Pokaż cały numer - FPN - Farmaceutyczny PrzeglÄ d Naukowy

Farm Przegl Nauk, 2010, 12
Tab. I. Aktywności biologiczne dla związków 1-20
Zw.
1
pK i
2
pD 2
3
pA 2
1 - 7,97 5,10
2 7,60 7,99 7,30
3 7,00 7,88 6,90
4 7,90 8,04 5,70
5 6,00 - 7,50
6 9,90 8,16 6,69
7 8,10 8,10 7,20
8 8,40 - 6,50
9 8,22 - 8,73
10 7,40 - 8,79
11 9,70 8,09 7,50
12 7,40 - 9,20
13 8,40 6,88 7,99
14 7,70 7,70 6,35
15 6,60 5,80 -
16 6,37 6,30 -
17 6,64 6,20 -
18 7,40 7,60 7,30
19 6,40 - -
20 7,50 - 6,00
1
pKi – powinowactwo leku do receptora
2
pD2 – aktywność agonistyczna
3
pA2 – aktywność antagonistyczna
(i) acetonitryl : metanol : bufor pH 7,4 (DS A
; 40:40:20,
v/v/v)
(ii) acetonitryl : metanol : chlorek metylenu : bufor pH 7,4
(DS B
; 60:10:10:20, v/v/v/v).
Jako fazy stacjonarnej użyto płytek aluminiowych z żelem
krzemionkowym (NP TLC 60F 254
, 20x20 cm, Merck,
Darmstadt Germany). Analiza prowadzona w normalnym
układzie faz (NP TLC). Fazę stacjonarną modyfikowano
poprzez nasycenie roztworami pochodnych aminokwasów
wiążących dla uzyskania zaplanowanych środowisk biochromatograficznych.
W każdym wariancie fazy ruchomej
(DS A
i DS B
) i stacjonarnej przeprowadzano badanie dwukrotnie.
Do impregnacji płytek wykorzystano 0,03 mol/L roztwory
kwasu propionowego, alkoholu etylowego, etylobenzenu,
4-hydroksyetylobenzenu, amidu kwasu propionowego oraz
alkoholu izopropylowego. Alkoholu etylowego i izopropylowego
użyto tylko do sporządzenia roztworów wieloskładnikowych.
Płytki poddano wstępnemu pasażowaniu (w obecności
odpowiedniej fazy ruchomej DS A
lub DS B
) w warunkach
chromatografii przez 1,5 godziny, następnie płytki suszono
na powietrzu. Suche płytki, które zostały poddane procedurze
pasażowania, impregnowano przy użyciu spryskiwacza
(GS1, Desaga) przygotowanymi roztworami uzyskując odpowiednie
modele biochromatograficzne:
a) kwas propionowy – model S1
b) etylobenzen - model S2
c) 4-hydroksyetylobenzen – model S3
d) amid kwasu propionowego – model S4
e) kwas propionowy i alkohol etylowy (1:1; v:v) – model
S5
f) kwas propionowy, alkohol etylowy oraz etylobenzen
(1:1:1; v:v:v) – model S6
g) amid kwasu propionowego i alkohol izopropylowy (1:1;
v:v) – model S7.
Płytki po impregnacji suszono przy dostępie powietrza.
W celu wykonania analizy porównawczej, po dwie płytki
dla fazy DS A
i DS B
przygotowano bez roztworów S1-S7 –
płytki kontrolne (C).
Badane związki 1-20 odważono na wadze analitycznej
z dokładnością do 0,1 mg, a następnie rozpuszczono w metanolu
w celu uzyskania stężenia 1 mg/mL. Za pomocą mikrostrzykawki
Hamilton na wszystkie użyte w doświadczeniu
płytki nanoszono badane związki (1-20) w ilości 1,0 μL.
Odległość pomiędzy nanoszonymi związkami wynosiła 0,8
cm, a średnica powstałych plamek około 2 mm. Zachowano
odstęp od brzegu płytki w odległości 2,0 cm. Linia startu
znajdowała się 2,0 cm powyżej dolnej krawędzi płytki.
Chromatogramy rozwijano na wysokość 10 cm licząc od
linii startu. Czas rozwijania chromatogramów wynosił dla
fazy DS A
– 45 ± 2 min, dla fazy DS B
– 38 ± 2 min.
Rozwijanie chromatogramu przeprowadzono w poziomej
komorze chromatograficznej z dozownikiem eluentu,
DS-II-20x20 (CHROMDES, Lublin, Poland). Wykonano
analizę densytometryczną uzyskanych chromatogramów
z użyciem aparatu Desaga CD 60, przy długości fali 280
nm. Podstawowym parametrem, który wyznacza się z chromatogramu
jest współczynnik opóźnienia R f
(ang. Retardation
Factor), definiowany jako stosunek drogi przebytej
przez substancję chromatografowaną (od punktu startu
do środka plamki - a) do drogi przebytej przez fazę
ruchomą (od linii startu do czoła fazy ruchomej - b);
R f
= a/b. Otrzymane wyniki analizy nie wykazały rozbieżności,
a otrzymane wartości danych (R f
) dawały
średnią z dwóch kolejnych pomiarów. Współczynnik
opóźnienia R f
stanowił podstawę do wyliczenia współczynnika
R M
(jego logarytmicznej funkcji) z zależności
[25]: R M
= log (1/R f
– 1). Wartość współczynnika R f
(R M
)
jest charakterystyczna dla danej substancji, w konkretnym
układzie chromatograficznym.
Wartości R M(S1-7)
i R M(C)
analizowanych związków opisano
kolejno jako: S1-7 i C, natomiast pochodne tych wyników
oznaczono odpowiednio jako: S1-7/C i C – S1-7.
Otrzymane wyniki z analizy chromatograficznej zostały
przedstawione w Tabeli II.
Parametry fizykochemiczne
Obliczenia parametrów fizykochemicznych wykonano
wykorzystując program HyperChem 7.0 i ACD/Labs 8.0.
Otrzymane wyniki zostały zestawione w Tabeli III. Podczas
obliczania parametrów: energia całkowita (ET [kcal∙mol -1 ]),
energia wiązania (EB [kcal∙mol -1 ]), ciepło tworzenia (HF
[kcal∙mol -1 ]), moment dipolowy (µ [D]), energia orbitalu
HOMO (E HOMO
[eV]), energia orbitalu LUMO (E LUMO
[eV]),
pole powierzchni van der Waals’a (GSA [Å 2 ]), objętość van
der Waals’a (MV [Å 3 ]), energia hydratacji (E H
[kcal∙mol -1 ]),
współczynnik podziału oktanol/woda (logP), refrakcja mo-
36