2. - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

WPROWADZENIE
Oddajemy do rąk Czytelnika kolejny tom poświęcony Krajowym Standardom
Kwalifikacji Zawodowych. Publikacja jest kontynuacją tematyki zawartej
w książce pod naszą redakcją „Krajowe standardy kwalifikacji zawodowych.
Projektowanie i stosowanie”, wydanej przez Ministerstwo Gospodarki, Pracy
i Polityki Społecznej w 2003 roku 1 . Zarówno publikacja z roku ubiegłego, jak
niniejsza dotyczy efektów realizacji DZIAŁANIA Nr 2 „Opracowanie zbioru 40
krajowych standardów kwalifikacji zawodowych opartych o analizę wymogów
stanowisk pracy” projektu PHARE 2000 „Krajowy System Szkolenia Zawodowego
– Część II”, Nr PL0003.11, zakończonego w styczniu 2004 r. O ile jednak
w zeszłorocznej publikacji koncentrowaliśmy się na opisaniu metodologii projektowania
krajowych standardów kwalifikacji zawodowych, to w niniejszej
książce staramy się ukazać kontekst europejski ich funkcjonowania.
Jakość i przejrzystość edukacji zawodowej i kwalifikacji zawodowych na
europejskim rynku pracy jest obecnie przedmiotem ożywionej dyskusji. Ministrowie
Edukacji krajów Unii Europejskiej, obradujący w ramach spotkań Rady
Europejskiej, dążą do wzmocnienia współpracy międzynarodowej w dziedzinie
kształcenia i szkolenia zawodowego. W przyszłości ma się zwiększyć porównywalność
przyznawanych dyplomów i świadectw kwalifikacyjnych. Ministrowie
Edukacji krajów UE są też zdania, że obecne przeszkody stojące na drodze
mobilności geograficznej i zawodowej ludności muszą być szybko usunięte 2 .
Jednym z instrumentów podnoszenia mobilności pracowników na rynku
wewnętrznym UE jest Europejska Strategia Zatrudnienia, zdefiniowana
w Traktacie Amsterdamskim. Celem jej jest skoordynowanie polityki zatrudnienia
państw Członkowskich UE. We wrześniu 1997 r., na nadzwyczajnym szczycie
w Luksemburgu na temat zatrudnienia, postanowiono wdrożyć ideę „zatrudnienia
jako przedmiotu wspólnej troski”. Europejscy przywódcy podjęli decyzję
o utworzeniu rocznego cyklu wdrażania i monitorowania narodowej polityki
zatrudnienia Państw Członkowskich, który zaczęto określać mianem Procesu
Luksemburskiego. Przyjęto, że każdy obywatel powinien mieć dostęp do indywidualnej
oferty pracy, praktyki zawodowej, szkolenia i innych aktywizujących
instrumentów – nie później niż w ciągu 12 miesięcy po utracie pracy.
1 S.M. Kwiatkowski, I. Woźniak (red.), Krajowe standardy kwalifikacji zawodowych.
Projektowanie i stosowanie. Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej,
Warszawa 2003.
2 Np. Uchwała Rady z 13 lipca 2001 r. dotycząca roli kształcenia i szkolenia w polityce
odnoszącej się do zatrudnienia. Dziennik Urzędowy Wspólnot Europejskich (Dz. U. WE
204/01, p1), 20 lipca 2001 r.
5