2. - Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej

3.2. STRATEGIA LIZBOŃSKA
Państwa członkowskie UE lub – zależnie od kraju – wchodzące w ich
skład regiony, odpowiadają za organizację swoich systemów edukacji i treści
programów nauczania. Zgodnie z zasadą subsydiarności Unia Europejska może
wspierać i uzupełniać takie działania państw członkowskich, które mogą przyczynić
się do podwyższenia poziomu edukacji. Działania te zostały określone
w art. 149 i 150 Traktatu o Unii Europejskiej i dotyczą:
– promowania mobilności uczniów, studentów i nauczycieli;
– rozwoju współpracy międzyszkolnej i międzyuczelnianej;
– zachęcania do nauki języków obcych;
– uznawania w szkołach, uczelniach i zakładach pracy tytułów i stopni naukowych,
kwalifikacji oraz kompetencji zawodowych;
– promowania kształcenia otwartego i na odległość.
Rada Europejska podczas posiedzenia w Lizbonie (marzec 2000 r.) potwierdziła,
że Unia Europejska stanęła w obliczu fundamentalnych zmian, będących
wynikiem globalizacji i rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Rada
uzgodniła, że do roku 2010 ma być osiągnięty następujący cel strategiczny:
Gospodarka europejska powinna stać się najbardziej konkurencyjną i dynamiczną
gospodarką w świecie – gospodarką opartą na wiedzy, zdolną
do trwałego wzrostu, tworzącą coraz większą liczbę lepszych miejsc pracy
i zapewniającą większą spójność społeczną.
Wynikają stąd niezbędne działania w dziedzinie edukacji, które mają
uczynić Europę konkurencyjną i atrakcyjną dla reszty świata 20 .
W 2002 roku w Barcelonie Rada Europejska przyjęła dokument:
Edukacja w Europie: różne systemy kształcenia i szkolenia – wspólne
cele do roku 2010. Program prac dotyczący realizacji przyszłych celów systemów
edukacji.
Dokument ten wskazuje na trzy cele strategiczne, jakie mają osiągać systemy
edukacyjne państw członkowskich UE w realizacji Strategii Lizbońskiej:
1. Poprawa jakości i efektywności systemów edukacji w krajach UE.
2. Ułatwienie powszechnego dostępu do systemów edukacji.
3. Integracja systemów edukacji z ich otoczeniem zewnętrznym.
W ramach tych trzech celów strategicznych wskazano dla systemów
oświaty w krajach Unii Europejskiej 13 celów szczegółowych. Zgodnie z postanowieniem
Rady z lutego 2003 szczególnie ważne, wręcz priorytetowe znaczenie
mają dla oświaty krajów członkowskich w najbliższych latach następujące
sprawy:
1. Problem liczby uczniów niekończących szkoły. Do roku 2010 wszystkie
kraje członkowskie powinny obniżyć przynajmniej o połowę wielkość wskaźni-
20 Zobacz także: Convention on the Recognition of Qualifications concerning Higher
Education in the European Region, Lisbon 1997. Convention of the Council of
Europe/UNESCO.
28