Mars 2012 - Gazeta "Korça"

4
-K o r ç a-
mars 2012
NJË TË DIELË NË MUZEUN E ARTIT NË WORCESTER, MA
Nga Julia GJIKA (SHBA)
Muzeu i Artit ne Worcester MA. bën herë pas here ekspozita me
krijime të talenteve të reja nga shkollat e qytetit. Në datën 5 Shkurt
të vitit që sa kemi hyrë, u hap ekspozita dhe u ndanë cmimet për
fituesit e konkurimit, që kish filluar qysh në tetor 2011. Morën
pjesë mijra nxënës nga 35 shkolla të Worcester-it dhe një nga
Leominster MA. Kriteri i vlerësimit ishte: më të mirat artistikisht
dhe me origjinalitet. Gjithsej u shpallën fitues 30 nxënës. Ishin
nga klasat e IV, V dhe VI. Midis fituesve ishin dhe dy vajza
shqptaro-amerikane: Nikola Duka dhe Myhrida Kamberi, të
cilat u vlerësuan me cmimin e tretë, të dyja kishin punuar së bashku
në grup për temën Essey & Art contest. Nikola kishte shkruar
essenë, Myhrida pikturën. Te dyja janë bija prindërish shqiptarë,
ardhur pas 1990, të dyja kanë lindur në Amerikë dhjetë vjet më
parë, Nikola më 3 janar e Myhrida më 3 prill 2002. Pyetja që do të
përgjigjeshin në Essey & Art Contest ishte: Mbasi keni lexuar
reth Rev. Martin Luther King’s Jr, kundra dhunës, si të
parandalojmë kontradiktat, si do të luftonit me fjalë dhe fizikisht
në botë, në shkollë, me komshinjtë, apo në shtëpi? Përgjigjet e
nxënësve fitues u ekspozuan të dielën me 5 Shkurt 2012, në
ambjentet e Muzeut të Artit,. ku u bë edhe ceremonia e
shpërndarjes së cmimeve, Ky aktivitet u përshëndet nga
Drejtoresha e Departamentit të Artit dhe zëvendesja e saj, që
shpërndau certifikatat me këtë motivacion, që po e japim të
përkthyer shqip;
MUZEU I ARTIT NË WORCESTER ÇERTEFIKATË PËR
NIKOLA DUKA dhe MYHRIDA KAMBERI,
që kanë krijuar një punim arti të cilësisë së lartë, origjinal dhe
krijues, në konkursin e shkrimit dhe artit
TA MBASH ËNDRRËN GJALLË,
për nder të Rev. Dr Martin Luther King Jr u është dhënë çmimi:
VENDI I TRETË Më 5 Shkurt 2012
Honee A. Hess
Katrina A. Stacy
Drejtoreshe e Edukimit Assistente e Edukimit
Esseja që është dhënë në programin e gjithë shkollave të qytetit,
kap një temë sa të rëndësishme aq aktuale për ditët tona sot, duke
mbajtur gjallë ëndrrën e Martin Luther Kingut Jr., për të edukuar
brezat, që vinë nga të katër anët e botës me kultura krejt të
ndryshme, për të jetuar në harmoni dhe pa ngacmime midis tyre.
Nikola dhe Muhrida janë nxënëse të shkollës FLAG STREET, prej
së cilës fituan cmime 10 nxënës. Nikola dhe Myhrida janë nxënëse
të klasës së katërt, me drejtoreshë shkolle, Sheila Graham dhe
mesuesen e artit Deborah A Aspen. Pra ato ishin midis konkuruesve
më të reja në moshë. Këto dy vajza unë nuk i shikoja për herë të
parë në këtë ceremoni. Ato i kisha parë kur ishin fare të vogla,
katër pesë vjet më parë, kur akoma s’kishin filluar shkollën, por që
të dyja më kishin lënë mbresa me sjelljet dhe ambicjet e tyre.
Myhriden e njoha në mbrëmjen festive të 8 marsit në Kishën
Shqiptare Orthodokse Fjetja e Shën Mërisë në Worcester, ku
kish ardhur me mamanë, gjyshen që ajo e do shumë dhe nusen e
dajës. Më ra në sy përqëndrimi i saj në cdo gjë që ndodhte përreth.
Syrit të saj vëzhgus, karakteristikë kjo për artistin nuk i shpëtoi
një vonesë e dikujt për të sjellë lulet të cilat i përkisnin mamit të
saj në këtë festë. Myhrida menjeherë pyeti: Pse? Duke parë nga
mamaja e vet, si për të thënë: po ty pse nuk po të japin lule? Pastaj
hodhi sytë tek z.-nja Diana Progri që ndante lulet, sikur të kërkonte
prej saj përgjigjen. Lulet për mamin e saj mbritën me pak vonesë.
Atë mbrëmje mësova se Myhrida trashegonte emrin e gjyshes
(nga i jati), të ndjerës Myhrida Kamberi. Nikolën e takuam në ditë
Krishtlindjesh. Ishte 6 vjec dhe na cuditi kur më tha: Unë kam shkruar
një libër teta Juli. Entela, mamaja e saj qeshi, Po c’libër, ja shkruan
historira nëpër fletë, biseda me shoqet dhe pastaj i lidh, u ve vetë
ndonjë kapak të bukur dhe i pagëzon me tituj. Ka dëshirë të shkruajë.
Ne kërkuam të shihnim librin e saj dhe ajo na solli një dosje plot me
fletë të mbushura me shkrimin e vet të bukur. Për herë të parë kur
nuk ishte as pesë vjece, në pre-school, shkrojti tregimin e parë.
Historia ishte për një krimb që shkoi të luante në shtëpia e shoqes
së saj dhe tregonte c’farë lodra luajtën dhe si e kaluan ditën. Nikola
nuk dinte akoma të shkruante as anglisht as shqip Ajo e thoshte
tregimin dhe mesuesja që u mësonte shqip në shkolla shqipe pranë
kishës Fjetja e Shën Marisë, e shkroi duke vënë emrin e Nikolës në
krye të faqes si autorja e tregimit. Kur Nikola ishte në klasën e dytë
mori nga shkolla cmimin Exellence in writing për një shkrim që
kishte hartuar për constelacionin e saj. Po atë vit krijoi vjershën e
parë Fall (Vjeshtë). Sivjet ajo ka krijuar vargjet për dy këngë, me
idetë e projekteve që u jep mësuesja për extra credit. Nikolës i pëlqen
natyra, të katër stinët e saj. Shkrimet e saj Pranvera, Një ditë në
pyll, Marshimi, janë në ‘bordin’ e shkollës, këndi në korridorin e
shkollës, ku vendosen krijimet më të mira. Myhrida ka qënë tre vjec
kur filloi të vizatonte dhe të ngjyroste figura të ndryshme. Në moshën
katër vjec, kur ishte në para-shkollë, vizatimi i saj u zgjodh më i miri
ndërmjet gjithë moshatareve. Vizatimi ishte me temë Familja dhe
ishte pjesërisht dhe problem matematikor. Vizatimin, pikturën e ka
me shumë passion – thotë e ëma Ariana, të cilën sot e rethojnë dhe
dy vajzat më të vogla. Ato kanë ardhur të gëzohen për motrën e
madhe..Kudo që shkojmë, vazhdon bisedën Ariana, në udhetime të
gjata, apo të shurtëra, ajo nuk harron të marë dosjen e vizatimeve,
kërkon që kujtimet t’i hedhë në letër, për t’i patur të gjalla. Gjatë
sezonit të verës 2011, Myhrida u aktivizua në Worcester Art Muzeum
dhe një nga vizatimet e saj Lulja dhe Flutura qëndroi gati dy javë e
ekspozuar në ambjentet e Muzeut. Luan shumë bukur në piano,
aktivizohet në not, basketboll, i pëlqejnë librat, lexon ato me tema
aventurash dhe fantazi të bazuara në realitet. Lënda e saj e preferuar
është matematika. I pëlqen natyra dhe dëshiron të shpenzojë kohë
në det dhe liqen, sidomos në verë. Në shkollë cdo vit është me
rezultate të shkëlqyera, të gjitha A. Ka fatin të ritet me gjyshe, nga
gjyshja mësoi mirë shqipen, prinderit drejtojne nje kanal televiziv
ne shqip, Arben Kamberi eshte i ati, me profesion arkitekt, si duket
“dardha ka rënë nën dardhë”. Shqipja këndon në shtëpinë e tyre,
këndon në buzët e Myhrides. Gjyshja e ëmbël, afrohet gjithë gëzim
dhe emocion, nxjer nga canta një dhuratë të vogël, një varse të
vogël floriri dhe duke ia varrur në qafë thotë: Të më kujtojë, dhuratë
për punën e saj , kështu na nderoftë gjithnje, bija e nënës, floriri i
nënës; dhe e puth në ballë. Myhrides i qesh e gjith fytyra
rrumbullake, i qeshin sytë e bukur dhe shtrengon tufën me
karafila, që nuk ja ndron pozicionin, e ka vënë aty pranë zemrës,
në krah të majtë, aty ku mban gjithë të dashurit e saj qe sot
kanë ardhur për të. I kam mësuar shtizat - thotë gjyshe
Sheqerja, vërtet asaj i pëlqen arti, i pëlqen matematika, por
femra si thonë duhet të mbajë pranë edhe gjelpërën edhe
shtizat, duhet t’i dije, jo cdo gjë blihet, pastaj dua ta afroj me
traditën tonë, të kuptojë si i ritëm ne fëmijet me skamje, por me
pe e gjelpërë dhe shtizat e mundnim skamjen. Jam e gëzuar se
i shijon gatimet shqiptare, sidomos ato që i gatuaj unë. Kur
jemi të lira si unë , si ajo, ulemi në një kend të dhomës dhe
punojmë bashkë, ajo dhe mbesat e tjera më kanë bërë të
kapërxej mallin që kam për vendin tonë. Sot jam rinuar, kur
mendoj kaq e vogël, kaq e nderuar. Ta lumsha moj Amerike,
c’gëzim u jep zemrave tona të vuajtura. Gjyshe Sheqerja sic ka
emrin është e tëra, e ëmbël e dashur, e respektuar, mbi të gjitha
e bekuar me shumë pasardhës. Sa ndryshim, tani, pas katëpesë
vjetësh i shoh këto vogëlushe më të rritura, më të bukura
dhe kaq të mencura, fituese për punët e tyre. Nuk cuditem.
Punimet janë ekspozuar përgjatë një koridori gjithë dritë, më
sjell në përfytyrimin tim inagurimin e rrugës së tyre të gjatë të
sukseseve, që shkon drejt me njerëz që i duartrokasin dhe
them me vehte : është rruga e hapur për këto dy vogëlushe që
fati i solli në vendin e mundësive të mëdha e ato e kanë filluar
mbarë, për të kapur ëndrrën amerikane. Të ardhura në jetë nga
prindër intelektualë që kujdesen pa u imponuar vullnetin e
tyre, por vetëm sa për kujdesje që ambicjet e tyre të ecin në
shtrat të drejtë, pa ua deformuar fantazinë e tyre, fuqinë
krijuese. Kështu ato erdhën deri këtu e do të shkojnë më
përpara. Nikola për të refyer me shkrim emocione dhe mendime,
Myhrida për t’u shprehur me ngjyra të gjalla, të gëzuara,
optimiste…Të gjithë të ftuarit, të afërmit, miq, artdashës të
qytetit zënë vend në sallën e madhe. Karriget nuk mjaftojnë
dhe nuk ka më vend ku të vendosen. Në krye të sallës,
drejtoresha i fton shumë nxenës të ulen në karpet e të dëgjojnë
suksesin e shoqeve dhe shokëve të tyre, shumë të tjerë mbetën
në këmbë...Organizatorja u therret emrat dhe i fton një nga një
fituesit, shumica vajza, dhe u shpërndan certifikatat e
vlerësimeve. Kur u erdhi radha Nikolës dhe Myhrides, ne u
ngritëm në këmbë, nuk ngopeshim duke i parë ato pranë
mikrofonit, me certifikata nv duar, salla qeshte e duartrokiste.
Ato, si dy ëngjëj buzëqeshnin e na shikonin plot gëzim.
Prindërit ishin të emocionuar dhe krenarë. Fotografi në grup,
të gjithë fituesave, pastaj përsëri në koridor ku ishin vendosur
punimet, fotografi pranë tyre, biseda të shkëputura: Në korridor
Nikola është rethuar nga daja i të jatit dhe nusja e tij Irena. Ata
kanë ardhur nga larg nga shteti Connecticatt, për të marë
pjesë në këtë gëzim, e përqafojnë e urojnë, dalin së bashku në
fotografi, ndjehen krenare për mbesën e tyre, po ashtu Nadja,
shoqja që ka shtepinë afër me Nikolën e përqafon dhe uron
komshien e dashur. Ato duar dhe ato mendje të vogla sot
kënaqën gjithë atë publik artdashës. Sot ato nderuan jo vetëm
vehten, shkollën, prindërit, mësuesit, miqtë, por edhe
Shqiperinë, ku mezi po presin për të shkuar në verë. Aty do të
tregojnë përvojën e tyre amerikane të afërmve. Nikola ka shumë
per t’i treguar gjyshes (nga mamaja) që ka në Korce, (gjyshërit
nga babi i ka ketu) dhe farë e fisin e dy prindërve. Myhridja
është shumë e apasionuar të mësojë për Shqiperinë, rrënjët e
familjeve, sidomos për Beratin e Tiranen, ku ka të afërm që e
presin me mall e dashuri. Ne s’na mbetet gjë tjetër vec t’u
urojmë shëndet e jetë këtyre dy nxënësve të shkëlqyera në
shkollë dhe jashtë saj .Suksese të reja, në rrugën e gjatë, të
vështirë, të bukur të artit, të cilin e kanë filluar me përkushtim.