IntervistÃ« exluzive me; z. Marjan Sebaj-Sopi - Famulliabinqes.com

More documents

Recommendations

Info

një rast edhe më preku një fjali e të riut Tomë Marku i cili më tha; “…kisha me dhënë dorën time për të të parë ty në këmbë e të shëruar”... Është gjë e kuptueshme se në fillim nuk e pata edhe lehtë të pranoj këtë realitet të ri. Ishte vështirë që nga një djal i ri, energjik, gjithnjë në lëvizje e kërkim, tani për një moment të gjindesh i lidhur për shtrati në mes jetës dhe vdekjës, por deshti Zoti e sipas planit të tij dhe përkujdesjës së madhe të mjekëve e gjithë atyre njerëzve rreth meje dhe më la në jetë. Vështirë e pata por edhe më vështirë do e kisha mesiguri po mos të kisha dashurinë familjiare, dashurinë dhe përkrahnjen e juaj, të famullisë dhe popullit tim të dashur shqiptar kudo që ishte dhe takova, sepse kudo shkova ata më ishin pranë. Me ta mësova edhe më tepër artin e jetës, dashurinë dhe flijimin për të tjerë. Për këtë gjithmonë i jam mirënjohës famullisë sonë, ipeshkvisë, pastaj gjithë miqëve të mi e në veçanti sot e gjithmonë një falenderim i madh që jam në jetë dhe moralisht i fortë i shkon rinisë sonë. Pa ju e pa mbështetjen e popullit tim, unë gjithnjë them se nuk do ia kisha dal, nuk do kisha ditur të konceptoj jetën time. Ju më ishit frymëzim dhe inspirim, forcë e energji që edhe në këtë gjendje të vazhdoj për të jetuar e punuar. Pashë se rinia ka nevoj për mua dhe unë për ta, prandaj dëshirova të mos i mbesë borxh kësaj rinie të mrekullueshëm që kemi. Mos të dorëzohem meqë ata më donin. Lutjet e juaja bërën që të tejkaloj dhe përballoj 14 operime /e intervenime tjera/ të rënda tjera që më erdhën në jetë dhe gjithë kuptohet si pasojë e fatkeqësisë së komunikacionit të parë vitin 1987 dhe fatkeqësisë së dytë që pësova vitin 2002 dhe e cila fatkeqësi edhe më largoi detyrimisht nga vendlindja ime e dashur. Pranë të gjithave falenderoj Zotin që më mundësoi të jetoj, me këtë falenderoj ju dhe gjithë popullin shqiptar që më dha kurajo, mbështetje e më përkrahu me lutje e bekime, frytet e së cilës po shihen sot e për çdo ditë, meqë tani e disa kohë jam stabilizuar me shëndet e mirë jam. Por çkado të sjellë jeta, jam i gatshëm të pranoj si vullnesë të Zotit dhe të barti kryqin deri në fund. Nuk dëshiroj të dëshpëroj askend askurrë, besoj se do kam edhe më tutje ndihmon e Zotit dhe përkrahjen e mbështetjen e gjithë juve si deri më tani. Nuk u ndala së punuari, por kuptohet tani në kushte e rrethana tjera. Vilson Marku; Gjithësesi se kemi qenë dhe do jemi me ju kudo e përgjithmonë! Siç duket gjatë tërë jetës kryqet po ju përcjellin? Marjan Sebaj-Sopi; Të dashurit e mi, kryqet nuk kanë të ndalur në jetën e askujt. Çdokush ka kryqet e tija, nuk ka njeri, nuk ka familje pa kryqe, mirëpo nëse dimë ta bartim atë, nëse e bartim me dëshirë dhe në nderë e lavd të Zotit, atëherë kryqin do e kesh më të lehtë. Përsonalisht më së vështiri në jetën time e pata momentin kur vëllaun tim 12 vjeçar Augustinin e vrau rrufeja në fushat tona. Kjo ishte një tregjedi familjiare edhe atë fill disa muaj pas fatkeqësisë sime. Them të vërtetën se këtë kryq e sprovë të rënd e përballova me vështirësi të madhe, por prapë këtë dhimbje të madhe familjiare e përballuam të gjithë së bashku. Më vonë edhe nëna mu verbërua dhe ashtu jetoi për nëntë vite rreshtë, tani është e ndjerë dhe besoj fortë se ka merituar dhe gëzon jetën e pasosur. Vuatjet e saja, lutjet e saja, më mbajnë mua dhe familjen time, vuajtjet e popullit tonë martir mesiguri bëjnë që të mbijetojmë tani e me shekuj nëpër kryqe të ndryshme që patëm. Por, mos të harroj e të them se për ti përballuar gjitha këto duhet feja e gjallë dhe besim i madh të cilin e trashëguam nga të parët tanë martir. Asesi nuk guxoj e të mos ceki ndihmën dhe përkrahjen e madhe që gjeta në ipeshkvin tani të ndjerë Imzot Nikë Prela, në meshtarët tanë e në veçanti meshtarët e famullisë sonë, në motrat e nderit dhe në ish famullitarët si është don Ndue Gjergji /tani misioniar në Amerikë/, Dr.don Lush Gjergji /vikar gjeneral i ipeshkvisë/, pastaj don Damjan Kurtin, don Marjan Demajn, don Mikel Sopin, don Tomë Pjetri, don Vink Pali, don Rroku, don Lenc e don Lush Sopin, don Marjan Marku, don Albert Demaj /famullitar aktual, një puntor dhe intelektual i madh/ si dhe të dashurin don Viktor Sopin një meshtar dhe njeri i Madh, një njeri human, në njeri spirituoz i cili më ishte gjithmonë pranë si me lutje ashtu edhe shpirtërisht dhe materialisht. Me të gjithnjë isha i lumtur dhe hareshëm. Ai bëri shumë në tejkalimin e kryqeve që më solli jeta. Gjithë meshtarët e motrat tona ishin pranë meje gjithnjë. Nga gjithë këta mësova shumë në jetë, për atë edhe iu jam mirënjohës. Ne kemi meshtarë e motra të shenjta, kemi një popull të mrekullueshëm, shumë të përshpirtëshëm e të dashur, popull i vuajtjes, sakrificës dhe flijimit. Vilson Marku; Juve u treguat si gjithnjë i dashur dhe afërt ndaj popullit edhe gjatë periudhës më të rënd që përjetoi famullia e populli ynë, pra edhe pse ishit me probeleme shëndetësore
dhe atë kohë gjindeshit në Gjermani, ju nuk e lërët popullin të vetëm, por fluturuat sikur shqiponjë dykrenarshe dhe erdhët të jeni së bashku me popullin gjatë luftës së fundit në Kosovë. Gjatë kësaj kohe ju me Dr.Don.Lush Gjergjin /atëherë famnulliar në Binçë/ e keni ndihmuar popullin shumë me prezencën e juaj, me këshille e fjalë shpresëdhënëse, kështu sadopak keni zbutur frikën dhe mjerimin në popullin e mbetur në gojë të ujkut? Ju si dëshmitar i asaj kohe të vështirë për famulli dhe popullin tonë, çka mund të na veçoni? Marjan Sebaj-Sopi; Kur të don, kur të nderon e respekton populli aq shumë, kur të përkrah vite të tëra, si mund atë popull ta lash në momente më të vështira në të cilat ishte ai aso kohe?! Unë vite të tëra isha në shërbim të popullit tim në Kosovë e në famulli. Kuptohet edhe pse disa ditë në atë kohë isha në perëndim /gjermani/, asesi zemra ime nuk u qetësua deri momentin kur u ktheva në fshat, në famullinë tonë të dashur, në vendlindjen time të dashur, Kosovën martire. U ktheva nga Gjermania disa ditë pa filluar bombardimet e NATO-s. vërtetë ato ditë ishin ditë të vështira. Çdo kund në Kosovë shihje vetëm tymë e flakë, çdo sekond arritnin lajme të tmerrshme nga pjesë të ndryshme të Kosovës mbi maltretime, shpërngulje, vrasje e masakrime… Unë mendova që me prezencën time në Kosovë sadopak do e zbus frikën në njerëz, me një fjalë dëshiroja të them dhe këtë e thoja në komunikim me njerëz, mos keni frikë se shihni unë nuk ika por jam këtu, u ktheva .Këtu jam lindë, këtu kam nënë e baba e këtu do qëndroj deri në fund, me ju… Nga vatrat e shtëpitë tona nuk kishim ku të shkonim. Ishte luftë pa farë rregullash, sepse e dimë që edhe lufta ka disa rregulla të saj. Fshati mbeti i boshatisur, rinia u largua meqë nuk shihte rrugëdalje tjetër. Në fshat të shumtën mbetën pleq, plaka e të sëmuar…Gjithë ishim të hutuar, por falë Zotit dhe don Lush Gjergjit e në veçanti motrave të nderit që shërbenin në famulli, falë lutjeve të nënave dhe baballarëve tanë, falë urtësisë së tyre dha Zoti shpëtuam më të keqës dhe mbijetuam. Kosova doli nga lufta me shumë viktima, me shumë rrënime e të zhdukur, por gjaku i tyre bëri që neve sot po e gëzojmë lirinë dhe shtetësinë tonë, kështuqë duhet të kemi shumë kujdes e mos të përdhosim gjakun e martirve tanë të viteve 1846-48, gjakun e dëshmorve të luftës së fundit dhe shumë mund, ndjerës e gjak të derdhur gjatë historisë sonë, sepse nuk di a mund të ketë vend në trojet shqiptare e që nuk u la me gjak të pafaj. Në famullinë tonë pati frikë, pari tmerr e maltretime, rrehje e kërcnime, pati rrënime, djegje e plaqkitje por deshti Zoti e në luftë nuk u vra askush pos dy vëllezër nga lagjëja Shushk /Isufi dhe Jakupi/ dhe një nga fshati Kabash /Dauti/. Ndoshta edhe kjo ishte punë Zoti që unë erdha në famulli dhe qëndrova më se një muaj gjatë luftës në Kosovë, e them ndoshta për atë që të jem dëshmitar /me shkrime/ i një kohe apo periudhe të rënd historike për famullinë e popullin tonë në përgjithësi. Këtë e them meqë sa isha në famulli, gjatë asaj kohe unë bëja shënime, mbaje një lloj ditari, dhe gjitha përjetimet, ngjarjet etj…me vëmendje e përkushtim shënova e të cilat edhe i botova vitin 2006 si përmbledhje me titull; “Flijimi Ngadhnjyes”, pra besoj se shumica e juaj ka lexuar këtë libër. Por, shpresoj dhe e dij se kjo vepër me kohë do të fitoj në vlerë, sepse gjërat harrohen me vdekjen dhe ndërrim gjeneratash. Ja, merrni shembull, unë shpesh shfletoj librin tim dhe thuajse 20% e më tepër të personave dhe protagonistëve të librit sot më nuk janë në mesin tonë, por përmes librit tim, ata i kujtojmë, i kujtojmë edhe atë në momentet më të vështira të jetës së tyre që përjetuan. Ishin burra dhe gra të cilët qëndruan në shtëpitë e tyre, në fshat pa trembur syrin…Duket se jeta e tyre e rënd më herët i kishte mësuar në kushte pa kushte, në rreziqe dhe kohë të vështira po edhe të luftës…Shumica e tyre e panë, përjetuan dhe gëzuan sadopak lirinë e fituar, por ata nuk harrohen sepse sot mbesin të shënuar në librin tim, me këtë në mendjen dhe zemrat tona. Ja, sa bukur është kur pasardhësit tanë mund të gjejnë shënime për të parët e tyre, kjo është vlerë e madhe. Në libër janë të përfshirë thuaj të gjithë personat dhe ndodhit në Kosovë e në veçanti njerëz dhe përjetime nga famullia e jonë… Unë me këtë vepër në një mënyrë dëshirova gjitha të mirat, gjitha fjalët e urta e mësimet që morra nga jeta e njerëzve tanë, gjyshërve e baballarve tanë, në këtë mënyrë t’iu falenderohem, ti përkujtojmë me dashuri përgjithmonë, të jetë ky libër një dëshmi, një testament dhe mirënjohje ndaj atyre, sepse ata bërën shumë për ne, bërën shumë për mua. Në këtë mënyrë unë sadopak u mundova ta kryej një pjesë të vogël ndaj një borxhit të madh që kemi ndaj tyre.
Page 1 and 2: JETA PA DASHURI DHE FLIJIM NUK KA K
Page 3: duhet të punohet, t’iu mundësoj
Page 7 and 8: Por, gëzoj respekt dhe nderë edhe
Page 9: të ftuar në shumë vende për ta

IntervistÃ« exluzive me; z. Marjan Sebaj-Sopi - Famulliabinqes.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?