You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
10<br />
-K o r ç a-<br />
korrik <strong>2011</strong><br />
Letërsi.<br />
STACIONI ‘I MULLIRIT TE JORKUT’<br />
KRISTAQ TURTULLI<br />
Tregim.<br />
U gëlltit me vështirësi dhe<br />
dëgjoi i përhumbur shungullimën<br />
e gëlltitjes teksa<br />
rrokullisej drejt stomakut.Me<br />
plogështi dhe dhembje lëshoi<br />
tufën e luleve në shtratin<br />
bosh.Përshkundi kryet dhe<br />
me hapa të plogështa eci<br />
drejt derës.Atëherë kur besoi<br />
se akujt e zemrës filluan të<br />
shkrinin ajo iku.Asaj i pëlqenin<br />
shumë lulet,sidomos<br />
tulipanet.‘Erdhi përsëri qelbësira,’murmuriti<br />
Roberti<br />
fytyrë tendosur dhe nofulla<br />
shtrënguar.Ai luajti kryet me<br />
bezdi dhe rëndoi me nervozizëm<br />
mbi telat e kitarës.Tingujt<br />
e kitarës dolën të zhurmshëm,acaruarës,si<br />
gurë mali<br />
të gremisura me potere në<br />
humnerë.Një kalimtare e<br />
moshuar,trup vogël,fytyrë<br />
rrudhur,mjekër majuc,kapele<br />
të zezë me xhufkë në majë,<br />
kërceu mënjanë,vështroi<br />
rrëshqanthi dhe përveshi me<br />
përçmim buzët e holla të<br />
rrudhosura.Roberti donte ti<br />
kërkonte të falur zonjës plakë,por<br />
në vend të ndjesës ai<br />
lëshoi mbytur sharjen:‘Në<br />
djall të vesh edhe ti.’Plaka<br />
nxitoi hapat pa kthyer kokën.<br />
Ai vazhdonte ta vështronte<br />
të paftuarën pjerrët,me syrin<br />
e majtë të hapur plotësisht,<br />
gati të çapëlyer,me shikim të<br />
egër,si shkëlqim dimëror.<br />
Ndërsa syrin e djathtë e<br />
mbante gjysmë të mbyllur,si<br />
të çarë shkëmbi,ku fshihej<br />
një shteg i errët,i nëndheshëm<br />
mali.‘Phu!!! Përse e<br />
solli kokën, përse?’hungëriti<br />
dhe kafshoi me dhembin e<br />
qenit cepin e buzës së poshtme.Fjalët<br />
i nxori të rrokëzuara,si<br />
ti dërmonte me dhëmbë.Ai<br />
mbajti frymën,fjalët i<br />
u dukën petashuqe shtrembanike,si<br />
kapaçka llamarine<br />
të shtypura prej vrerit të<br />
fshehur.‘Phu!!!’Ai më kot<br />
shpresoi në mos shfaqjen e<br />
saj.Ishte një shpresë e vakët,<br />
sepse atij gjithnjë parandjenjat<br />
i dilnin në të kundërt.<br />
Sidoqoftë,kaloi një orë dhe<br />
ajo nuk po dukej,ai filloi të<br />
merrte frymë dhe gishtërinjtë<br />
lëviznin çakërrqejf nëpër<br />
tastiera.Disa monedha fluturuan<br />
në ajër,duke bërë disa<br />
lëvizje të mrekullueshme,më<br />
pas binin butë,ëmbël duke u<br />
përkëdhelur në kamoshin blu<br />
të kutisë së hapur.Atë e magjepsin,e<br />
përlotnin e ngashëronin<br />
kërcimet dhe vallëzimet<br />
e monedhave.Ajo ktheu bërrylin<br />
si të ishte një vrundull<br />
ere,njëlloj si e trenave të<br />
vrullshëm dhe moskokëçarës,<br />
të cilët të ftohnin,të bënin kallkanEci<br />
me vështrim të mugët,<br />
si një fantazmë e zbehtë,drejt<br />
vendit ku atij i shkaktonte turbullim<br />
dhe dhembje koke.Ai<br />
ishte gati ti bërtiste:’Ndalu,<br />
qëndro,mos shko aty!’Ajo<br />
ishte si gjithnjë e pavëmendshme,indiferente,<br />
tmerrësisht<br />
moskokëçarëse,si një re e grisur<br />
lënë pakujdesish në qiell.<br />
Robertit i u grumbullua në<br />
çast shija e hidhët,si ti turreshin<br />
prej barkut të gjitha lëngjet<br />
e trupit të cilat zienin me<br />
zhurmë si të ishin bërsi.Ai<br />
ishte burrë ndaj nuk donte të<br />
hapte gojën e të derdhte drejt<br />
saj të gjitha llokoçitjet e bërsive<br />
të stomakut.Por njëherësh<br />
donte ti fshikullonte në<br />
fytyrë,indiferencën e rreme,<br />
vështrimin e avullt,të mjegullt<br />
të kësaj femre.Ajo i hyri padrejtësisht<br />
në pjesë,si erë e<br />
ftohtë,pa e përshëndetur,pa e<br />
pyetur,shenja këto të kundërta<br />
prej elementeve delikate të<br />
femrës muzikante.Hëm,të<br />
urresh është gjë e pështirë,e<br />
neveritshme,sepse është prurja<br />
e madhe e vrerit.Pëf,të<br />
urresh nuk është çudia e shekullit.Bota<br />
është e mbarsur<br />
me urrejtjet,e të gjitha ngjyrave<br />
dhe llojeve.Urrejtja i ngjan<br />
kancerit dhe metastazave të<br />
tij.Nuk është çudi ndonjë ditë<br />
vrerët do dalin në sipërfaqe,e<br />
gjithçka do farmakoset prej<br />
pështirosjes dhe neveritjes.<br />
Hëm!Njerëzimi është shumë<br />
naiv,i trembet ngrohjes së motit.Regjisorë<br />
të lajthitur realizojnë<br />
filma me përmbytje katastrofike.Ata<br />
mbjellin akthin<br />
e rremë për fundvitin 2012.<br />
More të mjerë,të gjitha janë<br />
pallavra,gjepura,përralla për<br />
kalamajtë,për naivët,kaqolët.<br />
Nuk zhduket bota prej imagjinatave<br />
të shkrehura. Shkrimtarët<br />
e varfër,skenaristët pehlivanë<br />
dhe regjisorë të pasur,<br />
mendjet e kthjellëta,duhet të<br />
parandalojnë shpërthimin e<br />
afërt të ujërave të zeza,të<br />
fekaleve.Me pak fjalë vrerin<br />
e madh.Kjo është gjëma më<br />
e madhe e shoqërisë njerëzore.Ngrihet<br />
pyetja,a duhet të<br />
pastrohen barqet dhe shpirtrat,apo<br />
të lihet shkatërrimi<br />
përfundimtarKjo është çështja.Roberti<br />
tundi kryet me<br />
vrull.Kohët e fundit gjithnjë e<br />
më tepër përfshihej nga mendime<br />
të turbullta.Ndjeu shtrëngim<br />
në gjoks.Kitara dhe ai<br />
po çakordoheshin.E dhembshme<br />
vëlla është çakordimi,të<br />
lënë femrat rehat. Femra,<br />
ushqyesja dhe shkatërruesja e<br />
botës.Edhe kjo është pjesa e<br />
rëndësishme e çështjes.Ai<br />
shkrofëtiu me vete,përveshi<br />
buzët,duke lëshuar si zgjatim<br />
kafshe rënkimin e hidhur.Gjithë<br />
qenia e tij sikur i fliste saj<br />
femre,i thoshte:’Na moj ti,nuk<br />
e sheh,dikush është këtu,muaj<br />
dhe muaj me radhë,shtatë ditë<br />
të javës.Mu qepe edhe dje<br />
dhe sot si rrodhe,gremisu<br />
tutje.Shiko kuçka,bën sikur<br />
nuk vë re që unë po plas nën<br />
lëkurë.Mendon se je femër<br />
dhe je e lirë të bësh çfarë të<br />
duash.’Robertin e acaronte<br />
gjithashtu përpikmëria e veprimeve,tok<br />
me zbehtësinë tradhtare<br />
hënore.Përnjëmend i u<br />
bë sikur në hapësirën e stacionit<br />
ishin ndehur copëra qelqesh,trekëndore<br />
të mprehta<br />
me majë.Të gjitha lëviznin<br />
kërcënueshëm drejt trupit të<br />
tij,prerë,ngulur,gjakosur.Trupi<br />
përnjëherësh i u bë si mëlçi<br />
kau e bombarduar nga saçmat.Ai<br />
tërhoqi kokën me nxitim<br />
prapa dhe gati sa nuk e<br />
përplasi mbas murit.Me shpinën<br />
e dorës së djathë fshiu ballin,sytë<br />
e skuqur,i u duk sikur<br />
largoi me mundim rrëketë e<br />
gjakut.U rrëqeth.Ajo po shtynte<br />
me shpatulla dhe gjoks ajrin<br />
e rrallë,lëvizte rrëshqanthi,si të<br />
kishte jastëkë ajri nën sqetulla,<br />
mbasi këmbët e saj nuk prenin<br />
tokë.Atëherë kur besonte se<br />
e paftuara në qofte se nuk<br />
largohej tutje,në rruginën nëntokësore<br />
të stacionit të trenit,<br />
së paku të rrëzohej,të gremisej<br />
diku,në shkallët e pjerrëta,<br />
të thyente ndonjë këmbë,më<br />
mirë do të ishte të thyhej krahu,të<br />
mos i binte më violinës.<br />
Ajo në kundërshtim me hamendësimet<br />
e tij,u ul ngadalë,<br />
butë,si të zbriste me katapultë,<br />
duke ngjeshur ajrin dhe thatë<br />
bërë trokë gjuhën e Robertit.<br />
Fanatizmi çmendurak i saj,i<br />
nguljes saktësisht në mesin e<br />
rrethimit ndarës,me shenja të<br />
rrumbullakëta,të verdha,e<br />
bënte Robertin të klithte si qen<br />
i lidhur me zinxhirë.Gishtërinjtë<br />
i lëviznin vrullshëm mbi tela,<br />
sytë i erreshin nga rëndesa e<br />
trishtimit.Ndërkohë ajo butës<br />
shtyu tutje presionin e ajrit,<br />
lëvizi kryet me delikatesë, hodhi<br />
mënjanë flokët ngjyrë<br />
gështenjë të errët dhe shfaqi<br />
përpara tij zbehtësinë dhe delikatesën<br />
acaruese të qafës së<br />
hollë.Roberti ndjeu dhembje<br />
në cepat e syve,diçka si pickim.Femra<br />
ishte përqendruar<br />
në veprimet e saj.Mbështjellë<br />
me pelerinën e sfungjertë të<br />
indiferentizmit,vendosi ngadalë<br />
në anën a majtë çantën e<br />
kuqe të shpinës.Në krahun e<br />
djathtë boksin e vogël.Ajo<br />
përkuli pakës gjunjët,tendosi<br />
trupin gjysmë të përkulur, përpara,një<br />
këmbë larg saj, vendosi<br />
kutinë bosh të violinës.<br />
Kutia e hapur,veshur me kamosh<br />
të kuq,e turbullonte Robertin.Ishte<br />
gati të turrej ta<br />
shkelmonte tutje me majën e<br />
këpucës drejt e në shinat e trenit,të<br />
bëhej copë dhe thërrime.‘Çfarë<br />
dreq femre!’<br />
Nuk e kupton ajo furtunën që<br />
po i ndodh në shpirt njeriut të<br />
gjorë që gjendet shumë pranë<br />
saj!Është qorre.Phu!Femra<br />
lëvizi me kujdes këmbët e<br />
vogla sa majtas djathtas, vështroi<br />
përdhe,rëndoi mbi majat e<br />
këmbëve,pastaj në thembrat,si<br />
të lëkundej nga era e lehtë,apo<br />
të luante me nervat e tij.Ajo<br />
më në fund drejtoi trupin,lëpiu<br />
buzët dhe hodhi përsëri prapa<br />
flokët ngjyrë gështenjë të çelur.Para<br />
disa minutash flokët<br />
e saj iu dukën të errëta,korb<br />
të zeza.Me siguri lojë e harbuar<br />
e dritës të lodhur të stacionit.Qafa<br />
e hollë e bardhë i<br />
ngjau si shtëllungë e hollë avulli,ngulur<br />
rastësisht në trupin e<br />
saj,të hollë,të brishtë.Roberti<br />
me shikim të murrëtyer u<br />
mundua të kapte shikimin e<br />
femrës,nuk mundi,tretshin<br />
shumë shpejt vezullimet e<br />
dritave në zbrazëtirë.Skofi<br />
ndjente dhembje koke.Ajo u<br />
mbush me frymë disa herë<br />
me radhë,vrullshëm,si të niste<br />
një maratonë.Ai nënqeshi.<br />
Gjoksi i saj ishte i ngushtë.<br />
Ajo morri frymë përsëri, nxori<br />
ajrin jashtë.Gishtërinjtë e<br />
hollë të dorës të djathtë nisi<br />
ti lëvizte me shpejtësi në<br />
boshllëk.Ajo lëvizi shpatullën<br />
së bashku me krahun lart e<br />
poshtë,si të shtynte tutje plogështinë.Befasisht<br />
vendosi<br />
kasën e violinës në shpatull,<br />
mbështeti mjekrën e vogël të<br />
rrumbullakët.Ajo tendosi<br />
krahun e djathtë,e ngriti lart,si<br />
të fshikullonte ajrin,pastaj<br />
përkuli harkun ngadalë,gjithë<br />
ceremoni mbi tela.U dëgjuan<br />
disa fërshëllima të lehta.Ai i<br />
ra kitarës me vrull që ta<br />
mbyste.Ajo picërroi sytë,<br />
mollëzat e gishtërinjve të saj<br />
shtrënguan fort telat e violinës.Muzika<br />
e saj rrodhi e ishte<br />
e lehtë,e ëmbël si fllad.<br />
Diçka si Shtraus,si Paganin,ose<br />
si Mozart.‘Le ti bjerë<br />
dreqit me brirë.’Roberti i binte<br />
shumë mirë muzikës qytetare,por<br />
tani mbante qëllimisht<br />
akorde të zhurmshme.Ai<br />
po mbështillej me zjarrin<br />
e madh të çakërdisjes së<br />
marazit.Burri po qullej dhe<br />
hutohej,vendi i rezervuar, rrethuar<br />
me shenja të verdha të<br />
urbanistikës së autobusëve<br />
dhe trenave ishte vetëm e<br />
tij.Nuk e dinte kjo zdërre se<br />
ishin tre muzikantë që kishin<br />
bërë marrveshje me njeri tjetrin;Zezaku<br />
i çalë Xho,vinte<br />
paradite,Roberti mbas dite<br />
dhe portugezi me një veshkë<br />
Julio punonte natën,turn i tretë.Udhëtarët<br />
e shumtë kalojnë<br />
pranë tyre dhe kush dëshiron<br />
u hedh nga një monedhë<br />
të bukur,në kutitë e hapura<br />
të veglave muzikore të<br />
veshura me kamosh blu.Ata<br />
nuk janë xhelozë me njeri tjetrin,zgjidhja<br />
e turneve ishte<br />
bërë në mënyrë paqësore.<br />
Roberti kishte tetë muaj që i<br />
binte kitarës në stacionin ‘E<br />
Mullirit të Jorkut.’Kjo qe zgjidhja<br />
më e mundshme.Vanesa<br />
tekanjoze,gruaja e Robertit,e<br />
braktisi atë pa ceremoni<br />
një muaj mbasi ngeli pa<br />
punë.Ajo i foli qetësisht teksa<br />
po dilte nga banja dhe po<br />
fshinte me peshqir gjoksin e<br />
bëshëm:‘I dashur,unë nuk<br />
mbaj përgjegjësi për ty kur<br />
pushohesh nga puna,’u vesh<br />
me nxitim,pa e përshëndetur<br />
zbriti shkallët dhe iku.Ai<br />
kujtoi se ajo bëri shaka.Rënkoi<br />
në vetmi kur gjeti shtëpinë<br />
bosh,e donte Vanesën<br />
deri para katër muaj.Më<br />
vonë e urreu.Ishte ditë e diele.Ai<br />
i binte kitarës në qoshkun<br />
e vet përhumbur në<br />
mendimet e veta.Tek tuk<br />
shtegu i mendimeve e çonte<br />
tek gruaja e ikur.Ai shpresonte<br />
të merrte ndonjë lajm<br />
prej saj,ajo të ndryshonte<br />
mëndje,të kthehej përsëri<br />
pranë tij.Ai nuk do ta braktiste<br />
kurrë Vanesën nëse ajo<br />
do ngelej pa punë.Roberti i<br />
përfshirë nga mendimet<br />
ngriti ngadalë kokën, vështroi<br />
nga eskalatori,iu duk sikur<br />
dalloi kokën e bukur të Vanesës,më<br />
pas shpatullat e hijshme,kostumin<br />
e bardhë,derisa<br />
u shfaq i gjithë kurmi i saj i<br />
derdhur.Robertit i u mbajt<br />
fryma,të ishte në ëndërr.<br />
Vanasa!Oh Vanesa!Po të<br />
afrohej ti fliste,përsëri do ta<br />
falte.Oh!Nga çasti në çast,<br />
priste që ajo të klithte e gëzuar<br />
dhe të sulej krahë hapur<br />
drejt tij.Ai i binte kitarës buzë<br />
shtrënguar,shikim fiksuar.<br />
Sytë i ndrisnin dhe zemra i<br />
rrihte me vrull.Vanesa.Ai<br />
donte ti tregonte gruas se fitonte<br />
bukën e gojës dhe nuk<br />
jetonte keq.Fare pranë Vanesës<br />
qëndronte një mashkull<br />
trup madh dhe shumë ezmer.Ajo<br />
kapi shikimin e ngulët<br />
të Robertit,u hutua një<br />
hop, vendosi dorën përpara.<br />
Sytë e saj të bukur morën<br />
shkëlqim të keq,qeshi me<br />
sarkazëm, lëvizi qafën, afroi<br />
kokën shumë pranë kokës së<br />
shoqëruesit të saj, i foli diçka<br />
me zë të ulët dhe tregoi me<br />
sy drejt Robertit.Mashkulli<br />
trup madh dhe shumë ezmer<br />
u rrotullua,u kthye vringthi<br />
drejt tij dhe zbardhi dhembët<br />
e mëdhenj.Ndehu gishtin e<br />
trashë dhe ia pat zëtrashë:<br />
‘Hë!Ky është ai merhumi,<br />
hë!Ha,ha,ha!Dashnori i<br />
gruas futi duart nëpër xhepat<br />
e pantallonave të varura,<br />
rrëmoi në to,më në fund nxori<br />
një kartëmonedhë njëzet dollar.Zbardhi<br />
dhembët përsëri,<br />
në mes të kartëmonedhës<br />
vendosi një monedhë dy dollarë.E<br />
bëri shuk kartëmonedhën<br />
rreth monedhës, përkuli<br />
pak trupin dhe e flaku lëmshin<br />
e mbështjellë çakërrqejf<br />
që kishte emrin dollar drejt...<br />
(vijon në fq 11)
Change language