Revista shen antoni Nr. 7.pdf - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i Padovës 

Famullia e Binçës, Viti II, nr. 7, Korrik 2010 

Festa e shën Elisë, 

Binçë, 20 Korrik 2010

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 7, Korrik 2010 

Në pushim me Zotin 

Erdhi koha e pushimeve, dhe me të drejtë njerëzit përgatitën, 

planifikojnë që kohën e pushimit ta shfrytëzojnë maksimalisht 

për pushim të vërtetë. 

Tempo i punës dhe i jetës, sot është aq i shpejtë, gjithnjë në 

vrapim, kërkesa, ngutësi., stres... sa që duket se njeriu është në 

ndonjë garë sportive, shpesh herë tepër i lodhur, i dërmuar, 

fizikisht, por edhe psiqikisht dhe shpirtërisht. 

Pushimi është i mirëseardhur për të gjithë dhe i domosdoshëm. 

Pra, të gjithë kemi nevojë të pushojmë pak nga ajo që e quajmë 

e përditshmja jonë, por assesi të ikim nga vetvetja, familja, e që 

disa duan ta quajnë edhe ikje nga Zoti! 

Pushimi duhet të jetë një kohë e volitshme dhe shumë e 

rëndësishme për ne, që të çliruar nga detyrat e jetës së 

përditshme, nga puna dhe oraret e përcaktuar, t'i kushtohemi 

pak më tepër vetvetes, ta shqyrtojmë pak më ngadalë, më 

thellë dhe më mirë jetën tonë, sidomos në marrëdhëniet tona 

me njëri tjetrin dhe me Zotin. 

Të dashur bashkatdhetarë, ju me ardhjen Tuaj në vendlindje na 

keni gëzuar pa masë. Shfrytëzoni këtë kohë pushimi të çmalleni 

me të afërmit tuaj. Është shumë e rëndësishme që fëmijët tuaj, 

të njihen me të afërmit e vet që jetojnë këtu dhe vendet e 

bukura që ka Kosova. Për këtë arsye ne po i organizojmë edhe 

shëtitjet tona nëpër Kosovë dhe festën e mërgimtarëve. 

Lexues të dashur, edhe në këtë numër të fletushkës sonë mund 

të gjeni materiale interesante dhe shumë të pasura nga të rinjtë 

tanë që me aq shumë zell shkruajnë dhe punojnë për të mirën 

tonë të përbashkët. 

Pushime të mira me Zotin dhe revistën tonë. 

Don Aberti


ZOTI ËSHTË DASHURI 

Na është thënë gjithmonë që në jetë 

duhet të duam. Vetëm kush do, tregon se 

e ka kuptuar Zotin. Zoti, në fakt, është 

dashuri. Dashuria e Zotit është si dielli që 

ndriçon, që nxeh tokën e zemrës së 

njeriut. Është si një burim nga ku marrim 

dashuri, për vete dhe për vëllezërit. Është 

një mister që nuk di ta përkufizosh, por që 

mund ta eksperimentosh në konkretësinë 

e jetës. 

Kush jeton, do. Kush do jeton me të 

vërtetën, pastaj kush jeton dhe beson në 

Zotin, përpiqet edhe të do ashtu si do 

Zoti. 

Për të dashur nuk është simpati, por 

është për të dashur të mirën e të tjerëve, 

është për të vuajtur për të tjerët, është 

për të falur të tjerët... 

Nuk ka dashuri pa vuajtje, por vetëm 

dashuria zvogëlon dhimbjen, vetëm 

dashuria fiton mbi frikën, vetëm dashuria 

na rijep shpresën. Dhe ajo që ka rëndësi 

në jetë është për të dashur, por ajo që 

vlen ma shumë është për të dashur si do 

Zoti. 

Përgatiti: Motër Monika Kolbuçaj BDH 

Te duash si do Zoti 

Zoti është dashuri. Ai të ka krijuar për 

dashuri, të ka bërë të lirë për dashuri, të 

kërkon që të jetosh në dashuri, sepse të 

do falas, sepse të ka dashur përpara, 

sepse do edhe ata që nuk e duan... 

Zoti është dashuri 

Ai i do të vegjlit dhe të mëdhenjtë, të 

varfrit dhe të pasurit, të shëndoshët e të 

sëmurit. 

Ai i do të gjithë njerëzit pa dallim gjuhe 

race, kombësie, ngjyre. 

Të duash është të njihemi nga kush të do, 

dhe është të bëhesh i ngjashëm me atë që 

të do, është të dhurosh jetën për atë që të 

do. 

3


LETRA E MOTRËS TEREZA DREJTUAR 

PATËR FRANJO JAMBREKOVIÆ, 8 SHKURT 1937 

At i dashur, 

Iu falenderoj nga zemra për letrën tuaj - 

tua them të vertetën nuk e prisja – dhe 

më falni se nuk iu kam shkruar deri tash. 

Sapo e kam marr letrën nga e 

përndritura nëna gjenerale e cila më 

lejon dhënien e kushteve të përjetshme. 

Ceremonia do të mbahet me 24 maj 

1937. Sa hir i madh! Në të vërtetë nuk 

mund ta falënderoj sa duhet Hyjin për 

gjithë çka ka bërë për mua. Jam e Tija në 

përjetësi! Gëzohem me gjithë zemër që 

kam bartur më gëzim kryqin tim, bashkë 

me Jezusin. Ka pasur momente vuajtje, ka 

pasur po ashtu momente kur sytë e mi 

janë mbushur me lot, por e falënderoj 

Hyjin për të gjitha. Deri sot unë dhe Jezusi 

kemi qenë miq; lutem deri sa hiri i 

duresës të më përfshij. Këtë muaj do të 

filloj tre mujorin e vitit të tretë. Do të jetë 

një kohë e mjaftueshme [për ta dhuruar] 

për Jezusin dhe shpirtrat, o sa e lumtur që 

jam! Kryqet më parë më frikësonin: 

vetëm mendimi për të vuajtur më 

rrëqethte lëkurën. Sot, në të vërtet, e 

përqafoj vuajtjen para se ajo të arrijë, 

kështu unë dhe Jezusi jetojmë në dashuri. 

Mos mendo se krejt jeta ime 

shpirtërore është e mbuluar me 

trëndafila. Kjo është lulja që e gjejë rrallë 

në rrugën e jetës sime. Përkundrazi, 

shumë më shpesh është terri ai që më 

shoqëron. E atëherë, kur nata bëhet aq e 

gjatë sa më duket që do të përfundoj në 

Ferr, thjeshtë ia ofroj vetën time Jezusit. 

Nëse Ai dëshiron që unë të shkoj, jam 

gati, por me kushtin që Ai përnjëmend të 

jetë i lumtur. Kam nevojë për shumë hire, 

për forcën që vjen prej Krishtit për të 

qëndruar në fe dhe dashuri, që vjen nga 

Jezusi i kryqëzuar. Por jam e lumtur, më e 

lumtur se kurdo herë. Dhe nuk do të doja 

që për asnjë çmim tì refuzoja vuajtjet e 

mija. Por, megjithatë mos mendo se unë 

kam vetëm vuajtje. O, jo; buzëqeshi më 

shumë se sa vuaj, edhe pse disa janë të 

bashkuar në mendimin se unë gruaja e pa 

denjë e Jezusit, e cila jeton me të në 

Nazaret, larg nga Kalvari. [...] Lutu, lutu 

shumë për mua: me të vërtetë kam 

shumë nevojë për dashurinë e Tij. 

Më fal se u zgjata shumë, as vet 

nuk e di se si ndodhi. Me siguri Jezusi ka 

dashur, që ju të luteni pak më shumë për 

misionaren e Tij. [...] 

Nëna po më shkruan rregullisht: 

po më jep forcë, më të vërtetë, për ta 

jetuar vuajtjen më gëzim. Dalja ime nga 

shtëpia, ka qenë për të fillimi i një jete të 

mbinatyrshme. Kur të shkoj te Jezusi, Ai 

sigurisht do ta pres me gëzim të madh. 

Vëllai dhe motra ime janë duke jetuar 

akoma bashkë: po jetojnë, kështu, një 

jetë shumë të mirë. 

Pa dyshim se ju jeni shumë i zënë 

4


për të shkruar letra. Por po ua kërkoj 

vetëm një gjë: gjithmonë lutuni për mua. 

Kështu që nuk do të keni nevojë për një 

moment të caktuar, pasi puna jonë është 

lutja jonë. [...] 

Pak ditë më parë më janë kthyer 

në mendje disa sekuenca nga Letnica dhe 

kam qeshur me krejt zemër. Sa kam qenë 

krenare atëherë... As tash nuk jam aq e 

përvuajtur, por së paku tash dëshiroj të 

jem. Përvujtëria është ëmbëlsira që më 

pëlqen më së shumti. [...] 

Tani më duhet të shkoj. Të nxehtit 

e Indisë po djeg si ferri, por shpirtrat e saj 

janë të mirë dhe të shtrenjtë sepse janë të 

larë me gjakun e Krishtit. 

Iu përshëndes përzemërsisht dhe 

iu kërkoj të ma ndani bekimin tuaj dhe të 

më kujtoni në lutjet tuaja. 

E juaja në Jezusin 

motra M. Tereza, IBVM 

RRUGA JOTE 

Nëse mendon se rrugët tua do të jenë pa kthesa – mashtrohesh. 

Nëse mendon se do humbasësh rrugën, sepse ta kanë mbuluar atë – mashtrohesh 

edhe më shumë. 

Nëse mendon se ke udhëtuar mjaftë, dhe se duhet të ndalosh, të pushosh dhe 

flesh – mashtrohesh. 

Nëse mendon se ke hyrë në qorrsokak, dhe askush nuk të pret në fund të rrogës – 

mashtrohesh. 

Nëse mendon se Zoti duhet me t'i drejtua rrugët – mashtrohesh. 

Nëse mendon se rruga e tjetrit duhet të jetë më e keqe se e jotja – mashtrohesh. 

Shko, lëshohu në duar të Zotit, lë të udhëheq Ai ku të dojë. 

Trimërisht shko rrugës sate, fishkëllo dhe këndo, në se dëshiron. 

Mos u frikëso: Është Dikush që të pret 

Arsene Garnier 

5


FAMILJA E SHËNDOSHË – BURIM I LUMTURISË 

lHasa në një të panjohur derisa po 

kalonte: O, më falni, ju lutem! Ishte 

përgjigja ime. 

Ai më tha: Ju lutem, më falni ju mua, nuk 

ju pash! 

U përshëndetëm dhe, ai i huaj dhe unë, 

shkuam secili në rrugën e vet. 

Por në shtëpi ndodhi një histori tjetër: 

Pra, po të njëjtën ditë, deri sa po 

përgatisja darkën, djali im ngadalë mu 

afrua, sa që kur u ktheva për pak u ndesha 

me të. Largohu prej rrugës, i bërtita. Ai 

shkoi dhe zemra e tij e vogël u thye. Nuk e 

kam kuptua sa ashpër kam folur. 

Derisa rrija e zgjuar në krevat, zëri i qet i 

Zotit - ndërgjegjja më foli: Derisa sot në 

mëngjes me njeriun e huaj u solle në 

mënyrë të kulturuar, familjen tënde që e 

do, e lëndove?! Shko në kuzhinë dhe do të 

gjesh lule pranë derës. Këto lule t'i solli 

biri yt. Ai vet i ka mbledhë lulet e të gjitha 

ngjyrave. Ai erdhi ngadalë pas teje që me 

buqetën e luleve të të befasojë, e ti nuk ia 

ke pa sytë të mbushur me lot, pas 

reagimit tënd të ashpër???!!!! 

O Zot, sa keq e ndjeja veten kur i gjeta 

lulet, fillova të qaj. 

Shkova ngadalë te krevati i djalit: Zgjohu, 

vogëlushi im, zgjohu. Vërtet ti i ke 

mbledhë ato lule? I thash me butësi. Djali 

duke buzëqeshur tha: I gjeta jashtë te 

druri. I mblodha për ty, sepse janë të 

bukura si ti dhe e dija se do të pëlqejnë. 

Biri im më vjen shumë keq që u solla 

ashtu keq me ty sot, nuk ka qenë dashtë 

të bërtas ashtu në ty. Ai më tha: Nënë, 

mos u brengos, s 'ka dert, unë edhe ashtu 

të dua shumë. 

Edhe unë të dua shumë, i thash duke e 

puthur, dhe i dua lulet që m'i ke dhuruar. 

Familja 

A je i vetëdijshëm nëse vdes nesër, 

fabrika për të cilën tërë jetën me aq 

shumë dashuri dhe kujdes ke punuar, 

shpejt do të zëvendësojë dhe harrojë??!! 

Por familja që le pas vetit, do ta ndjejë 

mungesën tënde tërë jetën. 

Dhe ju lutem, paramendoje, sa shpesh 

më shumë i kushton kujdes punës në 

fabrikë.... se sa në familje, a mendon se 

është i mençur një veprim i tillë? 

Nëna jonë Terezë kur ishte në Binçë më 

28.VI.1980 ndër të tjera pat thënë: 

Dashuria fillon në familje. Familja që lutet 

së bashku, mbetet e bashkuar. Ne duhet 

shumë ta falënderojmë Zotin për të mirat 

që ia jep familjeve tona. Ruani familjet 

tuaja! Lutuni shumë për mua, siç lutem 

edhe unë për ju! Zoti qoftë me ju! 

Lexues i dashur, a e di çka do me thanë 

fjala familje – FAMILY? 

FAMILY= FATHER AND MOTHER I LOVE 

YOU 

Familja = Babë dhe Nënë unë ju dua! 

Zoti i bekoftë dhe i ruajt familjet tona! 

Don Alberti 

6


INTERVISTË ME DON VIKTOR SOPIN 

Alfred Pjetri: Don Viktor na tregoni diçka 

rreth biografisë suaj e cila ka pasur shumë 

përjetime, ju jeni lidhur me shumë vende të 

ndryshme prej fëmijërisë e deri më sot! 

Don Viktor Sopi: Jam lindur në Binçë më 25 

tetor 1957. Si tërë fëmijët e Binçës shkollën 

fillore e kam vijuar për dy vite në vendlindje, 

pastaj në Viti, ku mbarova tetëvjeçaren. 

Gjimnazin klasik e fillova dhe mbarova në 

Suboticë. Studimet filozofike – teologjike i 

kam filluar dhe përfunduar në Universitetin e 

Zagrebit, në Kaptol, të cilat i kam përfunduar 

në vitin 1983, ku u diplomova në qershor. Pas 

diplomimit, me notën më të lartë, me 6 gusht 

Imzot Nikë Prela më shuguroi për meshtar, ku 

e celebrova meshën e parë në Binçë. Në tetor 

të po atij viti, me pëlqimin e Imzot Nikë Prelës 

dhe me sugjerimin e tij vazhdova studimet 

post universitare në Zagreb dhe njëkohësisht 

isha në përkujdesje për diasporën e madhe 

në Zagreb. Imzot Nikë Prela në qershor të 

vitit 1984 pësoi një aksident të rëndë trafiku, 

ku pësoi lëndime të mëdha trupore dhe në 

atë gjendje më ftoi që të përkujdesem dhe të 

jem afër tij. Pas këtij aksidenti ishte për kurim 

në spitalin e njohur ortopedik në Ohër. 

Kështu që, për disa muaj, isha gjatë tërë 

kohës afër tij, dite e natë, me ne ishte edhe 

motër Adelina, rregulltare e Krishtit të Vogël 

në Ferizaj. 

më së shumti i keni mbajtur në kujtesë? 

Don Viktor Sopi: Me përmirësimin e gjendjes 

shëndetësore të Imzot Nikë Prelës, në tetor 

të vitit 1985 Imzot Joakim Herbut, ipeshkëv 

ordinar i ipeshkvisë Shkup – Prizren me 

sugjeron që të marrë detyrën e re në 

famullinë e Bishtazhinit, si ndihmës 

meshtarë, edhe përkundër dëshirës së 

madhe për t'i vazhduar studimet jashtë 

vendit. Në këtë famulli të madhe ishte 

famullitar Don Milorad Defar, tani i ndjerë, i 

cili kishte bërë shumë punë të mëdha në 

aspektin pastoral dhe ndërtimor. Famullia 

ishte e madhe, me dhjetëra e dhjetëra 

fshatra, me kilometra larg zyrës famullitare, 

nuk kishte asnjë kapelë, ku të gjitha ritet dhe 

sakramentet bëheshin në Kishën famullitare 

në ndërtim, ne Bishtazhin por shpesh herë 

Alfred Pjetri: Keni qenë famullitar për 

shumë vite në Bishtazhin, njiheni si ndërtues 

i madh i kishave dhe objekteve kishtare. 

Cilat kanë qenë përvojat dhe përjetimet që 

7


edhe nëpër shtëpi private. Në shumë fshatra, 

për shkak të mungesës së infrastrukturës 

rrugore, zhvillimi i jetës pastorale ishte me 

sakrifica të mëdha. Ishte një ambient i ri, 

mision i ri dhe përgjegjësi të reja dhe të 

mëdha. Edhe tani kam një falënderim të 

madh për këshillat dhe ndihmën e 

famullitarit, me të cilin veprova një vit - Don 

Milorad Defar, edhe pse i shtyrë në moshë, 

tërë eksperiencën e vet e barti në mua me 

shumë mirësi dhe modesti. Kështu për 

Pashkët e Vitit 1987, Imzot Joakim Herbut më 

emëroi famullitar në Bishtazhin. Posa mora 

detyrën e re, angazhimi im u fokusua që ta 

përfundoja Kishën e Zojës Rruzare, ndërtesë 

grandioze! E fillova me rregullimin e 

enterierit ne Kriptë, pastaj vazhdova me 

artistin e madh italian, Italo Pereson nga 

Milano, që bëri vitrazhin me motivet e 

Rruzares shenjte. Pasi u kompletua Kisha në 

Bishtazhin atëherë ndërtova kompanielin e 

Kishës dhe shkallët të cilat e bëjnë Kishën më 

madhështore në katin e II-të. Është ndërtuar 

shtëpia e famullisë, që është një objekt i 

veçantë dhe i bukur. Pastaj, e ndërtova edhe 

qendrën rinore me kontribut të madh te dr 

don Mikel Sopit, dhe objektet tjera 

përcjellëse që e bëjnë këtë famulli të jetë e të 

quhet bukuria e Kosovës, siç e quante Imzot 

Nike Prela. Krahas këtyre punëve gjithnjë isha 

i angazhuar që t'i stimulojë besimtarët për të 

krijuar ndonjë hapësirë për fshatrat e largëta 

për të ndërtuar kisha tjera, për t'iu 

mundësuar atyre zhvillimin e riteve dhe 

sakramenteve në zonat më të thella. Kështu 

që në vitet e 90-ta fituam një parcelë falas ne 

Pjetërshan ku e ndërtuam kishën e Shën 

Jozefit Punëtor, në vitin 1993 -1994 fituam 

përsëri një parcelë falas në fshatin Bardesan 

ku e ndërtuam kishën e Ngritjes së Krishtit në 

Qiell, të Shëlbuemit. Në këto dy qendra 

vazhduam me katekezë dhe me meshën 

shenjte ku besimtarët tani merrnin pjesë me 

një numër gjithnjë e më shumë. Në 

Pjetërshan pasi e blemë edhe një parcelë 

ngjitas me Kishën, ndërtuam shtëpinë 

famullitare, e pas përfundimit të saj u shpall 

famulli me të drejta të plota, ndërsa filiala e 

Berdasanës iu bashkëngjit famullisë së 

Doblibarës. 

Alfred Pjetri: Ju merreni vazhdimisht edhe 

me shkrime të ndryshme ku keni shkruar për 

figura të mëdha të kombit shqiptarë, 

shkrime nëpër revista, analiza të ndryshme 

e madje edhe për shkrimtarë të letërsisë 

botërore? 

Don Viktor Sopi: Përveç punës, e cila më 

ishte imponuar, ndërtimi i objekteve sakrale, 

jam munduar që ta shfrytëzoj kohën e të 

merrem edhe me shkrime. Kam botuar këto 

libra: Gjeçovi – tradita dhe qytetërimi 

shqiptar, Antologjia – Gjergj Fishta, me vite 

të tëra është botuar edhe revista Rrezja, ku 

me shkrimet e tyre paraqiteshin intelektualë, 

jo vetëm nga zona e Dukagjinit por edhe nga 

trojet tjera shqiptare. Kam shumë shkrime, 

nga aspekti teologjikë ku i kam trajtuar 

shumë tema teologjike – morale, siç është 

Imzot Vinçenc Prenushi, Anton Harapi, Lazër 

Mjeda etj. Kam bërë një studim mbi 

shkrimtarin me famë botërore Dostojevskin 

- Vlera morale – universale ne veprat e tij. 

Alfred Pjetri: Besimtarët në mbarë Kosovën 

ju njohin si oratorë dhe predikatar të shquar. 

Kush ju nxit më shumë dhe ku e gjeni 

inspirimin kryesorë në predikimet tuaja? 

8


Don Viktor Sopi: Përherë në epiqendrën e 

veprimit tim jam munduar që të jetë njeriu, 

që të participoj si meshtar në ecjen e tij në 

realizimin e vullnesës së Zotit, si atëherë kur 

njeriu ishte i lënduar në forma të ndryshme, 

si atëherë kur ishte i gëzuar dhe fitimtar. Kam 

pasur privilegjin, pothuajse në tërë Kishat e 

Kosovës, që t'i drejtohem popullit në mesha 

solemne, ku jam munduar të barti dashurinë 

në zemrat e besimtarëve për ta zbuluar 

figurën e Jezu Krishtit si mik të tyre, i cili i jep 

kuptim çdo jete e cila është e hapur për të. 

Për krejt këtë angazhim e sakrificë më 

shtynte dashuria ndaj Kishës që e mora që në 

djep nga prindërit dhe të parët e mi, ku u 

rritën në kishë me urat dhe rruzare në dorë...! 

Shpeshherë e kam përdorur si leit motiv 

timin, që e keqja nuk shkon ku destinohet, 

por aty ku lindë e kultivohet. Prandaj, me 

apelet dhe fjalën time meshtarake përherë i 

kam ftuar besimtarët që kurrë të mos 

pajtohen me të keqen, sepse aty ku Zoti s'ka 

vend, jeta fillon të vdesë, me u tkurrë. Si 

porosi jam munduar që t'i promovojë vlerat 

kristiane dhe virtytet tona karakteristike 

shumë shekullore dashurinë për jetë..., sepse 

Zoti përherë thërret që t'i përgjigjemi thirrjes 

së Zotit. Falë Zotit deri tani i kam përcjellë 

disa kandidatë për në seminar dhe në teologji 

e dy nga ta sot janë meshtarë, të tjerët janë 

në ecje drejt altarit dhe një numër i 

konsiderueshëm i motrave të nderit. 

Don Viktor Sopi: Me ardhjen e ipeshkvit të ri, 

në fillim te vitit 2007, Imzot Dodë Gjergjit, i 

cili sipas vizionit të tij që e shprehu, si një ndër 

planet që ka janë edhe ndërrimet e tërë 

meshtarëve dhe këtë ai e bëri në konsultime 

të plota me ne dhe kështu u vendos që të 

pranoj detyrën e re, si famullitar në Ferizaj 

dhe drejtor i Caritas Kosovës. Vetë natyra ime 

qe nga dita e parë, në këto detyra të reja, natë 

e ditë vlonte në krijimin e ideve, gjithmonë 

duke iu lutur Zotit, që të gjeja mundësi me 

ndihmën e Tij për të çuar përpara punët si në 

famulli ashtu edhe në Caritas. Sot, gati pas tre 

viteve famullia ka krejtësisht një fotografi të 

re, një pamje te re, ku është rregulluar 

shtëpia e famullia, kuvendi i motrave, çerdhja 

për fëmijë. Brenda kësaj shtëpie janë të 

rregulluar 10 apartamente për mysafirët, e 

që menaxhohet nga motrat Bijat e Dashurisë 

Alfred Pjetri: Pas një veprimtarie të gjatë 

dhe shumë frytdhënëse në Bishtazhin, tani 

keni detyrë të re dhe me përgjegjësi. Na 

thoni diçka për famullinë e Ferizajt ku tash 

jeni famullitar dhe punën tuaj të 

palodhshme si Drejtor i Caritas-it të 

Kosovës. 

9


Hyjnore. Kisha në këtë hapësirë ka një dinjitet 

dhe vlerë morale si pjesë e kësaj shoqërie, 

çfarë ishte dje, sot dhe përgjithmonë! 

Caritas Kosova sot është pranuar si anëtare e 

rregullt e Caritas Evropian, me seli në Bruksel 

dhe menaxhon punën dhe implementon 

projekte në tërë territorin e Kosovës. Përpos 

zyrave qendrore në Ferizaj, Caritas Kosova ka 

edhe zyrat rajonale në Prizren, Mitrovicë, 

Gjilan, Leposaviq, Gjakovë, Prishtinë, Klinë 

(Zllakuqan) dhe Pejë. Ka një staf profesional 

të përkushtuar, që të plasojë bamirësinë e 

Kishës Katolike në tërë shoqërinë tonë. Sot 

Caritas Kosova ka afër 80 punëtorë me orar të 

plotë, që kryen me plot përgjegjësi detyrat që 

i merr nga Caritasi Nacional i Kosovës. 

Alfred Pjetri: Sot në botë ka shumë 

probleme dhe asaj i mungon vlera 

universale e Dashurisë ndaj Zotit, vëllait 

njeri dhe Kishës. Si e shihni realitetin e sotëm 

në Kosovë e posaçërisht në famullinë e 

Binçës si bir i kësaj famullie me shumë 

meshtarë dhe si pasardhës i Martirëve? 

Don Viktor Sopi: E ndjej një kënaqësi në 

misionin tim meshtarak prezencën e Kishës si 

dëshmi të martirëve, të parëve tanë, prandaj 

në mënyrë permanente ndihem pjesë e 

Kishës, pasi që nuk mundet të flitet për 

histori të Kishës ndër shqiptar në këtë trevë, 

duke e harruar sakrificën apo dëshminë e të 

parëve tanë... martirëve të Binçës dhe 

Stubllës! Prandaj gjithnjë më gëzojnë 

aktivitetet që zhvillohen në këtë famulli, 

thirrjet shenjte dhe dashuria ndaj Kishës si 

vepër e Zotit! Edhe dëshmia e Juaj për vlera 

universale në këtë konglomerat anomalish, 

në botën egoiste dhe hedoniste janë thesar i 

kësaj shoqërie...duhet që institucionet e 

shtetit të stimulojnë dhe të përkrahin 

dëshminë e juaj në kultivimin e vlerave 

universale, të cilat vlera i mungojnë sot botës 

përparimtare...! Vendi ynë nuk ka vlerë më 

të madhe se dëshminë e Kishës, fytyrat e 

ndritura dhe misioni i tyre gjatë tërë 

shekujve ...që të çmohet dinjiteti i njeriut në 

këto hapësira...! Dashuria për njeriun për 

jetë, për vlera të përgjithshme krijojnë 

shpresë për një të ardhme të mirë, jo vetëm 

të famullisë së Binçës, por edhe tërë popullit 

tonë në përgjithësi. Si dëshmi të Martirëve të 

kësaj ane, dhe nga famullia jonë ka pasur 

shumë thirrje meshtarake, motra të nderit që 

në misionin e tyre përfunduan kudo nëpër 

botë dhe varret e tyre janë në Turqi, Francë e 

gjetiu dhe si një dëshmi, se gjaku i martirëve 

sjellë fryte, kemi edhe ipeshkvin e ndjerë 

Imzot Mark Sopin, i cili për një dekadë 

udhëhoqi Kishën, duke mos e harruar kurrë 

dëshminë e madhe të martirëve për dashuri 

ndaj Jezu Krishtit. 

Alfred Pjetri: Cili është mesazhi juaj për 

lexuesit e revistës Shën Antoni i Padovës dhe 

për tërë besimtarët e famullisë së Binçës, që 

ky popull dhe kjo rini të mos e merr në asnjë 

mënyrë gjarprin për peshk?! 

Don Viktor Sopi: Për fund dëshiroj të ju 

drejtoj këtë mesazh: Çdo gjë që ndahet 

bëhet më e vogël, por kur Dashuria ndahet 

ajo bëhet gjithnjë e më e madhe. Pra, Jetoni 

në Dashurinë ndaj Kishës, duani Kishën si 

vazhdimësi të veprës së Jezu Krishtit, dhe 

gëzimi Juaj çdo ditë do të jetë më i madh! 

Intervistoi: Alfred PJETRI 

10


KREMTIMI I SHNA NOUT NË ZVICËR 

„Ejani të lutemi dhe të festojmë së bashku“ 

M e k ë t ë m o t o t ë b u k u r d h e 

domethënëse, të zgjedhur nga Këshilli i 

famullisë së Binçës, dega në Zvicër, 

pikërisht siç ishim të paralajmëruar dhe 

të ftuar nga Këshilli, me datën 05.06.2010 

në sallën e Misionit Katolik Shqiptar në 

Sirnach, në ora 19.00 u tubuan 

besimtarët e diasporës së famullisë sonë 

për të kremtuar meshën shenjte me 

rastin e festës të pajtorit tonë Shna 

Ndout. Me këtë rast nga Këshilli i 

famullisë, dega në Zvicër, pranë gjithë 

besimtarëve tanë të diasporës së Zvicrës, 

Gjermanisë, Italisë…ishte i ftuar edhe 

famullitari ynë nga vendlindja don Albert 

Demaj që të kremtoj meshën dhe të jetë 

me besimtarët tanë në Zvicër. 

„Ejani të lutemi…“ 

Në 19.00 h kur u mbushë e tëra salla 

përplot besimtarë, Don Alberti në 

koncelebrim me meshtarin misionar në 

Zvicër don Fran Kola, filloi meshën e 

shenjt të kushtuar pikërisht besimtarëve 

të pranishëm dhe në mërgatë, në nderë e 

lavd të Shna Ndout që të jetë mbrojtësi 

dhe pajtori ynë dhe familjeve tona kudo 

edhe më tutje e gjatë tërë jetës sonë. 

Gjatë pretkut famullitari ynë don Alberti 

shprehu gëzimin e madhe të tij me ç'rast 

tha: 

Besimtarë të mi të dashur, sot ndihem 

jashtëzakonisht i lumtur për dy arsye, 

ndihem i lumtur për atë se Ju shoh 

gjithëve kështu të lumtur, të bashkuar në 

dashuri rreth sofrës së Atit, e ne të gjithë 

duke u ndier si bijë dhe bija të Zotit. Së dyti 

ndihem i lumtur që jam famullitari i parë 

të cilit iu dha rasti dhe kënaqësia si 

gjithmonë shpirtërisht po sot edhe 

fizikisht të jam dhe kremtoj meshën e 

shenjt në nderë e lavd të Shën Ndout, 

pajtorit të famullisë sonë, festë kjo e cila 

që nga viti i kaluar, me iniciativën e 

Këshillit të famullisë së Binçës, dega në 

Zvicër, pra Tuajën, ka filluar të festohet 

tradicionalisht në prag të festës po si sot 

/me 05.06/ 

Ai në përfundim të meshës edhe një herë 

falënderoi besimtarët për pjesëmarrje, 

për kontributin e çmuar që ka dhënë e po 

jep kjo bashkësi në ruajtje dhe kultivim të 

përkatësisë fetare dhe kombëtare, e në 

veçanti u ndal te kontributi i bashkësisë 

në krye me Këshillin e degës në Zvicër për 

kontributin e madh që është duke dhënë 

famullisë si nga ana shpirtërore po ashtu 

edhe nga ajo materiale e në veçanti për 

ndihmë të të varfërve. Dhe pikërisht fill 

pas përfundimit dhe pas një pauze të 

shkurtër /deri sa përfunduan përgatitjet 

teknike/ filloi edhe programi i pasur 

artistik i udhëhequr nga z Pal Azizi. 

Rinia e famullisë sonë në diasporë 

/Zvicër/ shembull për të tjerët 

11


Ishte kënaqësi të shikosh gjithë atë rini e 

ata fëmijë kureshtar me sy e zemra të 

pasura, me fytyra engjëllore gjatë meshës 

shenjte dhe gjatë programit të përgatitur 

nga Këshilltarët e famullisë, dega në 

Zvicër. Programin e hapën fëmijët, 

anëtarët e Ansamblit „Arbëresha“ 

/Sirnach/ që funksionon në kuadër të 

Misionit Katolik Shqiptar, me vallen 

„Shota“. 

Më pas, mori fjalën Marjan Sebaj-Sopi të 

cilit i cili tha; ... 

Unë erdha nga Gjermania, por më ndodhi 

sikur i ndodhi shumë më herët Kristofor 

Kolombos, i cili u pat nisur për në Azi e 

mbërriti në Amerikë por që askurrë nuk e 

pranoi këtë, pra edhe unë u nisa për në 

Zvicër që të jem së bashku me ju këtë ditë 

të madhe, por më duket se sikur paskam 

ardhur në famullin e Binçës, sepse këtu 

qenkeni një famulli në veti, mirëpo kjo nuk 

mjafton nëse nuk jemi të lidhur mes veti 

me dashuri e kështu të gjithë duke jetuar 

në paqe e harmoni do ruajmë gjithnjë 

përkatësinë tonë fetare dhe kombëtare. 

Pra,të gjithëve iu dëshiroj në rend të parë 

shëndet, paqe e dashuri si dhe mirëkuptim 

mes veti juve dhe mes diasporës kudo 

gjendet dhe famullisë. 

Programi më pas vazhdoi edhe me disa 

pika të vallëzimit dhe të cilën atmosferë e 

ngriti edhe më tej një e re me paraqitjen 

dhe interpretimin e saj Paulina /Pal/ Sopi. 

Në fund të gjithë të lumtur pamasë 

vazhduan bisedat duke përfunduar e 

gjithë ky manifestim i mrekullueshëm diku 

kah ora 23.00 me disa fotografi të 

përbashkëta të bëra nga dora mjeshtërore 

artistike e z. Vilson Gashi-t të cilat keni 

mundësi t'i shikoni në galerinë e 

diasporës. Të gjithë këtë program të 

larmishëm artistik e bëri më të bukur dhe 

madhështor me vallet dhe këngët të 

përcjellura nga tashmë i mirënjohuri DJ 

Mario - Marjan Simani. 

Ps. Falënderojmë të gjithë gratë dhe vajzat 

e familjeve të famullisë sonë, nënat tona 

të vyera të cilat me këtë rast kishin bërë 

përgatitje të mrekullueshme të gjërave 

ushqimore 

Përgatitën: Luigj /Sebë/ Sopi 

dhe Marjan Sebaj – Sopi 

12


NJË SHQIPTAR 

NË MINISTRINË E EKONOMISË SË CYRIHUT TË ZVICRËS 

F r a n k l i n 

Munishi, me 

prejardhje nga 

komuna e Vitisë, 

fshati Kabash, 

në saje të një 

angazhimi të 

paparë arriti të 

kryejë të gjitha 

n i v e l e t e 

shkollimit, deri 

në nivel universitar dhe aktualisht të punojë në 

krye të një ekipi profesional kontabiliteti në 

Ministrinë e Ekonomisë dhe Punës në qytetin e 

Cyrihut në Zvicër. 

I riu me prejardhje nga komuna e Vitisë, Franklin 

Munishi (lindur më 17 Nëntor 1979 në Kabash- 

Viti ), në saje të një angazhimi e vullneti të 

paparë, arriti që hap pas hapi të kryejë të gjitha 

shkallët e shkollimit, deri tek ai universitar dhe 

krahas kësaj të ndihmojë edhe familjen me 

udhëheqjen e punëve administrative, por edhe 

që të fitojë aq sa për të përballuar edhe 

shkollimin personal. Franklin Munishi hynë në 

radhën e shqiptarëve të rinj, i cili nuk pati edhe 

shumë kohë të lirë për lëvizje dhe argëtim, 

ngase kohën më të madhe ia kushtoi shkollimit 

dhe punëve brenda familjes së madhe Munishi, 

e cila njihet si një familje shumë punëtore dhe e 

cila edhe në kushtet tejet konkurrente në Zvicër, 

ka arritur të themelojë një punëtori shumë të 

suksesshme zdrukthëtarie për prodhimin e 

kuzhinave moderne me nivel të standardit 

zviceran. 

Aktualisht, Franklin Munishi është i punësuar 

në Ministrinë e Ekonomisë dhe Punës në Cyrih, 

në krye të një ekipi profesional kontabiliteti. Do 

theksuar se administrata e kësaj ministrie në 

kantonin e Cyrihut ka rreth 750 punonjës në 23 

lokalitete vendore në nivel kantonal. Në kuadër 

të kësaj administrate që merret me trajtimin e 

zhvillimit ekonomik kantonal, të këtij qyteti 

metropol me zhvillim më të hovshëm ekonomik 

në botë, Franklini punon që nga një marsi i vitit 

2008 dhe aktualisht është përgjegjës për 

udhëheqjen dhe zhvillimin organizativ të 

kontabilitetit dhe përgatitjen e pasqyrave 

financiare në përputhje me kërkesat federale 

dhe Kantonale. Ai po ashtu është i përfshirë 

edhe në disa projekte për nevoja të qeverisë 

federale. Përndryshe, Franklini që nga 2007- 

2008 punoi në St Gallen në kuadër të fondit 

Kantonal të papunësisë, ku edhe ishte Drejtori i 

Personelit dhe Administratës, gjegjësisht 

përgjegjës për ekipin e kontabilitetit. Ndërkohë 

punoi edhe si përgjegjës për krijimin e llogaritë 

mujore dhe vjetore dhe të statistikave e 

buxheteve. Në tërë këtë rrugëtim jetësor, siç 

mësojmë nga një bisedë me Franklin Munishi, 

atij i ndihmoi edhe përvoja nga vitet 1997-1999 

kur në Tiffany Bar Restorant në Frauenfeld, kur 

udhëhoqi biznesin familjar, duke e menaxhuar 

këtë restorant familjar me 9 punonjës. Me gjithë 

angazhimin e tij në ngritjen profesionale dhe 

ndihmesën në familje, Franklini punoi shumë 

edhe në zgjerimin e kulturës personale, sa arriti 

të zgjerojë njohuritë dhe aftësitë e tij edhe në 

lëmin e njohurive gjuhësore, sa sot të njeh e të 

komunikojë shumë mirë edhe me shkrim jo 

vetëm në gjuhën gjermane e shqipe, por edhe 

në atë angleze. Ndërsa që, përkundër këtyre 

angazhimeve hobi ka edhe leximin, vrapimin, 

dhe sportet e lehta e kreative, por edhe 

futbollin. Krejt në fund, do theksuar se të rinjtë e 

tillë se nuk i kontribuojnë vetëm imazhit 

personal e familjar, por edhe atij kombëtar, në 

një mjedis ku të rinjtë shqiptarë duhet të bëjnë 

ende shumë për afirmimin e tyre personal e 

kolektiv. 

Përgatitur nga R. Rifati, dhe botuar në shumë 

revista në Diasporë. 

13


FESTA E ZEMRËS KRISHTIT NË VITI 

Sot më 11 qershor, me shumë solemnitet 

kremtuam festën e Zemrës së Krishtit. 

Mesha solemne ishte në ora 10. 

Besimtarët shumë më herët, me shumë 

devotshmëri luteshin para truporës së 

bukur të Zemrës së Krishtit. Në meshë 

bashkë me ipeshkvin morën pjesë edhe 

25 meshtarë dhe shumë rregulltare. Në 

kishën përplot me besimtarë, shumë 

kishin mbetur edhe përjashta, por zërimi i 

bukur ndihmonte që të dëgjohej bukur 

edhe përjashta. Ipeshkvi me meshtarët 

dhe ministrantat hynë në procesion të 

prirë nga kryqi dhe flamuri i Zemrës së 

Krishtit. 

Festa e sotme ka për qëllim që të lutemi 

për shenjtërimin e klerit dhe që i gjithë 

populli i Zotit, natyrisht edhe klerikët, të 

fitojnë vetëdijen se meshtaria është e 

pazëvendësueshme. Shëlbimi kalon 

nëpër meshtarinë, për të arritur tek të 

gjitha breznitë e të gjitha kohërave. 

Qëllimi, pra, është të lutemi për klerin, 

sepse meshtari, që është një Krisht tjetër 

në gjirin e shoqërisë, do të duhej të kishte 

tiparet e Krishtit, e prej këndej, shenjtëria 

bëhet kërkesë jetike, pa të cilën meshtari 

nuk mund të kuptohet. 

Zemra e Krishtit është simboli i dashurisë 

baritore për shpirtrat. Kur e shikojmë 

Zemrën e Krishtit, na kujtohen fjalët: 

“Ejani tek unë, ju të gjithë që jeni të 

lodhur prej barrës së rëndë e unë do t'ju 

çlodh”. 

Pikërisht në këtë drejtim foli edhe 

ipeshkvi, i cili ndër të tjera tha: Ju kujtohet 

se si dikur shkonim në Shkup për të 

kremtuar këtë festë të bukur që ne me aq 

shumë dashuri e kremtojmë qysh moti në 

familjet tona. Por qe faleminderit Zotit 

dhe të gjithë njerëzve që kanë kontribuar 

që ne sot me shumë kënaqësi në këtë 

kishë të bukur të Zemrës së Krishtit të 

nderojmë dhe falënderojmë Zemrën 

Hyjnore të mbushur me mirësi dhe 

dashuri për ne. Ju e dini se që nga festa e 

Zemrës së Krishtit të vitit të kaluar e deri 

më sot, ka qenë viti i meshtarisë nën 

mbrojtjen e shën Gjon Maria Viannej. Sot 

meshtaria nuk është profesion, por 

dëshmi dashurie. Shembull konkret e 

kemi Nënë tonë Tereze, na porositë 

Papa, i cili na fton ne meshtarët të mos e 

14


shndërrojmë shërbimin tonë meshtarak 

në profesion, por ta jetojmë me gëzim 

dashurinë për Zotin, në një shoqëri 

gjithnjë e më të ndërlikuar. Është e 

rëndësishme, që besimtarët ta shohin se 

prifti i tyre është i dashuruar me Krishtin, 

se ndjek Ungjillin me jetën e vet dhe 

dhuron gjithçka, siç bënte Famullitari i 

S h e n j t ë i A r s i t , 

Të dashur vëllezër meshtarë, ndoshta 

askush prej nesh nuk do të ishte bërë 

meshtar, po të mos kishim njohur 

meshtarë të vërtetë bindës, të cilët 

digjeshin në zjarrin e dashurisë për 

Krishtin. Prandaj, ju ftojë me zemër që 

të përpiqemi të jemi meshtarë bindës. 

Të dashur besimtarë, ju falënderojë që 

gjatë këtij viti kushtuar meshtarëve jeni 

lutur për meshtarët, dhe ju ftoj të luteni 

edhe në të ardhmen. Vet Krishti ka dashur 

që meshtarët të vazhdojnë veprën e tij në 

shëlbimin e botës... meshtarët janë ata 

që vazhdojnë t'i përsërisin të njëjtat fjalë 

të Krishtit, të kremtojnë sakramentet me 

anë të cilave meshtarët iu mbajnë afër 

Krishtit dhe në rrugë të Zotit. Lutuni që ne 

meshtarët të jemi të shenjtë dhe t'iu 

udhëheqim edhe juve gjatë shenjtërimit. 

Vëllezër dhe motra, duani dhe nderoni 

meshtarët tuaj, lutuni dhe përkraheni 

ata. Zemra e Krishtit i plotësoftë të gjitha 

dëshirat tuaja të mira e na mbajtë 

përgjithmonë në Zemrën e vet Hyjnore. 

Amen. 

Solemnitetin e meshës e shtonte çdo 

herë e më tepër kori famullisë nën 

udhëheqjen e m Monikë.Kolbuçaj me një 

këndim vërtet shumë të bukur. 

Para përfundimit të meshës famullitari 

tha: Jeta jonë duhet të jetë falënderim 

Zotit për dhuratën e jetës dhe çdo gjë 

tjetër që ka bërë për ne. E mbi të gjitha 

faleminderit që na e ka dërguar Birin e 

vet. Faleminderit Krishtit i cili nuk kurseu 

asgjë për shëlbimin tonë, faleminderit 

Krishtit që lejoi që Zemra e tij e mbushur 

me mirësi dhe dashuri të shporohet me 

heshtë. Faleminderit edhe ipeshkvit tonë, 

për meshën dhe fjalët e bukura që na i 

drejtoi. Faleminderit edhe meshtarëve 

dhe motrave, të gjithë juve që keni ardhur 

për t'u lutur para Zemrës së Krishtit. 

Faleminderit këshilltarëve, të rinjve të 

gjithë atyre që kanë kontribuar që 

gjithçka sot të jetë kështu bukur. Një 

falënderim i veçantë për korin tonë që 

vërtet sot kanë kënduar bukur. 

Falënderimi është më i madh kur dihet se 

ata janë edhe në punë e shkollë, por kanë 

gjetur kohë, vullnet e dashuri për të 

ushtruar e kënduar kështu bukur. Zemra e 

Krishtit i shpërbleftë. (pasoi një 

duartrokitje e gjatë si shpërblim për 

korin). Ne meshtarët dhe motrat – 

rregulltaret, do të shkojmë në Letnicë për 

t'u lutur tek Nëna jonë qiellore. Zemra e 

Krishtit i ruajt në paqe e dashuri familjet 

tona. 

Zemra e Krishtit Zotit tonë – bëj që Ty të 

duam përgjithmonë. 

Përgatiti: Klodina Gashi ./ 

15


FESTA E NËNAVE 

Më 9 maj, e diel, ditë e bukur dhe me 

diell. Ishte dita ndërkombëtare e 

nënave. Dhe ne në famullinë tonë në 

meshën në ora 11 u lutëm për nënat 

tona. Në meshë leximet i lexuan dhe 

psalmin e kënduan disa nëna. Po ashtu 

edhe paraqitjen e dhuratave me 

simbole të ndryshme e benë nënat 

tona. Gjithçka ishte shumë bukur. 

Programi festiv ishte pas dite në 

oborrin e kishës në Binçë, ku oborri 

ishte përplot besimtarë, e vendin e 

veçantë e kishin nënat tona të të gjitha 

moshave. 

Moderatore e programit ishte Emiljana 

Marku. Filluam recitime të fëmijëve 

kushtuar nënave, pastaj disa valle dhe 

këngë nga të rinjtë. Me një skeç 

humoristik u paraqitën me shumë 

sukses dhe u mirë pritë shumë mirë nga 

shikuesi nënat tona: Tereza (Kalota) 

Marku, Kristina Simani, Margareta 

Gashi, Rafaella Simani dhe Filloreta 

Toma. Pastaj famullitari të gjitha 

nënave iu dha nga një mirënjohje, ku 

fëmijët kishin mundësi të shkruanin 

emrin e nënës dhe emrin e vet, me një 

tekst të bukur të përgatitur enkas për 

këtë rast. Pas programit deri sa të 

pranishmit shërbeheshin me ushqimet 

e përgatitura nga nënat dhe pijet 

freskuese të ofruara nga famullitari, 

vazhduam me muzikë. Të gjithë u 

ndamë të kënaqur me atë që pamë sot. 

Nëna jonë qiellore i ruaj dhe iu 

ndihmoftë nënave tona. Fotot mund t'i 

shihni në ueb seit të famullisë. 

Përgatiti: Emiljana Zef Marku 

Nënës sime 

Sot për ju nena, po mendojmë 

Për ju vargje te bukura te krijojmë 

Melodi te bukura për ju te këndojmë, 

Dhe me zemra te gëzuara, me ju te festojmë 

Qe lumturi dhe gëzim, juve t'ju dhurojmë 

Nene ti je mësuese e jetës 

Ti o nene je ngrohtësi e zemrës 

Pa, ju nena nuk ka jete, 

Për ne jeni gëzimi i vërtet 

Si ylli i qiellit, qe natën xixëllon 

Ashtu syri i nënës prej dashurisë ndriçon 

Edhe hëna e arte me atë drite te zbehte, 

Është pasqyra e gazit qe ka nena për fëmijët e 

vet 

Sikur dielli i verës qe rrezaton plot shkëndijë 

Ashtu zemra e nënës është plot me dashuri 

Njeriu gjate gjithë jetës, ne çdo raste, e 

hidhërim, 

Ne prehrin e nënës gjithmonë gjen qetësinë 

Për këtë feste te 9 majit ç'të sjell moj nene 

Trëndafila, lule te bukura çdo vit te kam 

dhënë 

Këtë vjershe o nene unë e mësova për ty 

Për ty o nene zemra me thur melodi 

Për nënën kur mendoj zemra me shkrihet 

Prej gëzimit, qe ndiej e përjetoj, 

Kënge te bukura, nisi te këndoj, 

Për nënën time qe jetën ma dhuroj. 

Me gëzim Zotin dua ta falënderoj 

Nena qiellore, o virgjëra Mari 

Mbushi nenat tona plot me dashuri, 

jepu atyre, paqe dhe shëndet, 

butësi, dhe mirësi, hire, dhe bekime 

dhe behu ti o Mari mbrojtja e tyre. 

Motra Monikë 

16


NËNA - DASHURI DHE JETË 

Në çdo kulturë, në çdo popull e në çdo 

gjuhë fjala më e afërt, më përkëdhelëse, 

më e butë dhe më e dashur është 

pikërisht fjala dhe qenia NËNË. Shumë 

arsyena të cilat i sjellim në vijim na bëjnë 

që me nderim, respekt, kënaqësi e 

dashuri të thërrasim; NËNË. Edhe 

vendlindjen, gjirin tonë më të dashur e 

identifikojmë me këtë fjalë, pra 

mëmëdhe, pastaj gjënë më të çmuar e të 

shenjt prapë e quajmë dhe identifikojmë 

me fjalën; gjuha e nënës, pse? Sepse, që 

nga bartja dhe lindja jonë d.m.th personi i 

parë me të cilin komunikojmë është 

pikërisht Nëna, edhe atëherë kur nuk 

dimë të flasim prapë zemra nënë-fëmijë 

komunikon pra, përqafimi i parë dhe 

fjalët e para e lotët e parë të gëzimit që 

derdhëm, pra që na solli në jetë, janë 

pikërisht lotët e nënës - lotët e gëzimit. 

Që nga dita e parë e ardhjes sonë në jetë, 

nëna është ajo e para e cila kujdeset për 

ushqimin tonë, ndanë nga goja e trupi i 

saj për të na mbajt neve në jetë. Fjalët e 

para që i mësojmë, i mësojmë nga goja e 

ëmbël e nënës edhe atë me thirrjen; eja 

te nëna që do të thotë; eja në përqafim e 

përkëdhelje të mbrojtjes, mirëqenies, e 

dashurisë! Hapat e parë drejt jetës i 

marrim nga nëna, ajo na mbanë për dorë 

deri mos të jemi të pavarur së ecuri, ajo 

kujdeset ditë e natë për ne, na zgjon me 

puthje, na përgatitë dhe bekon kur të 

nisemi për në shkollë e lojë…Gjithmonë e 

çdokund na përcjell në mendime e 

lutje…është me ne në çdo çast dhe qenia 

e vetme e cila nuk mund të ndahet 

askurrë nga fëmija-pjesa e mishit dhe 

trupit të saj- sepse, Nëna mbetet 

gjithmonë nënë, pra DASHURI! 

Nënat tona shqiptare 

Nëna është bashkëpunëtorja më e 

n g u s h t ë e Z o t i t . A j o ë s h t ë 

bashkëkrijuese, sepse gjithnjë lind dhe 

mbanë jetën njerëzore sipas planit dhe 

përcaktimit Hyjnor duke u flijuar deri në 

maksimum. Në historinë e popullit tonë, 

nënat tona zënë vend të veçantë sepse 

gjithnjë u treguan nëna trime, të 

guximshme, të dashura, të pashoqe, 

mësuese të mira të jetës. Gjithnjë e në 

çdo rrethanë u flijuan për bijë dhe bija të 

veta. Për këtë edhe kemi nëna të shenjta 

sepse edukuan njerëz cilët u bënë të 

rëndësishëm, shembull dhe të shenjt për 

kombin dhe fenë, për njerëzimin, e cilët i 

sollën njerëzimit paqe, mirësi e dashuri! 

Shembull kemi bijën tonë cila mbanë 

epitetin, emrin e shenjt që është NËNË, 

pra, Nënë Terezën. E cila tërë jetën e saj e 

17


shkriu si Nënë /sipas modelit të Nënës së 

Bekuar/, në mbrojtje të pambrojturve, të 

sëmurëve, të varfërve, të pastrehuarve, 

të uriturve… 

Zonja e Bekuar shembull dhe model i 

Nënave! 

Nëna është me ne edhe atëherë kur të 

rritemi, kur të plakemi edhe atëherë kur 

atë nuk e kemi fizikisht në mesin tonë, 

edhe atëherë kur ka ndërruar jetë, ajo na 

përcjell nga parajsa me lutjet e saja. Këtu 

ne mendojmë këto ditë të ardhjes edhe 

për gjithë ata fëmijë që kanë mbetur 

bonjak, por mos të harrojmë se nuk ka 

njeri në botë e që nuk ka nënë! Zonja e 

bekuar është modeli i nënave, ajo lind me 

dashuri, përcjell e mbron foshnjën me 

dashuri, rritë dhe edukon të gjithë ne me 

dashuri. Jezusi mendoji për gjithë ne dhe 

pikërisht për atë sepse kemi nevojë 

gjithnjë për nënë dhe kujdesin e saj, Ai na 

la për mbrojtje e kujdes Nënën e tij dhe 

Nënën tonë Zonjën e Bekuar me fjalët: Ja, 

Nëna e jote! Kjo nënë e njerëzimit 

kujdeset e na mbron me dashurinë amë 

të gjithëve. Kështu që askush nuk është 

pa përkujdesjen dhe dashurinë e nënës. 

Të faleminderit Nënë 

Për atë që më solle në jetë, unë të 

falënderoj. Të falënderoj nënë për fjalët e 

ëmbla tuat, për kujdesin, për dashurinë, 

për mësimin e edukimin tënd që ma jep 

që nga zgjimi e deri në shkuarje në gjumë. 

Të falënderoj për pagjumësinë tënde 

duke më shikuar mua se si marr frymë, të 

falënderoj edhe atëherë kur jam mirë e 

kur merakosësh për shëndetin tim. 

Faleminderit për atë që ke pranuar të jesh 

Nëna ime dhe të faleminderit që më je 

Nënë sipas mësimit të Nënës së Bekuar. 

Qofsh e bekuar edhe Ti oj Nënë e ime! 

Patrik /Vilson/ Marku 

18


FESTA E SHNA NOUT 

Dita e sotme për famullinë tonë ishte 

shumë e veçantë: Ne të lumtur 

kremtuam festën e pajtorit tonë shna 

Nout. 

Festimi i fillojë në vigjilje, me 

meshën që ishte në ora 18 e që u tha në 

oborr të kishës në Binçë, në vendin e 

përgatitur dhe zbukuruar enkas për këtë 

festë. Meshën e udhëhoqi Don Albert 

J a ka j , s e k reta r i i p e s h k v i t , n ë 

bashkëmeshim me Don Aleksandrin dhe 

famullitarin tonë. Kishin ardhur edhe 

besimtarë nga Stublla e Letnica për të 

nderuar dhe lutur shna Noun. Pas 

meshës ishte procesioni tradicional me 

truporën e shna Nout. 

Ditën e shna Nout shumë 

besimtarë nga Stublla e Letnica kishin 

ardhur në këmbë. Oborri i kishës ishte 

përplot besimtar që me devotshmëri 

luteshin para truporës së shna Nout. 

Meshën në ora 11 e udhëhoqi don Ndue 

Ballabani, famullitar i Zymit. Ai gjatë 

predkut foli për porosinë që bartë në vete 

jeta e pajtorit tonë dhe 

m ë s i m i n q ë d u h e t 

marrim ne si besimtarë. 

Këshilltarët e kishës me 

një organizim të mirë 

kujdeseshin që gjithçka të 

jetë në rregull. Kori i 

kishës nën udhëheqjen e 

m Monika, si gjithnjë në 

nivel shumë të lartë. 

Kënduan jashtëzakonisht bukur. Zërimi – 

mikrofonat ishin shumë funksional, duke 

bërë që atë që zhvillohej në oborrin e 

kishës të dëgjonin e gjithë famullia. Me 

një fjalë gjithçka shkoi si është më së miri. 

Në meshë morën pjesë edhe 10 

meshtarë të tjerë. Në fund famullitari 

falënderoi të gjithë për pjesëmarrje duke 

theksuar: Shna Nou ka bërë shumë 

mrekulli. Por mrekullia më e madhe për 

ne është se para 11 viteve, e diel, 13. 

qershor 1999, me ndërmjetësinë e shna 

Nout ne u liruam nga okupatori i jashtëm, 

dashtë Zoti me ndërmjetësinë e shna 

Nout gjithmonë të jemi të lirë në shpirt. 

Më pas iu urojë festën të pranishmëve e 

sidomos don Nout dhe të tjerëve që 

bartin emrin e këtij shenjti. Nga sofra 

eukaristike u shpërndamë nëpër familjet 

tona, që me miqtë tanë të kremtojmë 

festën e shna Nout. 

Përgatiti: Driton Simani 

19


KREMTIMI I SHËN ELISË NË FAMULLINË TONË 

Dje me shumë solemnitet kremtuam një 

ndër festat më të vjetra të famullisë sonë 

– shën Elinë. Në fakt këtë festë besimtarët 

e Binçës filluan ta kremtojnë para se të 

kishim kishë këtu. Kemi dy gojëdhëna të 

kësaj feste: Njëra që daton nga koha e 

martirëve tanë të cilët kërkuan mbrojtje 

nga shën Elia për t'i përforcuar në 

dëshminë e tyre për Fe dhe Atdhe. Dhe 

tjetra, pasi që ishte një mot shumë i keq 

që bëri shumë dëm në të gjithë zonën, 

por të partë tanë duke e lutur shën Elinë 

shpëtuan nga kjo situatë e keqe. Si do që 

të jetë ne kemi shumë arsye edhe sot të 

lusim këtë shenjtë – profet të madh të 

Besëlidhjes së Vjetër. 

Mesha e parë u kremtua në ora 9 nga 

famullitari ynë. Ndërsa mesha kryesore 

në ora 11në oborr të kishës. Meshën e 

udhëhoqi don Frrok Zefi, biri i famullisë 

sonë me shërbim në Kroaci, në 

bashkëmeshim me shumë vëllezër 

meshtarë. Koha ishte ideale, jo shumë 

nxehtë. Kori këndoi shumë bukur, 

pjesëmarrja e popullit shumë e mirë. Do 

Frroku foli për rolin dhe jetën e shën Elisë, 

i cili ka jetuar në shek e IX para Krishtit, në 

kohën kur në Izrael kishin filluar të 

adhuronin zota të rrejshëm – Baalin. Emri 

Eli do të thotë Hyji është Zoti im! Elia me 

guxim akuzoi edhe mbretin Akaz për një 

deformim të besimit të vërtetë. Dhe për 

të shpëtuar jetën ai u detyrua të ik. Elia 

për vite të tëra jetoi në shkreti duke ikur 

nga përndjekja e mbretit dhe të atyre që 

donin ta vrisnin, derisa një ditë nuk i sfidoi 

priftërinjtë e Baalit duke iu thënë që të 

bjer zjarri nga qielli në flinë e tyre. Tërë 

ditën ata e lutën Baalin, por kot, zjarri nuk 

ra në flinë e tyre. Ndërsa elia posa ia 

drejtoi lutjen Zotit, flija (qengji) e 

përgatitur nga Elia, mori flakë. Kështu 

populli e kuptoi se kush është Zoti i 

vërtetë. Elia ishte aq shumë i nderuar sa 

që edhe Krishtin e krahasojnë me të. Kur 

Krishti shndërrohet në malin Tabor, atij i 

duet Moisiu dhe Elia. 

Ky profet i Zotit na thërret edhe neve të 

luftojmë kundër zotave të rrejshëm të 

përditshmërisë sonë. Binça, shtoi don 

Frroku, është vend i bekuar, sepse nga kjo 

famulli kanë dal 15 meshtarë e 32 

murgesha, që shërbejnë në Kosovë dhe 

botë. Famullia jonë është e bekuar sepse 

toka jonë është e larë me gjakun e 

martirëve tanë. 

Leximet i lexuan: Kristë Gega, psalmin e 

këndoi shumë shumë bukur Vilson Zef 

Marku, dhe leximin e dytë Alfred Isamili. 

Lutjet e besimtarëve i lexoi Bernadeta 

Sopi. 

Në përfundim famullitari e falënderoi 

don Frrokun duke thënë se ai është 

meshtarë në Kroaci, punon në popullin 

20


kroat, por me zemër e mendje ka bërë 

dhe po bën një punë shumë të madhe 

për popullin dhe kishën tonë. Ai ka 

shkruar disa libra për personalitet e 

ndryshme të historisë së popullit dhe 

kishës sonë, dhe tash së fundi e ka 

përgatitur edhe një monografi të 

famullisë sonë. Shpresojmë së shpejti të 

botohet. Po ashtu famullitari, don 

Alberti, falënderoi edhe meshtarët dhe 

të gjithë të pranishmit. 

Në mbrëmje ishte një kviz për fëmijët e 

shkollës fillore. Në finale ishin 

pjesëmarrës 4 ekipe. Sponsor i këtij kvizi 

ishte Mediteran shopin center. Ata 

shpërblyen te katër grupet. Vendin e parë 

e zuri Liridon Ismaili dhe Patrik e Valentin 

Marku. Juri ishte Atë Shtjefen Dodes dhe 

m Monika. Publiku ishte shumë aktivë me 

duartrokitje dhe komente. Ndërsa 

nxënësit shumë të përgatitur. Edhe sikur 

të kishte fituar ndonjë ekip tjetër nuk do 

të ishte gabim, sepse të gjithë e meritonin 

vendin e parë. 

Pra, urime për përgatitjen e tyre dhe 

rezultatin e treguar. 

Ishte kjo një ditë e bukur për të gjithë. 

Falënderojmë Zotin. 

Shën Elia – lutu për ne! 

Luz Sopi 

21


A EKZISTON E KEQJA? 

Një dite, një profesor universiteti vendosi 

t'i sfidonte studentet e tij. I pyeti:A ka 

krijuar Zoti gjithçka qe ekziston? Një 

student iu përgjigj: ''PO,Zoti i ka krijuar'' 

Çdo gjë? - Pyeti profesori. PO, çdo gjë - ia 

ktheu studenti. 

Atëherë, Zoti paska krijuar edhe te keqen, 

apo jo? Sepse e keqja ekziston - foli 

mësuesi... 

Para kësaj studenti mbeti pa fjale. 

Profesori iu gëzua rastit te mire, për tu 

provuar studenteve, edhe një here se feja 

ishte vetëm një mit. Befas, një student 

tjetër ngriti dorën dhe foli: ''A mund te te 

beje një pyetje, profesor?'' ''Patjetër''- 

qe përgjigjja e profesorit. 

A ekziston te ftohtët? Sigurisht qe 

ekziston,-i tha profesori. Asnjëherë nuk 

ke pasur te ftohte? Në fakt, zotëri, te 

ftohtit nuk ekziston. Sipas studimeve 

fizike ftohtësia është mungesa e plote e 

nxehtësisë. Një objekt merret ne studim 

për te pare nëse ka apo transmeton 

energji dhe është pikërisht nxehtësia e tij, 

a j o q e t r a n s m e t o n e n e r g j i n ë . 

''Pa nxehtësi gjerat bëhen te plogëta, pa 

aftësi për te kundërvepruar. Po te ftohtit 

nuk ekziston. 

Ne kemi formuar fjalën ''te ftohte'' për te 

shpjeguar mungesën e nxehtësisë'' 

''Po errësira?''- Ngulmoi studenti. 

''Ekziston''- iu përgjigj profesori. ''Prape, e 

ke gabim zotëri, errësira është mungesa e 

plote e dritës.'' Mund te studiohet drita 

dhe ndriçimi, por jo errësira. Prizmi i 

Nikolsit tregon shumëllojshmërinë e 

ngjyrave, ne te cilat mund te shndërrohet 

drita, ne varësi te gjatësisë se valëve. 

''Errësirë'' është fjala qe ne përdorim për 

te treguar mungesën totale te dritës. Me 

ne fund, studenti pyeti - ''Po e keqja, 

zotëri, a ekziston e keqja?'' ''Zoti nuk e ka 

krijuar te keqen. E keqja është mungesa e 

Zotit ne zemrat e njerëzve, është 

mungesa e dashurisë, njerëzisë dhe 

besimit. Dashuria dhe besimi i përngjajnë 

nxehtësisë dhe dritës. Mungesa e tyre 

sjell te keqen.'' Kësaj here, pa fjale, mbeti 

profesori. 

Studenti quhej: ALBERT EINSHTEINI 

Përgatiti: Liridona Kristë Gashi 

ALBERT EINSHTEINI 

22


In memoriam FRANË KOLIQI 

Koha shëron plagët, thotë një fjalë e urtë. 

Por kjo për ne nuk vlen. Sepse koha kalon 

dhe atë shpejt, por malli dhe dashuria për 

djalin tonë, më të mirën sa vjen e rritet. 

Shikuar në aspektin kohorë, ikja e djalit 

tonë nga kjo botë e shkurtër ka ndodhur 

moti, por për ne si prind, e familje, sikur 

të kishte ndodhur dje. 

E pra, me 25 korrik te këtij viti u benë 26 

vjet nga kalimi ne amshim i studentit te 

teologjisë Frane Koliqit. Ai u lind me 1 maj 

1963 ne Kabash, i biri i Nue dhe Tereza 

Koliqit. Shkollën fillore e kreu ne 

vendlindje. Si fëmijë ishte shume i qete, 

lutej çdo dite dhe mund te themi se ishte 

prijës i uratës ne familje, po ashtu ishte 

edhe shume aktive ne dramat dhe 

aktivitetet e tjera rreth kishës. Ai si fëmijë 

përgatitej që një ditë të përgjigjej thirrjes 

së Zotit. Frana ynë i dashur, e bëri këtë me 

gatishmëri, zemërgjerësi dhe falënderim 

posa e përfundoi shkollën fillore. Kështu 

shkollën e mesme, gjimnazin klasik e kreu 

ne Subotic si seminarist, duke treguar 

suksese shumë të mira në të gjitha 

fushat. Pas pushimeve verore vazhdoi 

teologjinë ne fakultetin teologjik ne 

Zagreb. Ishte anëtar i shoqërisë 

rregulltare te palotinve. 

Disa dite para se te nisej për Gjermani qe 

te hyje ne noviciat, ne përgatitje me te 

afërt për jetën rregulltare, ai erdhi ne 

Kosove qe t'i vizitoj familjen dhe te 

afërmit dhe qëndroi 2 jave Pastaj dëshiroi 

t'i vizitojë edhe vëllezërit e tij ne Kotorr 

(Mal të Zi), por atje papritmas vdiq. 

Pra, si duket Zoti e ka dërguar të 

përshëndet me ne dhe me vëllezërit e 

vet, sepse Zoti e deshi për veti. Frana 

edhe pse i ri, ishte i pjekur për amshim. 

Ne pritnim që të kryente studimet e të 

bëhej meshtarë, por Zoti e thirri që 

dëshirën e vet për meshtarë ta jeton afër 

Krishtit. Varrimi i djalit tonë të dashur 

Franës u bë me 27 korrik meshën e 

udhëhoqi Don Gasper Gjini, famullitari i 

Shkupit me disa meshtar dhe shumë miq 

e dashamir, që kishin ardhur me nda 

pikëllimin me ne. 

Me këtë rast i falënderojmë të gjithë 

njerëzit që na qëndruan pran me këtë 

sprovë dhe kryq të rëndë që na e dërgoi 

Zoti. Ai i shpërbleftë me të mira të gjithë, 

e djali ynë Frana pushoftë në paqen e 

Krishtit. 

Florina David Koliqi 

23


SHËTITJA ME FËMIJË DHE TË RINJ 

Sot, 28.VII.2010 ishte një ditë e veçantë për 

fëmijët dhe të rinjtë nga kurbeti. Ne sot 

kishim shëtitjen tonë tradicionale të 

përgatitur enkas për bashkatdhetarët tanë. 

Ishin mbi 100 fëmijë dhe të rinj që kishin 

mbushur oborrin e kishës në Binçë herët në 

mëngjes dhe me padurim pritnin 

autobusët për t'u nisur. Kësaj radhe 

famullitari kishte zgjedhur që të vizitojmë 

Klinën dhe Zllakuqanin, dy famulli që për 

shumicën ishte hera e parë që vizitonim. 

Bashkë me neve ishte don ylberti dhe m 

Monikë. Ishim të ndarë në dy autobusë, 

njëri me fëmijë e tjetri me të rinj. 

Atmosfera në autobus shumë e bukur. Të 

gjithë ishim të lumtur. Të gjitha ato vende të 

bukura, peizazhe të mira, na befasonin 

pozitivisht duke zbuluar bukurinë natyrore 

të Kosovës. Po ashtu na bëri përshtypje 

edhe rruga Pejë Prishtinë që ishte duke u 

punuar. Do me thanë Kosova po ec përpara, 

ngadalë por sigurt. Kënaqësia jonë ishte 

shumë e madhe kur e pamë kishën e bukur 

të Zojës së Këshilit të Mirë në Klinë, me një 

oborr të rregulluar me aq shumë shije. 

Gjithçka ishte në vendin e vet dhe shumë 

bukur. Famullitari, don Lorenc Sopi, biri 

famullisë sonë, na pranojë me shumë 

bujari. Pas disa shpjegimeve që na bëri për 

kishën, të cilën me shumë mund e sakrifica, 

e kishte punuar don Franë Sopi, ndërsa 

realizimn final e kishte bërë don Lorenci. 

Pas fotografisë së përbashkët në oborr të 

kishës vazhduam për Zllakuqan, në 

pishinën e mirënjohur në Kosovë Euro 

park. Ishte vërtet një vend shumë i bukur 

që afronte kënaqësi të veçantë me të gjitha 

objektet përcjellëse për argëtim, me 

restorant të bukur dhe shërbime cilësore. 

Pra, këtu e kaluam tërë pas ditën duke 

notuar, luajtur lojëra të ndryshme, dhe 

gjithsesi në biseda të përzemërta 

miqësore. 

Ishte kënaqësi, në njërën anë të shikoje të 

rinjtë dhe fëmijët tanë duke folur në të 

gjitha gjuhët kryesore evropiane: anglisht, 

kishte të rinj tanë nga SHBA – ja, 

gjermanisht, sepse ishin nga Gjermania 

dhe Zvicra, italisht dhe kroatisht. Por në 

tjetrën anë pak sa e dhimbshme, sepse disa 

gjuhën tonë të bukur e flisnin me 

vështirësi. Diku pas orës 4 vizituam edhe 

kishën e shën Gjon Pagëzuesit në 

Zllakuqan, ku u lutëm pak dhe u kthemë 

për shtëpi. 

Kaluam një ditë të bukur dhe të pasuruar 

me të gjitha ato që përjetuam, me shpresë 

se do të vazhdojmë me shëtitje të tilla. 

Fotot do t'i shihni në ueb seit të famullisë. 

Kisha në Klinë 

Irena Nikollë Koliqi 

24


AKTIVITETET E FAMULLISË 

Pashkët 2010 Edhe sivjet për festën më të 

madhe të besimit tonë Pashkët kaluam 

shumë bukur me shumë aktivitete 

shpirtërore dhe kulturore. Filluam me 

rrëfimet që i kishim të martën në javën e 

madhe dhe ku pjesëmarrja e popullit ishte 

shumë e madhe. Të Enjten e Madhe 

meshën e kishim në ora 19. Pas meshës 

ishte një koktej për apostujt. Prej orës 22 – 

23 ishte adhurimi i përbashkët. Kisha ishte 

përplot besimtarë që luteshin në heshtje 

dhe me tekste të bukura të përgatitura nga 

famullitari, ndërsa kori me m Monika 

këndonin këngë të bukura meditatative. 

Ritet e të Premtes Madhe ishin në 19. Po 

ashtu prej orës 22 - 23 kisha ishte përplot 

besimtarë që luteshin para varrit të 

Krishtit. Po ashtu ishte dhe mundësia për 

rrëfim, gjë të cilën e shfrytëzuan shumë 

besimtarë. Të Shtunën e madhe mesha 

ishte në ora 22. Të Dielën e Pashkëve 

meshët si zakonisht në 9 dhe në 11. Pas 

meshëve ishte kokteji për të gjithë 

besimtarët, si dhe shpërndarja e vezëve 

për fëmijë. 

Të hënën e Pashkëve mesha për pleq e të 

sëmurë para dite në 10 e pastaj kokteji për 

ta. Ndërsa në mbrëmje ishte darka për 

këshillin e kishës dhe korin e të rriturve. 

Gjatë darkës u ndanë dhuratat dhe 

treguam se kush për kënd ka lutur gjatë 

kreshmëve. 

E marte, 6.VI.2010. Ishte programi festiv i 

Pashkëve. E veçanta e këtij programi ishin 

dy mysafir humorist dhe këngëtar nga 

Shqipëria: Pastaj morën pjesë edhe të 

rinjtë tanë me këngë dhe valle. Programi 

zgjati 2 orë, oborri i kishës përplot shikues. 

Ishte vërtet bukur. 

E diel, 2.V:2010. Ishte bekimi i 

automobilave. Pra, me lutje përkatëse 

famullitari e luti Zotin që t'i ruan ngasësit e 

makinave dhe udhëtarët e tyre. 

E diel, 9.V.2010. Dita e Nënave. Me një 

program të mirë u kremtua dita e nënave. 

Programin shumë bukur e kishte 

përgatitur motra me disa nëna që kishin 

përgatitur një skeç humoristik mes 

vjehrrave dhe rejave: Tereza (Kalota) 

Marku, Rafaella Simani, Margareta Gashi, 

Filloreta Toma. Përveç programit, 

argëtues, famullitari iu ndau nga një 

mirënjohje të gjitha nënave të pranishme 

në këtë program, e që vërtet ishin shumë. 

Pas recitimeve, këngëve, vallëzimeve 

enkas të përgatitura për këtë ditë, 

vazhduam me pije, ushqime të përgatitura 

nga nënat tona dhe muzikë. Ishte një ditë e 

bukur për të gjithë. Zoti i ruajt nënat tona. 

E shtunë, 15.V.2010. Ishte turniri 

tradicional dioqezan në futboll. E që sivjet 

u mbajt në Gjakovë, ku morën pjesë edhe 

të rinjtë tanë. 

E martë, 18.V.2010. ishte shtegtimi ynë 

tradicional në Gjakovë. Përve Gjakovës ne 

vizituam edhe Doblibarën. Kaluam një ditë 

të bukur me nënat tona dhe me të rinjtë që 

ishin në autobus. 

E diel, 23.V.2010. Nga kisha e Zemrës 

Krishtit në Viti u nisëm këmbë për Letnicë. 

25


Ishim rreth 200 persona të të gjitha 

moshave. U lutëm së bashku, kënduam 

dhe kaluam vërtet bukur. Në Letnicë i tham 

litanitë e Zojës dhe kënduam disa këngë. 

Zoja e Letnicës – lutu për ne. 

E diel, 30.V.2010. Sot ishte gëzim i 

dyfishtë. Kungimi i parë në famullinë tonë 

dhe bankat e reja në kishën tonë në Binçë. 

32 fëmijë e morën Krishtin për herë të parë 

në zemrat e tyre. Urime për ta dhe 

prindërit e tyre. Bankat shumë bukur i 

punoi Zef Frrok Marku nga Binça. 

Kontributin për to e dhanë gati të gjithë 

besimtarët tanë. Shna Nou i shpërbleftë 

me të mira. 

E enjte, 3.VI.2010. festa e Korpit dhe 

Gjakut të Krishtit. Si zakonisht pas meshës 

26 

Gurë të çmueshëm 

së mbrëmjes në Kabash, ishte procesioni 

me të Shenjtërueshmin Sakrament deri 

në Binçë. Ishte vërtet bukur dhe kishte 

shumë besimtarë. 

E premte, 11.VI.2010. Zemra e Krishtit. 

Mesha ishte në Viti në ora 10. E udhëhoqi 

ipeshkvi ynë me shumë meshtarë. Më 

tepër mund të lexoni në artikullin mbi 

këtë festë. 

E diel, 13.VI.2010. Shna Nou, festa e 

famullisë sonë. Mund të lexoni më tepër 

tek festa mbi shna Noun. 

E diel, 20.VI.2010. Me korin shkuam në 

Vali ranch, një restorant shumë i bukur në 

Prelepnicë të Gjilanit. Kaluam një pas dite 

shumë të bukur. Të gjithë u ndamë të 

kënaqur 

Përgatiti: Klodina Gashi 

Para disa kohe, një njëri udhëtonte në breg të detit ku e shëndriste edhe hëna e plotë... 

Mendoj që sikur të ishte i pasur, do të kishte qënë i lumtur. Nëse do ta kishte pasur një 

shtëpi të bukur, do të kishte qënë i lumtur. Nëse do ta kishte pasur një vend pune të mirë, 

do të kishte qënë i lumtur. Nëse do ta kishte pasur një grua të mirë, do të kishte qënë i 

lumtur. Dhe në atë moment mori në thua dhe ra në një strajcë përplotë me gur. Filloj të 

luaj me gur duke i gjuajtur në det, dhe sa herë që ka menduar për deshirat e veta e gjuante 

një guri: po të kisha...do të isha i lumtur... Deri sa i mbeti vetem një guri në dorën e tij. Kur 

arriti në shtëpi e verejti që ai guri ishte guri i çmueshëm. Dhe mënjëherë mendoj sa gurë të 

çmueshëm i ka hedhur nga pakujdesia, duke luajtur në det. 

Shpesh herë kështu bëjmë edhe ne! Ëndërrojmë atë që nuk kemi duke mos e vërejtur dhe 

duke mos e jetuar atë që e kemi. E po të ishim me të kujdesshëm, do të vërenim sa me fat 

jemi, sepse lumturia është shumë më afër se sa mendojmë. 

Çdo guri ishte dashur të vërehet më me kujdes... Çdo guri mund të jetë një gur i 

çmueshem, një diamant! Çdo ditë e jona do të mund të ishte një diamant i çmuar i jetës 

sonë. Secili prej nesh mund të vendos që një gur ta vlërsoj apo ta hedh në det! 

E ti, a je duke luajtur me gur? Miqët, familja, shoqëria, shkolla, puna sa i vlerëson? Vdekja 

nuk është humbja më e madhe e jetës. Humbja më e madhe e jetës është të jesh i vdekur 

ndërsa jeton... Jetoje plotësisht jetën çdo ditë duke vlerësuar atë që ke ... 

Nikollë Ferizi .


NËPËR BURIMET HISTORIKE 

Në letrën për kardinal Gonzadion, relacion të shtatorit të vitit 1621, Imzot Pjetër Budi, 

thekson:…që tù vihet sadopak në ndihmë për tù çliruar dhe jo vetëm të krishterët, por edhe 

vetë të parët e tyre myslimanë e fe lëshuesit nga mos durimi i tiranisë otomane, e prandaj 

secili ka dëshirë të çlirohet njëherë e mirë nga një mjerim i tillë ose të vdesë me armë ne 

dorë… 

Sipas S. Ballas në “Istoria…” për praninë e shqiptarëve në viset e Maqedonisë shkruan:… Në 

anët perëndimore të Krushevos ishte formuar një zonë e tërë vendbanimesh me familje 

shqiptare të ardhur nga Vithkuqi e Opari të cilët zbritën në këto territore të drejtuar prej 

priftërinjve Efstathio dhe Janaq. Këtu emigrantët merreshin kryesisht me tregti. Kushtet në 

të cilat ata ndodheshin dhe kontaktet e vazhdueshme vetëm me banorët e fshatrave 

joshqiptare, bëri që ata të humbasin gjuhën e tyre. shqipe. 

Shumë autorë vënë në dukje mjeshtërinë e shqiptarëve në ndërtim. Kështu, Pukëvil, 

konsulli francez në Janinë i vlerëson shqiptarët si mjeshtra ujësjellësish, ai njofton se këtë 

mjeshtri e trashëgojnë brez pas brezi. Ndërsa Dh. Kantemiri shprehet: Njeriut i mjafton të 

shikojë vetëm ujësjellësit e Stambollit për tù bindur mbi aftësinë e mjeshtërve shqiptarë. 

Ndërsa Evlija Celebi për një pus të Ohrit shprehet Mrekullia e këtij pusi është vepra e 

çuditshme që ka bërë mjeshtri duke shpuar llagëm tokën krejt rrasë… vetëm shqiptarët e 

ushtrojnë këtë mjeshtri të çuditshme që arrihet me vështirësi nga aftësitë e njeriut. 

Me marrëveshjen e Traktatit të Shën Stefanit dhe me 13.VI.1878 kur filloi punimet Kongresi i 

Berlinit, ku sipas këtij Traktati jo vetëm që e linte Shqipërinë nën sundimin Osman, por e 

cunguan tepër territorin e saj në favor, para së gjithash të Bullgarisë dhe pastaj të Malit të Zi 

dhe Serbisë. Nën Bullgari do të gjendën disa krahina me popullsi shqiptare, si ajo e Tetovës, 

Kërçovës, Gostivarit, Dibrës, Strugës, Pogradecit, Korçës etj. Me këtë rastë, populli i këtyre 

viseve dërgon protesta te Fuqitë e Mëdfha. Ti theksojmë dy raste të këtyre protestave si psh. 

të 13 qershorit 1878: Dibra është një vend krejt shqiptar dhe ka përmbi 220 mijë myslimanë 

dhe 10 mijë të krishterë, të gjithë janë prej një gjaku. Më mirë të shuhemi deri në burrin e 

fundit, sesa të hyjmë nën sundimin e Bullgarisë. (Protesta e popullit të Dibrës drejtuar 

ambasadës së Anglisë në Stamboll kundër vendimit të pasrejtë të Traktatit të shën Stefanit). 

Boton: Sh.R. “Imzot Mark Sopi” 

Binçë, Viti, Kosovë. 

Tel. 044 211 081; 0280 380 645 

E-mail: shr.imzotmarksopi@hotmail.com 

Ad usum internum 

Vizitoni web faqen e famullisë 

Përgjegjës: Don Albert Demaj, famullitar 

Lektor: Gjon Toma 

Redaksia: Nue Beka, Alfred Pjetri, Vilson 

Marku, Emiliana Marku, Nue Marku, 

Valentin Dodaj, Klodina Gashi. 

www.famulliabinqes.com 

Përgatit: Engjell Azizi 

27


NJË MONOGRAFI ME VLERA TË SHUMËFISHTA 

Libri monografik, ”Migrimi - Plagë 

shumëshekullore”, i shkruar me një 

p ë r k u s h t i m p r e j h u l u m t u e s i , 

dokumentuesi, analitiku, nga penda e 

mirënjohur dhe kreative e Marjan Sebajt- 

Sopit, është një vepër e një rëndësi, 

gjithsesi të veçantë, së pari për 

komunitetin që paraqet, së dyti për 

literaturën shqiptare, së treti për historinë 

dhe krijimin e një tradite të shkrimit të 

dokumentuar, traditë kjo, e cila zaten i ka 

munguar dhe vazhdon t'i mungoi kulturës 

shqiptare, famullive tona dhe komunitetit 

tonë. Si rezultat i kësaj mungese, ne sot 

kemi shumë pak të dhëna për të kaluarën, 

për famullitë tona, për kishat tona, për 

mënyrën se si jetuan paraardhësit tanë. Në 

këtë formë, kjo monografi, përveç se 

plotëson një boshllëk jo të vogël, është një 

lloj grishje për të filluar dokumentimin 

kohës, në forma dhe variante të ndryshme. 

Dhe, mënyra më e mirë, absolutisht më e 

mirë, për të bërë këtë, është përmes librit, 

si përjetshmëria e ngjarjeve dhe 

fenomeneve të gjithfarshme. Me punën e 

tij, aspak të lehtë, por të dobishme në këtë 

monografi, Marjan Sebaj-Sopi ka çelur 

rrugë edhe për shumë famulli, fshatëra e 

vendbanime tjera, që të ndjekin 

shembullin e tij të vyer dhe domethënës. 

Në të vërtetë, ky libër monografik, me të 

dhëna të shumta që ofron, me fakte 

interesante dhe tejet të dobishme, tejkalon 

përmasat e zakonshme të një monografie 

dhe bëhet, një libër inspirues që i shërben 

lexuesit të interesuar, për të kaluarën, për 

proceset historike, për religjionin, për 

mënyrën se si jetuan të parët, për 

kontekstet politike, për motivacionet që 

detyruan migrimin masiv të besimtarëve 

dhe shqiptarëve në përgjithësi, për 

mënyrën se si jetojnë ata në kushte dhe 

rrethana të reja në vende të huaja, etj. 

Marjan Sebaj-Sopi në këtë monografi, ka 

trajtuar shumë çështje, duke ja filluar prej 

dimensioneve historike, që lidhen me 

famullinë Binçë, rrënjët e së cilës, sipas 

shumë të dhënave, historike, toponimike 

dhe arkeologjike, autori i kërkon dhe i 

gjen në lashtësi, pikërisht në kohën ilire. 

Në këtë aspekt, autori i bënë trajtim të 

mirë etimologjisë së emërtimit të fshatit, 

tipareve të vjetra që lidhen me traditat 

gojore, fetare dhe toponimet e caktuara, 

që sugjerojnë një konkuldim për autorin 

se: Binça është një fshatë me lashtësi të 

lavdishme ilirike. 

Një aspekt karakteristikë i kësaj vepre 

është paraqitja e një informacioni mjaft 

domethënës për fillimet e krishterimit 

ndër shqiptar, përkatësisht lashtësinë e tij 

të dokumentuar biblike dhe historike, që 

është një vlerë e jashtëzakonshme, e 

admirueshme për çdo komb. Pikërisht në 

këtë frymë, ka jetuar nëpër kohë edhe 

komuniteti katolik në këto hapësira për 

të cilët shkruhet kjo monografi. 

Nga këndej, autori një vëmendje i 

kushton procesit të islamizimit të 

shqiptarëve, duke ofruar mjaft të dhëna 

informuese për çështjen në fjalë, për 

mënyrën se si shqiptarët konvertuan, për 

rrethanat e reja të krijuara nga 

konvertimi. Duke mbetur në çështje të 

28


religjionit, autori Marjan Sebaj-Sopi 

paraqet edhe të dhëna për religjionin në 

kohët bashkëkohore, duke paraqitur 

faktet të nevojshme për gjendjen e 

religjionit ndër shqiptarë, për tolerancën 

dhe bashkëjetesën e mire që kanë 

shqiptarët. 

Duke specifikuar tiparet karakterizuese të 

kësaj famullie, Marjan Sebaj-Sopi sjell të 

dhëna për Martirët e Karadakut (1846- 

1848), disa prej të cilëve ishin nga 

famullia e Binçës. Më tej, një vëmendje të 

posaçme i kushton edhe rrethanave në të 

cilat ka jetuar ky komunitet gjatë luftës së 

dytë botërore, duke e zgjeruar interesimin 

sidomos për rrethanat që u krijuan në 

Kosovë nga vitet e 80-ta, vite këto që 

ndërruan kahen e historisë në Kosovë dhe 

Binçë, sepse këtu filloj emigrimi më 

masiv. 

Duke folur për famullinë në fjalë, autori 

përshkruan mjaft mirë objektet 

karakterizuese të saj, sidomos Kishën e 

Shna Ndout në Bincë, e cila njihet kudo në 

Kosovë për pikturat morale në Kishë, të 

cilat zënë gjithë hapësirat e saj dhe që 

kanë motive të fuqishme kombëtare e 

fetare. Ato u bënë një inspirim i fuqishëm 

për lëvizjen politike të viteve 90-ta në 

Kosovë. Mbase, ato janë pikturat më 

karakterizuese në ndonjë objekt fetar në 

Kosovë. Në të vërtetë, ato piktura janë 

simbioza më e mirë e historisë shqiptare, 

një simbiozë që formulën e fuqishme e 

pati nga binomi Atme e Fe. Po në këtë 

binom, priftërinjtë e shumtë, për gjatë 

gjithë historisë dhanë kontribute të 

shumëfishta dhe gjithashtu, ata të cilët 

shërbyen në Binçë, të cilët autori i 

përmend me pietet. Në këtë kontekst, ai 

flet edhe për rolin që pati ordinanca e 

motrave pranë Kishës gjatë kohës së 

vështirë të helmimeve në Kosovë, pranë 

të cilës ordinancë dhe me një përkujdese 

të shkëlqyer gjetën trajtim të mirë gjithë 

njerëzit në nevojë. 

Autori bënë një përshkrim për aktivitet që 

bënë sot famullia e Binçë, për jetën 

religjioze e kulturore, në krye me 

famullitarin e zellshëm Don Albert 

Demaj. 

Librin monografik ” Migrimi - Plagë 

shumëshekullore” të autorit Marjan 

Sebaj-Sopi e karakterizon edhe një 

dimension interesant, përshkrimi mjaft 

me interes i proceseve detyruese të 

emigrimit të shqiptarëve, me një theks të 

përqendruar te Binça, Kabashi dhe Vitia, 

hapësira këto të cilat gravitojnë rreth 

famullisë së Binçës. Në këtë kontekst, 

autori bënë një analize gjithëpërfshirëse, 

duke përmendur motivet që detyruan këtë 

fshatarë të marrin rrugën e migrimit, për 

faktorët politikë që ndikuan gjatë gjithë 

historisë, që shqiptarët gjithmonë të 

kërkojnë shpëtimin jashtë, nëpër gjithë 

botën, por kryesisht, në atë perëndimore. 

Në këtë aspekt, monografia në fjalë, 

shoqërohet me të dhëna mjaft interesante 

dhe të dobishme për politikën represalës 

serbe kundër shqiptarëve, por edhe për 

pushtimin e mëhershme barbare, si ai 

aziatik turk, pastaj për komunizmin, që 

detyroi të largohen mijëra shqiptarë për 

gjatë gjithë historisë. Në këtë kontekst, 

vlera e kësaj monografie shtohet sepse 

krijon lidhje fizike e shpirtërore me gjithë 

besimtarët e kësaj famullie të shpërndarë 

29


nëpër gjithë botën, që nga Amerika deri në 

Skandinavi, pastaj Gjermania, Zvicra, 

Italia, Franca, Austria, Kroaci, Sllovenia. 

Autori me shumë mund e angazhim ka 

ofruar edhe të dhëna të dobishme për qdo 

qytetar për shtet përkatëse, për 

rregullimin e tyre shoqëror-politikë, për 

tiparet dalluese në ekonomi, kulturë, 

religjion, etj. Në këtë kontekst, autori flet 

për procesin e integrimit të shqiptarëve në 

vende përkatëse, për historinë e 

emigracionit, për gjendjen e besimtarëve 

katolik shqiptar në vende përkatëse. Dhe 

çdo shtet përkatës, autori nxjerr të dhëna 

për numrin e banorëve që jetojnë. Në këtë 

formë, ky ndihmon jashtëzakonisht 

shumë që ky komunitet në të ardhmen të 

gjejë forma për të ruajt identitetin, 

kulturën, gjuhën, besimin. Për këtë 

qëllim, ndihmon shumë kjo punë e vyer e 

Marjan Sebajt-Sopit. 

Libri në fund ka një paraqitje mjaft 

sintetizuese për figurat dhe personalitet 

me rëndësi universale kombëtare që i ka 

dhënë botës shqiptare ky vend, si për 

Ipeshkvin e ndjerë Imzot Mark Sopin, për 

profesorin e nderuar, të ndjerin Dr. Engjëll 

Sedajn, aktivistin e palodhshëm të 

çështjes kombëtare e fetare, të ndjerin 

Gjon Llukën. 

Librin monografik ”Migrimi - Plagë 

shumëshekullore” të Marjan Sebajt-Sopit 

fund e krye e karakterizon një ligjërim i 

çiltër, i një të foluri dashamirës, të 

drejtpërdrejtë, përmes të cilit autori 

shpeshherë merr rrolin e bariut, duke 

sugjeruar kurdoherë bashkëfshatarët, 

bashkëkombësit, që atdhe është atdhe dhe 

se ai nuk guxon asnjëherë të harrohet. 

Autori Marjan Sebaj-Sopi me ngulm 

kërkon nga mërgimtarët shqiptar, të kudo 

ndodhur, të ruajnë traditat, të kultivojnë 

gjuhën, identitetin e tyre, të ndërtojnë 

lidhje të fuqishme me mëmëdheun, me 

tokën e të parëve. Ai kërkon edhe 

integrimin në vendet përkatëse, për 

gjithnjë duke ruajtur traditën, duke 

kërkuar me ngulim përtëritjen e saj. 

Prandaj, ai integrimin nuk e pranon si 

shkëputje, por si mundësi për të ndërtuar 

një perspektivë të re, në dritën e trendëve 

të reja globale. 

Në këtë synim, kjo monografi jep një 

kontribut të çmbushëm, për të cilin duhet 

përgëzuar. 

Ndue Ukaj /Suedi/ 

Falënderojmë sponsorin tonë 

MEDITERAN SHOPPING CENTER 

Viti 

30


Janë pagëzuar: 

KRONIKA E FAMULLISË 

1. Emanuella, Ali dhe Marie Marku, lindur në Gjilan më 9.II.2010 dhe e pagëzuar në 

Kabash më 8.IV.2010. 

2. Samuel, Anton dhe Elizabeta Azizi, lindur më 29.IV.2010 në Gjilan dhe pagëzuar në 

Kabash më 17.VI.2010. 

3. Henrik, Gjergj dhe Marie Marku, lindur në Viti më 8.II.2010 dhe pagëzuar në Kabash 

më 22.VII.2010. 

Fëmijëve iu urojmë fëmijëri të lumtur dhe jetë të gjatë me prindër. 

Janë kurorëzuar: 

1. Në Binçë më 16.II. 2010 Afrim Isak Azizi, Kabash me Hermina David Filipi, Binçë. 

2. Në Binçë më 6.IV.2010. Sebë Mikë Zefi, Kabash me Rajmonda Zef Duhani, Radulloc, 

famullia e Zllakuqanit. 

3. Në Kabash më 5.VII.2010 Marjan David Marku, Kabash me Jozefina Gjon Ramaj, 

Stubëll. 

4. Në Binçë më 26.VII.2010 Labinot Nikollë Ahmeti dhe Vlora Marjan Marku, Kabash. 

Urime dhe jetë të lumtur bashkëshortore! 

Kanë kaluar në amshim: 

1. Bozhë Ton Simani, i lindur në Terzija më 28.XII.1938 vdiq në Kabash më 19.IV.2010. 

2. Seferin Dokë Marku, i lindur në Terzija më 2.VI.1939, vdiq në Prishtinë më 

20.IV.2010. 

3. Zef Tomë Toma, lindur në Terzija më 25.III.1930, vdiq në Kabash më 2.VI.2010. 

4. Gjon Tush Kola, lindur në Stubëll më 23.IX.1929, vdiq në Binçë më 8.VI.2010. 

5. Qun (Nikollë) Jakë Doda, lindur në Binçë më 1.IV.1924, vdiq në Binçë më 28.VI.2010. 

Jepu, o Zot, pushimin e pasosur. E i shndritë drita e pambaruar! Pushofshin në paqe! 

Amen. Ngushëllime familjeve të tyre. 

Kungimin e parë e kanë marrë sivjet 31 fëmijë. Krezmim sivjet nuk kemi pasur sepse do ta 

marrin vitin tjetër si klasë e IX. 

31

Shëtitja me fëmijët dhe të rinjtë 

Klinë, 27 Korrik 2010

Revista shen antoni Nr. 7.pdf - Famulliabinqes.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?