katalog - Andrzej Ploch
katalog - Andrzej Ploch
katalog - Andrzej Ploch
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
F O T O G R A F I E<br />
„Otworki w dzia³aniu”<br />
czyli fotografia otworkowa w warszawskiej Galerii Dzia³añ<br />
Pawe³ Bownik Jakub Byrczek Artur Chrzanowski Zdzis³aw Dados S³awomir Decyk Tomasz Dobiszewski<br />
Marek Domañski Ryszard Karczmarski Pawe³ Kula Jaros³aw Klupœ Piotr Komorowski<br />
Georgia Krawiec Eugeniusz Józefowski Jacek Lalak <strong>Andrzej</strong> J. Lech Katarzyna Majak<br />
Ewa Martyniszyn Anna M³otowska Marek Noniewicz Wiktor T. Nowotka <strong>Andrzej</strong> <strong>Ploch</strong><br />
Marek PoŸniak Wojciech Ró¿yñski Basia Soko³owska Zbigniew Tomaszczuk Witold Wêgrzyn<br />
Micha³ Wêgrzyn Stefan Wojnecki Piotr Wo³yñski Edyta Wypierowska Piotr Zab³ocki
Otworki w dzia³aniu,<br />
czyli fotografia otworkowa<br />
w warszawskiej Galerii Dzia³añ. 1<br />
K³opoty z interpretacj¹ fotografii otworkowej<br />
bior¹ siê st¹d, ¿e wykorzystywana jest<br />
z regu³y jako ciekawostka odpowiadaj¹ca<br />
na powszechne zaskoczenie, ¿e fotografowaæ<br />
mo¿na byle pude³kiem z dziurk¹. St¹d<br />
bierze siê równie¿ niechêæ wielu obserwatorów<br />
do powa¿niejszego zag³êbienia siê<br />
w intencje fotografów pos³uguj¹cych siê t¹<br />
metod¹ i sp³ycanie wartoœci eksperymentalnych<br />
tej techniki.<br />
Upowszechnianie siê fotografii otworkowej<br />
w postaci warsztatów, festiwali i ró¿nego<br />
typu akcji, w których akcent k³adziony<br />
jest wy³¹cznie na fenomen samej techniki,<br />
wbrew pozorom zaciemnia jeszcze ten<br />
obraz, bowiem pojawia siê tam zbyt du¿o<br />
nic nie wnosz¹cych, ani z pozycji estetycznej,<br />
ani problemowej realizacji. Te fotografie<br />
potwierdzaj¹ co najwy¿ej, i¿ przyjêta<br />
technika czy technologia sama w sobie ma<br />
niewielkie znaczenie. Ale to pociecha zbyt<br />
s³aba, bowiem w tej sytuacji trzeba byæ<br />
szczególnie wnikliwym obserwatorem, aby<br />
w masie banalnych otworkowych obrazów<br />
odnaleŸæ te, które rzeczywiœcie dotykaj¹<br />
istoty kamery otworkowej. Odrzucaj¹c<br />
powszechn¹ banalnoœæ poszukaæ wœród<br />
fotografii otworkowej te, które z ca³¹ œwiadomoœci¹<br />
eksploatuj¹ fenomen powrotu<br />
do Ÿróde³ fotografii a jednoczeœnie czêsto<br />
próbuj¹ nadaæ mu wspó³czesny wymiar.<br />
Ka¿dy ma szansê na w³asne w tym obszarze<br />
odkrycia.<br />
Zbigniew Tomaszczuk<br />
„Otworki w dzia³aniu”<br />
czyli fotografia otworkowa w warszawskiej Galerii Dzia³añ<br />
galeria działań<br />
Warszawa<br />
maj 2006
Pawe³ Bownik<br />
Jakub Byrczek<br />
z cyklu Traktat o sztucznym œwietle<br />
bez tytu³u
Artur Chrzanowski<br />
Marek Domañsk<br />
Bond<br />
bez tytu³u
S³awomir Decyk<br />
Tomasz Dobiszewski<br />
Cyklografia. Tarcza minutowa. Cykl godzinowy. Anomalia. Obrót zgodny z obrotem wskazówek zegara.<br />
Kierunek po³udniowy. Ekspozycja: 2880 stopni. Od 15 do 19 lutego 2003.<br />
z cyklu „palingenesis”
Zdzis³aw Dados<br />
Ryszard Karczmarski<br />
z cyklu: Pejza¿ mentalny<br />
bez tytu³u
Eugeniusz Józefowski<br />
Pawe³ Kula<br />
„Odwrócony od kuli niejednej”<br />
bez tytu³u
Piotr Komorowski<br />
Jaros³aw Klupœ<br />
Wroc³aw, Ratusz<br />
z cyklu „Autotwory”
Georgia Krawiec<br />
Jacek Lalak<br />
Andreas M.<br />
Szeœæ prostych æwiczeñ
<strong>Andrzej</strong> J. Lech<br />
Katarzyna Majak<br />
Tampa, Floryda,1996<br />
z cyklu „Kanapa” (Zone Plate)
Ewa Martyniszyn<br />
Anna M³otkowska<br />
Portret ze strony przedmiotu nr 3<br />
Post tennebras lux
Marek Noniewicz<br />
Wiktor T. Nowotka<br />
Camera obscura, 1999<br />
bez tytu³u
<strong>Andrzej</strong> <strong>Ploch</strong><br />
Marek PoŸniak<br />
000814
Wojciech Ró¿yñski<br />
Zbigniew Tomaszczuk<br />
bez tytu³u<br />
16 minut obrad Sejmu 16.09.1996. z cyklu „Pinhole -TV Polaroid”
Basia Soko³owska<br />
Witold Wêgrzyn<br />
Vincent Square, 2005<br />
bez tytu³u
Piotr Zab³ocki<br />
Stefan Wojnecki<br />
Kamera otworkowa, 1998<br />
Zdjêcie wykonane przez otworek w kszta³cie pionowej szczeliny.<br />
Tak wygl¹da³by œwiat gdyby nasze oczy by³y kamer¹ otworkow¹<br />
ze Ÿrenic¹ o kszta³cie szczeliny
Piotr Wo³yñski<br />
Edyta Wypierowska<br />
Poznanie 1998<br />
20.07.2000. Pó³ cytryny i winogrona
Micha³ Wêgrzyn<br />
szeœcian<br />
Pawe³ Bownik w cyklu „Traktat o sztucznym<br />
œwietle” zainspirowa³ siê przedmiotami œwiec¹cymi<br />
w³asnym œwiat³em. Wykorzystuj¹c d³ugie naœwietlanie<br />
emitowanego przez nich oœwietlenia, przedmioty<br />
te zbudowa³y w³asn¹ przestrzeñ narzucaj¹c<br />
jej swoj¹ barwê i kszta³t.<br />
Jakub Byrczek pos³uguje siê nie tylko archaicznymi<br />
konstrukcjami, ale te¿ pierwotn¹ wobec wspó³czesnej<br />
technologii talbotypi¹. Samodzielnie wykonywane<br />
papiery solne s³u¿¹ mu do wytwarzania<br />
prostych obrazów otaczaj¹cej go rzeczywistoœci.<br />
Sam obraz nie rz¹dzi siê wymyœln¹ estetyk¹, poniewa¿<br />
autor interesuje siê nie tyle warstw¹ formaln¹<br />
obrazu, co samym procesem powstawania fotografii,<br />
rozpatruj¹c akt fotografowania w kategoriach<br />
procesu wrêcz magicznego 2 .<br />
Artur Chrzanowski wykorzystuje maksymaln¹<br />
g³êbiê ostroœci powsta³ych fotografii, tworz¹c<br />
prace z charakterystycznym wykorzystaniem<br />
pierwszego planu. W ten sposób znaczenia nabieraj¹<br />
banalne, codzienne przedmioty. Natomiast<br />
w swych najciekawszych realizacjach inscenizowanych,<br />
odwo³uje siê do znaków wywodz¹cych siê<br />
z pop-kultury.<br />
Zdzis³aw Dados, pracuje w konwencji fotografii<br />
pejza¿owej, szczególnie interesuj¹c siê istot¹<br />
œwiat³a. Bardzo czêsto wykorzystuje za³amanie<br />
i rozszczepienie œwiat³a na krawêdzi otworka, które<br />
tworzy w ten sposób interesuj¹ce barwne widmo.<br />
W tym sensie prace te podobne s¹ do realizacji<br />
Ryszarda Karczmarskiego, który równie¿ czêsto<br />
wykorzystuje zjawisko dyfrakcji. Istot¹ fotografii<br />
tych autorów jest œwiadome wykorzystanie koloru.<br />
Wyró¿nikiem fotografii Karczmarskiego jest panoramiczny<br />
format zdjêæ.<br />
S³awomir Decyk w cyklu „Cyklografie” po³¹czy³<br />
kamerê otworkow¹ z mechanizmem zegarowym.<br />
Tym sposobem wykona³ seriê d³ugich naœwietleñ<br />
drogi S³oñca. Jest to autorska wersja projektu<br />
„Solaris” realizowanego od kilku lat przez grupê<br />
fotografów zwi¹zanych swego czasu z poznañsk¹<br />
ASP 3 . Projekt „Solaris” reprezentowany jest w mojej<br />
kolekcji cyklem prac Paw³a Kuli. Dla przypomnienia<br />
projekt polega na fotografowaniu nieba w pó³rocznych<br />
odstêpach czasowych (od przesilenia do<br />
przesilenia). Tak d³ugi czas naœwietlania powoduje,<br />
¿e obraz ulega solaryzacji. Dla mnie istotne jest to,<br />
¿e zaistnienie projektu w internecie powoduje w³¹czenie<br />
siê do akcji coraz to nowej liczby uczestników<br />
i stanowi dzia³anie z obszaru szeroko pojêtej<br />
wizualnej komunikacji.<br />
Tomasz Dobiszewski jest autorem wielu cykli, ¿e<br />
wymieniê dwa z nich. W pierwszym pod nazw¹<br />
„Palagenesiss” fotografuje kamer¹ umieszczon¹<br />
u sufitu pomieszczenia przestrzeñ pokojów, na œcianie<br />
których montuje ma³e mebelki. W ten sposób<br />
zderza ró¿ne skale fotografowanych przedmiotów<br />
tworz¹c iluzyjne przenikanie realnego z zainscenizowanym.<br />
W drugim projekcie wykorzystuje zmultiplikowanie<br />
obrazu przez fotografowanie aparatem<br />
skonstruowanym z opakowania po lekarstwach.<br />
W tym przypadku kamera ma tyle obiektywów ile<br />
by³o pastylek lekarstwa. Ka¿dy obiektyw tworzy<br />
w³asny obraz a ca³oœæ stanowi wspomnian¹ zwielokrotnion¹<br />
przestrzeñ.<br />
O fotografii Marka Domañskiego tak pisze<br />
Agnieszka Kurant „Konstruuj¹c zamkniête mikroœwiaty,<br />
paralelne realnoœci, wprowadza swoj¹<br />
twórczoœæ w wymiar pewnej tajemnicy, obecnie<br />
zaœ jedynie ta ostatnia jest nas byæ mo¿e w stanie
zbli¿yæ do utraconej, jak siê wydaje bezpowrotnie,<br />
aury obrazów” 4 .<br />
Równie¿ Eugeniusz Józefowski, wykorzystuje<br />
w wiêkszoœci swoich zdjêæ efekt inscenizacji.<br />
Ulubionym motywem artysty jest ³¹czenie ludzkich<br />
postaci z tajemniczymi szklanymi kulami na pierwszym<br />
planie. Tylko one wydaj¹ siê trwaæ i byæ realnymi<br />
w kontekœcie rozp³ywaj¹cych siê w dalszym<br />
planie postaciach.<br />
Prace Jaros³awa Klupsia oparte s¹ na pomyœle<br />
skonstruowania urz¹dzenia stanowi¹cego coœ<br />
w rodzaju po³¹czonych z aparatem okularów<br />
skierowanych na w³asn¹ twarz. Tym samym aparat<br />
rejestruje jednoczeœnie autoportret i otoczenie.<br />
Klupœ dokonuje wielogodzinnych naœwietleñ,<br />
w czasie których wykonuje codzienne czynnoœci.<br />
W efekcie, mimo czasami wielogodzinnych<br />
naœwietleñ powstaj¹ czytelne wizerunki w³asnej<br />
twarzy, natomiast otoczenie jawi siê jako nieostre<br />
t³o poprzecinane smugami rejestrowanych œwiate³.<br />
Okazuje siê jeszcze raz, ¿e cz³owiek stanowi<br />
najistotniejsz¹ czêœæ otaczaj¹cego go kosmosu.<br />
Jednoczeœnie pe³ne smug t³o, to skondensowany<br />
obraz up³ywaj¹cego czasu.<br />
Piotr Komorowski udowadnia w swoich pracach,<br />
¿e fotografia otworkowa mo¿e byæ doskona³a<br />
technicznie. S³u¿y mu ona do promocji rodzinnego<br />
miasta Wroc³awia. Zdjêcia te spe³niaj¹ funkcje<br />
u¿ytkowe dodatkowo wzmocnione niekonwencjonaln¹<br />
form¹ fotografii otworkowej.<br />
Georgia Krawiec „u¿ywa w³asnorêcznie zbudowanej<br />
kamery otworkowej, która stanowi swoist¹<br />
zas³onê pomiêdzy ni¹ a fotografowan¹ osob¹.<br />
Ustawia aparat naprzeciw portretowanej postaci,<br />
okreœla z regu³y kilkuminutowy czas naœwietlania<br />
i.... opuszcza studio. Portretowany zostaje sam na<br />
sam z kamer¹. Od jego relacji wobec aparatu, od<br />
wytrzyma³oœci na d³ugotrwa³e pozowanie zale¿y<br />
efekt koñcowy. Ale to jest tylko pierwsza czêœæ<br />
pracy. Ta druga, zasadnicza, kreatywna, dopiero<br />
siê zaczyna. Georgia Krawiec dokonuje wyboru<br />
z kilku próbnych fotografii i zaczyna kolejn¹ czêœæ<br />
pracy. U¿ywaj¹c technik optycznego monta¿u<br />
tworzy koñcowy obraz, który stanowi sk³adow¹<br />
fotografii uzyskanej w procesie pozowania i technicznych<br />
zabiegów, czêsto z u¿yciem kilku negatywów”<br />
5 .<br />
Do najciekawszych fotografii otworkowych Jacka<br />
Lalaka, nale¿y moim zdaniem wieloobrazowa<br />
struktura obrazów pod nazw¹ „Szeœæ prostych æwiczeñ”.<br />
Praca ta w postaci zmontowanego tableau<br />
to szeœæ fotografii aktów, które tworz¹ intryguj¹c¹<br />
graficzn¹ formê.<br />
<strong>Andrzej</strong> J. Lech u¿ywa kamery otworkowej w swoim<br />
specyficznym, rozpoznawalnym dla ca³ej twórczoœci<br />
stylu. Natomiast ciekawostk¹ mojej kolekcji<br />
jest to, ¿e przygotowa³ dla niej zdjêcia w postaci<br />
dyptyków. £¹cz¹ one konwencjê fotografii kontaktowej<br />
z klasycznym dla tego autora sepiowaniem<br />
koñcowej kopii.<br />
Katarzyna Majak, jest jedyn¹ znan¹ mi w Polsce<br />
autork¹ pos³uguj¹c¹ siê w twórczy sposób p³ytk¹<br />
strefow¹. T¹ metod¹ wykona³a wiele autoportretów<br />
i interesuj¹cy cykl „Kanapa”, o którym Anastazja<br />
Dwulit pisa³a i¿: „Te fotografie nie s¹ ¿adn¹ prawd¹<br />
o nikim – to zaledwie fantom kogoœ nieznanego<br />
na chmurze kanapy. Nawet po zdjêciu kolejnych<br />
warstw, naskórków nie docieramy do ¿adnej „rzeczywistoœci”;<br />
pozostaje forma, której to¿samoœæ jest<br />
uwodzona”. 6<br />
Wœród prac Ewy Martyniszyn, najciekawsze dla<br />
mnie s¹ te wykonane z pozycji aparatu. Kamera<br />
otworkowa staje siê niejako pu³apk¹, któr¹ ustawia<br />
autorka w ró¿nych miejscach mieszkania. To tak<br />
jakby obserwowa³y j¹ i œledzi³y ró¿ne codzienne<br />
przedmioty z miejsc, do których nie móg³by dotrzeæ<br />
tradycyjny aparat fotograficzny.<br />
Anna M³otowska w cyklu „Po ciemnoœciach<br />
œwiat³o”, ³¹czy obraz widziany kamer¹ otworkow¹<br />
z wy³adowaniami elektrostatycznymi spowodowanymi<br />
odrywaniem klej¹cej taœmy mocuj¹cej w<br />
kamerze negatyw. B³yski te stanowi¹ dla fotografowanej<br />
sceny dodatkow¹ energetyczn¹ przestrzeñ.<br />
Marek Noniewicz bardzo wszechstronnie penetruje<br />
fotografiê otworkow¹. Od konstruowania<br />
kamer z pokoi (mieszkañ) swoich przyjació³,<br />
w których wykonuje autoportrety poœwiadczaj¹ce<br />
poprzez w³asn¹ obecnoœæ uczestnictwo w procesie<br />
fotografowania, po fotografowanie niekonwencjonalnymi<br />
urz¹dzeniami jak dziur¹ w Ziemi, a¿ po<br />
„œwiat³oczu³e przesy³ki” czyli wêdruj¹ce w obiegu<br />
pocztowym paczki z materia³em œwiat³oczu³ym<br />
naœwietlanym samoczynnie podczas podró¿y 7 .<br />
Wiktor T. Nowotka nale¿y do nestorów stosowania<br />
kamery otworkowej w Polsce. Wczeœniej prekursorskie<br />
realizacje wykonywa³ Pawe³ Borkowski<br />
z Gdañska. Niewielu pamiêta, ¿e równie¿ w dorobku<br />
Zbigniewa D³ubaka by³y otworkowe fotografie,<br />
a do jednych z ciekawszych z okresu wczesnych<br />
prac Nowotki nale¿¹ prawie w ogóle nie znane<br />
fotografie Wiktora Urbanka. Istot¹ wielu prac<br />
Nowotki jest wspomniana na wstêpie tego tekstu<br />
niespodzianka zwi¹zana z niewiadom¹ w przypadku<br />
oderwania kamery od oka, czy te¿ wielokrotnego<br />
naœwietlania wielu widoków.<br />
Element zaskoczenia i niespodzianki wa¿ny jest<br />
równie¿ dla <strong>Andrzej</strong>a <strong>Ploch</strong>a, który w³aœnie te<br />
cechê fotografii otworkowej uwa¿a za najbardziej<br />
dla siebie istotn¹.<br />
Zasadê podwójnej ekspozycji stosuje Marek<br />
PoŸniak naœwietlaj¹c materia³ fotograficzny<br />
w dwóch ró¿nych miejscach. Fotografie stanowi¹<br />
wiêc swoist¹ grê z czasem i przestrzeni¹.<br />
Natomiast Wojtek Ró¿yñski stosuje aparat otworkowy<br />
do zdjêæ o charakterze dokumentalnym, które<br />
dziêki zastosowaniu tej techniki odbieramy w kategoriach<br />
bardzo estetycznego przekazu.<br />
Basia Soko³owska w wielu realizacjach eksploruje<br />
plastyczne wartoœci barwnej fotografii otworkowej.<br />
Na wystawie zaœ ogl¹damy jej eksperyment<br />
wykorzystuj¹cy klasyczny materia³ czarno bia³y.<br />
Micha³ Wêgrzyn, zbudowa³ kamerê w postaci<br />
szeœcianu. Ka¿da ze œcian stanowi p³aszczyznê,<br />
do której przymocowany jest materia³ œwiat³oczu³y<br />
a jednoczeœnie jest czo³ówk¹ kamery otworkowej.<br />
Tym sposobem w czasie ekspozycji powstaje od<br />
razu szeœæ obrazów widzianej rzeczywistoœci.<br />
Natomiast fotografie Witolda Wêgrzyna, s¹ bardziej<br />
tradycyjne. W moim zbiorze przewa¿aj¹ jego<br />
autoportrety stawiaj¹c pytanie o istotê wizerunku.<br />
Stefan Wojnecki wpisuje swoje prace w lansowan¹<br />
przez siebie teoriê fotografii postmedialnej,<br />
czyli fotografiê bêd¹c¹ poza medium 8 . Interesuje<br />
siê wp³ywem kszta³tu otworka na uzyskiwany<br />
obraz.<br />
Istot¹ zdjêæ Piotra Wo³yñskiego jest to, ¿e autor<br />
potrafi w pe³ni wykorzystaæ tê cechê kamery otworkowej,<br />
która banaln¹ rzeczywistoœæ zamienia w niebanalne<br />
obrazy, jak to ma miejsce w wielu jego<br />
pracach. Podkreœla to Grzegorz Przyborek pisz¹c:
„Fotografie pt. Pu³apka Pana Boga i Poznanie<br />
z 1998 r. opieraj¹ siê na banalnym temacie w fotografii<br />
- komunii œwiêtej. Temat ten jest w Polsce kwintesencj¹<br />
fotografii pami¹tkowej i rodzinnej. Jest tak<br />
zroœniêty z nasz¹ kultur¹, jak wiêkszoœæ fotografii<br />
z albumu rodzinnego. Jest to temat, który wi¹¿e siê<br />
z symbolik¹ naszego narodowego istnienia. Lecz<br />
kiedy Wo³yñski u¿ywa do utrwalania tego tematu<br />
najbardziej prostego, wrêcz prymitywnego w konstrukcji<br />
narzêdzia jakim jest kamera otworkowa, to<br />
temat ten przestaje byæ banalny, a staje siê wrêcz<br />
wartoœci¹ uniwersaln¹, tak jak uniwersalne jest<br />
pojêcie narodzin, cierpienia i œmierci” 9 .<br />
Edyta Wypierowska tak pisze o swoim cyklu:<br />
„Sfotografowane przeze mnie w kilkuminutowych<br />
naœwietlaniach owoce s¹ w dziwnym stadium<br />
miêdzy dojrza³oœci¹ a zepsuciem. Stan ten nie jest<br />
okreœlony jednoznacznie. W czasie naœwietlania<br />
owoce wydawa³y siê dojrza³e i soczyste, a jednak<br />
na fotografiach jest w nich coœ, co zapowiada ich<br />
szybki rozk³ad. Nie mo¿na definitywnie opowiedzieæ<br />
siê za jedn¹ z tych cech, poniewa¿ ka¿da<br />
z nich ma pewne znamiona drugiej” 10 . Czy¿by<br />
wiêc fotografia otworkowa pozwoli³a zarejestrowaæ<br />
fazê niedostêpn¹ kamerze z optyk¹?<br />
Prace Piotra Zab³ockiego wykorzystuj¹ wielokrotne<br />
naœwietlenia tej samej klatki negatywu.<br />
Jednak¿e autor fotografuj¹c kamer¹ z celownikiem,<br />
potrafi przewidzieæ ka¿dorazowy widok.<br />
W przeciwieñstwie wiêc do zdjêæ, w których<br />
wielowidokowe obrazy s¹ niewiadom¹ w przypadku<br />
zdjêæ Zab³ockiego wszystko jest dok³adnie<br />
zakomponowane. Jedyna niewiadoma zwi¹zana<br />
jest z efektem d³ugiego czasu naœwietlania.<br />
Przenikaj¹ce siê przestrzenie na fotografiach<br />
Zab³ockiego upodabniaj¹ jego realizacje do form<br />
kubistycznych.<br />
Na zakoñczenie przywo³am tu w³asny cykl pod<br />
nazw¹ „Pinhole-TV-Polaroid”, o którym Marianna<br />
Micha³owska tak pisze: „W swoich realizacjach<br />
Zbigniew Tomaszczuk prowadzi dyskusjê z prostym<br />
uto¿samieniem fotografii i reprodukcji. Tworzy<br />
bowiem obrazy, które s¹ unikatami, na podobieñstwo<br />
dagerotypów. Co wiêcej ich powtórzenie<br />
w takiej samej postaci jest niemo¿liwe. Poddawany<br />
analizie jest tu tak¿e problem przynale¿noœci<br />
medium do œwiata kultury masowej. Zauwa¿my<br />
bowiem, ¿e zarówno polaroid, jak i telewizja<br />
³¹czone s¹ z kultur¹ popularn¹. Charakteryzuje<br />
je dostêpnoœæ i ³atwoœæ przyswajania. Tymczasem<br />
fotograf stawia znak zapytania przy obu tych w³aœciwoœciach.”<br />
11<br />
Wszystkie opisane prace pochodz¹ z mojej kolekcji<br />
fotografii otworkowej, która z za³o¿enia ma<br />
stanowiæ zachêtê do tworzenia w³asnych kolekcji<br />
fotografii. Zbieranie fotografii nie jest u nas szczególnie<br />
popularne. Zwi¹zane jest to z wieloma<br />
uwarunkowaniami, miêdzy innymi faktem, ¿e nie<br />
istnieje w Polsce tzw. „rynek wtórny”, ale równie¿<br />
z brakiem szerszej promocji fotografii w obiegu<br />
galeryjnym. Dlatego jedn¹ z funkcji tej kolekcji jest<br />
w³aœnie próba takiej promocji poprzez pokazywanie<br />
jej w ró¿nych miejscach. 12 Zbigniew Tomaszczuk<br />
1<br />
Tekst jest rozszerzon¹ wersj¹ materia³u opublikowanego w wydawnictwie towarzysz¹cym Festiwalowi Fotografii<br />
Otworkowej w Jastrzêbiu Zdroju w 2005r.<br />
2<br />
Zbigniew Tomaszczuk, Byæ sam na sam z fotografi¹, Kwartalnik Fotografia, 14/2004.<br />
3<br />
Pawe³ Kula, S³oñce jest otworem, przez który wpada Œwiat³o, Kwartalnik Fotografia, 8/2001.<br />
4<br />
Agnieszka Kurant, Pararelne realnoœci o fotografii Marka Domañskiego, Kwartalnik Fotografia, 7/2001.<br />
5<br />
Z. Tomaszczuk<br />
6<br />
Anastazja Dwulit, Kanapa, cia³o i czas, Kwartalnik Fotografia 10/2002.<br />
7<br />
Marek Noniewicz, Œwiat³oczu³e przesy³ki 2000, Kwartalnik Fotografia 12/2003.<br />
8<br />
Stefan Wojnecki, Fotografia postmedialna, Kwartalnik Fotografia 7/2001.<br />
9<br />
Grzegorz Przyborek, Obszary iluzji - realnoœæ widma, o fotografii Piotra Wo³yñskiego, Kwartalnik Fotografia, 5/2001.<br />
10<br />
Edyta Wypierowska, Martwe natury, Kwartalnik Fotografia, 14/2004<br />
11<br />
M. Micha³owska, Niepewnoœæ przedstawiania..., op. cit., s. 235<br />
12<br />
Dotychczas wystawiana by³a w ramach Miesi¹ca Fotografii w Krakowie w 2004, na FotoFestiwalu w £odzi w 2005,<br />
kawiarni Czu³y Barbarzyñca w Warszawie w 2005, w ramach warsztatów fotografii otworkowej<br />
w Galerii Jab³kowskich w Warszawie w 2005 r.<br />
Wszystkie prezentowane prace pochodz¹<br />
z kolekcji Zbigniewa Tomaszczuka.<br />
Komisarz wystawy: Zbigniew Tomaszczuk<br />
Pomoc przy organizacji wystawy<br />
www.akademiafotografii.pl<br />
Seria Wydawnicza „FOTOGRAFIE”<br />
Wydawca: Studio Wydawniczo-Typograficzne „Typoscript”<br />
<strong>Andrzej</strong> <strong>Ploch</strong>, 53-006 Wroc³aw, ul. Wojszycka 15<br />
e-mail: typo@ploch.pl tel. (+48) 071 339 83 00<br />
www.ploch.pl<br />
Wroc³aw 2006 ISBN 83-89366-51-7<br />
galeria działań<br />
ul. Marco Polo 1<br />
02-776 Warszawa<br />
tel. 022 643 65 37<br />
Kierownik artystyczny: Fredo Ojda<br />
www.galeriadzialan.hg.pl<br />
e-mail: fredo_o@interia.pl
galeria działań<br />
ul. Marco Polo 1<br />
02-776 Warszawa ISBN 83-89366-51-7
Change language