Pokaż caÅy numer - FPN - Farmaceutyczny PrzeglÄ d Naukowy
Pokaż caÅy numer - FPN - Farmaceutyczny PrzeglÄ d Naukowy
Pokaż caÅy numer - FPN - Farmaceutyczny PrzeglÄ d Naukowy
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Farm Przegl Nauk, 2009,8<br />
1. parageuzja – błędne, opaczne odczuwanie wrażeń smakowych,<br />
2. kakogeuzja – odczuwanie nieprzyjemnych smaków wywołane<br />
przez prawidłowe substancje smakowe,<br />
3. phantogeuzja – występowanie halucynacji smakowych<br />
przy braku jakichkolwiek bodźców smakowych,<br />
4. aliageuzja – odczuwanie nieprzyjemnych wrażeń przy<br />
bodźcach smakowych uważanych zwykle za przyjemne,<br />
Utrata zdolności percepcji smaku, obniżenie odczuwania<br />
smaku bądź zniekształcenie odczuwania normalnego<br />
smaku wpływają na ilość i rodzaj spożywanego pokarmu,<br />
a także na doznania negatywne i pozytywne związane z jego<br />
przyjmowaniem. Zaburzenia smaku mogą znacząco obniżyć<br />
jakość życia.<br />
Niektórzy autorzy wiążą zaobserwowane zaburzenia<br />
smaku ze zmianami w metabolizmie oraz z niedoborem<br />
pierwiastków takich jak cynk, miedź i nikiel [6,7]. Składniki<br />
mineralne są materiałem budulcowym i - chociaż nie spełniają<br />
funkcji energetycznych - regulują czynności ustroju,<br />
a zwłaszcza chemiczną i fizyczną integralność komórek i tkanek.<br />
Dzienne spożycie tych pierwiastków z dietą często nie<br />
pokrywa w pełni zapotrzebowania organizmu na te niezwykle<br />
istotne dla życia biopierwiastki. Na poziom pierwiastków<br />
w organizmie człowieka mają wpływ różne choroby, w tym<br />
również choroby o podłożu genetycznym oraz niezbilansowany<br />
sposób żywienia, obniżenie biodostępności, narażenie<br />
zawodowe, skażenie środowiska [8]. Skutki niedoborów<br />
cynku i miedzi związane są z rolą jaką te pierwiastki spełniają<br />
w żywych organizmach. Cynk jest obecny w centrach<br />
aktywnych wielu (około 200) enzymów uczestniczących<br />
w różnych procesach, w tym w przemianach metabolicznych.<br />
W związku z tym ma wpływ na wszystkie podstawowe<br />
procesy życiowe [8,9,10]. Miedź jako ważny biopierwiastek<br />
jest składnikiem wielu białek, metaloenzymów i niektórych<br />
barwników [9,11,12]. Nikiel zaliczany jest do pierwiastków<br />
subśladowych, których stężenie w różnych tkankach jest bardzo<br />
niskie i wynosi od dziesiątych części do kilkudziesięciu nanogramów<br />
w 1 gramie badanej tkanki [13]. Określenie funkcji<br />
biochemicznej niklu jak i innych subśladowych pierwiastków<br />
jest bezpośrednio związane z trudnościami analitycznymi występującymi<br />
przy oznaczaniu tak niskich stężeń, dlatego też informacje<br />
na temat biochemicznej roli pierwiastków subśladowych<br />
są niepełne, a wiele problemów związanych z wpływem<br />
tych biopierwiastków na funkcjonowanie organizmów żywych<br />
nie zostało do końca wyjaśnionych.<br />
Biodostępność składników mineralnych zawartych<br />
w wodzie, żywności i suplementach ma duże znaczenie<br />
w ocenie stopnia zaspokajania zapotrzebowania organizmu<br />
na składniki mineralne. Płeć, wiek stan odżywiania, podatność<br />
na stres, czynniki genetyczne, stan fizjologiczny (ciąża,<br />
laktacja), mikroflora jelitowa mają duży wpływ na biodostępność<br />
tych minerałów [14].<br />
Warunkiem przyswajalności składników mineralnych<br />
jest z jednej strony ich rozpuszczalność, a z drugiej zdolność<br />
do przenikania przez błony komórkowe. Przyswajalność<br />
cynku jest na ogół proporcjonalna do jego stężenia<br />
w pożywieniu, jednakże obecność różnych związków<br />
w przewodzie pokarmowym może wpływać na wchłanianie<br />
cynku w jelitach. Obecność w diecie pochodnych kwasu fitynowego<br />
jest głównym czynnikiem małej przyswajalności<br />
cynku. Kompleksy cynku utworzone z kwasem fitynowym<br />
utrudniają jego wchłanianie w jelicie. Fosforany i benzoesany<br />
należą także do czynników zmniejszających wchłanianie<br />
cynku w jelitach. Przyswajalność cynku jest obniżana przez<br />
substancje zdolne do jego chelatowania tj. histydynę, cysteinę,<br />
kwas cytrynowy i pikolinowy. Upośledzone wchłanianie<br />
cynku jest z reguły związane z dysfunkcją jelit [15].<br />
Wchłanianie miedzi i cynku warunkuje homeostazę całego<br />
organizmu, przy czym podwyższony stan wysycenia organizmu<br />
tymi pierwiastkami obniża ich wchłanianie [16].<br />
Ustalając normy i zapotrzebowanie organizmu ludzkiego<br />
na składniki mineralne, a zwłaszcza na cynk, należy zwrócić<br />
szczególną uwagę na biodostępność cynku ze zwyczajowo<br />
spożywanej diety, określić spożycie tego pierwiastka w grupie<br />
osób bez symptomów wskazujących na niedobory, jak<br />
również wykorzystać badania epidemiologiczne dotyczące<br />
niedoborów cynku w danej populacji [17]. Przy interpretacji<br />
wyników oznaczania zawartości cynku w surowicy krwi<br />
zdrowej populacji należy oprzeć się na wartościach referencyjnych<br />
[8]. W dostępnym krajowym piśmiennictwie<br />
wartości te są zróżnicowane [18,19], toteż przy interpretacji<br />
wyników celowym wydaje się posługiwanie własną grupą<br />
odniesienia [8].<br />
Cynk może być oznaczany w różnych tkankach, ale najczęściej<br />
oznaczany jest w surowicy krwi i we włosach [20].<br />
Niskie poziomy miedzi i cynku w diecie, jak również zaburzenia<br />
w ich absorpcji przez dłuższy okres czasu, mogą prowadzić<br />
do obniżenia poziomu tych pierwiastków w całym<br />
organizmie, a w konsekwencji do wystąpienia wielu różnych<br />
chorób [21], w tym również dysfunkcji zmysłu smaku<br />
[6,7,21]. Wykazano, że w zaburzeniach smaku występuje<br />
szczególnie zwiększone zapotrzebowanie organizmu na<br />
cynk spowodowane obniżonym jego poziomem w surowicy<br />
krwi oraz zaburzeniami w absorpcji tego pierwiastka [21].<br />
Wyniki badań Stefanidou i wsp. [22], oraz Ikeda i wsp.<br />
[23] wskazują na obniżenie poziomu cynku w surowicy<br />
krwi wraz z wiekiem, co ma związek z zaburzeniami absorbcji<br />
cynku u ludzi starszych. Badania innych autorów<br />
dowodzą braku wpływu wieku na poziom cynku w surowicy<br />
krwi [24]. W pierwszym przypadku ma to zapewne<br />
związek ze starzeniem się organizmu czyli stopniowym,<br />
postępującym i nieodwracalnym zmniejszaniem jego zdolności<br />
do zachowania równowagi środowiska wewnętrznego<br />
w odpowiedzi na czynniki środowiska zewnętrznego tj. warunki<br />
i tryb naszego życia, co zwiększa ryzyko wystąpienia<br />
różnych chorób. U pacjentów leczonych związkami zawierającym<br />
grupę tiolową (-SH), jak np. kaptopryl obserwowano<br />
zaburzenia gospodarki cynkowej, a także występowanie<br />
ageuzji [25]. Prawdopodobnym mechanizmem takiego działania<br />
jest zdolność chelatowania jonów cynku przez ten lek.<br />
Ponadto kaptopryl powoduje zwiększenie wydalania cynku<br />
z moczem, a co za tym idzie zmniejszenie stężenia cynku<br />
w surowicy krwi, co być może wiąże się z obecnością grupy<br />
sulfhydrylowej w cząsteczce tego leku [26].<br />
Wykazano ustąpienie hipogeuzji po doustnym podaniu<br />
soli cynku, miedzi lub niklu w stanach chorobowych związanych<br />
z podwyższonym poziomem we krwi dwusiarczków<br />
oraz związków tiolowych [25]. Wiedza na temat wpływu<br />
miedzi i niklu na wrażliwość smakową jest jednak ogra-<br />
40