Intervistë exluzive me; z. Marjan Sebaj-Sopi - Famulliabinqes.com

tanë dhe populli i sotëm. Ndoshta edhe vet ajri e lumi pranë i cili me shekuj e shekuj zgjoi me
lëvizjet e fërshillimet e saj banorët e këtij fshati madhështorë, bëri atë që ky popull të jetë i
qetë i afërt dhe dashur, këtë e bënë mesiguri uji dhe ajëri por edhe edukata dhe shembulli i të
parëve tanë martir, njerëz të popllit dhe Zotit, njerëz të lutjes dhe sakrificës... Mos të harrojmë
se përveq këtyre vetive që ceka më lartë çdo fshat apo vendbanim tjetër të afërt, e të dashur,
ta bëjnë edhe vet banorët në te, e kjo fshatit tonë nuk i mungon, në te ka njerëz të
përshpirtshëm, të drejtë dhe puntorë, të mëdhenj, këtu theks të vaçant vë në rinin e
mrekullueshme që ka ajo, një rini shumë punëtore, shumë e afërt mes veti, shumë e dashur,
shkurt e bekuar dhe shembull i mirë për rinin shqiptare kudo. Pra, më thuaj se kush nuk do e
kishte dashur një vend të këtill me aq mirësi e dashuri në vete?! Vendlindja ime Kosova, Binça
është sikur lumi që rrjeth nëpër te; pra është burim i freskët, burim i pashterrshëm mirësie dhe
dashurie!
Vilson Marku; Keni qenë fëmijë siç themi ne i gjallë dhe i dhën pas pasioneve në veçanti
sporti-futbolli. Ishit fudbollist i dalluar meqë edhe sot me mall ju kujtojnë dhe përmendin shumë
gjenerata, unë përsonalisht me kënaqësi pritsha ditën kur tju shoh duke lozur, shpeshherë dilja
vetëm e vetëm për tju shikuar juve përsonalisht! Na tregoni diç për atë kohë e fëmijërinë e juaj
si dhe bashkëmoshatarët e juaj?
Marjan Sebaj-Sopi; D.m.th pas sa kohe zbulova edhe një adhurues timin në futboll, të falem
nderit, pak shaka! Gjithë fëmijtë dhe rinia e Binçës dhe famullisë sonë në përgjithësi kanë një
edukatë të mirë fetaro kombëtare. Në këtë ndikim të madh me siguri se kanë patur në rend të
parë prindërit, cilëve iu jam mirënjohës që më mësuan të dua dhe nderoj, pastaj Kisha e cila
gjithnjë ka qenë çerdhe e mirësisë dhe dashurisë, çerdhe e dijës… Aty e gjithë rinia e jonë, të
parët tanë, kanë gjetur frymëzim dhe inspirim për jetë. Aty kanë mësuar dhe janë përgaditur
dhe kalitur për jetë. Poashtu edhe unë këtë edukim kuptohet se kam marrë në rend të parë nga
prindërit pastaj edukatorët e parë, si mësuesit, dhe kushtimisht edhe rrethi ku kam jetuar. Mue
më kujtohet me mallëngjim mësuesi im i parë Isufi, i cili edhe pse i rreptë, ai na edukoi dhe na
dha hapat e parë për të qenë njerëz të mirë. Kurse sa i përket pyetjes në vazhdim rreth sportit,
edhe këtu nuk guxoj e të mos ceki se Binça gjithmonë ka patur sportistë të mëdhenj e talent të
shumë sporteve e në veçanti futbollit. Unë vetëm kam ndjek rrugën e bacit David /David
Simanit/, rrugën e Tomës Gjinit /Tomë Zefi/, Lukës /Lukë Sopi/, Davidit Dodës /David Sopi/,
Zefit Frokut /Zef Marku/, Don Viktorit Sopit e don Lenc Sopit si dhe shumë e shumë fudbollistve
tjerë që pati Binça. Edhe gjenerata ime ishte një gjeneratë që donte pamasë fudbollin ngaqë
edhe patëm shumë sportistë të mirë siç isha unë, pastaj Bozhë Zefi, David Marku, Brun Sopi,
Pjetër Sopi, Ndue Sopi, Krista Sopi, Zef Gega, Gjon Gega e shumë të tjerë... Vend takimi ynë
ishin për çdo ditë fushat e Razorës po edhe vendet tjera, po edhe rrugët e fshatit, për të lozur
fudball. Ishim të pandarë me fudbollin por edhe ne shokët mes veti…Kishim vërtetë një fëmijëri
të lumtur, ishim edhe nxënës të mirë edhe sportistë të dalluar në bashkinë tonë dhe të dashur
nga arsimtarët dhe nga i gjithë fshati e në veçanti nga të rinjët, siç ceke edhe vet, që kishit
kënaqësi të na shihni duke lozur. Këtë kënaqësi ma kthyet i dashuri Vilson më pas juve
gjerneratat e reja, poashtu edhe ti ishe dhe je një sportist i madh, me këtë dëshiroj të them
edhe pse deshti fati e nuk pata mundësi të lozi gjatë shkaku i fatkeqësisë sime, në shumkënd
nga ju pash dhe gjeta vetjen time si sportist. Me kënaqësi ju kam përcjellë aq sa kam patur
mundësi /si me formimin e klubit fudbollistik „KF Anton Qeta“-Binçë, me të cilin klub para luftës
arritëm suksese të mrekullueshme e të mahnitshme/ dhe ju kam shiquar dhe kam përjetuar
momente gëzimi e lumturie edhe unë duke ju parë kur lozni të lumtur dhe të bashkuar si një
familje. Eh sa për talent sporti e kuriozitete këto i kam në gjak dhe i konsideroj si dhuratë të
Zotit. Edhe sot mirrem me sport si tenis, pastaj not etj.. Por, mos të harrojmë se kemi patur
dhe kemi edhe sot shumë telentë të ndryshëm në famullinë tonë, kishim, kemi dhe mesiguri se
do kemi gjithnjë. Kjo është trashëgimi e lindur, por vetëm një më vie keq që askurrë nuk patëm
kushte të mira për të shfaqur dhe treguar gjithë telentin tonë me të cilin mesiguri se kishte për
tu krenuar edhe kombi ynë. Dhashtë Zoti e gjeneratave të reja t’iu ipet rasti e të tregojnë
vetjen dhe prejardhjen e tyre nga një fshat me traditë sportive. Meqë jemi këtu, mesiguri se
sporti është një ndër faktorët që lidhi dhe duhet lidhë rinin tonë edhe e bëri dhe bënë atë aq të
bashkuar dhe unike gjatë gjithë kohës. Kemi talent të sportit, muzikës, aktrimit… me të cilët