie poziome 

722,910 m 2 722,910 

Wyprawa elewacyjna cienkowarstwowa z tynku mineralnego ATLAS CERMIT m 2 

DR 20 lub SN 20 gr. 2 mm wykonana ręcznie na uprzednio przygotowanym 

podłożu - ościeża o szer. do 30 cm 

81,165 m 2 81,165 

RAZEM 81,165 

RAZEM 804,075 

RAZEM 722,910 

RAZEM 81,165 

51 KNR 2-02 Dwukrotne malowanie farbami silikonowymi elewacji, kolor zgodny z opisem w m 2 

d.1. 1505-11 z. 

6 sz. 5.1. 9917 

projekcie 

722,910 m 2 722,910 

81,165 m 2 81,165 

52 KNR 4-01 

d.1. 0105-02 

6 

Zasypanie wykopów ziemią kat. III m 3 

RAZEM 804,075 

(42,20*2+1,90*2+19,10+11,10+8,00*3)*0,60*0,60 m 3 51,264 

RAZEM 51,264 

7 



KOSZTORYS OFERTOWY 

Lp. 

Podstawa wyceny 

Opis Jedn. miary Ilość Cena 

zł 

1 2 3 4 5 6 7 


1 45321000-3 DOCIEPLENIE BUDYNKU 

1.1 45111100-9 ROBOTY ROZBIÓRKOWE 

1 

d.1. 

1 

2 

d.1. 

1 

3 

d.1. 

1 

4 

d.1. 

1 

5 

d.1. 

1 

6 

d.1. 

1 

7 

d.1. 

1 

8 

d.1. 

1 

9 

d.1. 

1 

10 

d.1. 

1 

11 

d.1. 

1 

12 

d.1. 

1 

KNR 4-01 0354- 

13 

KNR 4-01 0354- 

06 

KNR 4-01 0354- 

07 

KNR 4-03 1137- 

03 

KNR 4-01 0519- 

06 

KNR 4-01 0519- 

07 

KNR AT-26 

0101-01 

KNR 4-01 0108- 

11 

KNR 4-01 0108- 

12 

WKI 2.701.01. 

08 


KNR 4-04 1107- 

03 

KNR 4-04 1107- 

04 

Wykucie z muru kratek wentylacyjnych, drzwiczek szt. 7,000 

Wykucie z muru ościeżnic stalowych lub krat okiennych 

o powierzchni do 1 m2 

Wykucie z muru ościeżnic stalowych lub krat okiennych 

o powierzchni do 2 m2 

Demontaż wsporników instalacji odgromowej i uziemiającej 

ze ściany betonowej 

Rozebranie pierwszej warstwy pokrycia z papy na dachach 

betonowych 

Rozebranie następnej warstwy pokrycia z papy na dachach 

betonowych 

szt. 13,000 

szt. 94,000 

szt. 80,000 

m 2 550,000 

m 2 550,000 

Skucie tynków m 2 85,000 

Wywóz gruzu spryzmowanego samochodami samowyładowczymi 

do 5 t na odległość do 1 km 

Dopłata za każdy następny 1 km wywozu gruzu spryzowanego 

samochodami samowyładowczymi do 5 t 


m 3 8,000 

m 3 8,000 

Opłata na wysypisku za utylizację odpadów, gruzu t 14,400 

Transport złomu samochodem skrzyniowym z załadunkiem 

i wyładunkiem mechanicznym na odległość do 1 

km 

Transport złomu samochodem skrzyniowym - dodatek 

za każdy rozpoczęty km ponad 1 km 


t 2,000 

t 2,000 

1.2 OCIEPLENIE I POKRYCIE DACHU 

13 KNR AT-26 

d.1. 0101-04 

2 

Oczyszczenie powierzchni podłoża dachu m 2 550,000 

14 

d.1. 

2 

15 

d.1. 

2 

16 

d.1. 

2 

17 

d.1. 

2 

18 

d.1. 

2 

19 

d.1. 

2 

20 

d.1. 

2 

21 

d.1. 

2 

KNR AT-26 

0102-01 

KNR 2-02 0609- 

01 

KNR 0-23 2613- 

04 

analogia 

NNRNKB 202 

0534-02 

NNRNKB 202 

0534-02 

KNR 2-02 0510- 

04 

KNR 2-02 0510- 

04, KNP 02 

080602 03 


KNR 2-02 0508- 

04 

Gruntowanie ręczne preparatem na podłoża chłonne m 2 550,000 

Izolacje cieplne i przeciwdźwiękowe z płyt styropianowych 

poziome na wierzchu konstrukcji na lepiku 

Płyta styropianowa - PODŁOGA / DACH GOLD 

Przymocowanie płyt styropianowych za pomocą łączników 

metalowych do podłoża betonowego 

Łącznik mechaniczny z trzpieniem stalowym wbijanym 

do systemu ECOROCK-L, WBL o długości 300 mm 


Papa zgrzew.polimer-asf.podkład.Polbit PF 


Papa zgrzew.polimer-asf.w/krycia Polbit WF 

Rury spustowe okrągłe o śr. 15 cm - z blachy ocynkowanej 

Rury spustowe okrągłe o śr. 15 cm - z blachy ocynkowanej. 

Wykonanie odsadzek na rurze spustowej. 

Rynny dachowe z blachy ocynkowanej grubości 0,50 

mm, półokrągłe o średnicy 15 cm 

m 2 550,000 

szt 2200,000 

m 2 550,000 

m 2 550,000 

m 48,000 

szt 12,000 

m 118,400 

Wartość 

zł 

(5 x 6) 

- 8 - 




Lp. 



zł 

1 2 3 4 5 6 7 

22 KNR 2-02 0506- Różne obróbki z blachy ocynkowanej grubości 0,50 mm m 2 85,800 

d.1. 02 

- przy szerokości w rozwinięciu ponad 25 cm 

2 

23 

d.1. 

2 

KNR 5-08 0601- 

12 

kalk. własna 

Montaż wsporników instalacji odgromowej na podłożu z 

betonu 

1.3 45421132-8 MONTAŻ OKIEN I KRATEK WENTYLACYJNYCH 

24 KNR 2-17 0137- Montaż kratek wentylacyjnych typ A o obwodzie do 2400 

d.1. 02 

mm 

3 

25 

d.1. 

3 

26 

d.1. 

3 

27 

d.1. 

3 

KNR 0-19 1023- 

02 

KNR 0-19 1023- 

04 

KNR 2-02 0506- 

01 

Montaż okien uchylnych jednodzielnych z PCV z obróbką 

obsadzenia o pow. do 0.6 m2 

Montaż okien uchylnych jednodzielnych z PCV z obróbką 

obsadzenia o pow. ponad 1.0 m2 

Różne obróbki z blachy ocynkowanej grubości 0,50 mm 

- przy szerokości w rozwinięciu do 25 cm 

1.4 NAPRAWA I OCIEPLENIE DRZWI ZEWNĘTRZNYCH 

28 KNR 4-01 1214- Ręczne zeskrobanie farby z elementów metalowych pełnych 

o powierzchni ponad 0,5 m2 

d.1. 02 

4 

29 

d.1. 

4 

30 

d.1. 

4 

KNR 4-01 1212- 

02 01 

KNR 2-02 0613- 

06, 0506-02 


Dwukrotne malowanie farbą ftalową nawierzchniową powierzchni 

pełnych metalowych, szpachlowanych jednokrotnie 

Ocieplenie drzwi stalowych wełną mineralną gr. 5 cm, 

pokrycie od wewnątrz blachą ocynkowaną płaską gr. 

0,55 mm 

szt. 80,000 

szt. 7,000 

m 2 7,140 

m 2 104,700 

m 2 46,600 

m 2 40,040 

m 2 40,040 

m 2 20,020 

1.5 NAPRAWA POWŁOK MALARSKICH NA STĘŻENIACH I ELEMENTACH METALOWYCH 

31 KNR 7-12 0101- Czyszczenie przez szczotkowanie ręczne do trzeciego m 2 15,000 

d.1. 01 

5 

stopnia czystości (stan wyjściowy powierzchni B) konstrukcji 

pełnościennych 

32 

d.1. 

5 

33 

d.1. 

5 

34 

d.1. 

5 

KNR 7-12 0105- 

01 

KNR 7-12 0204- 

01 

KNR 7-12 0213- 

01 

Odtłuszczanie konstrukcji pełnościennych m 2 15,000 

Malowanie pędzlem, farbą chlorokauczukową do gruntowania 

chemoodporną szarą, konstrukcji pełnościennych 


Malowanie pędzlem, emalią chlorokauczukową ogólnego 

stosowania, czarną, konstrukcji pełnościennych 


1.6 45410000-4 TYNKOWANIE I OCIEPLENIE ŚCIAN 

35 KNR AT-26 Zabezpieczenie okien folią ochronną + rozbiórka 

d.1. 0103-02 Krotność = 2 

6 

36 

d.1. 

6 

37 

d.1. 

6 

38 

d.1. 

6 

39 

d.1. 

6 

40 

d.1. 

6 

41 

d.1. 

6 

42 

d.1. 

6 

KNR 4-01 0711- 

03 

KNR 0-23 2611- 

01 

KNR 0-23 2611- 

02 

KNR 0-23 2611- 

04 

KNR 4-01 0104- 

02 

KNR 0-23 2612- 

09 

KNR 0-23 2612- 

01 

43 KNR 0-23 2612- 

d.1. 05 

6 

Uzupełnienie tynków zwykłych wewnętrznych kat. III z 

zaprawy cementowo-wapiennej na ścianach i słupach 

prostokątnych na podłożu z cegły i pustaków (do 5 m2 w 

1 miejscu) 

Przygotowanie starego podłoża pod docieplenie metodą 

lekką-mokrą - oczyszczenie mechaniczne i zmycie 

m 2 15,000 

m 2 15,000 

m 2 131,860 

m 2 85,000 

m 2 722,910 

Jednokrotne gruntowanie emulsją ATLAS UNI-GRUNT m 2 722,910 

Sprawdzenie przyczepności zaprawy klejącej do podłoża m 2 2,000 

w systemie ATLAS STOPTER 

Wykopy pionowe przy odkrywaniu odcinkami istniejących 

fundamentów w gruncie kat. III 

m 3 51,264 

Zamocowanie listwy cokołowej m 133,300 

Ocieplenie ścian budynków płytami styropianowymi - 

system STOPTER - przyklejenie płyt styropianowych do 

ścian, gr.15 cm. 

Płyty styrop.EPS 100-038 (dawn.PS-E FS 20) 

Przymocowanie płyt styropianowych za pomocą dybli 

plastikowych do ścian z betonu, dł.190 mm z rdzeniem z 

tworzywa. 

m 2 722,910 

szt 2892,000 

Wartość 

zł 

(5 x 6) 

- 9 - 




Lp. 



zł 

1 2 3 4 5 6 7 

44 KNR 0-23 2612- Ochrona narożników wypukłych kątownikiem metalowym 

z siatką. 

m 1126,200 

d.1. 08 

6 

45 

d.1. 

6 

46 

d.1. 

6 

47 

d.1. 

6 

48 

d.1. 

6 

49 

d.1. 

6 

KNR 0-23 2612- 

06 

KNR 0-23 2612- 

06 

KNR 0-23 2612- 

07 

KNR 0-23 0931- 

01 

KNR 0-23 0931- 

02 

50 KNR 0-23 0931- 

d.1. 04 

6 

51 

d.1. 

6 

52 

d.1. 

6 

KNR 2-02 1505- 

11 z.sz. 5.1. 

9917 

KNR 4-01 0105- 

02 

Razem dział: DOCIEPLENIE BUDYNKU 

Przyklejenie warstwy siatki na ścianach m 2 722,910 

Przyklejenie drugiej warstwy siatki na ścianach parteru 

na wysokość 2 m od cokołu. 

m 2 266,600 

Przyklejenie warstwy siatki na ościeżach m 2 81,165 

Nałożenie podkładowej masy tynkarskiej m 2 804,075 

Wyprawa elewacyjna cienkowarstwowa z tynku mineralnego 

ATLAS CERMIT DR 20 lub SN 20 gr. 2 mm wykonana 

ręcznie na uprzednio przygotowanym podłożu - 

ściany płaskie i powierzchnie poziome 

Wyprawa elewacyjna cienkowarstwowa z tynku mineralnego 

ATLAS CERMIT DR 20 lub SN 20 gr. 2 mm wykonana 

ręcznie na uprzednio przygotowanym podłożu - 

ościeża o szer. do 30 cm 

Dwukrotne malowanie farbami silikonowymi elewacji, kolor 

zgodny z opisem w projekcie 

m 2 722,910 

m 2 81,165 

m 2 804,075 

Zasypanie wykopów ziemią kat. III m 3 51,264 

Wartość 

zł 

(5 x 6) 

PODSUMOWANIE 

RAZEM 

Koszty pośrednie [Kp] 

RAZEM 

Zysk [Z] 

RAZEM 

VAT [V] 

RAZEM 

RAZEM 

OGÓŁEM 

CAŁY KOSZTORYS 

Uproszczone 

Słownie: 

- 10 - 


Ś W I A D E C T W O C H A R A K T E R Y S T Y K I E N E R G E T Y C Z N E J 

dla budynku Budynek RP2 nr 5 

Ważne do: 2021-05-29 

Budynek oceniany 

Rodzaj budynku 

Hala produkcyjna 

Adres budynku Stryków ul. Brzezińska 21 

Całość/Część budynku 

Rok zakończenia budowy/rok 

oddania do użytkowania 

całość 

1980 

Rok budowy instalacji 2011 

Liczba lokali użytkowych 0 

Powierzchnia użytkowa (A f, m 2 ) 489,8 

Cel wykonania świadectwa 

budynek nowy budynek istniejący ogłoszenie 4) 

najem/sprzedaż rozbudowa inny 

Obliczeniowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną 1) 

Stwierdzenie dotrzymania wymagań wg WT2008 2) 

Zapotrzebowanie na energię pierwotną (EP) Zapotrzebowanie na energię końcową (EK) 3 

Budynek oceniany 176,3 kWh/(m 2 rok) Budynek oceniany 58,6 kWh/(m 2 rok) 

Budynek wg WT2008 291,7 kWh/(m 2 rok) 

1).Charakterystyka energetyczna budynku określana jest na podstawie porównania jednostkowej ilości nieodnawialnej energii pierwotnej EP niezbędnej do 

zaspokojenia potrzeb energetycznych budynku w zakresie ogrzewania, chłodzenia, wentylacji i ciepłej wody użytkowej (efektywność całkowita) z odpowiednią wartością 

referencyjną. 

2).Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 

75, poz. 690, z późn. zm.), spełnienie warunków jest wymagane tylko dla budynku nowego lub przebudowanego. Spełnienie warunków wg WT2008 nie jest wymagane 

do budynków, wobec których przed dniem 1 stycznia 2009 r. została wydana decyzja o pozwoleniu na budowę lub odrębna decyzja o zatwierdzeniu projektu 

budowlanego lub został złożony wniosek o wydanie takich decyzji. 

3) Bez chłodzenia i oświetlenia. 4) W przypadku budynków użyteczności publicznej – tablica w widocznym miejscu. 

Uwaga: charakterystyka energetyczna określana jest dla warunków klimatycznych odniesienia – stacja Łódź - Lublinek oraz dla normalnych warunków eksploatacji 

budynku podanych na str 2. 

Sporządzający świadectwo: 

Imię i nazwisko: Mirosław Lesiński 

Nr uprawnień budowlanych albo nr wpisu do rejestru: 181/78/WMŁ 

Data wystawienia: 1978-05-12 Data Pieczątka i podpis

Świadectwo charakterystyki energetycznej dla budynku Budynek RP2 nr 5 2 

Charakterystyka techniczno-użytkowa budynku 

Przeznaczenie budynku: Przemysłowy 

Liczba kondygnacji: 1 

Powierzchnia użytkowa budynku: 488,00 m2 m 2 

Powierzchnia użytkowa o regulowanej temperaturze(A f): 489,84 m 2 

Normalne temperatury eksploatacyjne: zima tz = -20°C, lato tl = 25°C 

Podział powierzchni użytkowej: ... 

Kubatura budynku: 1959,360 m 3 

Wskaźnik zwartości budynku A/V e: 0,6 1/m 

Rodzaj konstrukcji budynku: PBU-59 

Liczba użytkowników: 2 

Osłona budynku: Hala produkcyjna zbudowany w technologii SBM-75, 1 kondygnacyjny. Ściana zewnętrzna SZ 23 o grubości 0,23m o 

współczynniku przenikania U=0,23 W/m 2 K, Okno zewnętrzne OZ 50x180 o współczynniku przenikania U=1,70 W/m 2 K, Okno zewnętrzne OZ 

naświetle 45x190 o współczynniku przenikania U=1,70 W/m 2 K, Drzwi zewnętrzne DZ 190x220 o współczynniku przenikania U=1,70 W/m 2 K, 

Okno zewnętrzne OZ 50x90 o współczynniku przenikania U=1,70 W/m 2 K, Strop zewnętrzny STZ 1 o grubości 0,24m o współczynniku przenikania 

U=0,23 W/m 2 K, Podłoga na gruncie PG 1 o grubości 0,43m o współczynniku przenikania U=0,59 W/m 2 K, Drzwi zewnętrzne DZ 120x220 o 

współczynniku przenikania U=1,80 W/m 2 K, Okno zewnętrzne OZ naświetle 45x100 o współczynniku przenikania U=1,70 W/m 2 K. 

Instalacja ogrzewania: TAK, Źródło 'Nowe źródło ogrzewania' o udziale procentowym 100,00 % na paliwo Energia elektryczna - produkcja 

mieszana o wH=3,00, typu Elektryczne grzejniki bezpośrednie: konwektorowe, płaszczyznowe, promiennikowe i podłogowe kablowe o 

sprawności wytwarzania ηH,g=0,99, Elektryczne grzejniki bezpośrednie: konwektorowe, płaszczyznowe i promiennikowe o sprawności regulacji 

ηH,e=0,98, Źródło ciepła w pomieszczeniu (ogrzewanie elektryczne, piec kaflowy) o sprawności przesyłu ηH,d=1,00, Brak zasobnika buforowego 

o sprawności akumulacji ηH,s=1,00. 

Instalacja wentylacji: TAK, z przewagą wentylacji typu 'Wentylacja grawitacyjna' o strumieniu powietrza Vo=8229,31 m 3 /h. 

Instalacja chłodzenia: NIE. 

Instalacja przygotowania ciepłej wody użytkowej: NIE 

Instalacja oświetlenia wbudowanego: NIE 

Obliczeniowe zapotrzebowanie na energię 

Roczne jednostkowe zapotrzebowanie na energię końcową [kWh/(m 2 rok)] 

Nośnik energii 

Energia elektryczna - produkcja 

mieszana 

Ogrzewanie 

Ciepła 

woda 

Wentylacja mech. i 

nawilżanie 

Chłodzenie 

Oświetlenie 

wbudowane 

Suma 

58,78 0,00 0,00 0,00 0,00 58,78 

Podział zapotrzebowania energii 

Roczne jednostkowe zapotrzebowanie na energię użytkową [kWh/(m 2 rok)] 

Ogrzewanie 

Ciepła 

woda 


nawilżanie 

Chłodzenie 

Oświetlenie 

wbudowane 

Wartość [kWh/(m 2 rok)] 56,86 0,00 0,00 0,00 0,00 56,86 

Udział [%] 100,00 0,00 0,00 0,00 0,00 100,00 

Roczne jednostkowe zapotrzebowanie na energię końcową [kWh/(m 2 rok)] 

Ogrzewanie 

Ciepła 

woda 


nawilżanie 

Chłodzenie 

Oświetlenie 

wbudowane 


Udział [%] 100,00 0,00 0,00 0,00 0,00 100,00 

Suma 

Suma 

ArCADia-TERMO PRO 3.2 ArCADiasoft Chudzik sp. j. ul. Sienkiewicza 85/87, 90-057 Łódź, tel (42)689-11-11, e-mail: inter@intersoft.pl, www: www.intersoft.pl 

Autor: ZUKBiP BUDINSTAL Lesiński Mirosław [L01]


Roczne jednostkowe zapotrzebowanie na energię pierwotną [kWh/(m 2 rok)] 

Ogrzewanie 

Ciepła 

woda 


nawilżanie 

Chłodzenie 

Oświetlenie 

wbudowane 


Udział [%] 100,00 0,00 0,00 0,00 0,00 100,00 

Sumaryczne roczne jednostkowe zapotrzebowanie na nieodnawialną energię: 

• pierwotną 176,33 kWh/(m 2 rok) 

Suma 

Uwagi w zakresie możliwości zmniejszenia zapotrzebowania na energię końcową 

1) Możliwe zmiany w zakresie osłony zewnętrznej budynku: brak uwag 

2) Możliwe zmiany w zakresie techniki instalacyjnej i źródeł energii: brak uwag 

3) Możliwe zmiany w zakresie oświetlenia wbudowanego: brak uwag 

4) Możliwe zmiany ograniczające zapotrzebowanie na energię końcową w czasie eksploatacji budynku: brak uwag 

5) Możliwe zmiany ograniczające zapotrzebowanie na energię końcową związane z korzystaniem z ciepłej wody użytkowej: brak 

uwag 

6) Inne uwagi osoby sporządzającej świadectwo charakterystyki energetycznej: brak uwag 

Objaśnienia 

Zapotrzebowanie na energię 

Zapotrzebowanie na energię w świadectwie charakterystyki energetycznej jest wyrażane poprzez roczne zapotrzebowanie na 

nieodnawialną energię pierwotną i poprzez zapotrzebowanie na energię końcową, jako suma potrzeb dla ogrzewania, ciepłej 

wody, wentylacji, chłodzenia i oświetlenia wbudowanego. Wartości te są wyznaczone obliczeniowo na podstawie jednolitej 

metodologii. Dane do obliczeń określa się na podstawie dokumentacji budowlanej lub obmiaru budynku istniejącego przyjmuje 

się standardowe warunki brzegowe (np. standardowe warunki klimatyczne, zdefiniowany sposób eksploatacji, standardową 

temperaturę wewnętrzną i wewnętrzne zyski ciepła itp.). Z uwagi na standardowe warunki brzegowe, uzyskane wartości zużycia 

energii nie pozwalają wnioskować o rzeczywistym zużyciu energii budynku. 

Zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną 

Zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną określa efektywność całkowitą budynku. Uwzględnia ona obok energii 

końcowej, dodatkowe nakłady nieodnawialnej energii pierwotnej na dostarczenie do granicy budynku każdego wykorzystanego 

nośnika energii (np. oleju opałowego, gazu, energii elektrycznej, energii odnawialnych itp.). Uzyskane małe wartości wskazują na 

nieznaczne zapotrzebowanie i tym samym wysoką efektywność i użytkowanie energii chroniące zasoby i środowisko. 

Jednocześnie ze zużyciem energii można podawać odpowiadającą emisję CO 2 budynku. 

Zapotrzebowanie na energię końcową 

Zapotrzebowanie na energię końcową określa roczną ilość energii dla ogrzewania (ewentualnie chłodzenia), wentylacji i 

przygotowania ciepłej wody użytkowej. Jest ona obliczana dla standardowych warunków klimatycznych i standardowych 

warunków użytkowania i jest miarą efektywności energetycznej budynku i jego techniki instalacyjnej. Zapotrzebowanie na energię 

końcową jest to ilość energii bilansowana na granicy budynku, która powinna być dostarczona do budynku przy standardowych 

warunkach z uwzględnieniem wszystkich strat, aby zapewnić utrzymanie obliczeniowej temperatury wewnętrznej, niezbędnej 

wentylacji, oświetlenie wbudowane i dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Małe wartości sygnalizują niskie zapotrzebowanie i tym 

samym wysoką efektywność. 

Budynek mieszkalny z lokalami usługowymi 

Świadectwo charakterystyki energetycznej budynku niemieszkalnego, w którym znajdują się części budynku stanowiące 

samodzielną całość techniczno-użytkową(lokale o różnej funkcji i różniącym się zapotrzebowaniu na energię) może być 

wystawione dla całego budynku oraz oddzielnie dla każdej części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową 

o odmiennej funkcji użytkowej. Fakt ten należy zaznaczyć na stronie tytułowej w rubryce (całość/część budynku). 

Informacje dodatkowe 




1) 

2) 

3) 

4) 

5) 

Niniejsze świadectwo charakterystyki energetycznej budynku zostało wydane na podstawie dokonanej oceny energetycznej 

budynku zgodnie z przepisami ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118, z późn. 

zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 w sprawie metodologii obliczania charakterystyki 

energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz 

sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej. (Dz. U. Nr 201 poz 1240) 

Świadectwo charakterystyki energetycznej traci ważność po upływie terminu podanego na str. 1 oraz w przypadku, o którym 

mowa w art. 63 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane 

Obliczona w świadectwie charakterystyki energetycznej wartość „EP” wyrażona w [kWh/m 2 rok] jest wartością obliczeniową 

określającą szacunkowe zużycie nieodnawialnej energii pierwotnej dla przyjętego sposobu użytkowania i standardowych 

warunków klimatycznych i jako taka nie może być podstawą do naliczania opłat za rzeczywiste zużycie energii w budynku. 

Ustalona w świadectwie charakterystyki energetycznej skala do oceny właściwości energetycznych budynku wyraża 

porównanie jego oceny energetycznej z oceną energetyczną budynku spełniającego wymagania warunków technicznych. 

Wyższą efektywność energetyczną budynku można uzyskać przez poprawienie jego cech technicznych wykonując 

modernizację w zakresie obudowy budynku, techniki instalacyjnej, sposobu zasilania w energię lub zmieniając parametry 

eksploatacyjne. 



1 

DOCIEPLENIE ŚCIAN I DACHU ORAZ KOLORYSTYKA BUDYNKU RPZ 

ADRES: Stryków, ul. Brzezińska 21 

DATA OPRACOWANIA: 05. 2011r 

OPIS TECHNICZNY 

I. CZĘŚĆ OGÓLNA 

1. Dane ogólne 

1.1. Inwestor: 

PGE Dystrybucja S.A., Oddział Łódź-Miasto, 90-021 Łódź, ul. Tuwima 58 

1.2. Podstawa opracowania 

-oględziny i pomiary budynku 

-mapa dc lokalizacyjnych 

-wypisy z rejestru gruntów 

-obowiązujące normy i przepisy oraz literatura fachowa 

-wytyczne wykonania ociepleń ścian metodą "lekką mokrą" 

1.3.Przedmiot inwestycji 

Przedmiotem inwestycji jest docieplenie ścian i dachu (bez zmiany jego konstrukcji) budynku RPZ, 

położonego w Strykowie przy ul. Brzezińskiej 21. Należy wymienić okna oraz drzwi – bez zmiany 

wielkości otworów. Maksymalna normatywna wartość współczynnika "U" dla nowych okien winna 

wynosić 1,9 W/m2K, dla drzwi 2,6 W/m2K. 

1.4.Ce1 opracowania 

Celem niniejszego opracowania jest określenie przyczyn powodujących przemarzanie i zawilgocenie 

ścian zewnętrznych budynku`, obliczenie strat ciepła oraz opracowanie rozwiązań technicznych 

pozwalających wyeliminować te zjawiska. 

2. Opis budynku – wg orzeczenia technicznego /1 kondygnacyjny/ 

2.1.Dane ogólne 

Budynek 1-kondygnacyjny, niepodpiwniczony, ze stropodachem o pochyleniu 9% spadku. Ściany 

zewnętrzne i stropodach wykonane z prefabrykowanych płyt żelbetowych, nieocieplone. 

Kubatura budynku: 2.260 m3 

Powierzchnia zabudowy: 501,8 m2 

Budynek wyposażony jest w energię elektryczną, wentylację grawitacyjną, centralne ogrzewanie 

elektryczne. Wybudowany został w latach 80-tych. 

Wizja lokalna nie wykazała obecności ptasich gniazd. 

2.2.Opis ścian zewnętrznych 

Do obliczeń przyjęto ściany zewnętrzne z płyt prefabrykowanych typu „KOLBET” grubości 8 cm. 

2.3.Wyliczenie wartości współczynnika przenikania ciepła "U" dla istniejących ścian 

zewnętrznych. 

Ściany zewnętrzne z płyt prefabrykowanych typu „KOLBET” grubości 8 cm z warstwami 

wykończeniowymi 

Współczynnik przewodzenia ciepła wynosi: 

-tynk zewnętrzny o gr. d1=0.02m λ1 = 1,10 W/mK 

-ściana z betonu komórkowego o gr.d2=0,08m λ2 = 0,35 W/mK 

-tynk wewnętrzny cementowo - wapienny o gr. d3=0,02m λ3 = 0,82 W/mK 

Opory przejmowania ciepła 

Ri + Re = 0,12 + 0,04 = 0,16 m2K/W 

1/Ri + Re + R = 0,16 + 0,02/1,10+ 0,08/0,35+ 0,02/0,82 = 0,43m²K/W 

Współczynnik przenikania ciepła dla ścian istniejących "U" wynosi: U = 1/Ri + Re + R = 1/0,43 = 

2,3 W/m2K. Maksymalna normatywna wartość współczynnika "U" dla ścian zewnętrznych pełnych 

winna wynosić 0,3 W/m2K . Istniejąca ściana zewnętrzna wymaga więc docieplenia. 

Zaprojektowano docieplenie 15 cm - styropian

2 




2.4. Wnioski i zalecenia z orzeczenia technicznego o stanie technicznym oraz ustaleń z 

inwestorem 

Zaleca się wykonanie: 

• Uzupełnić odparzony tynk na ścianach zewnętrznych 

• Zerwać stare pokrycie dachowe /papa/ wraz z deskowaniem /zastosowano jako rynny/ 

• Zlikwidować nierówności dachu 

• Wykonać ocieplenia ścian zewnętrznych budynku. Powierzchnia dociepleń styropianem - 

600,0 m2 

• Wykonać ocieplenie dachu /styropian FS 20 – kleić na gorąco¸ bez wypełniaczy/- 550m2 

• Pokrycie dachu papą termozgrzewalną /2-warstwowa papa podkładowa DKD SK-U, 

samoprzylepna, układana z zakładem 8cm. Wierzchnia warstwa z papy termozgrzewalnej 

PYE PV200S5M1. Papa mocowana do podkładowej metodą termozgrzewalną na całej 

powierzchni. 

• Wymianę okien pod naświetlami /36szt. 1,80mx0,60m i 5szt.0,90m x0,60m/ 

• Wymianę naświetli /49szt. o rozmiarach 1,80mx0,60m / 

• Remont, ocieplenie i malowanie drzwi wejściowych lub ich wymianę /6 sztuk 1,20x2,00m i 

1 szt.1,80mx2,10m/ 

• Wymianę kratek wentylacyjnych 

• Wykonać nowe rynny i rury spustowe 

• Wykonać nowe obróbki blacharskie /po ociepleniu budynku/ 

3. PROJEKT TECHNICZNY DOCIEPLENIA ŚCIAN I DACHU 

3.l. Zakres docieplenia ścian 

Przewiduje się docieplenie ścian budynku w technologii "lekkiej mokrej " / system dociepleń 

budynków firmy Atlas Stopter i Atlas Roker lub równoważne/. Docieplenie należy wykonać na całej 

wysokości ścian kondygnacji /od cokołu budynku/. 

3.2. Wyliczenie wartości współczynnika przenikania ciepła "U" ścian zewnętrznych po 

dociepleniu projektowanymi warstwami. 

Przyjęto: Ściany zewnętrzne z płyt prefabrykowanych typu „KOLBET” grubości 8 cm z warstwami 

wykończeniowymi oraz z warstwą docieplającą ze styropianu gr. 15 cm. 

- tynk zewnętrzny o gr. d1=0.02m λ1 = 1,10 W/mK 

- zewnętrzna warstwa docieplająca ze styropianu FS15 o gr.d2=15cm=0,15m λ2= 0,04W/mK 

- ściana z betonu komórkowego o gr.d3=0,08m λ2 = 0,35 W/mK 

- tynk wewnętrzny cementowo - wapienny o gr. d4=0,02m λ4 = 0,82 W/mK 


Ri + Re = 0,12 + 0,04 = 0,16 m2K/W 

1/Ri + Re + R = 0,16 + 0,02/1,10 + 0,15/0,04 + 0,08/0,35 + 0,02/0,82 = 4,184 m2K/W 

Współczynnik przenikania ciepła "U" dla ścian istniejących po wykonaniu zabiegów 

termorenowacyjnych wyniesie: 

U = 1/Ri + Re + R = 1/4,184 = 0,24 W/m2K 

Maksymalna wartość współczynnika "U" dla ścian zewnętrznych wynosi 0,3 W/m2K 

Istniejące ściany docieplane warstwą styropianu o gr. 15 cm spełnią normowe wymagania ochrony 

cieplnej budynków. 

3.3. Wyliczenie wartości współczynnika przenikania ciepła "U" dachu po dociepleniu 

styropianem styropian FS 20 gr. 15 cm. 

- zewnętrzna warstwa docieplająca ze styropianu FS20 o gr.d2=20cm=0,2m λ2= 0,04W/mK 

- ściana z betonu komórkowego o gr.d3=0,08m λ2 = 0,35 W/mK

3 





Ri + Re = 0,12 + 0,04 = 0,16 m2K/W 

1/Ri + Re + R = 0,16 + 0,2/0,04 + 0,08/0,35 = 5,388 m2K/W 

Współczynnik przenikania ciepła "U" dla dachu po wykonaniu zabiegów termorenowacyjnych 

wyniesie: 

U = 1/Ri + Re + R = 1/5,388 = 0,185 W/m2K 

Maksymalna wartość współczynnika "U" dla dachu 0,25 W/m2K 

Istniejący dach docieplany warstwą styropianu o gr. 20 cm spełnia normowe wymagania ochrony 

cieplnej budynków. 

3.4. Opis projektowanych rozwiązań docieplenia 

Docieplenie ścian zaprojektowano w technologii "lekkiej -mokrej" (systemy dociepleń budynków 

firmy Atlas - Atlas Stopter i Atlas Roker). Przyjęta warstwa izolacji termicznej to: 

- na całej wysokości nad cokołem - warstwa styropianu samogasnącego FS-15 gr.15cm 

- węgarki okienne należy docieplić warstwą styropianu /j.w/ gr. 3cm, 

3.4.1 Projektowane warstwy docieplenia 

Projektowane warstwy wg. systemu Atlas Stopter - dla styropianu Atlas Stopter 

- zaprawa klejowa Atlas Stopter K-20, 

- płyta styropianowa samogasnąca rodzaju FS odmiany 15 lub 20 (zalecana), o przewodności 

cieplnej λ =0,04 W/mK odpowiadające wymogom Atlas, 

- systemowe kołki wbijane śr. 11mm i dł. 190mm, 

- zaprawa klejowa Atlas Stopter K-20, 

- systemowa siatka wzmacniająca z włókien szklanych, 

- tynk mineralny Atlas o fakturze drobnego baranka. 

Przewidziano kołki wbijane systemowe o średnicy 11mm i długości 190mm. Dopuszczalne jest 

stosowanie innych typów łączników mechanicznych spełniających te same właściwości i 

dopuszczonych do stosowania w budownictwie aprobatą techniczną ITB. 

Rozkład kołków dla styropianu: 

- w strefach przynarożnikowych ( l,5 m od narożnika zewnętrznego) 9/10 kołków na m2 - na 

płaszczyźnie 4 kołków na m2. 

3.4.2. Wzmocnienia warstwy docieplającej 

Jako główne wzmocnienie warstwy docieplającej przewiduję się siatkę zbrojeniową z włókna 

szklanego Atlas zatopioną w zaprawie Atlas Stopter K-20 (styropian) 

W obrębie parteru siatkę stosować podwójnie. Dodatkowo wszystkie narożniki zewnętrzne budynku 

zabezpieczyć listwą aluminiową do wys. 3m npt. 

3.3.3. Elementy nieprzewidziane do docieplenia 

Powierzchnię nieocieplanych elementów budynku takich jak: 

- cokoły należy wyrównać tynkiem cementowo-wapiennym kI.II i po zagruntowaniu środkiem 

gruntującym pokryć tynkiem mineralnym Atlas o fakturze baranka. 

3.4.4. Inne elementy elewacyjne 

1. Obróbki blacharskie attyki projektuje się z blachy stalowej ocynkowanej grubości min.0,75cm. 

2. Parapety okienne projektuje się jako. utworzone z pojedynczego arkusza (bez łączenia blach) 

blachy stalowej ocynkowanej grubości min.0,55cm. Wygięcie narożnikowe parapetów należy 

umieścić między istniejącym węgarkiem a warstwą projektowanego docieplenia. 

3. Elementy metalowe (elementy instalacji zewnętrznych) oczyścić i pokryć emalią 

zewnętrzną po uprzednim zabezpieczeniu farbą antykorozyjną podkładową. 

4. Stalowe trzpienie mocujące instalację odgromową należy wydłużyć tak, aby była ona usytuowana 

l0cm od lica projektowanego docieplenia. 

3.4.5 Uwagi wykonawcze dotyczące docieplenia 

1. Przed rozpoczęciem projektowanego docieplenia należy:

4 




- wykonać zabezpieczenia wg orzeczenia technicznego 

- wymienić okna, drzwi i kratki wentylacyjne 

- oczyścić istniejące ściany zgodnie z zaleceniami producenta, 

- zdemontować i wymienić na nowe rynny /w formie desek na dachu 

- zdemontować w obrębie docieplanych ścian obróbki blacharskie. Po lub w 

trakcie wykonania robót dociepleniowych obróbki odtworzyć. 

2. Zaleca się uszczelnienie osadzenia okien przed obłożeniem ościeży warstwą ocieplenia. 

3. Po zerwaniu parapetów okiennych ewentualne szpary między stolarką a ścianą uzupełnić pianką 

poliuretanową 

4.Należy zachować istniejące otwory wentylacyjne stropodachu znajdujące się w ścianach 

zewnętrznych stosując kratki wentylacyjne. 

5. Stosować się do zaleceń i wytycznych producenta systemu. 

3.5. Kolorystyka 

Otynkowany budynek należy pomalować farbami silikatowymi lub silikonowymi firmy ATLAS w 

kolorze żółtym wg części rysunkowej. 

3.6. Charakterystyka ekologiczna obiektu 

Wszystkie użyte materiały nie są szkodliwe dla środowiska i ludzi. 

3.7. Bezpieczeństwo pożarowe. 

- budynek ma 5,0m wysokości i należy do grupy budynków niskich /N/ = do 12m, 

- przyjęte rozwiązanie techniczne ( styropian samogasnący na całej wysokości budynku – wynika z 

obowiązujących przepisów o "Warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki" - jak 

dla budynków niskich. 

3.8. Zagadnienia charakterystyki energetycznej. 

Projekt przewiduje docieplenie zapewniające obowiązujący współczynnik przenikania ciepła min. 0,3 

W/2k. Projektowana termomodernizacja wpłynie korzystnie na wskaźnik EP określający roczne 

zapotrzebowanie na energię nieodwracalną. Wentylacje budynku zapewniają wywietrzaki dachowe. 

Zaleca się przy wymianie stolarki okiennej zastosowanie okien z nawietrzakami podokiennymi 

zapewniającymi prawidłowa wymianę wewnętrznego powietrza. Zaleca się sprawdzenie drożności 

wywietrzaków wentylacyjnych. 

4.ROZWIĄZANIA ALTERNATYWNE 

4.1 Dopuszcza się inne rozwiązania docieplenia wg szczegółów docieplenia dla danego typu. 

5. WYKONANIE DOCIEPLENIA-ZASADY 

CZYNNOŚCI PRZYGOTOWAWCZE 

Przed przystąpieniem do właściwego docieplania, czyli mocowania termoizolacji, należy nie tylko odpowiednio 

przygotować podłoże, ale także zdemontować na czas robót wszystkie elementy utrudniające lub też wręcz 

uniemożliwiające szczelne przyklejenie płyt styropianowych i wykonanie na nich warstw ochronnowykończeniowych. 

Pamiętać też trzeba o tym, że dodatkowa warstwa styropianu pogrubi ścianę, a więc spowoduje 

potrzebę zwiększenia wysięgu obróbek blacharskich, kotew rur spustowych, czy wyłączników elektrycznych. Na 

nowo trzeba będzie też zamocować niektóre elementy, jak np. numer budynku. Prawidłowo przygotowane podłoże 

determinuje w znacznym stopniu jakość całego systemu. Aby uzyskać trwały efekt stabilności systemu należy 

zacząć od rozpoznania podłoża i jego właściwości. System ATLAS STOPTER można wykonywać na dowolnej 

ścianie ceramicznej w stanie surowym lub otynkowanej, jak też na ścianie wzniesionej w dowolnym systemie 

prefabrykacji. Podłoże powinno być nośne, stabilne, czyste i o niewielkim stopniu chłonności. Przygotowanie 

podłoża polega też często na jego wyrównaniu. Czynność ta ma na celu osiągnięcie właściwego powiązania płyt 

izolacji ze ścianą przy jednoczesnym zminimalizowaniu zużycia zaprawy klejowej. Po przeprowadzeniu prac 

przygotowawczych, należy sprawdzić nośność podłoża pod system ociepleniowy poprzez wykonanie próby 

przyklejania styropianu. Na przygotowaną (oczyszczoną, wyrównaną i zagruntowaną) powierzchnię należy 

przykleić w różnych miejscach budynku 8-10 próbek styropianu o wymiarach 10 x 10 cm. Do przyklejania należy 

użyć zaprawy klejowej ATLAS STOPTER K-20 lub ATLAS STOPTER K-10, nakładając ją na całe powierzchnie

5 




próbek w warstwie grubości ok. 1 cm. Po dokładnym dociśnięciu styropianu do ściany, pozostawia się go na 3 - 4 

dni. Po tym czasie odrywa się przyklejone próbki styropianu. Podłoże jest nośne, jeżeli nastąpi rozwarstwienie 

próbek styropianowych. 

NOŚNOŚĆ PODŁOŻA 

W przypadku podłoża mineralnego (np. tynk cementowo-wapienny) nośność podłoża można sprawdzić m.in. 

poprzez jego zarysowanie ostrym narzędziem (śrubokrętem, gwoździem itp.). Gdy fragmenty podłoża łatwo się 

kruszą i odspajają, podłoże uznać można za słabe. Jeśli zaś podłoże rysuje się trudno - za mocne. Inną metodą jest 

opukanie podłoża (np. młotkiem lub trzonkiem packi). W miejscach, gdzie tynk uległ odspojeniu od powierzchni 

ściany, podczas opukiwania słychać głuchy odgłos. Wszystkie te czynności mają za zadanie wykazać, czy na 

powierzchni ściany lub podkładu nie ma fragmentów luźnych i osypliwych 

STABILNOŚĆ PODŁOŻA 

W przypadku nowych podłoży betonowych lub tynkowych należy zwrócić uwagę na możliwość występowania 

naprężeń skurczowych, będących efektem procesu wiązania cementu. W nowych budynkach, ze względu na skurcz 

betonu, a także procesy osiadania konstrukcji domu, zaleca się odczekać co najmniej trzy do sześciu miesięcy przed 

wykonywaniem ocieplenia 

CZYSTOŚĆ PODŁOŻA 

Podłoże należy starannie oczyścić z kurzu, sadzy lub innych zabrudzeń. Podłoża pokryte farbami należy dokładnie 

oczyścić ręcznie lub mechanicznie z łuszczących się i luźnych fragmentów powłoki. 

CHŁONNOŚĆ PODŁOŻA 

Zaprawy klejowe, stosowane do przyklejania izolacji termicznej, produkowane są na bazie spoiwa cementowego. 

W procesie ich wiązania jest więc niezbędna woda. Chłonność mocno nasiąkliwych podłoży powinna być więc 

zredukowana. Najprostsza metoda oceny chłonności polega na spryskaniu ściany wodą i sprawdzeniu, jak szybko 

wsiąka ona w podłoże. Jeżeli niemal natychmiast ściana przybiera ciemniejszą barwę, oznacza to, że należy 

ograniczyć chłonność ściany poprzez jej zagruntowanie emulsją gruntującą ATLAS UNI-GRUNT. Dzięki dużej 

zdolności penetracji emulsja wnika silnie w głąb podłoża, wzmacniając je i zabezpieczając przed wnikaniem 

wilgoci, zwiększa także przyczepność kolejnych warstw. 

Wszystkie elementy i urządzenia mocowane do elewacji powinny zostać zdemontowane. Ułatwi to dostęp do 

docieplanych powierzchni, umożliwi swobodne poruszanie się, a także uchroni przed uszkodzeniem np. lampy 

oświetleniowe. 

Obróbki blacharskie podokienników powinny zostać usunięte. Po wykonaniu docieplenia zostaną zastąpione 

nowymi, o większym (o grubość docieplenia) wysięgu. 

Ościeża okienne i drzwiowe powinny być ocieplone styropianem o grubości co najmniej 3 cm. Jeżeli ościeżnice są 

mocno ukryte w tynku, należy go skuć. W omawianym przypadku 3 cm styropianu zmieszczą się bez potrzeby 

skuwania tynku. 

Ocieplenie ościeża pod obróbką blacharską zazwyczaj wymaga odkucia fragmentu ściany. Linię, do której będzie 

skuwana ściana i tynk, najwygodniej jest wyznaczyć przy pomocy poziomnicy i narysować na ścianie ołówkiem 

stolarskim. 

Przeźroczysta gruba folia (najlepiej ogrodnicza), przyklejona do ościeżnicy okiennej papierową taśmą malarską, 

zabezpieczy okno przed zabrudzeniem i jednocześnie nie zmniejszy dostępu światła do pomieszczeń w budynku. 

Folią taką należy też zabezpieczyć skrzydło drzwi zewnętrznych i oddzielnie ich ościeżnicę (drzwi muszą się 

otwierać). 

Tynk i fragmenty muru przeznaczone do usunięcia można wykuć przy pomocy przecinaka i młotka. Czynność tę 

należy wykonywać w rękawicach ochronnych. 

Styk ościeżnicy okiennej z murem musi być dokładnie uszczelniony. W tym miejscu często występuje tzw. mostek 

termiczny. Jeżeli na etapie budowy do uszczelnienia użyto starych szmat, worków po cemencie, czy też 

zbutwiałych do dzisiaj pakuł, to należy je usunąć. 

Po dokładnym oczyszczeniu szczelin z resztek gruzu i starych "uszczelniaczy", należy wymieść pozostały pył i 

dokładnie zwilżyć wodą dolną krawędź ościeżnicy i ściany. Pianka montażowa ATLAS APIAN uszczelni i 

dodatkowo ustabilizuje ościeżnicę w ścianie. Podczas pracy puszkę należy trzymać wentylem do dołu, a wypływ 

pianki można regulować przez naciskanie i przechylanie aplikatora. Należy ostrożnie uruchamiać dźwignię 

aplikatora, ponieważ świeża pianka rozszerza się o ok. 100-150%. 

Po stwardnieniu pianki ATLAS APIAN należy jej nadmiar odciąć ostrym nożem wzdłuż lica ościeżnicy. 

Urządzenia elektryczne, jak np. włączniki oświetlenia, należy demontować posługując się izolowanymi 

narzędziami, po wyłączeniu napięcia zasilającego. Ponieważ po przyklejeniu styropianu wyłącznik oddali się od 

ściany, należy przedłużyć przewód elektryczny. W tym celu nowy odcinek przewodu łączy się z istniejącym za 

pośrednictwem kostki przyłączeniowej.

6 




Puszkę elektryczną należy zabezpieczyć denkiem z tworzywa sztucznego. Przez wykonany w denku otwór 

przewleka się przedłużony przewód elektryczny. 

Aby zapewnić ciągłość izolacji termicznej, tzn. połączyć docieplenie ściany z ociepleniem stropu lub dachu, należy 

zdemontować podbitkę okapu. Prace na wysokości należy prowadzić ze stabilnego i wygodnego rusztowania. W 

tym przypadku ze względu na niewielką wysokość i wielkość budynku, skorzystano z rusztowania ramowego 

przestawnego. 

Pogrubienie ściany o warstwę styropianu powoduje konieczność demontażu rur spustowych i wymiany ich kotew 

na dłuższe. Rury spustowe można zdjąć po odkręceniu śrub w obejmach mocujących. 

Stare kotwy, mocujące rury spustowe, można wyrwać, posługując się stalową łapką do wyrywania gwoździ. 

Podłożona pod łapkę deska ze zukosowanym końcem zabezpieczy tynk przed uszkodzeniem. 

Delikatne opukiwanie ściany młotkiem pozwoli określić stan tynków. Tam, gdzie tynk dobrze przylega do ściany, 

będzie słychać metaliczny dźwięk. Głuche dźwięki świadczą o odspojeniu się tynku od podłoża. Miejsca te 

najlepiej zaznaczyć ołówkiem. Po sprawdzeniu całej ściany, tynki odspojone należy skuć. 

Uszkodzony tynk na narożnikach budynku należy usunąć. W tym przypadku uszkodzenie spowodowane było 

nieumiejętnym wyrywaniem kotwy rury spustowej. Luźne fragmenty tynku można usunąć szpachelką. 

Istniejące na ścianie słabo przylegające farby należy usunąć przy pomocy szpachelki i szczotki drucianej. Dobrze 

przylegające, niedające się zeskrobać powłoki malarskie, można pozostawić. 

Niewielkie ubytki i nierówności tynku należy wypełnić ZAPRAWĄ WYRÓWNUJĄCĄ ATLAS. Ponieważ 

zaprawa ta dostarczana jest w postaci gotowej suchej mieszanki, jej przygotowanie polega na wlaniu do wiadra 

czystej zimnej wody w ilości odmierzonej zgodnie z opisem na worku. Następnie wsypujemy do wiadra 

odpowiednią porcję suchej mieszanki 

Całość dokładnie mieszamy - najlepiej mechanicznie przy pomocy mieszadła do zapraw, osadzonego na wiertarce. 

Mieszać należy z wykorzystaniem wolnych obrotów wiertarki do momentu uzyskania jednorodnej masy bez grudek. 

Zaprawa nadaje się do użycia zaraz po wymieszaniu i zachowuje swoje właściwości przez 4 godziny. 

Przy pomocy pacy ze stali nierdzewnej ZAPRAWĄ WYRÓWNUJĄCĄ ATLAS należy wypełnić niewielkie ubytki 

tynku bądź wyrównać występujące w nim zagłębienia. 

ZAPRAWĄ WYRÓWNUJĄCĄ ATLAS należy także wyrównać ościeże w miejscu, gdzie był skuwany fragment 

ściany. Zaprawę trzeba nanosić w możliwie cienkiej warstwie (ok. 5 mm) ze spadkiem w kierunku od okna na 

zewnątrz, kształtując w ten sposób spadek obróbki blacharskiej. 

Denko osłaniające puszkę elektryczną można zabezpieczyć przed uszkodzeniem w czasie dalszych prac poprzez 

zatopienie w zaprawie wyrównującej siatki z włókna szklanego - tej samej, która będzie wykorzystywana do 

wykonania warstwy zbrojonej na styropianie. 

Zaprawę Tynkarską ATLAS należy uzupełnić większe braki w tynku, jak też naprawić uszkodzone narożniki. 

Przygotowanie jej polega na wsypaniu do odmierzonej ilości wody suchej mieszanki i dokładnym wymieszaniu przy 

pomocy mieszadła i wiertarki wolnoobrotowej. 

W celu uzyskania równej, pionowej krawędzi narożnika, należy posłużyć się deską prowadzącą. Równą, 

niezwichrowaną deskę należy wypionować przy pomocy poziomnicy i przybić z jednej strony narożnika, wzdłuż 

jego krawędzi. 

Przed narzuceniem zaprawy tynkarskiej należy obficie zwilżyć ścianę wodą. Zaprawę narzuca się kielnią i wstępnie 

wyrównuje pacą stalową. 

Po lekkim przeschnięciu zaprawy należy ją ponownie zwilżyć wodą i zatrzeć pacą drewnianą lub styropianową 

wzdłuż deski prowadzącej. Gdy zaprawa zwiąże, deskę prowadzącą należy oderwać i przybić z drugiej strony 

narożnika, narzucając i wyrównując zaprawę w analogiczny sposób. Po związaniu zaprawy i usunięciu deski, 

naprawiany narożnik będzie miał idealny kształt. 

Kolejnym etapem przygotowania podłoża jest dokładne umycie całej elewacji. Można to wykonać, posługując się 

szczotką ryżową lub wodą pod ciśnieniem. Mycie usuwa ze ścian kurz, brud, resztki farb i wszystkie łuszczące się 

fragmenty materiałów. Czynność ta jest niezbędna dla zapewnienia właściwej przyczepności zapraw klejących. 

Większość materiałów ściennych i tynków charakteryzuje się wysoką chłonnością wody. Jeżeli podczas mycia 

ściany woda szybko w nią wsiąkała (tynk natychmiast ciemniał), zachodzi potrzeba zredukowania jej chłonności 

poprzez zagruntowanie EMULSJĄ GRUNTUJĄCĄ ATLAS UNI-GRUNT. 

ATLAS UNI-GRUNT nanosi się na ścianę w postaci nierozcieńczonej. Najlepiej jest wykonywać to pędzlem 

ławkowcem, dbając o dokładne pokrycie całej powierzchni. 

Po zakończeniu prac związanych z przygotowaniem podłoża, należy przeprowadzić próbne przyklejenie styropianu. 

Sposób przeprowadzenia tej próby został opisany na wstępie do niniejszego rozdziału. Próba przebiegnie pomyślnie, 

jeżeli efekt będzie taki, jak na powyższym zdjęciu - tzn. nastąpi rozerwanie styropianu. 

WYKOŃCZENIE COKOŁU 

Przy docieplaniu budynku mogą wystąpić trzy przypadki ocieplenia części cokołowej:

7 




• docieplenie tylko części nadziemnej budynku, ale zawsze na poziomie co najmniej 20 cm poniżej dolnej 

płaszczyzny stropu nad piwnicą (w przypadku budynków podpiwniczonych) 

• docieplenie części nadziemnej budynku z dojściem izolacji do poziomu terenu 

• docieplenie całego budynku łącznie ze ścianami piwnic, znajdującymi się poniżej poziomu terenu. 

Dolna krawędź warstwy ocieplającej z płyt styropianowych wymaga zabezpieczenia przed uszkodzeniem 

mechanicznym za pomocą profilu cokołowego. Profile te, poza funkcją ochronną, stanowią też podparcie 

montażowe pierwszego rzędu płyt izolacji, a wykształcony na ich dolnej krawędzi kapinos nie dopuszcza do 

zacieków wody na ścianie cokołu. Profile cokołowe dostosowane są swoimi wymiarami do różnej grubości płyt 

izolacji termicznej, a produkowane są z aluminium lub PCV. Mają one zastosowanie zarówno przy izolacji ze 

styropianu, jak i wełny mineralnej. Kształtowników z PCV nie powinno się stosować przy dociepleniu systemem 

ATLAS ROKER (niepalny system z wełną mineralną), jeżeli potrzeba zastosowania tego systemu wynikła z 

wymogów ochrony przeciwpożarowej. Przed przystąpieniem do montażu listwy cokołowej należy wyznaczyć na 

całym obwodzie budynku linię poziomą, wyznaczającą górną krawędź przyległego do ściany pionowego skrzydełka 

listwy. Listwy cokołowe mocuje się do ściany za pomocą kołków rozporowych lub kołków szybkiego montażu w 

ilości co najmniej 3 szt. na 1 metr listwy. Jeżeli ściana, pomimo przygotowania, wykazuje niewielkie odchylenia 

płaszczyzny, należy je skorygować, stosując podkładki dystansowe w miejscach przykręcania listwy do ściany. 

Poziom dolnej krawędzi docieplenia można wyznaczyć przy pomocy węża gumowego z rurką, zwanego popularnie 

szlauchwagą. Dla ułatwienia pracy, szczególnie przy nisko położonym cokole, warto jest wyznaczyć w narożnikach 

budynku punkty o jednakowym poziomie na wysokości np. 1 m od terenu i następnie odmierzyć od nich w dół 

jednakową miarę do linii cokołowej. 

W celu wyznaczenia poziomej linii wzdłuż krawędzi ściany, mocuje się w wyznaczonych w narożach punktach 

sznur malarski z barwnikiem, naciąga go, a następnie odbija jego ślad na ścianie. Linię poziomą można też 

wyznaczyć przy pomocy poziomnicy, zaczynając od narożnika budynku. Poziom przenosimy na kolejne ściany. 

Montaż listwy cokołowej najlepiej jest zacząć od narożnika budynku. Ponieważ listwa ta będzie stykała się pod 

kątem prostym z listwą dochodzącą ze ściany przyległej, jej krawędź należy dociąć pod kątem 45 stopni. Linię 

cięcia zaznacza się ołówkiem. Listwę docina się piłką do metalu, wzdłuż wyznaczonej linii. Listwę cokołową należy 

przykręcić do ściany górną krawędzią do wytrasowanej wcześniej linii. Do montażu stosuje się kołki rozporowe w 

ilości 3 szt. na każdy metr bieżący. W celu usztywnienia końcówek listwy, dodatkowe kołki powinny znaleźć się w 

otworach skrajnych. Po przyłożeniu listwy cokołowej do wyznaczonej na ścianie linii, należy przez otwór zaznaczyć 

ołówkiem miejsce na pierwszy kołek. Następnie wiertarką wiercimy w ścianie otwór o głębokości nieco większej, 

niż długość plastikowego kołka. 

Po wydmuchaniu z otworu pyłu, wbijamy kołek młotkiem. Po przyłożeniu do ściany listwy cokołowej, wkręca się w 

kołek wkręt stalowy. W ten sposób jest już ustabilizowany jeden koniec listwy. Po uniesieniu listwy do 

wyznaczonej linii poziomej, należy zaznaczyć na ścianie miejsca na kolejne otwory. Teraz wystarczy wywiercić w 

zaznaczonych miejscach odpowiedniej głębokości otwory. Po wbiciu kołków plastikowych, przykręcamy listwę 

cokołową. Odcinek listwy cokołowej, kończący się na narożniku, należy odmierzyć, przykładając do ściany 

budynku i zaznaczając jej długość ołówkiem. Jeżeli listwa będzie kontynuowana na ścianie przyległej, docina się ją 

pod kątem 45 stopni. Listwę aluminiową można również docinać nożycami do blachy. Ponieważ narożnik budynku 

nie zawsze ma zachowany kąt prosty, linię cięcia ukośnego listwy wyznacza się, dla pewności, po przyłożeniu jej do 

ściany i wykreśleniu ołówkiem, prowadząc go po krawędzi listwy przykręconej wcześniej. Teraz trzeba już tylko 

przytwierdzić listwę do ściany za pomocą kołków rozporowych. Przed przykręceniem listwy dochodzącej w 

narożniku wewnętrznym należy wyciąć z niej, nożycami do blachy, pionowe skrzydełko zewnętrzne na długości 

równej szerokości listwy. Po przyłożeniu listwy do narożnika, zaznacza się ołówkiem linię odcięcia poziomej części 

listwy. Tak dopasowaną listwę prostopadłą można przykręcić do ściany. W przypadku montażu listwy cokołowej 

przy pomocy kołków szybkiego montażu, należy dopasować średnicę kołków do średnicy otworów montażowych w 

listwie (zazwyczaj jest to 8 mm). Otwory w ścianie wierci się bezpośrednio przez przyłożoną listwę cokołową. 

wykonany otwór (należy pamiętać, aby był on głębszy o ok. 5 mm od długości kołka) wsuwa się plastikową część 

kołka, a następnie wbija w niego wkręt stalowy. 

Prawidłowo zamocowane odcinki listwy cokołowej powinny leżeć w jednej linii, bez uskoków na złączach, załamań 

i zwichrowań. 

MOCOWANIE PŁYT IZOLACJI TERMICZNEJ 

Warunki pogodowe. Płyty styropianowe należy przyklejać przy pogodzie bezdeszczowej, gdy temperatura 

powietrza nie jest niższa niż 5 o C. Warstwę termoizolacji w systemie ATLAS STOPTER stanowią płyty 

styropianowe, spełniające parametry podane poniżej. Grubość styropianu powinna zostać ustalona na podstawie 

obliczeń termicznych, uwzględniających izolacyjność termiczną ściany przed dociepleniem oraz zakładany

8 




współczynnik przenikania ciepła i zyski z oszczędności na ogrzewaniu budynku po dociepleniu. Wysokiej jakości 

materiały, wchodzące w skład systemów dociepleniowych ATLAS STOPTER i ATLAS ROKER, pozwalają na 

stosowanie płyt termoizolacji o grubościach nawet do 25 cm. Prace dociepleniowe są jednymi z nielicznych 

rodzajów robót budowlanych, przynoszących, oprócz korzyści estetycznych, również bezpośrednie korzyści 

finansowe, mierzone w złotówkach zaoszczędzonych na ogrzewaniu budynku w kolejnych sezonach grzewczych. 

Elementem mocującym płyty styropianowe jest zaprawa klejowa ATLAS STOPTER K-20 (lub ATLAS stopter k- 

10). W przypadkach podłoża o niskiej nośności oraz w przypadku docieplania ścian otynkowanych, łącze klejowe 

wspomagane jest dyblami (kołkami) plastikowymi. Długość kołków powinna być tak dobrana, aby ich rozporowe 

trzpienie były zagłębione w konstrukcyjnej części ściany (nie licząc tynku) co najmniej 6 cm w ścianach 

wykonanych z materiałów pełnych i 9 cm w przypadku ścian z pustaków ceramicznych i betonów lekkich. 

Opisywana metoda mokra wykonywania docieplenia, jako jedyna umożliwia zlikwidowanie wszystkich mostków 

termicznych, występujących w budynku. Terminem "mostki termiczne" określane są miejsca o obniżonej 

izolacyjności, przez które ciepło ze szczególną intensywnością wypływa na zewnątrz budynku. W celu likwidacji 

mostków termicznych należy zadbać o połączenie izolacji ścian z izolacją stropu nad ostatnią ogrzewaną 

kondygnacją albo z izolacją termiczną, wykonaną w połaci dachowej. Ogromnie istotne jest też docieplenie ościeży 

okiennych i drzwiowych. W miejscach tych należy wkleić izolację termiczną o grubości co najmniej 3 cm. Do 

wykonywania warstwy termoizolacyjnej należy stosować płyty styropianowe typu PS-E FS 15 (samogasnące, o 

gęstości objętościowej powyżej 15 kg/m3) po okresie sezonowania u producenta. Wymiary płyt nie mogą być 

większe niż 60 x 120 cm, a grubość ich wynikać powinna z obliczeń projektowych. Krawędzie płyt mogą być proste 

lub frezowane. Producent styropianu powinien załączyć deklarację zgodności z posiadanym atestem. 

Zaprawę klejową ATLAS STOPTER K-20 lub Stopter K-10 należy przygotować zgodnie z instrukcją podaną na 

opakowaniu. Do wymieszania kleju potrzebne będzie wiadro o pojemności co najmniej 20 litrów, wiertarka z 

mieszadłem, woda i oczywiście sama zaprawa klejowa. Do odmierzonej ilości wody (5 -5,5 litra) należy powoli 

wsypać zawartość worka (25 kg) i dokładnie wymieszać mieszadłem na wolnych obrotach. Po uzyskaniu jednolitej 

konsystencji, odstawiamy wiadro na 10 minut i ponownie mieszamy. Tak przygotowana zaprawa zachowuje swoje 

właściwości przez 4 godziny. Przyklejanie styropianu należy zacząć od narożnika budynku. Płyty powinny być 

układane z przewiązaniem spoin w płaszczyźnie ściany i w narożnikach. Ponieważ zaprawa klejowa nie może 

znajdować się w spoinach między płytami, warto odznaczyć na pierwszej płycie linię jej wysunięcia poza narożnik 

(w naszym przypadku jest to 9 cm). Zaprawę klejową nakłada się na obrzeża płyty pasmami o szerokości ok. 4 cm. 

Na pozostałej powierzchni nanosimy 6 - 8 placków o średnicy ok. 10 cm. Zaprawa klejowa powinna pokrywać ok. 

40% powierzchni płyty. Pasmo obwodowe umieszcza się w takiej odległości od krawędzi, żeby po dociśnięciu płyty 

do ściany zaprawa nie wycisnęła się poza obrys płyty. Po nałożeniu zaprawy klejowej na płytę należy bezzwłocznie 

przyłożyć do ściany w wyznaczonym miejscu. Płytę dociskamy poprzez uderzenia długą packą drewnianą lub 

styropianową. Należy przy tym kontrolować przy pomocy poziomicy jej ustawienie zarówno w pionie, jak i w 

poziomie. Jeżeli masa klejąca wyciśnie się poza obrys płyty, należy ją usunąć. Żeby uzyskać mijankowy układ płyt 

w kolejnym (wyższym) rzędzie, należy zacząć od płyty połówkowej. W tym celu, przy pomocy metrówki i 

kątownika (winskala) ciesielskiego, wyznacza się linię cięcia. Płyty styropianowe można przecinać piłą 

drobnoząbkową. Zaprawę klejową nakłada się w postaci pasma obwodowego i odpowiednio mniejszej ilości 

placków. Płytę dociskamy do ściany, dosuwając ją szczelnie do już przyklejonych i dobijając, szczególnie w 

miejscach styku, długą pacą. Cały czas należy kontrolować poziomicą pion i poziom przyklejanych płyt. W 

przypadku dodatkowego mocowania płyt kołkami plastikowymi, zalecane jest takie rozmieszczenie placków 

zaprawy, aby dwa z nich znalazły się w miejscach późniejszych kołków. W tym przypadku są to dwa środkowe 

placki dodatkowe. Przy dobijaniu dociśniętych do ściany płyt, należy robić to szczególnie starannie w miejscach ich 

styku, w celu uzyskania równej płaszczyzny bez uskoków. Przed przyklejeniem płyty styropianu w miejscu, gdzie 

nie ma listwy cokołowej (przy płycie tarasu, balkonu, czy jak w tym przypadku podestu), dolna jej krawędź 

powinna być zabezpieczona poprzez owinięcie siatką z włókna szklanego. W tym celu na ścianę należy nanieść pacą 

zębatą zaprawę klejową na wysokość min. 15 cm. 

Po przyłożeniu dociętego paska siatki, gładką stroną pacy wyciskamy spod niej klej. Pasek siatki powinien mieć 

taką szerokość, by po owinięciu nią styropianu zarówno pod płytą, jak i na niej znajdowało się co najmniej 15 cm 

siatki. 

Na takich samych zasadach, jak podane poprzednio, należy przykleić docięte paski siatki na ościeżach drzwiowych i 

okiennych. W tym przypadku szerokość paska siatki powinna być powiększona o szerokość ościeża. Siatka ta po 

zawinięciu powinna sięgać 15 cm poza narożnik. Kolejne fragmenty siatki muszą być ¸łączone na zakład min. 5 cm. 

W taki sam sposób należy wkleić siatkę na ościeżu dolnym pod oknem. Dla wygody pracy siatkę można przykleić 

do folii na oknie taśmą przylepną. W celu zachowania dylatacji (odstępu) pomiędzy styropianem a płaszczyzną 

podestu, można ułożyć pod siatką listwy drewniane o grubości 1 cm. W narożniku siatkę należy przeciąć w miejscu 

oddalonym od ściany o grubość styropianu tak, aby możliwe było jej późniejsze bezproblemowe wywinięcie na

9 




płyty. W miejscach, gdzie spód kolejnej płyty nie licuje się z wcześniej przyklejoną płytą, należy przenieść 

poziomnicą górny poziom na płytę ustawioną na razie na sucho. Przy pomocy kątownika stalowego zaznacza się 

linię cięcia płyty. Potem docina się styropian piłą drobnoząbkową. 

Zaprawę klejową nanosi się na powierzchnię płyty metodą pasma obwodowego i placków. Klej nakłada się również 

na krawędź dolną, która będzie owijana siatką. Po ustawieniu płyty na listwie dystansowej, dociska się ją do ściany, 

dobijając pacą. Cały czas należy kontrolować ustawienie płyt - tutaj w poziomie i w pionie. Jeżeli wystąpi potrzeba 

wycięcia fragmentu płyty (np, przy stopniu schodowym), należy po przyłożeniu płyty na sucho odmierzyć i 

zaznaczyć ołówkiem linię cięcia. Należy też zaznaczyć linię cięcia płyty w narożniku budynku. Zaznaczone 

fragmenty płyty odcinamy piłą. W celu uzyskania czystego (bez kleju) styku płyt w przewiązaniu naroża, wygodnie 

jest oznaczyć strefę, na której nie może znaleźć się zaprawa klejowa. Po nałożeniu na styropian zaprawy klejowej, 

zgodnie z wcześniej podanymi zasadami, należy ją przyłożyć do ściany. Następnie dociskamy płytę długą pacą, 

pamiętając o ustawicznej kontroli płaszczyzn przy pomocy poziomnicy. Na dolną partię płyty, na którą będzie 

wywijana siatka z włókna szklanego, należy nanieść zaprawę klejową, rozprowadzając ją pacą ząbkowaną. Po 

zawinięciu na styropian siatki, gładką stroną pacy stalowej wyciska się spod niej klej i zaszpachlowuje w 

minimalnej grubości, trzymając pacę pod niewielkim kątem. Długość płyty dochodzącej do otworu okiennego lub 

drzwiowego, należy ustalić z uwzględnieniem grubości styropianu ocieplającego ościeże. W tym celu należy 

odmierzyć pasek styropianu, który będzie wklejony w ościeże (w naszym przypadku jest to styropian o grubości 3 

cm). Szerokość tego paska powinna być ok. 1 cm węższa niż głębokość ościeża. Płyty styropianowe o małej 

grubości można przecinać poprzez nacięcie ostrym nożem i przełamanie wzdłuż nacięcia. Po przyłożeniu na sucho 

paska styropianu w ościeżu, można oznaczyć właściwą długość płyty dochodzącej do otworu z płaszczyzny ściany. 

Po nałożeniu zaprawy klejowej na płytę styropianową przykleja się ją w wyznaczonym miejscu. W przypadku 

potrzeby przeprowadzenia przez styropian np. przewodu elektrycznego należy odmierzyć jego położenie względem 

stałych punktów. Przy odliczaniu odległości od otworu, należy uwzględnić grubość izolacji ocieplającej ościeże. 

Punkt przejścia przez izolację należy nanieść na płytę styropianu, która będzie wklejana w tym miejscu. Otwór na 

przewód można wykonać np. śrubokrętem. Po nałożeniu na płytę zaprawy klejowej i przewleczeniu przez otwór 

przewodu, należy dokładnie docisnąć ją do ściany, zgodnie z zasadami podanymi wcześniej. Przed przyklejeniem 

styropianu w narożniku otworu należy, po odmierzeniu jego wymiarów, wyciąć zbędny fragment. Styropian 

powinien przesłaniać światło otworu w ścianie o odcinek równy grubości styropianu docieplającego ościeże i 

warstwy kleju, jaka się znajdzie pod nim. Cały czas należy kontrolować, czy płyty układane są w jednej 

płaszczyźnie. Najlepiej jest robić to długą (2 m) łatą, przykładając ją najpierw w pionie a potem - po skosie. W 

miejscu włącznika oświetlenia, po przyłożeniu obudowy puszki elektrycznej i jej odrysowaniu, należy wyciąć w 

styropianie gniazdo na całej głębokości izolacji. Obudowę puszki można wkleić w gniazdo przy pomocy zaprawy 

ATLAS STOPTER K-20. Na paski styropianu, ocieplające ościeża, zaprawę klejową nanosi się przy pomocy pacy 

zębatej. Klej należy również nałożyć na krawędź styropianu od strony ościeżnicy. Pasek styropianu z nałożonym 

klejem należy wsunąć pomiędzy ościeżnicę a płyty wystające z płaszczyzny ściany i dokładnie go do nich docisnąć. 

Ponieważ pomiędzy ościeżnicą a izolacją powinna pozostać szczelina dylatacyjna ok. 1 cm (tak był docięty pasek 

cieńszego styropianu), należy pacą stalową dociągnąć do tyłu styropianu wklejoną wcześniej w ościeże siatkę 

zbrojącą. W taki sam sposób należy wkleić styropian również w ościeża pionowe wszystkich otworów. Przed 

wklejeniem izolacji pod oknem, należy zeszlifować górne krawędzie płyt, fazując je zgodnie ze spadkiem, jaki 

został wykonany wcześniej zaprawą wyrównującą. Papierem ściernym, umocowanym do pacy, należy 

przeszlifować ewentualne nierówności na stykach styropianu. Przykładając do ościeża podokiennego płytę 

styropianu, należy odznaczyć linię cięcia (do lica płaszczyzny docieplonej ściany). Szerokość paska powinna być o 

ok. 0,5 cm mniejsza niż głębokość ościeża. Powstała w ten sposób szczelina dylatacyjna zostanie później 

wypleniona trwale plastyczną masą uszczelniającą. Zaprawę klejową nanosi się na krawędź od strony ościeżnicy. Ze 

względu na wyrównaną powierzchnię ościeża, klej można nałożyć pacą zębatą bezpośrednio na podłoże, 

zachowując niewielki odstęp do pionowej płyty styropianu. 

Po przyłożeniu styropianu do podłoża, należy dokładnie go docisnąć pacą. Nakładanie kleju pacą zębatą gwarantuje 

czystość styku płyt. przyłożeniu styropianu do podłoża, należy dokładnie go docisnąć pacą. Nakładanie kleju pacą 

zębatą gwarantuje czystość styku płyt. 

Pacą lub kielnią należy dociągnąć siatkę zbrojącą do posmarowanej klejem krawędzi styropianu. Wcześniej siatka 

zbrojąca została przyklejona do ościeża. W ten sposób, na styku stolarki z dociepleniem, powstanie szczelina 

dylatacyjna. Po nałożeniu (za pomocą pacy zębatej) na styropian warstwy zaprawy klejowej, zatapia się w niej 

siatkę zbrojącą. Wyciśnięty spod siatki klej należy dok ładnie zaszpachlować przy pomocy pacy gładkiej. 

Narożniki wypukłe wokół otworów okiennych i drzwiowych należy przeszlifować pacą z papierem ściernym. 

Pozwoli to na uzyskanie równych, ostrych krawędzi naroży. Naroża wypukłe, narażone na uszkodzenia 

mechaniczne (przy drzwiach, otwieranych na zewnątrz oknach oraz na parterze do wysokości 2 m powyżej poziomu 

terenu), muszą być zabezpieczone kątownikami z perforowanej blachy aluminiowej lub PCV. Przed przycięciem

10 




kątownika należy zmierzyć długość narożnika. Narożnik ochronny z blachy aluminiowej można przeciąć nożycami 

do blachy. Narożnik musi być osadzony na styropianie pod siatką zbrojącą. W tym celu na naroże styropianowe 

należy nanieść niewielką ilość kleju na całej długości po obu stronach naroża. W mokrą zaprawę klejową należy 

zatopić narożnik aluminiowy. Długa poziomnica pozwoli ustawić go w idealnym pionie. Przy pomocy gładkiej pacy 

stalowej należy zaszpachlować zaprawą ATLAS STOPTER K-20 zamontowany narożnik zabezpieczający. W ten 

sam sposób wzmacnia się wszystkie krawędzie wokół¸ otworu drzwiowego. Dalsze prace przy narożnikach można 

prowadzić po związaniu zaprawy. 

Kiedy narożniki ochronne zostaną już dobrze ustabilizowane w związanej zaprawie klejowej, należy na ościeże i 

przyległy fragment ściany nanieść klej ATLAS STOPTER K-20 i wyrównać jego grubość pacą zębatą. Następnie 

zawija się siatkę zbrojącą i za pomocą pacy gładkiej zatapia ją w świeżym kleju. Pacę należy prowadzić w kierunku 

od narożnika na zewnątrz.. Przy pomocy kielni narożnej można w prosty sposób idealnie "wyprowadzić" krawędzie 

narożników. Naprężenia wewnętrzne, będące wynikiem rozszerzania się i kurczenia warstw elewacyjnych, mogą 

doprowadzić do pojawienia się ukośnych pęknięć w płaszczyźnie ściany, biegnących od naroży otworów na 

zewnątrz. Zabezpieczenie przed takim zjawiskiem stanowi siatka zbrojąca w postaci prostokątów o wymiarach 35 x 

25 cm, wklejona pod kątem 45 stopni. Zaprawę klejową nanosi się na styropian pacą zębatą w miejscu dodatkowego 

wzmocnienia naroży. Następnie zatapia się w niej przygotowany prostokąt z siatki, wyciskając klej gładką pacą 

stalową. W ten sposób dokonuje się wzmocnienia każdego naroża wokół otworu. Po związaniu zaprawy klejowej w 

warstwie zbrojonej pod oknem, wytworzoną wcześniej szczelinę dylatacyjną należy wypełnić uszczelniającą masą 

trwale plastyczną. W ten sposób zostaje wytworzone elastyczne połączenie docieplenia ze stolarką okienną oraz 

uszczelnienie styku przed penetracją wody pod układ ociepleniowy. 

Obróbki podokienników muszą być wykonane z blachy nierdzewnej aluminiowej malowanej lub stalowej 

powlekanej. Podokienniki powinny mieć szerokość o minimum 4 cm większą od głębokości ościeża. Skrajne części 

blachy powinny być wywinięte pod kątem prostym do góry na min 2 cm. Długość podokienników powinna być o 

ok. 1 cm większa od szerokości otworu w świetle styropianu. Podokiennik należy "na wcisk" wsunąć aż do okna, 

podsuwając jego końcową pionową krawędź pod okapnik w ramie ościeżnicy. Po ustabilizowaniu obróbki podcina 

się ostrym nożem styropian na styku z blachą. Rozprężony styropian stworzy nawis na szerokości ok. 5 mm. Po 

ustawieniu rusztowania należy narożniki wokół otworów okiennych wzmocnić kątownikami z perforowanej blachy 

aluminiowej, wklejając je w zaprawę klejową. Do ustawienia ich w pionie i poziomie (górny) używa się 

poziomnicy. 

Po przeschnięciu kleju stabilizującego, narożniki należy owinąć siatką, zatapiając ją w nałożoną na styropian 

zaprawę klejową, analogicznie, jak przy drzwiach. Równy kształt naroża łatwiej będzie uzyskać, posługując się 

kielnią narożną. Zabezpieczenie przed pęknięciami ukośnymi, mogącymi pojawić się w narożach otworów, stanowi 

siatka szklana, której prostokąty (35 x 25 cm) zatapia się w zaprawie klejowej pacą gładką. Wzmocnienie z 

dodatkowych kawałków siatki szklanej, ułożonych pod kątem 45 stopni, należy wykonać we wszystkich czterech 

narożach otworu.. Przyklejając płyty styropianowe w górnej partii ściany, należy bezwzględnie zadbać, aby 

zachodziły na izolację termiczną stropu lub dachu na taką wysokość, jaka jest grubość płyt. W tym przypadku jest to 

8 cm. Jeżeli styropian będzie sięgał powyżej elementów konstrukcji dachu, gniazda na te elementy wycina się w 

styropianie po ich wcześniejszym dokładnym wymierzeniu. Niewielkie, jak w tym przypadku, szczeliny uzupełnia 

się odpowiednio dociętym styropianem. W ten sposób zostają zlikwidowane wszystkie mostki termiczne. Jeżeli, 

pomimo starań, pomiędzy przyklejonymi płytami styropianu powstały szczeliny, należy wypełnić je dopasowanymi 

paskami styropianowymi. W przypadku małych szczelin, w które trudno jest wcisnąć styropian, zaleca się ich 

poszerzenie i uzupełnienie styropianem, stosując metodę "na wcisk" bez zaprawy klejowej. Niedozwolone jest 

wypełnianie szczelin klejem. Długą łatą aluminiową można sprawdzić, czy płyty styropianowe tworzą jedną 

płaszczyznę. Kontrolując powierzchnię, łatę należy przykładać w różnych miejscach i w różnych kierunkach. 

Wszelkie nierówności płaszczyzny styropianu muszą być przeszlifowanie papierem ściernym, założonym na 

sztywną pacę. Czynność ta jest niezmiernie istotna, ponieważ cienkie warstwy wykończeniowe nie będą w stanie 

ukryć nawet niewielkich nierówności. Narożniki zewnętrze budynku, do wysokości co najmniej 2 m powyżej 

poziomu terenu, należy wzmocnić kątownikami z blachy perforowanej lub PCV. Kątowniki z aluminium docina się 

do właściwej długości nożycami do blachy tak, aby nie zdeformować docinanej końcówki. Kątownik wzmacniający 

należy zatopić w kleju naniesionym na narożnik, ustawiając go w pionie przy pomocy długiej poziomnicy. 

Po ustawieniu kątownika w pionie, należy go zaszpachlować cienką warstwą zaprawy klejowej przy pomocy 

gładkiej pacy stalowej. W przypadku dodatkowego mocowania styropianu kołkami (na naszym budynku taka 

potrzeba wystąpiła ze względu na docieplanie ściany otynkowanej), otwory na kołki można wykonywać po 

całkowitym związaniu kleju pod styropianem, tj. co najmniej po dwóch dniach od przyklejenia płyt styropianowych. 

Głębokość otworu powinna być o 1 cm większa od długości kołka. Ilość kołków powinna być zgodna z projektem 

docieplenia, ale nie mniejsza niż 4 szt. na 1 m2. Przy płytach styropianu o wymiarach 50 x 100 cm oznacza to 2 

kołki na każdą płytę. Kołek należy osadzić w otworze, dobijając go młotkiem. Po osadzeniu kołków należy wbić w

11 




nie trzpienie rozpierające. Jeżeli wystąpią trudności z całkowitym dobiciem trzpienia, należy wyjąć kołek, pogłębić 

otwór i ponownie wbić trzpień. Niedopuszczalne jest odcinanie niecałkowicie wbitych trzpieni rozpierających. Przy 

prawidłowo osadzonych kołkach plastikowych ich główki powinny licować się z powierzchnią styropianu. Można 

to sprawdzić, przykładając do ściany długą łatę. Wystające ponad powierzchnie styropianu główki kołków będą 

później odwzorowane na ostatecznym wykończeniu ściany. Jeżeli zachodzi potrzeba zamontowania na elewacji 

jakiegoś dodatkowego elementu (np. oświetlenia), należy w przewidzianym do tego miejscu wyciąć styropian i 

zamontować na kołki rozporowe lub kołki szybkiego montażu odpowiedniej wielkości klocek drewniany. 

Montowanie jakichkolwiek elementów na samym styropianie jest niedozwolone ze względu na jego małą 

wytrzymałość. Miejsce mocowania klocka drewnianego należy dodatkowo wzmocnić warstwą siatki szklanej 

zatopioną w zaprawie klejowej. Siatka powinna sięgać co najmniej 15 cm poza obrys klocka. 

Miejsce, w którym zamontowany został klocek, należy domierzyć do punktów charakterystycznych lub zaznaczyć 

poprzez wbicie gwoździa. Umożliwi to późniejszy montaż oświetlenia w przeznaczonym do tego miejscu. 

WYKONANIE WARSTWY ZBROJONEJ NA STYROPIANIE 

WARUNKI POGODOWE. 

Wykonywanie warstwy zbrojonej na styropianie można rozpocząć nie wcześniej niż po 3 dniach od 

przyklejenia styropianu, przy bezdeszczowej pogodzie i temperaturze powietrza nie niższej niż 5°C i nie 

wyższej niż 25°C. Jeżeli jest zapowiadany spadek temperatury poniżej 0°C w ciągu 24 godz., wówczas nie 

należy przyklejać siatki zbrojącej, nawet jeżeli temperatura podczas pracy jest wyższa niż 5°C. 

Po przyklejeniu styropianu na całej powierzchni docieplanych ścian, następnym krokiem jest wykonanie warstwy 

zbrojonej. Jej głównym zadaniem jest ochrona izolacji i stworzenie stabilnego podkładu pod tynk elewacyjny. 

Warstwa zbrojona zbudowana jest z zaprawy klejowej ATLAS STOPTER K-20 i wtopionej w nią siatki z włókna 

szklanego. Siatka pełni rolę zbrojenia rozciąganego, przenoszącego naprężenia powstałe w płaszczyźnie ściany na 

skutek odkształceń termicznych wyprawy elewacyjnej. Bezwzględnie przestrzegać należy zasady ¸łączenia 

kolejnych fragmentów siatki na zakład o szerokości ok. 10 cm. Zakłady te muszą być stosowane zarówno na 

połączeniach pionowych, jak i poziomych. Siatka, jako zbrojenie rozciągane, powinna znajdować się w warstwie 

zaprawy klejowej nie głębiej niż w połowie jej grubości. Prawidłowo wykonana 

warstwa zbrojona powinna mieć grubość 3 mm. Partie budynku szczególnie narażone na uszkodzenia mechaniczne, 

a więc ściany parteru do wysokości 2 m powyżej terenu oraz ściany przy tarasach i balkonach, powinny być 

wzmocnione dodatkową warstwą siatki, czyli tzw. warstwą podwójnie zbrojoną. Na narożnikach budynku siatka 

powinna być wywinięta po 15 cm poza narożnik z każdej strony. Uzyskuje się wówczas podwójne zbrojenie 

narożników. Powierzchnia warstwy zbrojonej, stanowiąca przecież podłoże pod niezwykle cienkie warstwy tynku 

elewacyjnego, powinna być wykończona ze szczególną starannością. Wszelkie niedociągnięcia na jej powierzchni, 

czy też miejsca z widocznym rysunkiem siatki zbrojącej, należy zaszpachlować i przeszlifować drobnoziarnistym 

papierem ściernym. Warstwę zbrojoną, po całkowitym związaniu kleju, należy zagruntować TYNKIEM 

PODKŁADOWYM ATLAS CERPLAST. Podkład ten oddziela chemicznie warstwę zbrojoną od tynku, zmniejsza 

jej nasiąkliwość oraz zdecydowanie zwiększa przyczepność tynku wykończeniowego. W przypadku późnego 

terminu robót i niesprzyjających warunków atmosferycznych (zima), zagruntowane CERPLASTEM ściany mogą 

być pozostawione do sezonu letniego bez szkody dla układu dociepleniowego. 

W przypadku niewielkiej wysokości budynku warto jest odmierzyć od razu kilka odcinków siatki o długości nieco 

większej (o ok. 2 cm) od wysokości ocieplanej ściany. Siatkę przecina się ostrym nożem wzdłuż równej łaty 

drewnianej lub aluminiowej. W miejscach elementów przechodzących przez styropian siatkę należy odpowiednio 

wyciąć. Przygotowaną wcześniej zaprawę klejową ATLAS STOPTER K-20 nakłada się kielnią trapezową na długą 

(60 cm) pacę ze stali nierdzewnej. Zaprawę nanosi się na płyty styropianu w paśmie o szerokości 1 m (szerokość 

siatki z włókna szklanego) gładką stroną pacy. Grubość warstwy kleju powinna wynosić ok. 3 mm. Nakładanie 

zaprawy zaczyna się od narożnika budynku. Po nałożeniu zaprawy klejącej na odcinku równym długości 

przygotowanego pasa siatki, należy "przeczesać" ją zębatą stroną pacy. Czynność ta pozwoli uzyskać jednakową 

grubość zaprawy na całej powierzchni. Do świeżej zaprawy klejącej należy przyłożyć przygotowany odcinek siatki, 

przyciskając ją w kilku miejscach do kleju krawędzią pacy lub palcami. Należy pamiętać o wysunięciu skrajnego 

pasa siatki o 15 cm poza narożnik. Gładką stroną pacy należy zatopić siatkę w zaprawie klejowej. W celu 

równomiernego zatopienia siatki klej wyciska się lekko nachyloną pacą. Po wykonaniu poziomego "daszka" należy 

wycisnąć klej w części środkowej od góry do dołu. Następnie ruchami lekko skośnymi w dół wykonuje się tzw. orła. 

Siatkę zatapia się w kierunku od pasma środkowego na boki. 

Po nałożeniu na styropian kleju za narożem (na szerokości 15 cm), należy zagiąć i zatopić w nim wystający poza 

naroże fragment siatki. Uzyskanie równej krawędzi naroża umożliwi kielnia narożna, prowadzona pionowo z góry

12 




do dołu. Po zatopieniu pierwszego pasa siatki, należy w analogiczny sposób nanieść na styropian zaprawę klejową 

na kolejnym metrze ściany. Po wyrównaniu kleju zębatą stroną pacy, zatapiamy w nim kolejny pas siatki. Należy 

cały czas bezwzględnie przestrzegać zasady wykonywania zakładów łączących się pasów siatki na szerokości ok. 10 

cm. Siatka powinna sięgać nieco poniżej dolnej krawędzi listwy cokołowej. Zatapianie siatki można również 

wykonywać krótką pacą gładką. Zalecane jest to jednak na mniejszych, nieregularnych powierzchniach, ponieważ 

długa paca pozwala łatwiej uzyskać równą powierzchnię warstwy zbrojonej. Przy otworach okiennych siatka 

zbrojąca powinna być również wywinięta 15 cm poza narożnik ościeża. Zdjęcie przedstawia przecinanie siatki 

opuszczonej od góry w celu jej zawinięcia za narożnik. Po nałożeniu na kleju wewnętrzną stronę ościeża, należy 

zatopić w nim siatkę, posługując się pacą gładką i kielnią narożną. Wnętrze puszki elektrycznej należy zabezpieczyć 

np. zgniecionym papierem. 

W taki sam sposób wykonać należy zbrojenie wokół pozostałych krawędzi ościeża. 

Ze względu na konieczność zachowania przestrzeni dylatacyjnej pomiędzy dociepleniem a ościeżnicą, należy 

usunąć zaprawę klejową, która w trakcie pracy mogła dostać się do pracowicie wyrabianej wcześniej przerwy. 

Przerwa dylatacyjna powinna mieć szerokość ok. 10 mm. Również w narożnikach wewnętrznych budynku 

konieczne jest wywinięcie siatki zbrojącej 15 cm poza narożnik. Uformowanie tego miejsca ułatwi kielnia 

narożnikowa wewnętrzna. Wywinięcie siatki zbrojącej w narożniku powinno się wykonać również z drugiej strony, 

też na odległość 15 cm. Na kolejnych zdjęciach przedstawiamy właściwe wykonanie warstwy zbrojonej w okolicy 

narożnika wypukłego. Tu - zatopienie siatki wypuszczonej 15 cm poza naroże. Zatopienie siatki z drugiej strony 

naroża. Pamiętać trzeba o 15 cm zakładu poza naroże. Ostateczne ukształtowanie narożnika budynku zazbrojonego 

podwójną warstwą siatki. Narożniki przy ościeżu okiennym należy również zazbroić siatką z włókna szklanego w 

taki sam sposób, jak przy drzwiach. Kończąc wykonywanie warstwy zbrojonej na ostatnim narożu, należy zaprawę 

klejową przeciągnąć nieco dalej w celu łagodnego wyrównania powierzchni na już wykonanym zbrojeniu. Jeżeli po 

dokładnych oględzinach powierzchni zostaną odkryte miejsca z niedokładnie zatopioną siatką zbrojącą, należy je 

doszpachlować zaprawą klejową. Siatka musi być całkowicie pokryta warstwą zaprawy. W przypadku konieczności 

przerwania prac, warstwę zbrojoną należy wykonać do najbliższego naroża budynku, pozostawiając za nim 15 cm 

luźnej, niezaszpachlowanej siatki. Siatka ta będzie zatopiona przy wykonywaniu zbrojenia na przyległej ścianie. Po 

wykonaniu warstwy zbrojonej na całym budynku, należy odczekać dwa dni dla pełnego związania kleju. 

Niedopuszczalne jest wykonywanie podkładu tynkarskiego na mokrej warstwie zbrojonej. 

Po całkowitym związaniu kleju w warstwie zbrojonej, należy odciąć ostrym nożem odcinki siatki wzdłuż dolnej 

krawędzi listwy cokołowej. Warstwa zbrojona, stanowiąca podłoże pod tynk szlachetny, powinna być idealnie 

równa. Wszelkie nierówności i ślady po pacy należy zeszlifować drobnoziarnistym papierem ściernym. TYNK 

PODKŁADOWY ATLAS CERPLAST produkowany jest w postaci gotowej do użycia. W celu wyrównania jego 

konsystencji wystarczy go tylko przemieszać ręcznie. Niedopuszczalne jest dolewanie wody, ani żadnych innych 

rozcieńczalników. CERPLAST nanosi się na podłoże wałkiem futrzanym. Można także używać pędzla ławkowca. 

Należy dbać o dokładne pokrycie CERPLASTEM całej powierzchni ścian. Przy większych wysokościach wałek 

można osadzić na długim kiju. 

Po wyschnięciu podkładu tynkarskiego należy wykonać uszczelnienia dylatacji i innych połączeń. W szczelinę 

pomiędzy ociepleniem a ościeżnicą drzwiową należy wprowadzić sznur dylatacyjny z pianki PUR. Po umieszczeniu 

w szczelinie sznura dylatacyjnego należy uszczelnić styk masą trwale plastyczną. Ten sposób uszczelnienia 

skompensuje ruchy ościeżnicy drzwiowej oraz nie dopuści wody opadowej pod układ dociepleniowy. 

Silikonem uniwersalnym ATLAS SILTON U należy uszczelnić styki pomiędzy ociepleniem a przebijającymi się 

przez niego elementami, np. konstrukcji dachu. Po usunięciu spod styropianu ułożonych na podeście wejściowym 

listewek drewnianych, utworzona została szczelina dylatacyjna. Należy wcisnąć w nią elastyczny sznur dylatacyjny. 

Następnie styk docieplenia z podestem uszczelnić trzeba masą trwale plastyczną, np. silikonem uniwersalnym 

ATLASEM SILTONEM U. Każdy styk docieplenia z mało sztywnymi elementami budynku powinien być 

wykonany w sposób elastyczny i szczelny. Do wypełnienia szczeliny dylatacyjnej pomiędzy ościeżnicą okienną a 

dociepleniem również używa się sznura z pianki PUR. Izolację styku, chroniącą przed wodą opadową, należy 

wykonać z masy trwale plastycznej. Silikonem ATLAS SILTON U należy też uszczelnić styk styropianu z obróbką 

blacharską podokiennika. Ponieważ na części ściany ponad podbitką okapu nie ma potrzeby wykonywania tynku, 

można teraz zamontować zdjęte w trakcie prac przygotowawczych elementy podbitki. Podbitkę okapu zabezpiecza 

się przed pobrudzeniem i uszkodzeniem w czasie wykonywania tynku samoprzylepną taśmą malarską lub folią. 

WYKONANIE TYNKU SZLACHETNEGO 

WARUNKI POGODOWE. Podczas wykonywania i wysychania tynku temperatura powietrza powinna 

wynosić min. 5°C, a max 25°C. Nie należy wykonywać tynków w czasie opadów deszczu i silnych wiatrów. 

Dobrze jest zabezpieczyć się przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi poprzez rozwieszenie na 

rusztowaniu siatek osłonowych.

13 




Ostatnim elementem systemu ATLAS STOPTER jest wykonanie wyprawy tynkarskiej ze szlachetnych tynków 

cienkowarstwowych ATLAS CERMIT. Warstwa ta zabezpiecza docieplenie przed wpływem czynników 

atmosferycznych oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi, a także kształtuje wygląd elewacji budynku. Podłożem 

dla tynków szlachetnych jest warstwa zbrojona, wykończona podkładem ATLAS CERPLAST. Podkład ten 

znakomicie zwiększa przyczepność tynku i tworzy jednocześnie powlokę hydrofobową (wodoodporną). Jest to 

ważne w przypadku wykonywania docieplenia w miesiącach jesiennych. W razie gwałtownego złamania pogody, 

można zakończyć system ATLAS STOPTER na tej właśnie warstwie. 

Wykonanie tynku można odłożyć nawet do wiosny. 

W systemie ATLAS STOPTER występują dwa rodzaje wypraw tynkarskich: mineralne ATLAS CERMIT SN i DR 

oraz akrylowe ATLAS CERMIT N i R. Zasady stosowania obu tych wypraw są identyczne. Różnice, jakie między 

nimi występują, polegają jedynie na sposobie przygotowania mieszanki tynkarskiej. Tynki akrylowe produkowane 

są w postaci gotowej do użycia masy, dostarczanej na budowę w wiadrach. Fabrycznie są one barwione na 120 

kolorów. Tynki mineralne produkowane są w postaci suchej mieszanki, wymagającej wymieszania z odpowiednią 

ilością wody bezpośrednio przed wykorzystaniem. Również w tym przypadku można zastosować tynk biały lub 

kolorowy według palety fabrycznej. Istotną cechą tynków cienkowarstwowych jest ich sposób wykonywania z 

zastosowaniem zasady "mokre na mokre". Oznacza to, że wszystkie kolejno nanoszone na Ścianę partie tynku 

muszą być zatarte wówczas, kiedy poprzednie jeszcze niezwiązany. Nie wolno dopuścić do pozostawienia 

przysychającego na krawędziach, nałożonego na Ścianę tynku. Widocznych Śladów połączeń przyschniętego tynku 

ze Świeżym nie będzie można bowiem później zlikwidować. W zależności od liczby osób pracujących przy 

nakładaniu i fakturowaniu tynku oraz ich umiejętności, należy zaplanować wielkości powierzchni możliwych do 

wykonania według w/w zasady. Przerwy technologiczne trzeba zaplanować w narożach budynku, pod rurami 

spustowymi lub w miejscach ¸łączenia kolorów i faktur. Sposób wykonywania przerw technologicznych został 

opisany w dalszej części poradnika. 

Gdy podkład ATLAS CERPLAST wyschnie, można przystąpić do wykonywania tynku szlachetnego. Należy 

przygotować odpowiednią ilość zaprawy tynkarskiej, pamiętając że na 1 m2 ściany zużywa się 3 kg tynku o 

grubości ziarna 2 mm i ok. 4 kg tynku o grubości ziarna 3 mm.. 

Po otwarciu wiadra z tynkiem, np. CERMIT N-200 – akrylowym, należy jego zawartość przemieszać w celu 

wyrównania konsystencji. Nie wolno łączyć go z innymi materiałami, rozcieńczać, ani zagęszczać. Masę 

tynkarską nakłada się na gładką pacę stalową przy pomocy kielni trapezowej, po czym naciąga na ścianę. 

Podczas nakładania tynku paca powinna być lekko odchylona od płaszczyzny ściany. Nadmiar materiału należy 

zebrać, ściągając go gładką pacą, delikatnie ją dociskając. W czasie tej czynności słychać charakterystyczny 

odgłos tarcia kruszywa o powierzchnię podłoża. Pocierając pacą o krawędź wiadra, ściąga się do niego zebrany 

nadmiar materiału. Po tej czynności zawartość wiadra należy przemieszać. 

Na duże powierzchnie wygodniej jest nakładać zaprawę tynkarską przy pomocy długiej pacy ze stali 

nierdzewnej. Zebrany ze ściany nadmiar tynku zsuwa się do wiadra za pomocą kielni. 

Tynk należy nałożyć na ścianę na takiej powierzchni, aby możliwe było jego zafakturowanie i połączenie z 

następną partią w czasie, gdy jest mokry. Wielkość tych pól zależy od warunków pogodowych, chłonności 

podłoża oraz wprawy wykonawców. Nadmiar tynku w górnych partiach ściany zbiera się, prowadząc pacę z 

góry do dołu. Po zebraniu nadmiaru tynku należy nadać mu właściwą fakturę. Do fakturowania używa się pacy 

z tworzywa sztucznego. W przypadku tynku CERMIT N fakturę nakrapianą (drobnego baranka) uzyskuje się, 

zacierając go ruchami okrężnymi. Po zatarciu części tynku, nakłada się na ścianę kolejną partię wyprawy, a 

następnie zdejmuje jej nadmiar. Zacieranie (fakturowanie) kolejnych fragmentów tynku należy zacząć od 

miejsca połączenia z wcześniej położonym. Przypominamy, że wcześniej położony tynk nie może w miejscu 

złącza zaschnąć! Po wykonaniu wyprawy tynkarskiej na płaszczyźnie ściany, w taki sam sposób należy 

otynkować ościeża otworów. 

Papierową taśmę malarską zabezpieczającą okna - czy jak tu: panele podsufitki - przed zabrudzeniem, należy 

usunąć natychmiast po zatarciu wyprawy tynkarskiej. Narożnik budynku stanowi miejsce naturalnej przerwy 

technologicznej. Teraz można chwilę odpocząć. Należy pamiętać o umyciu narzędzi, jeżeli przerywane są prace 

tynkarskie. Narzędzia myje się ze świeżej zaprawy czystą wodą. Należy pamiętać o przemieszaniu nowo 

otwartego wiadra z zaprawą tynkarską, jak też odstawionego na czas przerwy w pracach. Kolejna ściana - 

nakładanie zaprawy gładką pacą ze stali nierdzewnej. Po zebraniu nadmiaru, na ścianie pozostaje taka warstwa 

tynku, jaką narzuca grubość kruszywa. Pewnej wprawy wymaga zacieranie tynku na styku z obróbką 

blacharską. Cokół budynku, stykający się z gruntem, najlepiej jest wykończyć dekoracyjnym tynkiem 

mozaikowym ATLAS DEKO M. Tynk ten, dając powłokę paro przepuszczalną i hydrofobową, jest 

jednocześnie niezwykle odporny na różnego rodzaju uszkodzenia, czynniki atmosferyczne, mycie i szorowanie. 

Produkowany jest w postaci gotowej do użycia masy. Przed użyciem należy wymieszać zawartość wiadra w 

celu wyrównania konsystencji. Tynk mozaikowy ATLAS DEKO M naciąga się na podłoże warstwą o grubości

14 




ziarna kruszywa. Mokry tynk wygładza się gładką pacą ze stali nierdzewnej, prowadząc ją stale w tym samym 

kierunku. Po zakończeniu prac tynkarskich należy zamocować zdemontowane wcześniej z budynku elementy. 

Montując do ściany kotwy rur spustowych, trzeba pamiętać, że na ścianie znajduje się dodatkowa warstwa 

izolacji termicznej. Miejsce kotwienia powinno być odpowiednio odsunięte od narożnika, a długość kotew 

odpowiednio zwiększona. Folię zabezpieczającą obróbki blacharskie zdejmuje się po zakończeniu prac 

dociepleniowych. Budynek jak marzenie - cieplejszy i piękniejszy niż poprzednio i z pewnością tańszy w 

ogrzewaniu. 

RÓŻNE TYNKI, RÓŻNE KOLORY 

Wykończenie elewacji akrylowym tynkiem CERMIT N-200 zaprezentowane w naszym poradniku, stanowi 

jeden z możliwych wariantów kształtowania wyglądu budynku. Zróżnicowanie faktur i kolorów elewacji można 

uzyskać, stosując całą gamę materiałów wykończeniowych produkcji GRUPY ATLAS. Mineralne 

cienkowarstwowe zaprawy tynkarskie CERMIT SN i DR umożliwiają uzyskanie faktury drobnego baranka, 

bądź rowkowej o grubości trzech, dwóch lub półtora milimetra. CERMIT PS umożliwia uzyskanie faktury 

piaskowca dzięki kruszywu o średnicy jednego milimetra. Dekoracyjny tynk strukturalny DEKO S8 jest 

natomiast gotową wyprawą tynkarską przeznaczoną do dowolnego fakturowania, pozwalającą uzyskać 

całkowicie niepowtarzalny wygląd elewacji. Efektowną kompozycję ścian można także osiągnąć poprzez 

połączenia tynków różnych rodzajów i o różnej kolorystyce. Bogata oferta farb elewacyjnych, akrylowych 

ARKOL E i silikatowych ARKOL S rozszerza te możliwości niemal bez ograniczeń. Akrylowe farby ARKOL 

E można aplikować na świeże tynki mineralne (również cienkowarstwowe) po 4 - 6 tygodniach od ich 

wykonania. Farbą silikatową ARKOL S można natomiast malować szlachetne tynki mineralne już po 48 

godzinach od ich położenia. W tej części poradnika przedstawimy Państwu możliwości różnego kształtowania 

wyglądu budynku, a także sposób wykonywania przerw technologicznych, wypadających w obrębie 

płaszczyzny ściany. 

Mineralna zaprawa tynkarska ATLAS CERMIT produkowana jest w postaci suchej mieszanki. Przygotowanie 

jej polega na wsypaniu całej zawartości worka do określonej w instrukcji ilości czystej wody. Gwarantuje to 

odpowiedni skład kruszywa w każdej porcji tynku. 

Zaprawę należy wymieszać mieszadłem mechanicznym na wolnych obrotach aż do uzyskania jednorodnej 

konsystencji. Zaprawa nadaje się do użycia po ok. 10 minutach i po ponownym przemieszaniu. W tym czasie 

można wyregulować jej konsystencję. Kolejne worki zaprawy należy mieszać zawsze z taką samą ilością wody. 

Zagwarantuje to jednakowy odcień tynków kolorowych na całej płaszczyźnie ścian. Mineralną zaprawę 

tynkarską, podobnie jak tynk akrylowy, naciąga się na ścianę gładką pacą ze stali nierdzewnej. Jej nadmiar (do 

grubości ziarna) należy zebrać taką samą pacą przed fakturowaniem. W przypadku stosowania tynków o 

fakturze drapanej, kierunek rys ustala się poprzez odpowiednie zacieranie pacą z tworzywa sztucznego. 

Zacierając pacą z góry do dołu, uzyska się rysy pionowe. Wykonując pacą ruchy koliste, uzyska się fakturę 

"błądzącego kornika", a zacieranie w kierunku poziomym spowoduje powstanie rys poziomych. W miejscu 

planowanej przerwy technologicznej lub łączenia z innym tynkiem, należy przykleić do podłoża papierową 

taśmę samoprzylepną. Nakładanie i fakturowanie tynku wykonuje się z lekkim zajściem na taśmę. Po zatarciu 

tynku do pożądanej faktury, należy "na świeżo" oderwać przyklejoną wcześniej taśmę. Dalsze prace przy tym 

fragmencie ściany będzie można prowadzić po związaniu tynku. Na krawędź związanego już tynku należy 

nakleić ponownie zabezpieczającą taśmę papierową. Trzeba zwrócić uwagę na dokładne dociśnięcie taśmy do 

powierzchni wykonanej wyprawy. Teraz można wykonać wyprawę tynkarską na ścianie po drugiej stronie 

taśmy. Przy naciąganiu i fakturowaniu wyprawy trzeba uważać, żeby nowy tynk nie podszedł pod przyklejoną 

taśmę. 

Przy starannym wykonaniu złącza, styk tynku starego z nowym, po oderwaniu taśmy zabezpieczającej, będzie 

niemal niewidoczny. Samoprzylepna taśma papierowa będzie pomocna przy wykonywaniu połączenia różnych 

kolorów lub rodzajów (mineralnego z akrylowym) tynków. Sposób postępowania jest identyczny, jak przy 

złączu technologicznym. 

Przyklejoną do starego tynku taśmę zabezpieczającą zrywa się natychmiast po zatarciu tynku świeżego. 

Połączenie tynków o różnych kolorach, fakturach, czy też spoiwach jest idealne. Tynki dochodzą do siebie 

szczelnie na styk, tworząc jedną równą powierzchnię. W taki sposób można wykonywać połączenia nie tylko w 

liniach prostych. Odpowiednio przyklejane taśmy pozwolą na uzyskanie dowolnej linii połączenia. Szlachetną 

zaprawę tynkarską ATLAS CERMIT PS przygotowuje się tak jak pozostałe tynki mineralne. Po wymieszaniu z 

odmierzoną ilością wody, odczekaniu 10 min. i ponownym przemieszaniu, zaprawa jest gotowa do użycia. Tynk 

ATLAS CERMIT PS nakłada się na podłoże warstwą o grubości ziarna kruszywa (1mm) pacą gładką ze stali 

nierdzewnej. Nadmiar materiału należy ściągnąć z powrotem do wiadra i przemieszać. Po nałożeniu od razu

15 




uzyskuje się gotową fakturę, bez konieczności zacierania. Należy bezwzględnie przestrzegać zasady łączenia 

"mokre na mokre". 

Dekoracyjny tynk strukturalny ATLAS DEKO S8 dostarczany jest w postaci gotowej masy, wymagającej 

jedynie krótkiego przemieszania w celu wyrównania konsystencji. 

Tynk ATLAS DEKO S8 naciąga się na ścianę pacą ze stali nierdzewnej, w warstwie, której grubość 

uzależniona jest od zamierzonego efektu (zazwyczaj o grubości 1-3 mm). Materiał ten również należy nakładać 

metodą "mokre na mokre". Powierzchnię tynku ATLAS DEKO S8 fakturuje się przy pomocy packi ze stali 

nierdzewnej, pędzla, gąbki, wałka strukturalnego lub w jakikolwiek inny sposób. Dyspersyjna farba akrylowa 

ATLAS ARKOL E może służyć zarówno do malowania pierwotnego, jak i renowacyjnego. Świeże tynki 

mineralne można malować po 4 - 6 tygodniach od ich wykonania. Malowanie można przeprowadzić przy 

pomocy wałka malarskiego. Można także użyć pędzla. Po otwarciu wiadra farbę trzeba dokładnie przemieszać. 

Najlepsze efekty uzyskuje się przy dwukrotnym malowaniu. Kolejną warstwę farby należy nanosić metodą "na 

krzyż" po całkowitym wyschnięciu warstwy poprzedniej. W niezwykle krótkim czasie - już po 48 godz. od 

wykonania - można malować tynki mineralne farbą silikatową ATLAS ARKOL S. Farba ta, dzięki swojej 

doskonałej przepuszczalności dla pary wodnej i powietrza, nie hamuje procesu wiązania tynków. Przed 

właściwym malowaniem podłoże należy zagruntować preparatem silikatowym ATLAS ARKOL SX. Najlepiej 

jest wykonać to pędzlem. Po otwarciu wiaderka farbę trzeba koniecznie przemieszać w celu wyrównania 

konsystencji. Farby tej nie wolno łączyć z innymi materiałami, rozcieńczać ani zagęszczać. Malowanie można 

wykonywać pędzlem. Można także posłużyć się wałkiem lub metodą natryskową. W razie konieczności, kolejne 

warstwy farby nanosi się po wyschnięciu warstwy poprzedniej (2 do 6 godzin). 

MINERALNY SYSTEM DOCIEPLEŃ ATLAS ROKER 

System ATLAS ROKER jest firmową odmianą metody "lekkiej" ocieplania ścian zewnętrznych budynków. 

Posiada Aprobatę Techniczną Instytutu Techniki Budowlanej nr AT-15-2930/98. W skład systemu ATLAS 

ROKER wchodzą następujące materiały: 

• zaprawa klejowa ATLAS ROKER W-20 

• płyty z fasadowej wełny mineralnej 

• łączniki do mechanicznego mocowania układu ocieplającego 

• siatka zbrojąca z włókna szklanego 

• podkład tynkarski ATLAS CERPLAST 

• cienkowarstwowy tynk szlachetny ATLAS CERMIT (mineralny) 

• elewacyjna farba silikatowa ATLAS ARKOL S (alternatywnie) 

• elementy uzupełniające system: listwy narożne, listwy cokołowe, elementy obróbek szczególnych 

miejsc elewacji. 

System ATLAS ROKER sklasyfikowany jest jako system całkowicie niepalny. Zapewnia bardzo dobrą 

izolacyjność termiczną, akustyczną oraz paro przepuszczalność ściany zewnętrznej, co wpływa na zdrowy i 

przyjemny mikroklimat w mieszkaniu. Technologia wykonania docieplenia w systemie ATLAS ROKER jest 

podobna do występującej w systemie ATLAS STOPTER. Różnice dotyczą sposobu mocowania płyt (inny 

sposób nakładania zaprawy klejącej na płyty i konieczność mocowania mechanicznego) oraz wykonywania 

warstwy zbrojonej. Ze względu na hydrofobizowaną powierzchnię fasadowych płyt wełny mineralnej, miejsca, 

w których będzie nakładana na nie zaprawa klejąca, muszą być wstępnie przeszpachlowane tą samą zaprawą. 

Dodatkowe, obowiązkowe mocowanie płyt wełny do podłoża stanowią kołki z tworzywa sztucznego z 

ocynkowanym trzpieniem stalowym w ilości 8 szt. na 1 m 2 docieplenia. Zaprawę klejącą do zatopienia siatki z 

włókna szklanego nanosi się na płyty z wełny również po uprzednim przeszpachlowaniu ich powierzchni i 

wyschnięciu zaprawy. Elementem wykończeniowym systemu są wyłącznie mineralne tynki cienkowarstwowe z 

ewentualnym końcowym malowaniem farbami silikatowymi ATLAS ARKOL S. Zasady doboru grubości płyt 

izolacyjnych z wełny mineralnej są identyczne, jak w przypadku izolacji ze styropianu. Przygotowanie podłoża, 

wzmocnienie części cokołowej, wykonanie podkładu tynkarskiego i wyprawy z tynku mineralnego są 

identyczne, jak w przypadku styropianu. Takie same, jak przy systemie ATLAS STOPTER, są również 

wymagania dotyczące warunków atmosferycznych panujących w czasie robót dociepleniowych. Na kolejnych 

stronach naszego poradnika przedstawiamy Państwu te etapy pracy, w których występują różnice w stosunku do 

systemu ATLAS STOPTER. Jest to więc instrukcja mocowania płyt izolacyjnych do podłoża i wykonywania na 

nich ochronnej warstwy zbrojonej. Elementem Mocującym wełnę do podłoża jest zaprawa klejowa ATLAS 

ROKER W-20. Produkowana jest w postaci gotowej suchej mieszanki do zarobienia z czystą wodą. Dokładne

16 




proporcje mieszanki i wody podane są na każdym jednostkowym opakowaniu. Przygotowując zaprawę należy 

odmierzyć do większego wiadra odpowiednią ilość wody a następnie wsypać powoli zawartość worka. 

Po wymieszaniu zaprawy przy pomocy mieszadła wolnoobrotowego do jednolitej konsystencji, należy odczekać 

10 minut i ponownie ją przemieszać. Tak przygotowana zaprawa klejowa przydatna jest do użycia przez okres 

ok. 2 godz. Miejsca, na które nakładana będzie zaprawa klejowa, należy wstępnie przeszpachlować cienką 

warstwą, dokładnie wcierając ją kielnią w powierzchnię wełny. Należy pamiętać, że na stykach sąsiadujących 

płyt nie może znaleźć się klej. Na zdjęciu widoczny jest zaznaczony fragment pierwszej, wysuniętej poza 

narożnik budynku płyty, który będzie przylegał do płyty przyklejonej ze ściany prostopadłej. Wstępne 

szpachlowanie wełny należy wykonać w miejscu pasma obwodowego i placków środkowych. Po wyschnięciu 

warstwy szpachlowej, należy nałożyć na płytę zaprawę ATLAS ROKER W-20 w postaci pasma obwodowego. 

Pasmo kleju powinno być oddalone od krawędzi płyty o ok.3 cm tak, aby po dociśnięciu wełny do ściany 

zaprawa nie wydostała się poza obrys płyty. Na powierzchnię środkową płyty należy nałożyć 6 - 8 placków 

zaprawy o średnicy ok. 10 cm. Łączna ilość zaprawy na płycie powinna być tak dobrana, aby po dociśnięciu 

płyty do ściany, co najmniej 60% powierzchni pokryte było klejem. Przenoszenie i obróbkę płyt z wełny 

mineralnej należy wykonywać w rękawicach ochronnych. Po nałożeniu zaprawy klejącej, płytę należy 

niezwłocznie przyłożyć do ściany w wyznaczonym miejscu i dokładnie docisnąć poprzez uderzenia długą 

sztywną pacą drewnianą lub styropianową. Płyty powinny być układane z przesunięciem spoin w kolejnych 

warstwach o połowę długości. Drugi rząd płyt należy więc zacząć od płyty połówkowej. Przy pomocy 

kątownika ciesielskiego oznacza się prostopadłą linię w połowie długości płyty. Płyty z wełny mineralnej 

można przecinać przy pomocy piły drobnoząbkowej. Przy mniejszych grubościach płyt można przeciąć je 

ostrym nożem. Po wstępnym przeszpachlowaniu powierzchni i związaniu kleju, należy nałożyć zaprawę na 

obrzeże - ciągłe pasmo i wewnętrzną powierzchnię - placki. Wełnę mineralną ze świeżą zaprawą należy 

natychmiast przyłożyć do ściany we właściwym miejscu. Płytę z wełny należy dokładnie "dobić" do podłoża 

długą pacą, dbając o dokładne dosunięcie do już przyklejonych płyt. Jeżeli poza obrys płyty wyciśnie się 

zaprawa, należy ją usunąć. Trzeba też ustawicznie kontrolować poziomnicą ustawienie płyt w pionie i poziomie. 

Wstępne szpachlowanie powierzchni warto jest wykonać na kilku kolejnych, przygotowanych płytach z wełny. 

Ilość placków z zaprawy klejącej uzależniona jest od ich wielkości i grubości. W tym przypadku naniesiono 8 

placków o nieco mniejszej średnicy. Płytę ze świeżym klejem należy natychmiast przyłożyć do ściany. 

Dobijanie płyt pacą należy wykonywać w kierunku płyt przyklejonych wcześniej. Przy prawidłowym ułożeniu 

wełna mineralna pozwala uzyskać ciągłą powierzchnię izolacji, bez szczelin między płytami. Długa łata 

aluminiowa, przyłożona do powierzchni izolacji, pozwoli odnaleźć miejsca mające odchyłki od płaszczyzny. 

Nierówności na stykach płyt lub inne nierówności płaszczyzny wełny należy przeszlifować pacą z papierem 

ściernym lub specjalną tarką stalową. Po związaniu zaprawy klejącej pod płytami z wełny (2 dni), można 

przystąpić do mocowania mechanicznego kołkami z tworzywa z trzpieniem stalowym. Otwory na kołki należy 

wywiercić w każdym styku trzech schodzących się krawędzi oraz dwa pośrodku płyty. Głębokość otworów 

powinna być o 10 mm większa od długości kołków. W wykonane otwory (8 szt./m2) osadza się plastikowe 

dyble, dobijając "grzybki" do powierzchni wełny. 

W osadzone dyble wprowadza się trzpienie stalowe. W przypadku trzpieni gładkich należy wbić je młotkiem aż 

do oporu. Przy trzpieniach wkręcanych należy dokręcić je wkrętarką. 

Grzybki" prawidłowo osadzonych dybli powinny licować się z płaszczyzną izolacji. Zdjęcie przedstawia 

prawidłowe rozmieszczenie płyt oraz kołków. Narożniki pionowe, podobnie jak w systemie ATLAS STOPTER, 

powinny być wzmocnione perforowanymi kątownikami aluminiowymi. Kątowniki osadza się na narożnikach na 

zaprawie ATLAS ROKER W-20. 

Po odmierzeniu odpowiedniej długości, kątownik perforowany można przeciąć nożycami do blachy. Przy 

pomocy długiej poziomnicy należy ustawić narożnik w pionie, stabilizując go zaprawą ATLAS ROKER W-20. 

Po związaniu zaprawy stabilizującej kątowniki ochronne, należy wykonać wstępne szpachlowanie powierzchni 

wełny zaprawą ATLAS ROKER W-20. Najłatwiej jest wykonać to długą gładką pacą ze stali nierdzewnej. Po 

zaszpachlowaniu wełny należy odczekać, aż klej zwiąże. Po związaniu warstwy szpachlowej, należy nanieść za 

podłoże zaprawę klejącą za pomocą pacy stalowej gładkiej. W celu uzyskania jednolitej grubości warstwy 

klejowej przeczesuje się ją pacą zębatą o wielkości zębów 10 - 12 mm. 

W świeżą zaprawę klejową należy zatopić siatkę zbrojącą z włókna szklanego, zgodnie z zasadami podanymi w 

części dotyczącej styropianu. Należy przestrzegać zasady wykonywania 10 cm zakładów siatki na powierzchni 

docieplenia przy łączeniu kolejnych odcinków siatki. Narożniki wypukłe i wewnętrzne powinny być 

wzmocnione poprzez dwukrotne owinięcie siatką z zakładami 15 cm na obie strony naroża. Wzmocnienie 

pozostałych miejsc budynku wykonuje się analogicznie, jak przy docieplaniu styropianem.

17 




OŚWIADCZENIE WYMAGANE ZGODNIE Z ART. 20 UST. 4 USTAWY Z DNIA 7 LIPCA 1994R 

PRAWO BUDOWLANE 

Oświadczam, ze projekt budowlany dotyczący inwestycji obejmującej: „docieplenie ścian i dachu oraz 

kolorystykę budynku rozdzielni RPZ - w Strykowie przy ul. Brzezińskiej 21 na działkach o nr 108/2, 109/2, 

110/2, 111/2, 111/5, 112/2, 112/5, 113/2, 113/5, 114, 115/2, (obręb s-4) sporządziłem zgodnie z 

obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. 

mgr inż. Włodzimierz Cieślikowski, 

NR upr. Nr 221/74/Łm, Izba:ŁOD/BO/3450/03

(Ocieplenie, Bud. RP2, Stryk\363w, ) - PGE Dystrybucja

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?