Intervistë exluzive me; z. Marjan Sebaj-Sopi - Famulliabinqes.com

Por, gëzoj respekt dhe nderë edhe në mesin e popullit Gjerman, ky popull din të nderoj punën,
din të shpërblej dhe të jetë mirënjohës pamvarësisht se në cilën gjuhë shkruan e ku kontribuon.
Është popull shumë human, popull puntorë dhe falenderoj dhe lus Zotin për ta. Mua mu kanë
gjindë e më gjindën shumë duke filluar nga fqinjët e më pas intstitucionet të cilat më kanë
mundësuar kushte të mira jetësore.
Sa i përket pyetjës suaj rreth kushteve dhe rrethanave në të cilat punova në Kosovë padyshim
se ishin dhe janë të vështira për krijues të fardo lëmie apo fushe, nuk po e fajsoj shtetin nga i
cili nuk kam marrë askurrë asgjë, ndoshta edhe nuk kanë mundësi për të më ndihmuar rreth
botimeve të mia. Është e vërtetë se edhe interesi për libër ka humbë pak në shoqërinë tonë që
ndoshta është e natyrshme kur shohim se me farë probleme të shumta është ende duke u
ballafaquar, por shpresojmë që t’ia dalim së bashku duke punuar e ndriçuar të kaluarën, duke
punuar tash për një të ardhme më të mirë, ndritur e të lumtur për ne dhe gjeneratat e
ardhshme tonat.
Vilson Marku; Në librin e juaj të botuar një vit më parë /2010/ me titull; “Migrimi plagë
shumëshekullore” në mënyrë të shkëlqyer paraqitni dhe rrahni tema rreth një plage të rënd e ky
është emigrimi i popullit tonë gjatë shekujve në pika të shkurtëra e në veçanti emigrimin dhe
migrimin e famullisë sonë në detaje dhe me emëra e mbiemëra të çdo familje që gjindet në
diasporë, është kjo një punë dhe vepër që nuk paguhet. Na thuani se çfarë ndjeni juve lidhje
me këtë problem që po e bartim si popull dhe bashkësi e jonë?
Marjan Sebaj-Sopi; Çdo migracion /shpërngulje e dëtyrueshme/ është i dhimbshëm sepse ai
bëhet në kushte e rrethana të caktuara dhe të vështira. Populli shqiptar ka një fat të keq çka i
përket migrimit, sepse kjo dukuri neve po na përcjell si popull me shekuj, që nga koha e
mesjetës e deri në ditët e sotme. Por, përveq rrethanave në të cilat ishim /përsekutime të
ndryshme, kërcnime, rreziqe dhe luftëra/ edhe globalizmi dhe industrializimi e bënë të vetën.
Njerëzit dëshirojnë të jetojnë një jetë më të mirë dhe dinjitetshme, gjithnjë në kërkim të
kushteve më të mira nëse atë nuk e kanë në vendin e tyre. Sot bota është bërë e vogël, një
kopshtë dhe sado që migrimi është i dhimbshëm sepse nuk është lehtë të braktisësh
vendlindjen, të afërmit e të dashurit me të cilët je rritur etj…mëkati edhe më i madh do të ishte
që ata cilët janë jashtë atdheut të lihen e të harrohen nga vendlindja. Ne e dimë se diaspora
askurrë nuk e ka harruar vendlindjen, kësaj gjithmonë i ka dal në ndihmë e zot në rrethana të
ndyshme e me ndihma të llojllojshme. Për atë një komunikim sa më i afërt mes vendlindjes dhe
diasporës do jetë më se i nevojshëm dhe dobishëm për shoqërinë, për popullin tonë. Sot kemi
mundësinë e komunikimit reciprok sepse këtë na mundësojnë mjetet e informimit, teknologjia e
re dhe gjithnjë e më e avansuar, kështuqë do ishte dëmë i madh mos të shfrytëzohen këto të
mira e për të mirë të përbashkët. Jemi popull i lashtë me një kulturë e traditë të lashtë e të
mirë dhe me vlera të larta. Pse mos të jemi edhe popull i madh numërikisht. Pse të mos jemi sa
më të bashkuar, kur e dimë se bashkimi bënë fuqinë. Mjaft kemi patur përqarje e ndarje, është
koha e bashkimit dhe përparimit. Mua më ka ra si i ri të dal jashtë vendlindjes dhe më besoni se
edhe balta e vendlindjes të duket më e emël se mjalti i shtetit në të cilin jeton mërgata e jonë.
Të mundohemi ju në vendlindje dhe ne këtu, në veçanti klasa apo shtresa intelektuale /që kemi
mjaft të tillë edhe në diasporë/ ti koordinojmë veprimet dhe në çdo mënyrë ta ruajmë diasporën
nga asimilimi, të ruajmë brezat e ri të cilët gjithë e më tepër shkollohen e arsimohen në
univerzistete e fakultete të ndyshme, të shfrytëzojmë diturinë e tyre për të mirën e vendit tonë
të cilit po e përsërisë ia kemi borxh.
Sa më gëzon puna e juaj në famulli rrethë afërisë së diasporës, keni organizuar këshille anë e
mbarë botës ku kemi mërgatën tonë, me ta keni takime e komunikime të shpeshta, më pas për
ta çdo vit organizoni një ditë takimi, ku çmellemi të gjithë së bashku përmes këngës, valleve e
programeve tjera kulturo artistike. Më besoni se kjo e gjitha ofron rinin, fëmijtë e lindur në
diasporë, mesiguri këtë e keni vërejtur edhe juve gjatë pushimeve, shihni sa njeri vjen tani në
Kosovë?! Dhe më tepër më gëzon fakti që të rinjët /ata të lindur këtu/ me gëzim presin
pushimin dhe ditën kur do shkojnë në Kosovë. Mua më brengosë vetëm një gjë; ndoshta
familjet tona duhet më tepër ti kushtojnë kujdes edukimit dhe arsimimit të fëmijve tanë në
gjuhë amtare. Të dërgojnë fëmijtë e tyre në kurse e orët të ndryshme plotësusese /kuptohet
aty ku egziston mundësia/ në gjuhën shqipe etj. Sepse me ruajtjen dhe kultivimin e gjuhës,
kulturës, traditës do ruhemi nga asimilimi i cili na kërxnohet për çdo ditë meqë jetojmë në